Hey Rypke, oh nee…. het is een ander… Wie is dit dan in hemelsnaam? Het is Daniele Fanelli. Het levende bewijs dat er niet alleen culinair maar ook intellectueel goeds uit Italië komt. Hij schrijft op 13 februari jl. een opzienbarend stuk in Nature. Ik ontdekte het in een artikel in Newsweek dat je gelukkig integraal online kunt lezen:
‘Awash in False Findings’ – Is most scientific research factually distorted?
De openingsalinea is:
There is, writes Daniele Fanelli in a recent issue of Nature, something rotten in the state of scientific research—“an epidemic of false, biased, and falsified findings” where “only the most egregious cases of misconduct are discovered and punished.” A research fellow at the Institute for the Study of Science, Technology and Innovation at the University of Edinburgh, Fanelli is a leading thinker in an increasingly alarming field of scientific research: one that seeks to find out why it is that so much scientific research turns out to be wrong.
Zijn wij geïnteresseerd? Wij zijn geïnteresseerd. Zeker als je ziet dat het artikel verder gaat met een referentie aan Diederik Stapel en dat de meer schimmige verdoezeling van onwelgevallige feiten veel erger is voor de samenleving dan zo’n rotte vegetarische appel.
Heb je dat gelezen? Dan meteen verder naar het originele artikel in Nature dat opent met een knaller van een samenvattend intro:
To make misconduct more difficult, the scientific community should ensure that it is impossible to lie by omission, argues Daniele Fanelli.
Hieronder het hele Nature artikel voor onze blog review:
Redefine misconduct as distorted reporting
To make misconduct more difficult, the scientific community should ensure that it is impossible to lie by omission, argues Daniele Fanelli.
13 February 2013
Against an epidemic of false, biased and falsified findings, the scientific community’s defences are weak. Only the most egregious cases of misconduct are discovered and punished. Subtler forms slip through the net, and there is no protection from publication bias.
Delegates from around the world will discuss solutions to these problems at the 3rd World Conference on Research Integrity (wcri2013.org) in Montreal, Canada, on 5–8 May. Common proposals, debated in Nature and elsewhere, include improving mentorship and training, publishing negative results, reducing the pressure to publish, pre-registering studies, teaching ethics and ensuring harsh punishments.These are important but they overestimate the benefits of correcting scientists’ minds. We often forget that scientific knowledge is reliable not because scientists are more clever, objective or honest than other people, but because their claims are exposed to criticism and replication.
The key to protecting science, therefore, is to strengthen self-correction. Publication, peer-review and misconduct investigations should focus less on what scientists do, and more on what they communicate.
What is wrong with current approaches? By defining misconduct in terms of behaviours, as all countries do at present, we have to rely on whistle-blowers to discover it, unless the fabrication is so obvious as to be apparent from papers. It is rare for misconduct to have witnesses; and surveys suggest that when people do know about a colleagues’ misbehaviour, they rarely report it. Investigators, then, face the arduous task of reconstructing what a scientist did, establishing that the behaviour deviated from accepted practices and determining whether such deviation expressed an intention to deceive. Only the most clear-cut cases are ever exposed.
Take the scandal of Diederik Stapel, the Dutch star psychologist who last year was revealed to have been fabricating papers for almost 20 years. How was this possible? First, Stapel insisted on collecting data by himself, which kept away potential whistle-blowers. Second, researchers had no incentive to replicate his experiments, and when they did, they lacked sufficient information to explain discrepancies. This was mainly because, third, Stapel was free to omit from papers details that would have revealed lies and statistical flaws.
In tackling these issues, a good start would be to redefine misconduct as distorted reporting: ‘any omission or misrepresentation of the information necessary and sufficient to evaluate the validity and significance of research, at the level appropriate to the context in which the research is communicated’.
“Focus less on what scientists do and more on what they communicate.”
Some might consider this too broad. But it is no more so than the definition of falsification used by the US Office of Science and Technology Policy: “manipulating research materials, equipment, or processes, or changing or omitting data or results such that the research is not accurately represented in the research record”. Unlike this definition, however, mine points unambiguously to misconduct whenever there is a mismatch between what was reported and what was done.
