Deel 4 van een serie in de aanloop van de Europese verkiezingen

EP lijsttrekkers cr590
Mijn uitgangspunt

Ik wil een Europa dat één handelszone is, met één munt als betaalmiddel, maar bestaande uit soevereine staten, die samenwerken in economisch verband, niet in politiek verband.

Er moet gestopt worden met de overdracht van bevoegdheden naar de EU, en het accepteren van enorme garantiestellingen voor oninbare leningen van de EU. Maar dat kan alleen wanneer er een monetair systeem wordt ingevoerd dat gebaseerd is op het principe van The Matheo Solution.

Ik wil minimaal een pas op de plaats, met uitzicht op het ontvlechten van de politieke unie. Maar na het invoeren van de Matheo Solution is daar alle tijd voor.
Zonder een dergelijke oplossing moeten we óf verder naar een federale staat, óf uit de euro en de EU, zoals ik in mijn vorige blogs heb aangetoond.

Maar er is geen enkele partij die openlijk kiest voor een EU met de Matheo Solution. Daarmee valt mijn optimale keuze weg.

Dus resteren er vooral partijen die verder willen (of moeten) richting federale staat, of uit de EU willen stappen.
Als ik tussen een federale staat en uit de EU stappen zou moeten kiezen, is toch alleen het laatste een optie. Daarbij, dat pad leidt uiteindelijk ongetwijfeld tot een economische gemeenschap van soevereine staten, zij het met een uiterst chaotisch en duur begin.
Waarschijnlijk begint het met de landen die de op dat moment ontstane gigantische crisis met vergelijkbare middelen kunnen bestrijden, later uit te breiden met andere die hun zaakjes weer op orde hebben.
Maar mijn voorkeur heeft dit niet. Ik geloof niet in het heil van de chaos als bron van het nieuwe.

Laten we eens kijken waar de voornaamste deelnemende partijen met een (enigszins) Eurosceptische houding voor staan:

SP (EP: European United Left / Nordic Green Left)
Onlangs hield SP lijsttrekker Dennis de Jong op BNR een verbluffend goed verhaal over het failliet van de huidige Euro en de noodzaak om alternatieven te vinden. En zondag wond Roemer er in Buitenhof ook geen doekjes om: de euro is in de huidige vorm niet houdbaar en we moeten ons gaan voorbereiden op de onvermijdelijke ontvlechting van de eenheidsmunt. En dat zou dan op korte termijn moeten gebeuren, of pas over twee jaar. Dus écht op korte termijn!

Dat was op zich al heel bijzonder: tot nu toe kwam ons standpunt nog niet naar voren in de grote media. Maar ik was echt verbijsterd dat een partijleider van een grote Nederlandse partij dit zomaar als vanzelfsprekendheid kan brengen, in Buitenhof nota bene, zonder dat de toch goed geïnformeerde Van Haersma Buma en Tweebeeke ook maar met hun ogen knipperden. Geen reactie van: “Wat roept u daar nou voor onzin?!”. Nee, niet eens een vraag om uitleg. Alsof dit een volkomen gangbare gedachte was. Haersma Buma brabbelde iets onbegrijpelijks over politici die dingen zeggen over de Euro, maar praatte daar snel overheen. Bedoelde hij dat je zoiets gevaarlijks wel mag denken maar niet mag zeggen?
In ieder geval is het de SP die dit topic vol in de schijnwerpers zet, en daarvoor hulde!

Verder was de SP nooit echt fanatiek in het broeikasevangelie, en viel er met Paulus Jansen uiterst zinnig te praten over de energieproblematiek. Een verlies voor de kamer dat die naar Utrecht moest.

Door de verwijzingen naar de noodzaak van een alternatief voor de Euro, en de voor een linkse partij gematigde klimaat- en energiekoers komt de SP erg dicht bij mijn gezochte Euro-droompartij.

Maar helaas valt over deze beide Europese hoofdzaken niets zinnigs te vinden in het Europese programma van de SP, en is hun Europese fractie voornamelijk een communistisch/socialistisch samenraapsel. In het EP verwacht ik dus een groen symboolbeleid met alle mogelijke foute ideeën over de rol van de staat die bij socialistische en communistische centraaldenkers horen.

Toch is voor linksdenkende eurocritici de SP beslist de aangewezen partij.
U merkt het: dit blog biedt een stemadvies op maat!

