McIntyre: valse start van Dijkgraaf

Er was relatief weinig aandacht gisteren tijdens de hoorzitting voor climategate. Kees Vendrik van Groen Links daagde ons uit om hard te maken wat de overeenkomsten zijn tussen Watergate en Climategate. Een lastige vraag want hoe vergelijk je twee zulke verschillende schandalen. Het punt dat Vendrik probeerde te maken is dat climategate in het niet valt bij het Watergate-schandaal en dat de naam dus overtrokken is. Rypke wees terecht op de Freedom of Information Act-verzoeken die door CRU geblokkeerd zijn. Hajo legde uit hoe de naam climategate binnen enkele dagen na de e-mail hack of lek in zwang raakte en dat om praktische redenen daarom gekozen is voor climategate.nl. Ik denk dat we pas over een paar jaar kunnen duiden hoe groot het ‘schandaal’ climategate werkelijk is.

Diederik Samsom van de PvdA vroeg ons (van climategate.nl) hoe we aankijken tegen de twee rapporten die naar aanleiding van climategate zijn verschenen over CRU en die CRU en Phil Jones grotendeels zouden vrijpleiten. Ik antwoordde iets in de geest van dat de onderzoeken helaas erg beperkt van aard waren en dat beide commissies niet de moeite hebben genomen om te praten met onderzoekers die in de climategate e-mails onder vuur liggen, zoals McIntyre en McKitrick.

Velen blijven climategate als een op zichzelf staand ‘incident’ zien dat verder niets te maken heeft met het functioneren van het IPCC, het directe onderwerp van de hoorzitting van gisteren. Een altijd oplettende Stephen McIntyre merkte vandaag op dat dit ook voor Robbert Dijkgraaf geldt, die zoals bekend uit hoofde van zijn co-voorzitterschap van de InterAcademy Council (IAC), leiding zal geven aan een onderzoek dat IPCC-procedures tegen het licht gaat houden. In een interview in NRC dat vertaald is in het Engels zegt Dijkgraaf over climategate:

Those emails are not directly related to the work of the IPCC.

De reactie van McIntyre is als volgt:

It is very tiresome to see one eminent scientist after another make untrue statements, apparently without making any effort to familiarize themselves with the topic on which they are opining. No matter how smart you are, you have to do the work. CRU scientists Jones, Briffa and Osborn were all important IPCC figures (together with Trenberth, Jones was a Coordinating Lead Author of chapter 2 on observations, while while Briffa and Osborn were Lead Authors for the controversial section on thousand-year proxy reconstructions.) Climategate emails in 2005 and 2006 are dominated by correspondence about IPCC activities of CRU’s Jones, Briffa and Osborn. The “trick … to hide the decline” arose in the context of a 1999 IPCC authors’ meeting and the most important manifestation of the “trick” was in the Third and Fourth Assessment Reports.
The Climategate emails provided relevant evidence on how IPCC scientists discharged or failed to discharge their duties to make the IPCC process as open and transparent as possible. Dijkgraaf’s claim that the emails are not “directly related to the work of the IPCC” is untrue and ill-informed. A bad start to this inquiry.

Critici horen
De twee onderzoeken die tot nu toe gedaan zijn hebben geen van beide gekeken naar alle climategate e-mails. Ook het IAC-onderzoek zal dat niet doen. Dijkgraaf herhaalde gisteren in de Tweede Kamer dat het IAC wel enkele casussen zal behandelen uit het IPCC-rapport. Dit is nodig omdat je anders immers nooit kunt aantonen dat de huidige procesgang al dan niet goed is.

Ik hoop van harte dat het IAC de climategate e-mails daarbij niet links zal laten liggen en ook de moeite zal nemen om onderzoekers als McIntyre en McKitrick persoonlijk te horen. Twee casussen die bij uitstek geschikt zijn voor het IAC-onderzoek zijn het divergentieprobleem (een goede samenvatting over de context waarin Hide the decline gezien moet worden vind je hier) en de ‘warm bias’ die er bestaat in de mondiale oppervlaktetemperatuur (Michaels/McKitrick 2004, zie mijn bericht van vorige week). Over deze laatste paper en een vergelijkbare paper van Jos de Laat (destijds SRON, nu KNMI) schreef Jones in een andere climategate e-mail:

The other paper by MM is just garbage – as you knew. De Freitas again. Pielke is also losing all credibility as well by replying to the mad Finn as well – frequently as I see it.
I can’t see either of these papers being in the next IPCC report. Kevin and I will keep them out somehow – even if we have to redefine what the peer-review literature is !
Cheers
Phil

Jones and Trenberth waren coordinating lead authors van Hoofdstuk 3 van Werkgroep I, het hoofdstuk waarin de twee bovengenoemde artikelen besproken dienden te worden.