Authors should be held accountable for what they write, and for recording what they did. But who decides what information is necessary and sufficient? That would be experts in each field, who should prepare and update guidelines. This might seem daunting, but such guidelines are already being published for many biomedical techniques, thanks to initiatives such as the EQUATOR Network (equator-network.org) or Minimum Information for Biological and Biomedical Investigations (mibbi.sourceforge.net).
The main task of journal editors and referees would then be to ensure that researchers comply with reporting requirements. They would point authors to the appropriate guidelines, perhaps before the study had started, and make sure that all the requisite details were included. If authors refused or were unable to comply, their paper (or grant application or talk) would be rejected. The publication would indicate which set or sets of guidelines were followed.
By focusing on reporting practices, the community would respect scientific autonomy but impose fairness. A scientist should be free to decide, for example, that ‘fishing’ for statistical significance is necessary. However, guidelines would require a list of every test used, allowing others to infer the risk of false positives.
Carefully crafted guidelines could make fabrication and plagiarism more difficult, by requiring the publication of verifiable details. And they could help to uncover questionable practices such as ghost authorship, exploiting subordinates, post hoc hypotheses or dropping outliers.
Graduate students could, in addition to learning the guidelines, train by replicating published studies. Special research funds could be reserved for independent replications of unchallenged claims.
The current defence against misconduct is prepared for the wrong sort of attack: the community tries to regulate research like any other profession, but it is different. The reliability of scientific ‘products’ is ensured not by individual practice, but by collective dialogue.
Bron: Nature.com
Nieuwe wetgeving zou, gezien de mogelijke maatschappelijke impact van “fake science”, strafvervolging en hoofdelijke aansprakelijkheid mogelijk moeten maken.
Ik zou wetenschappelijke fraude en met daarin de statistische manipulaties zoals door IPCC, Phil Jones, Michael Mann, Diederik Stapel en het weggooien en afschermen van brondata als strafbaar in de wet willen opnemen.
Er is heden meer aan de hand dan nu het topje van ijsberg aan geeft.
Mijn vermoeden is dat in de wetenschap vooral uit politieke motieven wordt gefraudeerd met data, bewerkingen, uitkomsten en conclusies.
Je kunt het eigenlijk ook omdraaien: alle wetenschappelijke resultaten die “toevallig” sterk stroken met actuele politieke richtingen zijn verdacht en zouden puur daarom al ad acta moeten worden gelegd. Eigenlijk is alleen wetenschappelijk onderzoek relevant dat ofwel zegt dat we niets hoeven doen ofwel dat we heel concreet en toetsbaar dit of dat moeten doen. Toetsbaar is dan niet X vermeden ton CO2 maar 0,X graden temperatuurstijging vermeden. Elk onderzoek met ook maar een greintje onzekerheid meteen de prullenbak in. Het hele post-normal science gedoe is erger dan de meest foute political science ooit is geweest.
Tja dan zitten we toch met een probleem.
De wetgever gaat meestal te rade bij wetenschappelijke adviesbureaus of instellingen die van de overheid afhankelijk zijn omdat ze door diezelfde overheid gesubsidieerd worden. KNMI, PBL, KNAW, ECN, Imares, juridische faculteiten op universiteiten, noem ze maar op. Allemaal willen ze wel een duurbetaald advies geven.
Niet één van de hier genoemde instellingen durft met de hand op het hart te beweren dat er nooit iets aan datamanipulatie binnen hun instelling gedaan is. Al was het maar om die subsidie los te krijgen.
Ik ben ervan overtuigd dat ze, wanneer de overheid om advies bij hen aanklopt, alle middelen geëigend zullen vinden om de overheid niet te vertellen wat ze eigenlijk wel zouden moeten vertellen.
Ergo, er komt geen wet die verbiedt wat Turris voorstelt.
We moeten concluderen dat de instellingen intern zo verrot zijn dat ze geen daadwerkelijk onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek meer kunnen doen.
