(arbeids)intensieve landbouw in EU-lidstaat Roemenie
Nu stemmen opgaan voor een referendum over hoe ver Brussel in onze levens mag binnendringen, leek het gepast een eigen druppeltje olie op het vuur te gooien. Bij ‘Europa’ treedt eigenlijk de zelfde spraakverwarring op als bij klimaat en andere issues. Je kunt niet ‘voor’ of ’teugen’ Europa zijn, zoals je ook niet voor of tegen klimaatverandering kunt zijn of zout water in de Noordzee. Toch willen sommige spraakverwarrers je in dat keurslijf dwingen, als vrijbrief je argumenten te negeren. De discussie gaat bij Europa meestal over puntje vier in mijn vier-punten- spraakverwarring over natuur en milieu
- 4- is centrale planning (top down) of particulier initiatief (bottom up) de beste manier om problemen (pardon, ‘kansen en uitdagingen’) op te lossen
Voor politicoloog hoef je niet te leren…
Eurosceptici wantrouwen het vermogen van een centralistische bureaucratie om op efficiënte wijze vraagstukken aan te pakken. Na de Sovjet Unie, DDR, Mao’s Grote Sprong Voorwaarts menen zij daar enige historische argumenten voor te vinden. Al kun je- om ook de salonsocialistische medemens voor Euroscepcis te interesseren- daar even goed de vroegere koloniale besturen bij halen als lichtend voorbeeld. Op afstand abstracte doelen opleggen die in de praktijk veraf averechts werken of in zijn geheel niet opgaan. Want liefde voor theorie is de wortel van alle kwaad. Zo is ontwikkelingshulp een vorm van omgekeerd kolonialisme, met de zelfde kwalen als koloniaal bestuur.
Een bureaucratie verwoest de eigenheid en context van een situatie om dit door één ambtelijk keurslijf te kunnen duwen, met carrot (subsidies) en stick (regulering en straf). Bij lidstaten van de EU gebeurt dit met het Cohesiefonds. Met dit fonds wordt samen met het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid traditioneel agrarisch landschap in andere lidstaten verwoest, met natuurwaarden die wij hier met evenveel miljarden willen beschermen, enkel om de zaak gelijk te trekken naar Brusselse maatstaven.
Ik vond één beeld in mijn archief van landbouw in Transsylvanie in lidstaat Roemenië- dat die verschillen treffend weergeeft. Ook intensieve landbouw, maar anders, meer arbeidsintensief. Het is niet mijn bedoeling met dit beeld een oordeel over Roemenen te vellen. Laat die mensen op hun eigen manier hun ding doen, maar ga niet beweren dat je via Brussel hen in het zelfde keurslijf kan dwingen met onze boerenstand. Voor die praktijk is één woord in omloop:
- – dat heet nivelleren.
- – De politieke vertaling van nivellering is socialisme, de partij die dit momenteel in praktijk brengt heet VVD.
- – De mensen die het niet zo op socialisme hebben zien daar vaak een vorm van afgunst in.
Groen doen geeft Gerben Jan status en daarmee toegang tot de lekkerste vrouwtjes en het lekkerste eten
…kennis over de menselijke natuur is voldoende om je deskundig te maken
Al het politieke is ook persoonlijk, en te herleiden tot kennis over de menselijke natuur. En zo komt het ook dat alle (blog)discussies in politiek eindigen, terwijl ze bij klimaat beginnen: iedereen heeft verstand van politiek want iedereen weet globaal uit eigen ervaring, of heeft een opinie over hoe mensen werken, welke ondeugden ons kunnen drijven.
Afgunst is een oude ondeugd die in ieder zit verankerd, zoals ik gezegend ben met te veel van de deugd eerlijkheid dat bij mezelf toe te geven. Zo was ik jaloers op de gifgroene Euro-parlementariër Gerben Jan Gerbrandy in Brussel: 12.000 euro per maand cashen- onder andere een fooi krijgen als je daadwerkelijk in het Europarlement komt opdagen- de door Europese belastingbetalers betaalde zalm komt je bij het ontbijt de neus uit zwemmen en een beetje ….. overleggen met een berelekkere assistente waar ik nu nog steeds heimelijk een beetje verliefd op ben. Nergens is het gras zo groen als bij Gerben Jan dacht ik toen even.
Misschien is het dus uiteindelijk ook wel een beetje afgunst dat de Eurosceptici drijft. Wat denkt u?
tuurlijk. lijkt me heerlijk om iedere dag weer iemand anders zijn geld uit te geven en daar niks voor terug te doen. ik zou de ballen uit mijn broek lachen. als ik zo’n baan heb dan hoef ik ook niet meer te klagen op dit blog. maar het is me niet gegeven. de wereld is zoo oneerlijk, het is zoo gemeen!
