Heerlijk saaie overbevissingbijbel verschijnt

Lekker saai en evenwichtig

Iedereen heeft zo zijn eigen favoriete wetenschapper om studies van te citeren. Ik kom hier regelmatig met werk van Ray Hilborn op de proppen, visserijbioloog van de Universiteit van Washington. Hij stuurde me dit toegankelijke artikel op in een Amerikaans visserijblad afgelopen jaar, waarin hij uitlegt waarom Daniel Pauly met zijn ‘fishing down the foodweb’-concept populaire maar slechte wetenschap fabriceert.

In de New York Times recent aandacht voor zijn laatste boek ‘Overfishing’ voor Oxford University Press. Over dit onderwerp ontstaat vaak Babylonische spraakverwarring met milieuclubs.

Dat komt omdat sommige groeperingen iedere onttrekking als nadelig zien voor de natuur omdat visserij de natuur verandert. Dat is wat Hilborn ‘ecologische overbevissing’noemt. Die variant is niet te vermijden, als je vis wilt eten.

Echte overbevissing?
Echte overbevissing gaat over de uitputting van commerciele bestanden. Hilborn noemt voorbeelden van falend visserijmanagement, én successen. De succeslanden zijn IJsland, Nieuw Zeeland, Noorwegen en de Verenigde Staten.

Laten we hier niet altijd vissertje knuffelen. Veel vangst wordt zwart weggezet (in Nederland in IJmuiden), en hoe meer regels, hoe meer vissers ze ontduiken.

Almost every fisherman I know has told me tales of making a big catch by some violation of the rules,” Dr. Hilborn writes. In many areas, rule-breaking “is an accepted way of business.”

And the rules, whatever they may be, do not apply on the high seas. Is there any hope, he asks, for managing these high-seas fisheries? “Not much to crow about,” he concludes, adding that on this issue he remains pessimistic.

That is one reason people debate the value of certification programs — efforts to identify fish that are sustainably harvested and can be eaten with a clear conscience. These efforts are “controversial,” Dr. Hilborn writes; the fishing industry typically regards the standards as unnecessarily high.

Hilborn gaat ook in op de kwestie van ‘bodemberoering’: het vlaggenschip van damesclubjes als Stichting de Noordzee om visserij voor de voeten te varen. In veel gevallen wordt de schade door visserij overdreven, want- net als bij onze platvis in de Noordzee- herstellen bodemorganismen zeer snel.

Hilborn heeft geprobeerd zo saai mogelijk te schrijven, om niemand voor het hoofd te stoten bij dit gevoelige onderwerp. Ik zet ‘m op mijn lijstje als eerste aan te schaffen boek deze week. Lekker lezzzzzzen.