Dat kan ook niet gezien hun afhankelijkheid van de overheid.
Iedereen die openlijk tegen de stroom in vaart kan z’n biezen pakken.
Dat de maatschappij daar op de duur de wrange vruchten van gaat plukken staat voor me vast.
Diezelfde maatschappij zal daar een oplossing voor moeten vinden. Gaat het niet goedschiks, dan maar op andere manier.
Civiele procedure.
Wie betaald bepaald.
Moeten we de wetenschappelijke prostitutie aanpakken of de opdrachtgevers die een politiek of financieel doel nastreven?
Wel in UK / Australië / hebben ze FOIA: de “Freedom Of Information Act” met een update in jaar 2000.
In Nederland is de WOB : http://nl.wikipedia.org/wiki/Openbaarheid_van_bestuur
Openbaarmaking is een plicht van elk bestuursorgaan, het is het juridische uitgangspunt. Geheimhouding hoort altijd een – gemotiveerde – uitzondering te blijven.
Verder is er het Europese verdrag van Aarhus: http://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag_van_%C3%85rhus
Aarhus regelt:
* het verlenen van toegang tot milieu-informatie aanwezig bij de overheid.(en dus ook bij NGO’s en Quango’s en Universiteiten)
* het verlenen van inspraak in de besluitvorming omtrent milieuaangelegenheden.(dit is in tegenspraak met de huidige gang van zaken met aanwijzing nieuwe windparken)
* het verlenen van toegang tot de rechter in milieuaangelegenheden, bijvoorbeeld om toegang tot milieu-informatie te verkrijgen.(hiertoe zou vanuit de anti-“duurzaam”-beweging diverse mogelijkheden tot procederen tegen milieu-adviezen en overheidsbesluitvorming zijn)
Via Aarhus zou e.e.a mogelijk moeten zijn via actie-aanklachten, tegen het gebruik van GreenPeace data en motiviaties door de overheden.
Fraude procedure mogelijkheden; Beroemde fraude zaken in NL:
Willem Pince van der Aa
René van den Berg (oplichter)
Eddy de Kroes
Easy Life
Ari Olivier
Jan-Dirk Paarlberg
Palm Invest
Eric Pouw
Erik de Vlieger
Diederik Stapel
Op stapel zouden moeten staan wetenschappelijke fraude van de laatste 10 jaren door:
Club van Rome
IPCC
KNAW
PBL
KNMI
Imares
Roos Vonk
etc.
De organisatie daarvoor moet worden opgezet vanuit sceptische wetenschappers, bevriende advocatuur en geldschieters vanuit het bedrijfsleven en maatschappelijke groeperingen.
Een aparte wet aangaande specifieke wetenschappelijk fraude en verspreiden van deze desinformatie / politieke propaganda en ongefundeerde crises rapporten, dat zou zeker wel helpen, na 20 jaar klimaat-, duurzaam-, energie- biodiversiteits- alarmisme en hun politiek geënte crises-geroep-rapporten gericht als “wetenschappelijk” advies aan de overheid.
Een goed artikel op WUWT over een soortgelijke toestand als het artikel over de wetenschappelijke leugen door TS.
op
http://wattsupwiththat.com/2013/03/08/our-real-manmade-climate-crisis/
Pat Swords in Ierland heeft al behoorlijk succes gehad met “Aarhus”. Zouden we in Nederland ook moeten doen. Ik ben er zeker van dat Pat advies wil geven over de procedures.
http://www.irishexaminer.com/archives/2012/1221/business/engineer-to-challenge-governmentaposs-renewable-energy-programme-217634.html
Ik denk dat, om sterker te staan, er eigenlijk landelijk gecoördineerd moet gaan worden.
De kosten voor juridische bijstand worden dan aanzienlijk lager dan wanneer je alleen of met een paar man/vrouw….opereert.
