Terreur van Positief Denken faciliteert Groene politiek

De blogger en journalist Oliver Burkeman vloekt in de New York Times in de kerk van het Positief Denken, door deze krampachtige zelfhulp-ideologie-lach-net-als-Mark-Rutte eens een gevoelige tik uit te delen in de Positive Power of Negative Thinking, na niet alleen psychologisch onderzoek te citeren dat ‘positief denken’ fileert, onderzoek aan meditatie en natuurlijk de stoïcijnen die met postmodern magisch denken nooit veel op hadden

From this perspective, the relentless cheer of positive thinking begins to seem less like an expression of joy and more like a stressful effort to stamp out any trace of negativity.

Diverse zelfhulpfetisjisten gingen over hete kolen lopen, en verbrandden hun voeten. Hun reactie: ‘ik dacht niet positief genoeg’, of ‘ik zat niet in mijn mentale top’. Ze moesten maar denken dat de kolen als ‘koel mos’ zouden voelen, en dan zou de natuur zich naar hun gedachten buigen. Of – mijn toevoeging- wanneer ‘Groen Beleid’ niet werkt: ‘Er is niet genoeg politieke wil, als we maar genoeg…dan…’.

Burkeman sluit af

Here’s a better idea: think of them as hot coals. And as a San Jose fire captain, himself a wise philosopher, told The Mercury News: “We discourage people from walking over hot coals.”

Postmoderne struisvogelfilosofie 
De destructieve kracht van positief denken- standaardfilosofie voor hele lichtingen managers kaliber Mark Rutte-  is door Barbarah Erhenreich al neergesabeld in ‘Bright Sided, how positive thinking is undermining America’, het eenzijdig oog hebben voor onbegrensde mogelijkheden en ‘de jacht naar Het Geluk’ zonder realiteitscheck zou ook tot de financiële crisis geleid hebben: mensen laten zich niet meer weerhouden door de realiteit, die zich immers als vanzelf naar je gedachten buigt als je maar gelooft.

Ik zou daar de Groene Politiek aan willen toevoegen, met haar protagonisten als de hoogleraar Toegepaste Vrijetijdskunde en Twitterrelatiemanagement Jan Rotmans:  men is heilig overtuigd dat enkel ‘politieke wil’ nodig is om economisch destructief beleid te doen werken, ‘als je maar gelooft’. Terwijl windenergie en zonne-energie bij huidige techniek gewoon notoir oneconomisch en dus onwerkzaam zijn. Niet omdat wij zo negatief willen denken en niet positief genoeg zijn, ’s ochtends plots opstaan met een mysterieuze vorm van ‘anti-windmolenaritis’, negativiteit die een medische oorsprong zou hebben en ‘antimilieurose’:  maar omdat de realiteit, het eggie dat gebiedt.

Daarom haalt coöperatie De Windvogel ook tweemaal meer inkomsten uit MEP-subsidies dan uit stroom: windenergie is gewoon oneconomisch. Groene Energie is een eufemisme voor ‘energievormen waarbij economie niet mag meetellen’.  Daarom laat manager Wiebe Draijer ook iedere kostencalculatie voor burgers weg uit het SER Energieakkoord: de kosten verdampen op enigerlei wijze als vanzelf wel, als je maar wilt of er niet aan denkt. Positief Denken is kortom struisvogel-filosofie, de ‘You Can Heal Your Life’-school . Waarbij je zelf je eigen endorfinen leert aanmaken, en het leven je toelacht door lachend in de spiegel te kijken.

De Positief Denkschool hanteert ook vaak derde hands-pulpfilosofie als ‘waarheid bestaat niet’. Wat een onzin.  U leest nu dit blog, dat u nu leest is toch waar? Sommige zaken zijn wel en niet gebeurd, vinden wel of niet plaats. Als waarheid niet bestaat moeten we het rechtssysteem opheffen, en was de veroordeling van een moordenaar ook maar een mening. Dat mes in de keel, dat was maar uw perceptie edelachtbare…

Positief Denk Pulp
Positief Denkers zijn endorfinejunks en even notoir onbetrouwbaar, ze gooien je weg zodra je(even) geen endorfinen of carrièreverrijking toevoegt. Positief Denken lijkt vaak de zoveelste manier om egoïsme een rozig of zelfs medisch verantwoord randje te geven. En wat is die bekrompen veroordeling ook in de binaire wereld van ‘positief’ en ‘negatief’: het lijkt op een oppervlakkige manier om anderen te veroordelen die je- misschien wel terecht- even een slecht gevoel geven, omdat ze je ijdelheid niet willen strelen.