VVD (EP: ALDE)
Ook hier een hoopgevend geluid. Ik heb uitgebreid en openhartig gesproken met Maarten Smit, de derde kandidaat en dus verkiesbaar. Hij had een uitstekend verhaal en was als assistent van Halbe Zijlstra duidelijk zeer goed ingevoerd in de Nederlandse politiek. Hij wist me er zelfs van te overtuigen dat deelname aan de ALDE fractie samen met D66 voor de VVD en Nederland grote voordelen had, en dat hij allerlei goede dingen voor Nederland zou gaan doen in Brussel.

Maar de VVD kan geen kant op: de euro overeind houden vereist nu eenmaal verder afglijden naar één federale Europese staat. Daar verandert de VVD niets aan, hoe hard ze ook roepen dat ze bevoegdheden terug willen halen. Want de VVD top houdt keihard vast aan de huidige euro.

Inmiddels is het VVD EU optreden trouwens volledig verBaaliseerd: de schreeuwerige VVD verkiezingswebsite staat bol van de holle retoriek en irritante simplificaties. De kiezer wordt hierbij pijnlijk geïnfantiliseerd en misleid. Van Baalen gaat op populistische manier voor de stemmen, waarbij hij overduidelijk niet van plan is om na de verkiezingen ook maar iets aan de federalistische koers te veranderen.
De werkelijkheid is dus dat een stem op de VVD toch een stem op Verhofstadt is, en dus een stem voor de federale Europese staat.

Daarbij past het pro-federalistische gedrag van Toine Manders, de inmiddels naar 50+ overgelopen super-eurofiel, die 14 jaar lang in Brussel het pro-Europa standpunt van de VVD mocht uitdragen.

Daarnaast zit het volstrekt onverantwoorde optreden van Van Baalen samen met zijn boezemvriend Verhofstadt in Oekraïne me erg dwars. Hoe dwaas kun je zijn om namens de EU op de barricades te gaan staan schreeuwen dat de EU achter de opstandelingen staat, en zo een revolutie opstoken in Putin’s achtertuin? In een door en door corrupt, failliet en etnisch verdeeld land, met een legitieme maar afgezette pro-Russische regering, met een miljardenschuld aan Rusland, en een life line in de vorm van een gaspijp naar datzelfde Rusland waaruit ze tegen een spotprijs gas krijgen zolang ze zich niet anti-Rusland gedragen?
Waar ben je dan mee bezig? En wat voor ridicule ideeën heb je dan over de rol van de EU in de wereld?

En zelfs als hun allergunstigste scenario uitkomt, gaan ze dan als beschermheer van het door de EU ingelijfde failliete (restje van) Oekraïne hun miljardenschulden aan Rusland afbetalen? En hun gasaankopen bij Rusland, voortaan uiteraard tegen het vette Europese tarief, met miljarden per jaar subsidiëren?

Ik zag in het optreden van beide heren de volslagen van de werkelijkheid losgezongen eigenwaan van de Europese politieke elite, en werd met afschuw vervuld.

De VVD wordt het dus niet voor mij.

Voor een actief VVD-er als ik is dat een bittere pil.
En het lijkt ook niet erg loyaal om als VVD lid een stemadvies op een andere partij te geven. Je dient deze discussie  binnen je partij te voeren.
Maar in dat opzicht heb ik een gerust geweten: er zijn weinig betrokken VVD politici die ik niet persoonlijk met klem op de problemen met de euro heb aangesproken.
Daarin sta ik niet alleen:
De uitgesproken anti-Euro opstelling van Frits Bolkestein (“de Euro is mislukt!”) heeft ook hem in de partij volstrekt geïsoleerd.
Derk Jan Eppink, zeer goed ingevoerd als ervaren MEP, en uit “de stal Bolkestein”, zoals dat heet, zou met zijn degelijke liberale denkbeelden bij uitstek een zinnig VVD Europa beleid kunnen ontwikkelen en uitdragen, zoals hij zondag ook deed in Businessclass.  Maar die staat zeer symbolisch als lijstduwer op de allerlaatste plaats. Dat weerspiegelt treffend zijn positie in de partij: men wil hem beslist niet in de EP fractie!

Daardoor heb ik geen keuze meer: Europa is veel te belangrijk voor Nederland om vanwege de verkeerde redenen op je eigen partij te stemmen.

