Met dank aan Google Alert vond ik op de website van de SP een bijzonder interessant interview met Robbert Dijkgraaf, de man die mede leiding gaat geven aan het IPCC-onderzoek. De interviewer was niemand minder dan Jan Marijnissen himself. Het interview bevat geen verwijzingen naar het onderzoek van het InterAcademy Council en heeft vrijwel zeker plaatsgevonden voordat dit onderzoek bekend werd gemaakt. Des te interessanter zijn dus de uitspraken die Dijkgraaf doet over het klimaat.
Hoe kun je met zekerheid iets zeggen over de klimaatontwikkeling wanneer er zo veel variabelen zijn?
“Ja, dat is een goed voorbeeld. Je ziet een hele keten in de meningsvorming, die begint met wetenschappers die kwantitatief onderzoek doen, metingen verrichten, vervolgens modellen bouwen en dan komen met mogelijke scenario’s voor de toekomst, inclusief allerlei onzekerheden. Maar dan komen er activisten of politici die zeggen: ‘Zo, en nu graag alles op één A4’tje.’ Onvermijdelijk ontstaat er dan een karikatuur van een wetenschappelijke mening. Je ziet dat nu gebeuren. Maar, sprekende over het klimaat, de essentie is duidelijk. De discussie gaat eerder over de mate van onzekerheid, of er nu negentig of vijfennegentig procent kans op is dat het fout gaat. De wetenschap heeft ons gewezen op de risico’s, het is aan de maatschappij en de politiek om iets te doen met die boodschap.”
De vetgedrukte zin zal spoedig de blogosfeer doorrazen, vermoed ik, want hier zegt Dijkgraaf in feite onomwonden (zonder IPCC te noemen overigens) dat hij achter de conclusie van het IPCC staat.
Er bestaat dus een risico van een kwalitatieve omslag in het klimaat. Daar kunnen we ons op voorbereiden. Maar kunnen we die omslag ook voorkomen?
“Er is geen een-op-eenrelatie tussen de hoeveelheid geld die je uitgeeft om tot CO2-reductie in de atmosfeer te komen en de stijging van de temperatuur. Zo hard is die correlatie niet, al bestaat er wel een verband tussen de aanwezigheid van broeikasgas en de temperatuur op aarde.”Als je thuis op de bank zit en je kijkt naar die milieuconferentie in Kopenhagen, wat denk je dan?
“Daar wordt een spel gespeeld, waarbij iedereen zijn rol heeft. De wetenschap staat daar grotendeels buiten. Het is goed dat het geagendeerd is en dat men er serieus over nadenkt, maar het is wel van belang dat er een steviger wetenschappelijke basis komt. We moeten beter begrijpen wat er precies aan de hand is. De kans bestaat dat we over vijftig jaar terugkijken naar de discussie van vandaag over het milieu zoals we dat nu doen naar de discussie in de jaren vijftig over de schadelijkheid van het roken.”
Hier lijkt Dijkgraaf zichzelf tegen te spreken. Net nog was de essentie duidelijk, nu opeens moet er ‘een steviger wetenschappelijke basis’ komen en we moeten ‘beter begrijpen wat er precies aan de hand is’. Zijn opmerking daarna over roken is helemaal cryptisch. Daarmee lijkt hij juist weer te suggereren dat we nu twijfelen aan iets dat overduidelijk schadelijk is, namelijk CO2.
Maar kunnen we nu al zulke vergaande conclusies trekken dat een investering van duizenden miljarden wereldwijd gerechtvaardigd is?
“Let wel: de conclusies van de wetenschap gaan minder ver dan wat je in de manifesten tegenkomt. De wetenschap levert goed werk met alle mitsen en maren die erbij horen. Anderen gaan daarmee aan de haal. Al Gore bijvoorbeeld: die gaat in zijn film drie, vier stappen verder dan de wetenschap rechtvaardigt.”
‘De wetenschap’ is ‘IPCC’ en dus laat Dijkgraaf nu opnieuw vallen dat het IPCC goed werk levert. Zijn opmerking over Al Gore krijgt internationaal vast ook nog wel een staartje. Het hele interview is overigens de moeite waard en bevat nog wel een paar opmerkingen die je zo kan toepassen op de klimaatdiscussie.
Mijnheer Dijkgraaf heeft waarschijnlijk ook allerlei co2 gerelateerde belangen. Lucratieve handel in emissierechten misschien, of een clubje "wetenschappers" die gigantische subsidies krijgen om onderzoek te doen naar oplossingen die veroorzaakt worden door een "probleem" dat feitelijk geen echt probleem is, of… ga zo maar door.
Afserveren die Dijkgraaf, snel een dijkdoorbraak realiseren…!
Waarop baseert u zich om dat te zeggen? Of fantaseert u maar wat? Dijkgraaf is wel een aanhanger van de string theorie, het equivalent in de theoretische fysica van global warming. Maar Lubos Motl, een notoir klimaat scepticus, is een nog veel fanatieker aanhanger van de string theorie.
Het is een veronderstelling die over het algemeen goed opgaat bij wetenschappers die zich bovenmatig inzetten om aan te geven dat Co2 een broeikasgas is en derhalve een bedreiging voor het klimaat.
Heel erg veel van dat soort wetenschappers heeft financiële belangen om dat ook zo te houden.
Laten we duidelijk zijn, ZONDER Co2 simpelweg GEEN leefbare planeet.
Het hele Co2 debat lijkt te zijn voortgekomen om 2 dingen te realiseren:
1) Veel nieuwe co2 gerelateerde belastingen
2) Afleiding van waar klimaat/milieu discussies op gericht zouden moeten zijn, zijnde het massaal vergiftigen met zware metalen en overige gifstoffen van het milieu.
