Ik reisde afgelopen jaren meerdere keren af naar de Eifel. Aanvankelijk om als klassieke natuurfotograaf wat toeristische idylles vast te leggen: onkruid bij ochtendlicht, oh wat is de natuur toch een wonder. U kent dat slaapverwekkende genre wel. Wanneer je oppervlakkig kijkt zie je inderdaad een lieflijk heuvellandschap. Maar al snel- wanneer je inzoomt- is dat onbevredigend: De Eifel is even goed aan het monoculturiseren als de rest van het Europese agrarische landschap.
Subsidies leiden tot éénvormigheid, alles moet in de zelfde Brusselse bureaulade passen van Durgerdam tot Bulgarije. De Vereniging Nederlands Cultuurlandschap wees mij op Brusselse subsidies bedoeld om oude eeuwenoude hagen op te ruimen, én subsidies om nieuwe hagen op te richten. Waarschijnlijk richt de Brusselse subsidiemolen via het Cohesiefonds, landbouwsubsidies en klimaatsubsidies een veelvoud schade aan het (kleinschalig agrarisch) natuurlandschap aan, van wat er via Life Subsidies weer wordt hersteld. Te meer omdat Life subsidies vooral naar consultants gaan die de kosmopoliet willen uithangen, en hun rapportjes die in een bureaulade een revolutie veroorzaken. Ik heb bij clubs als ECNC in Tilburg daar genoeg van gezien.
Extra drijver van eenheidsworst zijn nu de klimaatsubsidies, de subsidies voor monocultures koolzaad, mais voor biodiesel, de subsidies voor als zonne-akker verkochte siliciumwoestijnen op de heuvels en windmolens zo ver het oog reikt, verbonden door transportlijnen. Met de ‘Groenen’ aan de macht in deelgemeente Trier zal de ontgroening nog sneller voortschrijden. Groen is het nieuwe Rood, en in de Sovjet Unie was het milieu en de natuur ook consequent de klos. Zo is het ook de overheid geweest die in Nederland met ruilverkavelsubsidies van boven af verwoestte, wat van onder op door eeuwen was ontstaan.
In de buurt van Bitburg vond ik een kleinschalige boer met 60 hectare grond, die tegen de trend in het kleinschalige agrarische landschap in stand hield, met behoud van kleinschalige landschapselementen, beekjes, meidoornbosjes waar de nachtegaal nog zong. Gewoon uit liefde. Terwijl zijn intensiverende buurman de boel strak trekt om subsidies te cashen voor de biogas-anlage, zorgde deze bioboer gewoon dat zijn onkosten laag blijven. Zoals alle echt groene mensen, moest de boer niets van de milieubeweging en ‘de Groenen’ hebben.
Helaas heeft hij geen opvolging, zoals in vele boerengezinnen ziet de zoon niets in een zwaar boerenbestaan, waar dankzij de milieubeweging ook nog eens een vies zure regen-luchtje aan kwam te hangen. Een bureaubaantje in de stad is veel comfortabeler. En zo zal op termijn ook dit stukje lieflijkheid onder een gesubsideerde molen verdwijnen. Het is als bij kerken en een lichaam. Wanneer de ziel verdwijnt raakt het lichaam in verval, en natuursubsidies zijn dan als fondsen voor de obductie-assistent.
En toch, zelfs boven de koolzaadakkers hoor ik hier nog steeds een leeuwerik de hemelladder beklimmen, om met een parachutevlucht weer af te dalen. Wie weet blijft de natuur toch haar kansen zien.
Gezien de laatste foto, wellicht een idee om een bijbaan te nemen als hoes- en t-shirtontwerper voor doom/black metalbands?
Ik dacht toen ik afgelopen zondag terugreed uit Antwerpen via Bergen op Zoom (via het uiterst bewindmolende Belgische en Nederlandse landschap): verkrachting van de horizon. Maar over 15-20 jaar zijn de molens mechanisch opgedraaid, hebben het geld er bij lange na niet uitgehaald, is de gekte over en kunnen we de mensheid van een continue stroomvoorziening voorzien met dan gekozen oplossingen anders dan in een met natuurorganisaties (???) en vakbonden (????) besproken Energieakkoord. Hoop ik. Niet in een failliete BV Nederland, hoop ik.
Ik ken de route en het ziet er niet uit. Zeeland was ooit een mooie provincie met weidse gezichten. No longer anymore. Het is nu het symbool van de grootste misstap aller tijden, samen met Flevoland en Noord-Holland.
En wat mij betreft hoeft dat niet zo lang te duren. Hooguit 2 jaar.
Nu ik er nog eens over nadenk, er zal vast wel een aannemer geïnteresseerd zijn in het contract voor het afbreken van al die molens over 15 jaar (omdat deze 16e eeuwse “innovatie” dan mechanisch gewoon “op” is) maar dat kost nog eens miljarden!! Bij een magnetron betaal ik een verwijderingsbijdrage, wellicht is deze ook meegenomen in de berekening van 100-300 miljard om Nederland nog meer te windturbiniseren of komen die kosten er ook nog eens bij?
Idd, ik verloochen mijn achtergrond niet als notoir liefhebber van donkerzware metalen en mijn foto’s hebben vaak een ‘doom’-achtige insteek: ik heb een categorie ‘dood, verval en religie’: in dat genre heb ik de meeste platen geschoten de afgelopen jaren, kwam ik achter na selecteren en ordenen van mijn beeld de afgelopen week
Zometeen ga ik weer los
mooi ga zo door
De Eiffel is een prachtig landschap om te wandelen met z’n vulkaan meren . Je kan er overigens ook heerlijk eten.
Rypke, ben je ook in Meerfeld geweest, bekend van dit artikel: http://climategate.nl/2012/05/09/paper-bas-van-geel-in-nature-geoscience-zaait-twijfel-bij-trouw/ ?
Juist daarom is de regel dat je als land niet alle moeite hoeft te doen om een soort te beschermen, als daar in een buurland nog wel veel van te vinden is, een farce. Want door het steeds verder oprukken van al die éénheidsworst zal Europa over 50 jaar overal een mijn inziens dramatische achteruitgang zien in aantallen soorten.
Ook in Nederland wordt klauwen met geld verstrekt om zgn. obstakels uit het landschap te verwijderen zodat het vooral een ”open” landschap wordt. Geen kleinschaligheid meer, overal dezelfde groene lakens en de soorten die zijn verdwenen. Laatste goed bekende geval, de Ortolaan ( vogelsoort).
En uiteraard opzouten met al die draaiende horizonvervuilers. De nieuwe vorm van kernenergie lijkt toch heel interessant, zeker als je op een degelijk maar niet overdreven welvaartsniveau wil blijven!!!!