PVV
Ook hier weer een dilemma. Reinette Klever heeft op energie- en klimaatgebied uitstekend werk gedaan in de kamer, en Laurence Stassen gaf in scherpe stukken op DDS blijk van uitstekend inzicht in de EU problematiek. Marcel de Graaff stond overtuigend zijn mannetje in het lijsttrekkersdebat. Ik zou graag op hen stemmen.

Ook is het onderzoek van het uiterst respectabele Lombard Street naar voor- en nadelen van een Nexit een uitstekende zet van de PVV geweest.

Maar het PVV standpunt over Europa is erg extreem: op ons eentje uit de EU en uit de Euro, terug naar de gulden.
Dat is denk ik niet goed voor Nederland. Wat we ook gaan doen, het moet slim aangepakt worden en in goede samenwerking met een aantal andere landen.

Verder heb ik een hele reeks redenen die deels losstaan van de EU om niet op de steeds opportunistischer wordende PVV te willen stemmen.

De PVV wordt het dus ook niet.

Artikel 50 (EP: FDE)
Als ik de door mij hierboven voorgestelde stem-methodiek hanteer, kom ik bij de FDE fractie van UKIP en AFD uit.

Nigel Farage is een briljant spreker en heeft uitstekende Europa-, energie- en klimaatstandpunten. Ik heb UKIP MEP Roger Helmer uitgebreid gesproken op de ICCC7 klimaatconferentie in Chicago waar hij spreker was, en ben in Mannheim de laatste nacht na de EIKE klimaat- en energieconferentie redelijk beschonken geraakt met diens assistent. Goed volk dus, en het verstandigste geluid op klimaat- en energiegebied in het Europese Parlement!

Verder is AFD (Alternative für Deutschland) opgericht vanwege de met mij gedeelde zorg over de desastreuze werking van de Euro, en hebben ze ook een kritisch standpunt over de Energiewende. Een groep keurige Duitse professoren, waarvan Olaf Henkel (evenals overigens Bolkestein) naar het Dagelijkse Standaard Eurodebat in Nederland kwam om mee te praten over de alternatieven voor de eenheidsmunt.

Ik wil dus eigenlijk op de FDE (UKIP-AFD) fractie stemmen!
En dan kom je in Nederland uit op Artikel 50, die Farage in de groep UKIP-AFD van harte welkom geheten heeft, terwijl hij de PVV nadrukkelijk afgewezen heeft.

Artikel 50 heeft nadelen: de naam wekt in Nederland religieuze associaties, wat m.i. toch stemmen gaat kosten; het is een PVV afscheiding, wat niet tot mijn verbeelding spreekt; en is zo klein dat je stem wellicht verloren gaat omdat ze geen zetel halen.

Daarbij pleit ook Artikel 50 natuurlijk vooral voor uit de EU stappen (hence the name!).
Maar AFD wil dat bijvoorbeeld niet, dus wordt dit geen eenheidsstandpunt van deze EP fractie. Waarin overigens sowieso geen stemdiscipline zal heersen. Artikel 50 kan dus zijn eigen principes volgen in het EP.
En als dat uitstappen goed gecoördineerd met onze buren gebeurt is het zoals ik al schreef ook wellicht de start van de nieuwe EEG waar ik van droom.

Wat de doorslag voor mij gegeven heeft is het optreden van de kandidaten. Die hebben tot nu toe een goede indruk nagelaten. En niet alleen bij mij, ik hoor alom complimenten.
De verkiezingsbeloften van Kim Winkelaar en zijn verslag van een discussie met een VVD kandidaat vormen een uitstekend visitekaartje. Die wil ik eigenlijk wel aan het werk zien in dat parlement! Jammer dat hij op de 6e plaats staat.
Ook dit interview met tweede kandidaat Alexander Sassen getuigt van kennis van zaken en een heldere visie. Hierin spreekt me zeer aan dat hij sterk inzet op het depolitiseren van de EU door het EP op te heffen.

In tegenstelling tot wat de kandidaten van de andere partijen allemaal roepen gaat alles wat deze heren zeggen over de kern van de zaak, dat waarover het nú gaat bij deze verkiezingen: wel of niet verder naar een verenigde staten van Europa. En met de UKIP en AFD zijn ze in uitstekend gezelschap.

De klap op de vuurpijl is hun plan om een Nederlands vliegdekmoederschip te gaan bouwen. Briljant! Een nieuwe Karel Doorman, vol met JSF’s, helikopters en flink wat drones. Dat is nog eens out-of-the-box denken!

Ik stem dus op 22 mei op Artikel 50.