Voor Climategate-archief: dé weddenschap van afgelopen eeuw tussen doemdenker en Julian Simon

Only the good die young, all the evil seem to live forever, zong Iron Maiden al- ze hebben nu hun eigen bier– en na de uitzending over dode Prins Friso kwam dit liedje opzetten. Het geldt ook voor de bij velen onbekende econoom Julian Simon die vóór Bjorn Lomborg de strijd aanbond met neo-Malthusiaanse ecologen als dr Doom Paul Ehrlich. Die staat bij de milieubeweging nog steeds op een voetstuk, terwijl vrijwel niemand Simon nog kent, schrijver van ‘The Ultimate Resource’, waarvan het herziene deel eind jaren 90 verscheen. Die kun je HIER volledig downloaden, inclusief Simon’s bespreking van de veel te negativistische wijze waarop media over het milieu berichten.

Onze belangrijkste grondstof is volgens Simon het menselijk vernuft, waardoor grondstoffen nooit werkelijk ‘op’raken. Simon ging in 1980 de beroemde weddenschap aan met Ehrlich, dat 5 door de doemdenker geselecteerde metalen in prijs zouden stijgen/dalen. Inzet 200 dollar per metaal. Bij prijsdaling- indicatie voor afnemende economische schaarste van dat metaal- in 1990 zou Ehrlich Simon het verschil bijpassen. Dr Doom moest Erhlich in 1990 een bedrag van 576 dollar aan Simon overmaken, alle metalen waren in prijs gedaald. Ik kwam de weddenschap weer tegen in het boek ‘Oefeningen in Duurzaamheid’ uit 1995, in een artikel van Wim Heijman getiteld ‘Duurzame groei en milieugebruiksruimte’. Simon daagde Erhlich verder uit door de inzet te verhogen tot 20.000 dollar voor de prijs van iedere grondstof in ieder willekeurig jaar…

De Grondstoffen kunnen niet op raken(?)
Grondstof is per definitie een rekbaar begrip: de rare earth metals in windturbines waren vroeger enkel afvalproducten uit kopermijnen, en tegenwoordig kun je zelfs metalen winnen uit de vliegas van huisvuilverbranders. Bedenk dat econoom William Stanley Jevons in The Coal Question in 1865 al het probleem van de dreigende kolenschaarste voor Groot Brittanie beschreef…. De definitie van ‘erts’ verandert met toenemend vernuft, kon je eerder koper enkel winnen uit erts met 1 procent koper, nu kan dat uit tienden tot honderdsten van procenten, oa via bacteriën. (bacterial leaching)

Een eerder werk dat deze thematiek behandelt is The Economics of Natural Resource Availability uit 1962 van Harold Barnett & Chandler Morse, die (net als Simon) een moderner tegenhanger van Malthusiaans denken hanteren, het denken dat zo populair is bij groende doemprofeten.

In de herziene uitgave uit 1998 van het in 1981 voor het eerst verschenen The Ultimate Resource mocht Simon constateren dat de feiten hem op de meeste gronden gelijk gaven. Maar ja, gelijk hebben en krijgen: Simon werd verguisd en vernederd terwijl de doempredikers in dure hotels logeren en de wereld rond vliegen. Misschien is Climategate.nl één van de platforms die Simon het eerherstel kan helpen geven dat hem toekomt en anders zal de toekomst dat wel doen.

Zoals Heijman besluit;

Anders dan sommige ‘wetenschappers’willen doen geloven is ‘doomsday’ dan ook geen vaststaand feit