..als je geen eergevoel hebt, dank voor de aanvulling Harry. Afgezien van de assistente meende ik het ook niet zo..
Jef en Lowie zijn boeren. Lowie is zelf verklaard socialist.
Staande tussen de duurzame windmolens en zonnepanelen vraagt Jef aan Lowie: “Wat is nu eigenlijk een socialist”
“Welaan, zegt Lowie, “socialisten zijn voor een eerlijke herverdeling. Zo hebt gij twee ezels. Ik heb er geen. Socialisme wil zeggen dat gij één van uw ezels aan mij geeft. Dat is herverdeling en dat zou toch beter zijn.”
Jef gaat naar huis voor het middageten en zegt tegen zijn vrouw: “Germaine, ik peins erover socialist te worden. “Socialist?”, vraagt Germaine. “Waarom? Wat is dat voor iets?”
“Wel”, zegt Jef. “Wij hebben twee ezels. Lowie heeft er geen. Als ik er één aan hem geef, dan hebben we alle twee een ezel. Dat is herverdeling en dat zou toch beter zijn.”
Germaine denkt na: “Jef, Lowie heeft toch twee koeien. Wij geen. Als wij een ezel aan hem geven, moet hij toch een koe aan ons geven. Denkt ge niet?”
“Toemme, da’s ook waar”, zegt Jef en gaat naar Lowie.
“Lowie, jong, Germaine en ik willen socialist worden Dus als wij een ezel aan u geven, geeft gij een koe aan ons”
Lowie bekijkt hem en zegt: “Jef, ofwel heb ik dat niet goed uitgelegd, ofwel hebt ge me niet goed begrepen, maar socialisme, dat werkt alleen met ezels.”
Plaatje van Roemenië straalt uit hoe biologisch-boeren op grote schaal er in de praktijk uit gaat zien. Terug naar de middeleeuwen. Leve EU!
Ondertussen schieten in Roemenië met EU-steun de mega kippen- en varkensstallen als paddenstoelen uit de grond voor o.a. export naar China (vaak Nederlanders en/of NL expertise) die ze hier in het Kylltal niet willen hebben wegens: …. vul de hele riedel maar in.
KAAAATSET!
http://www.lokalo.de/artikel/43726/Kommt-ein-Huehner-KZ-ins-Kylltal#.UuLtnfvb9dg
Ik was in Litouwen toen het zich net een paar weken onder het Sovjet juk had uitgeworsteld. Eindelijk lagen de westerse markten open voor de producten van dit arme landbouwstaatje! En omgekeerd natuurlijk, maar daar hadden ze niet aan gedacht.
Binnen de kortste keren lag de Nederlandse melk in de vakken van de eerste supermarkten: wij produceren hier zoveel efficiënter dat we ondanks de vele malen hogere grondprijs, uurlonen, milieuheffingen en belastingen (een onbekend verschijnsel in Litouwen destijds) hun landbouwproducten moeiteloos hun eigen winkels uit concurreerden.
Europa dwingt iedereen naar het zelfde productiemodel, maar ook naar hetzelfde leefmodel. De middellandse zee landen willen relaxed leven, wat van de liefde en de wijn genieten, in het oude huisje van (en vaak met) hun ouders wonen, en zien daarin een hogere waarde dan een ratrace in een peperduur appartement in de stad en de ouders in een bejaardentehuis.
Dat is met één euro voor alle landen onmogelijk: ze moeten onze productiviteit gaan evenaren of ze gaan kapot.
Hoe goedbedoeld ook: eurofilie maakt meer kapot dan je lief is…
“… ze moeten onze productiviteit gaan evenaren of ze gaan kapot.”
Daar denken de Barosso’s van deze wereld heel anders over.
Het “Noorden” zal moeten blijven lappen tot ook daar de rek eruit is. D.w.z. tot daar de middenklasse is bezweken onder de belastingdruk. We staan momenteel aan het begin van deze fase. Alles wat daarboven zit redt het vege lijf door de centjes naar het buitenland te brengen (zie Griekenland).
Zo zal ook het “Noorden” verlost raken van die vermaledijde ratrace en zullen we het net als die pittoreske middellandse zeeërs steeds meer moeten hebben van de groentetuin.
Wat wel ruk is, want die brengt in Wapperdam veel minder op dan in Andalusië, maar ik ben ervan overtuigd dat de Spaanse tak van Greenpeace zal blijven strijden voor een eerlijk klimaat.
Iedereen even arm: het is natuurlijk geen complot maar gewoon de saaie, voorspelbare uitkomst als je de boot door een Portugese Marxist laat besturen.