ECN
De ECN is ook steeds meer een vazal van de milieubeweging aan worden:
Rijk moet nú nieuwe tender offshore wind uitschrijven om 16%-doel te halen
op
http://www.energiekeuze.nl/nieuws.aspx?id=1509
Ik denk dat we snel moeten handelen met Pat Swords om te voorkomen dat de Nederlandse bevolking opnieuw met een verhoging van de maandelijkse lasten wordt geconfronteerd om de € 50 miljard die voor plannen nodig zijn, te betalen.
De burgers krijgen zonder meer weer een opslag op de maandelijkse energierekening en moeten tot 2020 de helft van die € 50 miljard betalen, dus € 25 miljard.
Hallo burgers van Nederland, bent u er nog of bent u reeds murw geslagen door de huidige bezuinigingsrondes van het huidige kabinet?
De € 25 miljard, die u over enige tijd per maand minstens € 130 extra aan energieheffingen komt te staan, kunt u tegen die tijd niet meer trekken. Of komt u daar pas achter als het te laat is?
Het zal politiek Den Haag een zorg zijn dat u over een jaar de maandelijkse energienota niet meer kunt betalen. En nota die nu al voor meer dan 50% uit allerlei energieheffingen en energiebelastingen bestaat. En vergeet de BTW over die bedragen niet.
Over twee jaar betaalt u meer dan 70% per maand voor al die heffingen.
Kennelijk heeft niemand iets geleerd van de huidige situatie in Duitsland waar 800.000 huishoudens van energie zijn afgesloten omdat ze de maandelijkse energienota niet meer kunnen betalen.
Zouden de mensen nu zo ingeslapen zijn dat ze dit niet door hebben?
Ik gooi hem er maar even in (nadat ik er via Niek op ben geattendeerd) :
http://www.bishop-hill.net/blog/2013/3/1/the-unbearable-detachment-of-eu-beings.html
Lees in de commentaren ook even de laatste ontwikkelingen t.a.v. de rechtszaak die Pat voert tegen de Ierse overheid.
Ik heb zelf helaas te weinig kennis om e.e.a. volledig te kunnen doorgronden, maar duidelijk is wel dat ook hier in Nederland op het gebied van de implementatie van duurzame energie in het algemeen en windenergie in het bijzonder de overheid grote steken heeft laten vallen. Dus: wat let ons? Fondsje vormen, jurist uitzoeken en gaan met die banaan?!
Duitse toestanden in Nederland:
Energierekening vaker onbetaald
op
http://www.telegraaf.nl/overgeld/consument/21367913/__Energierekening_vaker_onbetaald__.html
Uit het artikel:
Voor het gemak en omdat het zo lekker klinkt krijgt de economische malaise de schuld, maar is dat wel zo meneer de Haas van Eneco?
U gaat de overheid niet bekritiseren omdat u van dezelfde overheid bakken vol met subsidie voor duurzame energie krijgt. Op dat moment is uw naam Haas….In uw jaarverslag 2011 staat dat u in dat jaar meer dan € 60 miljoen subsidie van de overheid heeft ontvangen voor het draaien van die paar windmolens. Die € 60 miljoen is rechtstreeks bij de winst bijgeschreven.
Die subsidie meneer de Haas, betalen uw klanten.
U bent in feite mede schuldig aan het ontstaan van het grote aantal wanbetalers. Vanwaar dat geweeklaag dan?
Ik kan u verzekeren dat het aantal wanbetalers in de nabije toekomst nog veel en veel groter zal worden. Zo groot dat er schijnheilig Kamervragen gesteld gaan worden.
Het is in feite zo meneer de Haas dat het aantal wanbetalers evenredig zal toenemen met het aantal windmolens dat u op kosten van de Nederlandse belastingbetaler gaat bouwen, maar dat zal u een rotzorg zijn. En minister Kamp ook.
U bent in feite ongeschikt om als CEO een bedrijf als Eneco te leiden omdat u nu al weet dat er vanwege die windmolens over enkele jaren tienduizenden Eneco klanten de energienota niet meer kunnen betalen. U zou eigenlijk op moeten stappen met deze voorkennis. Maar nee hoor, de economische malaise krijgt, als bliksemafleider, de schuld.
Maar ja die 6 ton per jaar hè, mede afhankelijk van de hogere winst dankzij de windsubsidie? Die zorgt ervoor dat u overal schijt aan heeft.
Website http://www.aarhusconventie.nl is geregistreerd.
Binnenkort hier meer nieuws omtrent een landelijk gecoördineerde actie zoals hierboven is genoemd.
Verdraaien van de feiten komt niet alleen voor bij de planvorming rond windmolens.
In Drenthe is een windmolenpark gepland in de buurt van een militaire laagvliegroute.
Dat is wettelijk verboden geen hoogbouw in de buurt dus bezwaar gehonoreerd zou je denken.
Niets is minder waar.
De gedeputeerde geeft aan dat de laagvliegroute op de provinciale kaarten niet juist is ingetekend de lijn zou recht moeten zijn. Hij heeft contact opgenomen met defensie die dit zou aanpassen.
Als hobbypiloot vlieg ik met een officiële vliegkaart waar alle, voor VFR piloten, van belang zijnde informatie op staat.
De nauwkeurigheid van deze kaart is essentieel voor een veilige vluchtuitvoering.
Separatie met vfr vliegende militaire toestellen is een belangrijk punt in de buurt van ons vliegveld.
Daarom worden er zeer nauwkeurige vliegkaarten uitgebracht en deze data is ook opgenomen in de elektronische navigatie apparatuur van vliegtuigen die boven Nederland vliegen.
Ik heb er mijn vliegkaart eens bijgehaald.
Het betreft de Aeronautical Chart ICAO (international Civil Aviation Organization) 1:500
Published by LVNL ( luchtverkeersleiding nederland)
Produced by DFS (Deutsche Flugsichering GmbH)
Aeronautical Information Management
certified DIN en ISO 9001:2000
De op deze kaart aangegeven link 10 route
Met behulp van een passer en gradenboog kom ik op de volgende route.
1e Hij loopt iets links van Almelo richting Slagharen op een grondkoers van 350 graden
2e Ongeveer 4 km zuid van Slagharen buigt hij af naar rechts en gaat over op een grondkoers van 37 graden tot aan de snelweg Hoogeveen Emmen ongeveer een 3 tal kilometers rechts van de benzinepomp. (Gees staat niet op mijn luchtvaartkaart)
3e Daar buigt de link 10 route iets verder naar rechts en loopt onder met een grondkoers van ongeveer 45 graden naar de Duitse grens
Hij gaat de grens over op de volgende positie: trek een lijn vanaf Vlagtwedde naar het oosten en ga op de grens ongeveer een kilometer noordelijk
zitten.
Er zit een duidelijke koerswijziging in de buurt van Gees van 37 naar 45 graden
De rechte lijn zoals die door de provincie genoemd wordt van ongeveer 4 km onder Slagharen tot aan de overgang van de linkroute 10 op de Duitse grens geeft een grondkoers van ongeveer 43 graden wat niet klopt met de gegevens op mijn luchtvaart kaart.
Er zijn regels t.a.v. de hoogte van bebouwing binnen het gebied van deze link route je kunt voor de bouw van windmolens dan ook niet zomaar de route gaan verleggen.
Toch is dat wat de gedeputeerde doet. Hij noemt de huidige route een foutje en zal dit met defensie regelen om “de juiste” informatie op de kaart van de provincie te krijgen.
In wezen gaat hij er dus van uit dat dat well even geregeld wordt.
In de praktijk zul je alle bebouwing binnen de nieuwe route moeten gaan controleren en alles wat hoger is dan toegestaan moeten gaan afbreken.
Ook zal de nieuwe provinciaalse route over ponypartk slagharen komen te lopen. Dat is niet raadzaam in de zomer grote mensenmassa’s met ene reuzenrad en spacetower
Wat mij in dit verhaal het meest stoort is het gemak waarmee door onze overheid ( in dit geval de provincie) met de nauwkeurigheid van data wordt omgegaan.
De linkroute loopt al jaren met een knik in de buurt van Gees en verleggen daarvan is meer dan een streep op de kaart zetten.
Toch wordt op deze manier een bezwaarschrift afgeserveerd.
Ik ben benieuwd
Hugo Matthijssen
piloot lichte vliegtuigen en incidenteel ass. havenmeester op vliegveld stadskanaal.
Brevet RPL a NAT/LIC NL/068441629
Brevet Aeronautical Station Operator
Hugo, er zit straks dus een verschil tussen een provinciale kaart die naar believen aangepast wordt omdat het de provincie even niet uitkomt en de officiële kaart voor de luchtvaart?
Een klassiek geval voor de Raad van State en dat zou ik zeker doen als ik jou was. Niet geschoten is altijd mis….
Met de Luchtvaartwet in de ene hand en de officiële luchtvaartkaarten die er toch niet voor niets zijn in de andere hand zwaai je naar de rechter en vraag je hem of hij de gedeputeerde van Drenthe weer even met beide benen op de grond wil zetten.
De gemeente Apeldoorn dacht vorig jaar ook een eigen invulling aan de Luchtvaartwet te kunnen geven bij de voorgenomen bouw van een ‘windmolenpark’ van 5 stuks 150 meter hoge windmolens.
Het zou allemaal niet zo’n gevaar voor de luchtvaart van vliegveld Teuge bij Apeldoorn opleveren, zei de gemeentelijk jurist. De Raad van State vernietigde toch alle verleende vergunningen omdat gebleken was dat 1 van de windmolens te dicht bij het vliegveld stond en bovendien te hoog was en dus een gevaar voor de luchtvaart betekende.
De gemeente dacht in alle wijsheid om dan de baan of de aanvliegroute maar te verleggen. Mis poes, zei de rechter en liet de gemeente bovendien alle kosten van de beroepszoekers vergoeden, een bedrag dat in de duizenden Euro’s liep.
Apeldoorn heeft nu besloten om maar geen windpark meer te bouwen.
@ HM: Bij Woensdrecht zelfde geval in eind jaren ’70. Een woonwijk uitbreiding gepland in de aanvliegzone van de startbaan en dito gepland binnen de veiligheidszone van een munitiecomplex. Verzoek van de gemeente aan Min. van Defensie of ze de startbaan wilde inkorten en het munitie complex sluiten. Defensie kon en wilde dat niet, echter bouwvergunningen waren inmiddels al vergeven. Gemeente haalde uiteindelijk bakzeil. Het zijn voorbeelden van megalomane gemeente bestuurders. Verschil? Nu hebben ze WindEuro tekens in de ogen!
Betr.: “Aarhus”
UNECE’s uitspraak over Pat Swords klacht is hier te vinden:
http://www.unece.org/env/pp/compliance/Compliancecommittee/54TableEU.html
VerschIllende Schotse communities hebben onlangs een dergelijke procedure gestart bij UNECE, gebaseerd op Sword’s werk.
Richard Tol blogde onlangs nog over Pat Sword:
http://www.irisheconomy.ie/index.php/2013/03/04/ireland-v-pat-swords/
Hugo M. En Niek R.
Wij hebben tot onze verrassing nu een windpark Sternweg kruisend met de Ganzenweg, als je van Harderwijk de polder inrijdt.
Deze turbines hebben een ashoogte van 105 meter, dus een bladhoogte van ca. 140 meter, dat is bijna 500 voet. Deze turbines zijn in een bocht precies om het naderings meldings punt Bravo, van vliegveld Lelystad, geplaatst. Hier leren wij onze leerlingen om op 700 voet te vliegen, zodat ander vliegverkeer goed te zien is op de horizon. De circuithoogte van Lelystad (EHLE) is 700 voet. Officieel moet een VFR vlieger minimaal 500, en bij bebouwing zelfs 1000 voet boven de hoogste bebouwing vliegen. Dit is met de plaatsing van deze turbines niet meer mogelijk.
