Theo Wolters constateerde het al in zijn blog over de Cogen-bijeenkomst: ‘Het Klimaatprobleem’ is na 25 jaar opvoeding door massamedia onderdeel van de vaste canon van het Westen. Het is dus- waar je ook komt- onontkoombaar: ook bij de Preek van de Leek in de Singelkerk in Amsterdam die ik gisteren bezocht: je wilt wel eens iets anders horen dan ‘klimaat en milieu’.

Het initiatief is goed: kerken lopen leeg. Maar de gebouwen zijn ideaal als podium, dus geef iemand die iets te vertellen heeft de preekstoel, en kleed dat aan als dienst met muziek en ontmoeting. Is de preek waardeloos, dan is het in ieder geval nog gezellig en andersom.

Hekkesluiter: ‘kunstenares’ Tinkebell
Kunst sinds de protestgeneratie betekent het gebruiken van schokeffecten, opzichtige ‘normoverschrijding’ en inwisselbare prulproductie met als doel je ego te profileren, genre Kabouter Buttplug. En dan doen alsof je ‘maatschappelijk ge-engageerd’ bent, in tegenstelling tot je ‘bekrompen’critici.

Ook dit pseudo-engagement heeft één doel: aandacht voor je ‘unieke’jezelf. Tinkebell maakte – naar het schijnt- tasjes van haar hamsters en haar kat. Uiteraard leverde dat aandacht op, en dat is waar moderne ‘kunst’om draait: aandacht voor jezelf, met als motivatie verbazing door de kunstenaar dat hij of zij nu leeft. En dit – door momenteel 7 miljard even unieke anderen gedeelde- feit niet onopgemerkt voorbij wil laten gaan. Mama kijk mij mij eens…

Krullende tenen
In die lijn zette Tinkebell ook de ‘preek van de leek’voort, als Zeeuws meisje met protestantse achtergrond. Uiteraard moeten we geloven dat van je kat een tasje of iets dergelijks maken een ‘maatschappelijk ge-engageerde daad’is, bedoeld om vegetarisme te promoten.

Vervolgens krijg je een wereldbeeld gebaseerd op twitter en het NOS-journaal. De constatering dat ‘god niet bestaat’: die ook in de Bijbel 3500 jaar geleden al werd gedaan (een dwaas zegt…) wordt als hoger modern inzicht verkocht door zelfonderzoek. En dan komt – je ziet het een kilometer vantevoren- ‘het klimaatprobleem’er als vanzelf aanzeilen.

Wie niet meer in god gelooft gaat in alles geloven
Een citaat uit Mattheus van Jezus over de relativering van spijsvoorschriften wordt uit intellectueel onvermogen omgekeerd, met als doel een schokeffect te creeren: kijk mij eens geen eerbied hebben, iew duswelbeswel, pseudo-moed waarvan je weet dat je daad zonder nadelige consequenties blijft (…).

En och heer, we moeten vervolgens ‘ge-engageerd’ zijn, alle vluchtelingen binnenlaten en Afrikaanse dictators overladen met ontwikkelingshulpgelden. Kortom, bijna net zo tenenkrullend als een popster die zijn politieke opvattingen ventileert, of Miss World die over wereldvrede begint. Doe mij dan maar de bikinironde.

Populaire cultuur van het Westen als eeuwig adolescent
Platgetreden gemeenplaatsen, verbale geurvlaggen opzichtig rondgespreid waarmee de slecht geinformeerde linkse medemens haar soortgenoten herkent, zonder de eigen ‘bias’te erkennen. Standpunten waarvoor je dan vooral ‘begrip’moet hebben, want ‘jij hebt jouw mening en ik de mijne, wie ben jij datzzzzz’. Je (altijd bij te stellen) standpunt niet van je persoon kunnen of willen scheiden.

Tinkebell verkondigt gewoon ‘mainstream’-populisme dat je bij ieder kunstacademie-studentje of journalist uit het lijf kunt persen: van iedereen die teveel TV keek en ging geloven dat zijn ‘unieke mening’meer is dan door anderen voorgekauwde journalistenpulp sinds ’68. Meningitis, waarbij ieder’s mening overtuigingskracht moet ontlenen aan het feit dat die persoon zichzelf uniek wil vinden. En je er dus niet aan mag komen.

Ik besta dús ik ben uniek
Men kan het gevoel van zelf in leven zijn- dat vreemd en uniek is, voor het eerst en tegelijk voor het laatst- niet scheiden van het feit dat miljarden je zijn voorgegaan, zaken hebben doordacht en overleverden. En dat je daar misschien wel eerst kennis van moet nemen, voor je een eigen krakend wagenwiel uitvindt en dat als hoger inzicht de ether in slingert. Ik spreek hier uit eigen ervaring als oude lul van bouwjaar ’75.

Dat het Amsterdamse hoger opgeleide publiek dit slikte en applaudiseerde is voor mij een veeg teken: de acceptatie van gemakzuchtige kauwgomwijsheid in een cultuur die zichzelf in permanente adolescentiefase dwingt, een soapster met geheugenverlies. Wanneer ik dit schrijf, dan is dat ‘boosheid en frustratie'(= u bent gek), want immers: het scheiden van persoon en standpunt is afgedaan. Ieder’s standpunt is gelijkwaardig vanuit de opvatting dat iedereen gelijk hoort te zijn. Bij mij is sociale moraal geen noodzakelijk criterium voor feitelijke juistheid.

De muziek en entourage waren OK
Als ik dan iets positiefs moet zeggen, ik bedoel, verder had ik een prima avond: het idee is prima, ga zo door, maar beledig onze intelligentie aub niet weer zo. En loop eerst de katholieke kerk binnen náást de Singelkerk. De katholieken begrepen beter dan de (ex)protestantse beeldenstormers hoe je het christelijk erfgoed beleefbaar kunt maken en houden.

Dat is niet door – reeds door een protestantse dominee in 1700 beschreven en katholiek John Henry Newman in de 19de eeuw- evidente teksttegenstellingen in de Bijbel uit te vergroten.Een belangrijk onderdeel is dat Katholieken wisten dat de meeste mensen beter hun bek kunnen houden omdat ze misschien wel niets te zeggen hebben, of meer door hun tijdelijke omgeving/massamedia beïnvloed dan begrip van de eeuwigheid.

Zoals je ook pas karate kunt nádat je de zwarte band hebt, en topsporter wordt na gedisciplineerde training: en in de traditie en stilte kun je dan meer vinden wat je zoekt. Als dat tenminste- naast wat oude bekenden ontmoeten zoals ik deed- de bedoeling is van zo’n bijeenkomst. Maar goed, ik ben een beetje verwend in dit opzicht.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: