1992: Al Gore was helemaal niet bang voor paar graadjes opwarming

Voor de Climategate.nl archieven graven we vandaag even in de bijbelboeken van het klimatistendom en zijn Profeet, Al Gore. Ik heb het oprechte voornemen bij begin van dit blog om mij louter positief over Gore uit te laten. Qua satire valt Al’s strijd tegen Man Bear Pig door South Park toch niet te overtreffen. Gore schreef in 1992 Earth in the Balance, forging a new common purpose. Te zien als Gore’s groene gooi naar het Amerikaanse presidentschap, via het tonen van groen wereldleiderschap: een handige zet- nadat het communisme was ge-implodeerd een nieuwe gemeenschappelijke vijand formuleren waarbij Amerika voorop kon lopen.

Zijn lonkende alternatief?
Als nieuwe gemeenschappelijke doel is: Het klimaatcommunisme met een wereldautoriteit die een mondiaal Marhallplan uitvoert van Westerse welvaartsoverdracht richting alles onder de evenaar. Waarbij deskundigen in een Stewardship Council- een groene variant van de VN-Veiligheidsraad- een huishoudboekje van Moeder Aarde bijhouden. Uiteindelijk schopte ‘Mr Ozone’ het dan ook niet verder dan ex-vice president, en als vice-president onder Clinton hield hij de VS vakkundig uit Kyoto. Maar nee, laten we lief zijn over Al: Wist u bijvoorbeeld dat de Profeet zich keerde tegen het ‘de mens als plaag’-denken van Jan Paul van Soest en zijn duurdoeners?

Kun je dieper zinken dan De aarde heeft koorts?
Jan Paul van Soest is met ‘De Aarde heeft Koorts’ de schrijver van het grappigste klimaatboek aller tijden, en vaste klant van overheidsopdrachten in de Jacqueline Cramer-tijd bij het Ministerie van Feesten en Partijen (VROM). Al Gore moet niets van die koortsmetafoor hebben-ontleend aan Deep Ecology. Hoe diep kun je zinken? Niet veel dieper dan Deep Ecology…

Deze beweging komt met weinig verkiesbare gedachten waarin de mens een kankergezwel is, een virus en een plaag die verwijderd dient te worden: dat is de enige ware oplossing, zoals gepropageerd door de Voluntary Human Extinction Movement. Het denken van duurzame meisjes die geen kinderen meer willen, of zich steriliseren voor de buhne. Daar word je geen president mee. Volgens Gore zou Deep Ecology de mens óók van de natuur vervreemden. Dat is interessant gevonden. De mens zou via Deep Ecology net zo goed los van de natuur raken als het door Gore bekritiseerde Westers idealisme.

Hebt u geestelijke problemen? Dat komt door Descartes, Bacon en Plato
Op dat Platonisch idealisme richt de profeet een hoofdstuk verder zijn pijlen als schuldige aan ‘de ecologische crisis’. De schadelijke variant werd volgens Gore door René Descartes en Francis Bacon gefundeerd. Zij bedachten de basis van de wetenschappelijke revolutie die Gore – net als de meeste groene goeroes- verantwoordelijk houdt voor ‘de ecologische crisis’, een veel gehoorde ‘vervreemding’van de natuur.

Waarin je- volgens Gore- handelingen los van ethische consequenties kon zien en zelfs moest zien. De aarde werd een te verbeteren gebruiksvoorwerp, en dankzij Bacon hebt u vandaag nog last van vervreemding en geestelijke problemen. Als ik – na ei met Bacon te bakken- ieders dagelijkse sores en worsteling met leven en dood even tot de essentie mag terugbrengen. Drinkt u wel eens een borreltje teveel? Het waren Bacon en Descartes. Waarbij laatstgenoemde ooit even in Franeker studeerde toen het nog geen achterlijk klotendorp was maar een universiteit had. Nu weet ik dat mijn geboortestadje Franeker dus tot achterlijk klotendorp met kaatsende Nederthalers degradeerde DANKZIJ Descartes. En dat ontdek ik dankzij Al Gore. Lees het in hoofdstuk 12 en 13: wat een interessante denker is onze Al.

‘Striking the Balance’…ook Al Gore ontkomt niet aan Plato
Nee écht, Al Gore zijn boek is mateloos interessant. Hij toont het schilderij ‘De School van Plato’ van Rafael, waarin Plato naar boven wijst- ‘weg van de aarde’ en Aristoteles naast hem wijst náár de Aarde. U voelt ‘m al aankomen, Ari Aarde de Stoteles wijst in de goede richting. Ik besprak de invloed van Plato- bedenker van ‘de idee’ al en zijn invloed op het Westers idealisme. Volgens Gore hadden we naar Aardestoteles moeten luisteren, niet naar ‘idealist’ Plato, los van de aarde.

De ironie wil dat Al Gore zijn idealime door en door Platonisch is. Kijk alleen al naar de titel van zijn boek ‘Earth in the Balance’, de aarde in een weegschaal waarin hij via een Mondiaal Marshallplan (een idee dat nog wel eens resoneert in donkergroene krochten) naar een mysterieus evenwicht van de mensheid met ‘De Aarde’ wil streven. In het derde deel van het boek streeft Gore naar een ouderwets platonisch natuurbeeld via ‘Striking the Balance’. We zien het ook bij Greenpeace met haar ‘schone aarde’. Alsof je de planeet in de wasmachine kan doen. Waarna deze kingsize kluit modder overgoten met bloed zweet en tranen er stralend natuurzuiver uitkomt, een paar CO2-aflaatjes verder. Het hele natuurzuiverheidsdenken – één van de motivaties van de klimaatbeweging- is oer-Platonisch.

Nog meer openbaringen in het boek van de Profeet: orkanen zijn psychoses van gek geworden klimaat
Er staan meer openbaringen in zijn boek Earth in the Balance: Vanuit zijn evenwichtsdenken formuleert De Profeet zijn klimaatzorgen als volgt in het hoofdstuk ‘Buddha’s Breath’. We lezen Al Gore bladzijde 97, vers 2: de culminatie der klimaatproblemen.

In fact, the real danger from global warming is not that the temperature will go up a few degrees, it is likely that the whole climate system is likely to be thrown out of whack.

Voor het woord ‘whack’ moest ik toch even een woordenboek pakken, terwijl het meeste Goriaans toch vrij verstaanbaar is. Het refereert aan ‘gek’, waarmee de term klimaatgek dan ook meteen verklaard is. We kunnen hier Al Gore zijn obsessie met orkanen en andere bijbelse plagen afleiden, symptomen van een planeet die helemaal ‘whack’ is geworden. Gek dus, orkanen als klimaatpsychoses van moeder aarde. Klimaatgekte, veroorzaakt dankzij de vervreemding van de planeet door Descartes, de man die ‘de grafiek’ bedacht, een wiskundige relatie tussen twee variabelen weergeven in twee dimensies. Die zo de aarde plat maakte. Waardoor de psychatrische ziekenhuizen nu volstromen omdat we niet meer met de aarde verbonden zijn. Of vindt u dat iets te zweverig?

Al Gore, door God gezonden om ons van klimaatactivisme te genezen
We mogen de historische waarde van Earth in the Balance dus niet onderschatten. Uiteindelijk anno 2013 is Al Gore een gift van onze lieve Heer voor sceptici gebleken, die met zijn exorbitant kosmopolitische levensstijl en overdrijvingen precies onze kritiek bevestigde. Milieuactivisten zijn net mensen van vlees en bloed, even veel kwaad als goed. Het lezen van Earth in the Balance heeft mij van mijn laatste reserveringen genezen.