Als er bij stevige wind maar 60 meter over de turbinebladen gevlogen wordt, dan is de “wake turbulence” van deze bladen levensgevaarlijk voor lichte vliegtuigen.
Ook in het officiele “laagvlieggebied” zuid-westelijk van Zeewolde, staan nu hoge turbines die een direkt gevaar zijn voor de oefening “motorstoring – noodlanding”. Ik ben er nu met een leerling al bijna een keer ingeklapt omdat de leerling de afstand tussen de turbines niet goed inschatte. Alleen met volgas en steil optrekken wist ik een plaatsing “links onder in de krant” te voorkomen.
Ik vermoed dat de turbines aan de Sternweg “net” mogen. In het besluit van de provincie staat dat de plaatsing voor verkeer en omwonenden geen gevaar oplevert. Het vliegverkeer wordt echter niet vermeld.
Ik zal maandag bij de direktie van EHLE langsgaan en zien wat zij ervan vinden.
In dit verband las ik een tijdje terug in mijn huiskrant een verslag van een lezing van ene Doktor Krämer, Sozialstatistiker TU Dortmund.
De kop: “Er sterven meer mensen door zich te verslikken in een visgraadje dan door de gekke koeienziekte” sprak mij als kok wel aan.
Krämer richtte zijn pijlen op wetenschappers en journalisten die hun vergrootglas steeds zo leggen dat er bij de bevolking inmiddels een permanent vertekend beeld is ontstaan omtrent de gevaren waardoor wij omringt worden. Hij wees daarbij ook op de rol van steeds preciezer wordende meetinstrumenten.
Zo’n lezing voor een lokale ouwelullenclub moet natuurlijk vooral leuk zijn met voorbeelden over gifstoffen in kinderkleding met daarbij aangetekend dat een kind wel eerst een rek jassen op moet eten wil het vage klachten kunnen claimen.
Het is inmiddels twee weken geleden dat ik de professor een mailtje stuurde met de vraag of wij de Duitse koeiengekte op het gebied van AGW, kernenergie, voeding en duurzaamheid onder dezelfde stelling mogen schuiven. Helaas geen antwoord, tot nu toe.
@Vlieggek.
Even over het ‘geval’ Apeldoorn met een ‘windpark’ van 5 windmolens.
Samenvatting van de uitspraak die je onderaan de tekst helemaal kunt lezen cq. downloaden.
De Raad van State was het eens met Luchthaven Teuge en de staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu dat windmolens van 150 meter, (105 meter voor de mast en een diameter van de wieken van 90 meter), niet dichter dan 5100 meter bij de luchthaven mogen staan; één van de windturbines op de Ecofactorij stond gepland op 4720 meter afstand van Teuge.
Daarmee levert het windmolenpark gevaar op voor het vliegverkeer van Teuge, aldus RvS.
Volgens de Regeling Burgerluchtvaart mogen windmolens binnen een straal van 5100 meter van de aanvliegroute van een vliegveld maximaal 100 meter hoog zijn, dus mastlengte plus een wiek in de hoogste stand.
(Als je dit begrip wat breder toepast dan zou je denken dat windmolens hoger dan 100 meter ook niet binnen 5100 meter van een laagvliegroute, of corridor voor laagvliegende toestellen mogen staan.
Ik zal dat maandag door een jurist uit laten zoeken.)
De gemeente Apeldoorn vond echter dat het bouwverbod nog niet kon worden toegepast zolang de provincie nog geen Luchthavenbesluit voor Teuge had genomen.
Bovendien beschouwde Apeldoorn die 5100-meterregel als een richtlijn waarvan kon worden afgeweken als er voldoende garanties voor de vliegveiligheid konden worden gegeven.
Apeldoorn heeft indertijd het Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium een onderzoek laten doen en daaruit bleek dat de risico’s voor het vliegverkeer acceptabel zijn.
De Raad van State stelde echter dat de burgerluchtvaartregeling een landelijke regeling is die overal in het land geldt en dat daar niet van afgeweken kan worden door andere maatregelen te nemen.