En wetenschappers die zich richten op slechts één aspect van het geheel en dat verder niet in dat geheel bekijken dwingen de focus op zaken die er in het geheel simpelweg helemaal bij horen en niet "bestreden" dienen te worden.
Marcel,
Ik geloof dat ik het maar half met je eens ben. Als Dijkgraaf zegt:
"De wetenschap heeft ons gewezen op de risico’s, het is aan de maatschappij en de politiek om iets te doen met die boodschap.”
Dan ben ik dat zeker met hem eens. Er zijn risico's, en het is aan de politiek en maatschappij om te bedenken of ze hier iets aan willen doen en zo ja, of we daartoe in staat zijn en of het zinnig is. Die uitspraak zegt niets over een bepaalde voorkeur of absolute acceptatie van het IPCC dogma: de uitspraak zou ook uit mijn mond kunnen komen.
Anderzijds, uit het antwoord blijkt ook dat zelfs een voorzitter van de KNAW nog heel wat kan leren als hij zich buiten zijn eigen expertise begeeft.
Het idee dat de wetenschap lijkt te weten hoe groot "de kans is dat het fout gaat" is flauwekul. De 90 of 95% uit het IPCC rapport is een subjectief oordeel van de betrokken auteurs. Het is hun gezamelijke oordeel, niet een kwantiatieve schatting.
Wat er fout aan is is dat het suggereert dat het klimaat zich gedraagt als een dobbelsteen. Als we 10 keer het experiment met 2xCO2 uitvoeren, zal het 9 keer opwarmen en een keer niet. Maar dat is niet zoals het klimaat werkt. Er is maar een realisatie, een waarheid, en alleen die waarheid zal laten zien of CO2 de klimaatthermostaat is (vrij naar Tennekes), en zo ja, wat dan de klimaatgevoeligheid is. Het IPCC denkt te weten met 90 of 95% zekerheid dat het klimaat zo werkt en wat de marge is waarin zich de temperatuur zal ontwikkelen. Maar dat heeft niets met statistische kansen te maken. Het is een subjectieve inschatting – overschatting – van onze kennis. Niets meer en niets minder.
Een veel voorkomende misvatting, die maar weer laat zien dat kennis en expertise in een vakgebied zich niet automatisch vertaald naar kennis en expertise in een ander vakgebied.
Ik hoop dat Dijkgraaf dat begrijpt, maar ik ben bang dat hij – net als zoveel anderen (politici, beleidsmakers etc.) – met het idee rondloop dat hij wel iets weet en begrijpt over klimaatwetenschap. Het zou hem sieren als hij toe zou geven dat hij daar niets van weet.
De politizering van de klimaatwetenschap levert klimaatonderzoekers die slechte politiek bedrijven en politici die slechte wetenschap bedrijven (Dan Sarewitz). En ook niet-klimaatonderzoekers die denken verstand te hebben van klimaat en daarom ook slechte wetenschap bedrijven (Zeilmaker)…
HB
En dan te weten dat de inhoud van het rapport van WG1 is aangepast aan the summary for policymakers.
Wie zal Dijkgraaf daarop wijzen ?!
Wat hieronder volgt is de tekst van een ingezonden brief aan de NRC, die echter niet is geplaatst:
Prof. Icke’s afwijzing van de eis dat wetenschap nut heeft (NRC 22 maart) is zeer terecht. Onder de ‘jengelende medeburgers’ die hij voor de laatste maal wil waarschuwen moeten we zeker ook zijn opvolger als columnist bij de NRC, Prof. Robbert Dijkgraaf, rekenen. Als gelovige in de theorie dat CO2 het klimaat opwarmt is hij niet de aangewezen persoon een internationaal onderzoek naar het werk van het IPPC te leiden. Het IPPC vraagt immers niet of maar alleen hoe CO2 de wereld beschadigt. Icke: ‘als je produceert wat je hebt aangekondigd is het product platvloers of bedrog’. Toch wordt van de aangetrokken onderzoekers verwacht dat zij slechts ondersteunend materiaal aanleveren. Dat menen zij te kunnen doen door temperaturen eindeloos te bewerken en in hun computermodellen op te nemen dat Co2 de aarde opwarmt, niet echter door ook het fysische bewijs daarvan te leveren, laat staan te trachten het tegengestelde aan te tonen. Icke: ‘elke belofte over resultaten en toepassingen is dus grootspraak’. En, zo kan men hier toevoegen, alle vervolgens aan het IPCC aangeleverde constructies over rampzalige gevolgen zijn dus gefundeerd op drijfzand. De wetenschap verhoede dat Prof. Dijkgraaf daarin wegzinkt.
De heer Dijkgraaf heeft vanuit zijn KNAW functie gezegd dat A) alle literatuur over de verschillende thema’s van het IPCC nog eens in ogenschouw nemend, er eigenlijk geen reden is om af te stappen van wat er in het vierde assessment rapport van 2007 stond en dus dat B) de IPCC rapporten over snelle wereldwijde klimaat- en temperatuur- verandering, veroorzaakt door AGW CO2, nog steeds geldig zijn. En dat zegt de heer Dijkgraaf dan ondanks “Climategate”, “Himalayagate” en andere “gates”!
De onpartijdigheid van de heer Dijkgraaf is dus O!
Dat maakt de heer Dijkgraaf uiteraard volledig ongeschikt om op enigerlei wijze betrokken te zijn bij een beoordeling van het gedrag van het IPCC en van het kopstuk daarvan ‒Pachauri‒ de grootste zwendelaar aller tijden, zoals onthuld door de journalisten Christopher Booker en Richard North, schrijvend voor The Sunday Telegraph, gepubliceerd 8:30 AM GMT 20 Dec. 2009.