Het meest besproken e-mail fragment uit de hele CRU-hack is:
I’ve just completed Mike’s Nature trick of adding in the real temps
to each series for the last 20 years (ie from 1981 onwards) amd from
1961 for Keith’s to hide the decline.Phil Jones, 16 november 1999
Eindeloos wordt er gefilosofeerd of deze “trick” nu kwade opzet behelst of dat het een gewiekste, maar integere zet is van een wetenschapper die een breinkraker oplost. Ook de onderzoekscommissie van het Britse parlement heeft zich hierover gebogen en Phil Jones vrijgepleit van bedrog (zie rapport). De essentie van Mike’s trick is al op 20 november 2009 uitputtend beschreven op Climateaudit.org (link).
“Truc” van Ptolemeus
In dit artikel wil ik de vraag opwerpen wat het zegt als blijkt dat de slimme trucs van Phil Jones en Michael Mann volledig wetenschappelijk integer zijn. Toevallig stuitte ik op Google Books (link) op bovenstaand fragment uit “De werkelijkheid heeft mij niet nodig: over mens, wetenschap en werkelijkheid” van Christiaan Sybesma. Zijn boek uit 2002 – een must read zo leert de inhoudsopgave – beschrijft op de pagina die hieronder integraal is weergegeven de “truc” van Ptolemeus. Zijn van Hipparchus overgenomen epicirkels vormden de redding voor het geocentrische wereldbeeld van Aristoteles.
Als je dit leest op die prachtige historische afstand die ruimte schept om vrij te kunnen nadenken, dan realiseer je je dat het er in de wetenschap eigenlijk helemaal niet toe doet of een truc integer is of niet. Dat er überhaupt “trucs” nodig zijn om een model of hypothese te kunnen handhaven wijst er altijd op dat er mogelijk een Copernicaanse wending of paradigmawisseling aan zit te komen. Misschien niet, maar misschien ook wel. In elke tak van wetenschap is het voor de aanstormende generatie hoe dan ook interessant om te kijken welke epicirkels er met nieuwe elegantere theorieën en hypotheses kunnen worden opgeruimd.
Dit schrijfsel bewijst niets voor of tegen Phil Jones, Mike’s trick of de CO2-opwarmingshypothese. Het beoogt alleen een kader te scheppen waarin iedereen zich kan gaan afvragen: welke van de absoluut verdedigbare keuzes van integere klimaatwetenschappers kwalificeren als epicirkels, die binnen een nieuw klimaatparadigma opgeruimd kunnen (en zullen) worden? Het zijn er altijd een paar. Want wetenschap staat nooit stil. Pasen is bijna voorbij, maar deze eieren zullen worden gezocht en gevonden.
Wetten van Newton
Ja, ook sceptici hebben hun blinde vlekken en epicirkels. En ook dat bewijst niets voor of tegen. Feit is dat er een moment komt waarop we heel anders tegen het klimaat aankijken dan nu. Net zoals de wetten van Newton de laatste volkomen wijsheid leken (er was toen vast 99,9% consensus), tot zij werden ingehaald door de relativiteitstheorie.
Hieronder de hele pagina over de integere truc van Ptolemeus…
Schitterende vergelijking. Het is interessant te zien dat een heleboel mensen nog steeds niet de belangrijke conclusie trekken uit deze 'truc', namelijk dat boomringen onvoldoende betrouwbaar zijn om te dienen voor temperatuurreconstructies honderden of duizenden jaren geleden. En als deze conclusie correct, dan heeft men onvoldoende kennis over het verleden om beslissingen te nemen voor de toekomst.
Ik durf te stellen dat er geen sprake is geweest van kwade opzet van Phil Jones, d.w.z. hij heeft gedacht de juiste beslissing genomen te nemen hebben door de betreffende data uit de grafiek te laten. Er is mogelijk wel sprake dat hij willens en wetens het risico heeft genomen dat door het weglaten van bepaalde data een verkeerd beeld wordt geschapen over de betrouwbaarheid van boomringdata en dus ook over de betrouwbaarheid van de betreffende WMO-grafiek. De vraag is vervolgens of dat laakbaar is of niet; juridisch wellicht niet, maar moreel gezien wordt daar toch anders over gedacht.
De diverse onderzoeken moeten daarom ook worden gelezen als zijn zij opgesteld door juristen; wij moeten vervolgens de feiten, omstandigheden en conclusies op hun morele en sociale merites beoordelen en deze communiceren.
Zo mooi als Timo kan ik het nu niet zeggen.
Maar je hebt trucs en trucs.
Je hebt handigheidjes, en je hebt malversaties, draaien en verdraaien.
Handigheidjes helpen bij de verwezelijking van een doel waarbij algemeen aanvaard wordt dat de methode er minder toe doet, het gaat om het resultaat; Malversaties zijn juist handigheidjes waarbij de methode er wél toe doet, omdat deels aanvaard wordt dat daarmee het eindresultaat op losse schroeven komt.
Als je gebruik maakt vsn boomringen om daarvan temperatuurontwikkeling af te leiden. En het blijkt dat op een ongewenst moment deze afgeleide temperatuurontwikkeling de verkeerde kant opgaat. Maar je kunt die "foute" ontwikkeling "corrigeren" door juist dát deel weg te werken achter een afgeleiding met een heel andere methode, namelijk met thermometers. Zonder dat erbij te zeggen dat je dat gedaan hebt en zonder de reden daarvan te vernmelden.
Dan is volgens mij hier sprake van de truc in de betekenis van malversatie.
Want je laat kritiek niet toe, je maakt die onmogelijk, omdat je dingen verzwegen hebt.
En verzwijgen hoort niet bij open en vrije wetenschapsbeoefening.
Hoe naief dat ook mag klinken.
Want daarvoor werd de truc toch gebruikt? om met een andere methode een ongewenste ontwikkeling toe te dekken?
Een vergelijkbare truc werd in Leiden uitgehaald om niet te hoeven geloven in de nieuwe theorie dat het bloed door het lichaam circuleert. Ik citeer mijzelf: "In 1634 De le Boe Sylvius, at the age of twenty, held a disputation,in which he defended the thesis, exactly as William Harvey had done, that the blood is conducted from the right ventricle of the heart through the lung artery to the lungs and thence through the lunge vein into the left ventricle. In the old Galenic theory, part of the blood was believed to go directly through the septum (the membrane between the right and left ventricles), to be mixed with air there, producing the vital spirits that served to keep the body alive. The rest of the blood was charged with natural spirits from the liver and served to feed the organism. But although already Vesalius had claimed that the septum was impenetrable, it seems that in 1627 Professor Heurnius was still so tied to the old theory that he was seen deliberately to pierce the septum during a dissection."