Bovenstaande roept tevens de vraag op in hoeverre de officiële luchtvaartkaarten door de burgerluchtvaartregeling worden gedekt. Daar ben ik nog niet ingedoken. Dit kan interessant zijn in het verhaal van Hugo en het eigenmachtig veranderen van de vliegcorridor door de provincie Drenthe.
Hier kun je de uitspraak van de RvS zien cq. downloaden:
http://fibronot.nl/download/zaaknummer-201107145-1-h1.pdf
De link naar Richard Tol is interessant; en tegelijk afschrikwekkend:
Inexcusably, the government asked the court to be granted legal costs if they win. If he loses, Pat may have to pay the government’s lawyers.
Such bullying tactics may soon come to an end through another lawsuit, but they have not yet. It is immoral, though, that the mighty government seeks to throttle a judicial review by threatening to bankrupt a citizen who exercises his democratic right.
Inderdaad bullying tactics.. Ik heb in mijn werk ook te maken met UN Conventies -over chemie- en ben niet verbaasd over de stevige overheidspositie. Ook in andere UN Conventies wordt de wetenschappen – en gfeiten- zeer gemakkelijk aan de kant geschoven om het politieke doel te halen. Juridisch is dat moeilijk aan te pakken omdat het moeilijk is om ‘schade aan ‘iemand’ aan te tonen’ van dit soort hoog niveau maatregelen. Het maakt regelgeving via de UN eigenlijk ‘vogelvrij’, ook al scary !
Niek
Bedankt voor je actie
Graag info als je je jurist gesproken hebt.
Groet
Hugo
@ Niek,
Super van je om hier verder in te duiken! Ik zal morgen bij de direktie van EHLE langs gaan, en zien of zij hier een probleem mee hebben.
Het grootste probleem hier is dat de turbines er al staan. Dat smoort vaak ieder verder protest.
@ Niek
In de AIS Publications voor EHLE paragraaf 3.3.1 Flight Procedures, Powered Aircraft, art. 4 stelt dat het eerste verplichte meldingspunt “Bravo” op 700 voet gepasserd moet worden. Ik moet de afstand van Bravo tot de dichstbijzijnde turbine nog nameten.
@ Niek
De afstand van de meest noord-oostelijke turbine tot “Bravo” is 2.630 meter. Dus ruim binnen de 5.100 meter.
@Vlieggek
Volgens de Regeling Burgerluchtvaart mogen windmolens binnen een straal van 5100 meter van de aanvliegroute van een vliegveld maximaal 100 meter hoog zijn, dus mastlengte plus een wiek in de hoogste stand.
Ik ga straks die Regeling eens bekijken, want hoe lang is die aanvliegroute eigenlijk? Verschilt dat per baan en wordt die aanvliegroute afgebakend met een baken, in jouw geval dat meldingspunt Bravo?
@ Niek,
Ik heb alle relevante data naar het info emailadres van fibronet gestuurd.
Alle 9 turbines staan binnen de 5.100 meter van Bravo (het beginpunt van de VFR nadering van Lelystad Airport).
Vlieggek en Niek
Het lijkt er op dat iedere provincie maar wat aanklooit.
benieuwd hoe dit verder gaat.
Goed nieuws uit Duitserland:
http://www.alternativefuer.de/
Nu Nederland nog…
Wat is daar goed aan a.i.v.m.?
Deze partij is NIET tegen de lopende energietransitie maar wil hooguit af van de EEG-toeslag. Die moet vervolgens uit andere, algemene middelen betaald worden.
Dat zo’n margepartij niet met een realistische kijk op klimaat- en energiebeleid voor de dag durft te komen duidt er m.i. juist op dat er in het geheel geen hoop op verbetering is.
Geen goed nieuws dus.
DWK, uit het parijprogram:
ik zal deze partij wat meer gaan volgenin de toekomst. Voorspel als ze een aansprekende kandidaat hebben (zoals Farange vn de UKIP) ze toch aardig wat zetels van Merkel kunnen afsnoepen.
Is er overigens een alternatief in Duitsland??