Het komt weer goed, en het komt vanzelf weer slecht..
En ach…Wat is ‘gelukkig zijn’ ook, behalve een absoluut vrouwenbladgebod. Als je regelmatig zinvol bezig bent met iets dat je redelijk kunt en daarin groeit, dan is het toch goed, voor zolang het duurt en de entropie weer bezit neemt van je staat van zijn.  Zelf word ik ongelukkig van het eindeloos over geluk moeten denken, of ‘de ideale toestand bereiken door meer inspanning’. Wanneer je er niet mee bezig bent valt het voor je voeten…

Helaas…Na tegeltjeswijsheden zijn er nu na ‘de morgenstond heeft goud in de mond’ en ‘een dag niet gelachen is een dag niet geneukt’ ook Facebookwijsheden: de door vele onbelezen stumperds strevend naar ‘Het Geluk’ geventileerde zelfhulp-noodkreten als ‘surround yourself with positive people’. Het zijn vaak de zelfde mensen die je tegeltjes als ‘Thank God it’s Friday’ delen (ik hoef niet meer bij de baas te hangen, kan nu weer zinloze tv kijken en zinloos gebeld worden)

Als iets bij mij existentiële wanhoop oproept…Een geschoolde negativist maakt mij veel blijer dan iemand met cosmetische voor de spiegel geoefende glimlach strevend naar sociaal effect-maximalisatie, continue op de planken in de hoop op goede recensies. Iemand met zelfrelativering laat mij meer lachen dan een werkelijkheidsverbloemer, zoals ik ook in een deuk lig bij het lezen van Schopenhauer. Het is genetisch, donkere flamenco,  duistere zware metalen van My Dying Bride,  liever Dvorak en Rachmaninov dan Mozart, liever requiems dan ouvertures. En zolang niemand dwingt daar een negatief oordeel over te vellen- of mij uit zijn leven wil bannen uit angst vooral niet besmet te raken- is de uitkomst positief: daar geniet ik van, al verzwelgt de entropie dat kortdurende moment 0nherroepelijk, en moet je weer handelen om uit het resultaat daarvan bevestiging te vinden.

Die houding is hopeloos niet van deze tijd, maar zeg nu zelf: gaat u blaffen in de hoop dat honden u leuker vinden? Als iedereen in de sloot springt… Soms kan het een aanbeveling zijn om niet van deze tijd te zijn..

Lang leve de Via Negativa
De Boeddha stelde al vast dat leven lijden is. Wat mij serieus deed overwegen maar in Leiden te gaan wonen. Al dat gebedel om geluk leidt tot haar tegendeel. De grote religies – waaronder ons eigen goeie ouwe Christendom- streven allen naar een vorm van verlossing van aardse beslommeringen omdat ‘het Geluk’ niet duurzaam op aarde te bereiken is.

Entropie ligt overal op de loer, dat is nu eenmaal een thermodynamische natuurwet waar je niet aan ontkomt terwijl de klok je levensdagen en jeugd wegtikt, tot een verpleeghuis en mortuarium aan de horizon verschijnen. In plaats van dat krampachtig weg te poetsen heeft de geschiedenis van kunst, literatuur, religie, filosofie ons veel rijkere uitingen geschonken om de donkere kant een plaats te geven zodat zij beheersbaar is. Het geeft iedere dag ook een vorm van ernst en urgentie.

• Maar de ‘Ik bel dus ik besta’-filosofen van de Facebookgeneratie wordt al vroeg geleerd om hier geen kennis van te nemen. Ze krijgen ook- regelrecht tegen wat de wereldreligies duizenden jaren leerden- opgelegd dat ze hun ego moeten versterken in plaats van afleggen: terwijl- zoals mijn ervaring is- je juist meer ontspannen bent wanneer je minder met jezelf bezig bent. Wat is een extatischer moment dan op een bergtop Alpengletsjers overzien, de fluittoon van een alpenmarmot horen en het silhouet van een steenarend volgen aan de horizon, jezelf vergetend? Of wanneer je met parapent van een berghelling afspringt, en spontaan ‘whole lotta love’ van Led Zeppelin gaat zingen, wanneer je uit een vliegtuig springt en als slechtvalk naar beneden tuimelt…Aan de grond wachten de beslommeringen echt wel weer, daar helpt geen positief denken tegen…

De werkelijkheid is Goede Tijden Slechte Tijden, Yin Yang, Jip en Janneke, waarin je wat goede momenten spaart die weer even snel verdwijnen als ze verschijnen. Als rationeel pessimist die zich dagelijks zonder pillen uit (milde) depressie opwerkt, ziet u dat uit het donkere ook productiviteit kan voortkomen, uit de behoefte aan vlucht en ontsnapping zijn vele reisreportages en foto’s gegroeid. 

Hoeveel mensen in de geschiedenis hebben hun werk niet gebruikt om demonen te bezweren, ook de blogger James Delingpole is daar open over. Een pessimist kent in zijn leven enkel meevallers.. Het positieve van de Via Negativa is dat je streeft naar echtheid, omdat je geen kat in de zak wilt, nep, plastic prietpraat en andere zaken die nodeloos je korte tijd op deze aardkloot verder inkorten zonder duurzame waarde toe te voegen. Waarbij je in plaats van ‘positief’ en ‘negatief’ liever minder bekrompen criteria hanteert: kun je open blijven staan voor nieuwe ervaringen en inzichten (waaronder terechte kritiek) of sluit je jezelf af…

Dit was mijn 1200ste blog, het is mooi weer buiten en ik ga een terrasje pikken.