Bijstook hout Europese energiecentrales in 8 jaar verviervoudigd

Voor de nieuwe energie-weekbijlage op het web van het Financieele Dagblad, FDenergiepro schreef ik vandaag het hoofdverhaal ‘de vervuiler wordt betaald’, met daarbij bovenstaande foto die ik maakte in de Atchafalayadelta. Je kunt een gratis proefabonnement nemen, de reguliere lezer van ons blog heeft al wat spitwerk van mij over biomassa gelezen. Het volume verstookt hout verviervoudigde in Europa in 8 jaar tijd als gevolg van de Renewable Energy Directive uit 2009 tot 16 miljoen ton.Dat komt overeen met de houtopbrengst in volume per jaar van tienduizenden hectares bos. Biomassa-organisatie Aebiom stelt dat dankzij Europese doelen voor door politici en milieuactivisten als ‘duurzaam’ gedoopte energie de houtbijstook 50 miljoen ton kan bedragen in 2020.

Het meeste hout is afkomstig uit de Verenigde Staten en Canada. De meeste houtpellets worden gemaakt van reststromen uit de pulpindustrie, maar gedreven door miljardensubsidies verdwijnt nu zelfs zaaghout in de bijstook. Zonder subsidies zetten energiebedrijven direct hun kingsize-houtkachel stil, want de stook van hout is veel minder efficient door de lage energie-inhoud van plantaardige biomassa ten opzichte van plantaardig materiaal dat miljoenen jaren lag samengeperst (steenkool)

Marktverstoring overheid met economische en ecologische schade
Mede doordat ik verspreid over de laatste jaren voor Climategate.nl zaken over emissies kon uitzoeken ben ik bij mijn weten in Nederland de eerste journalist die hier een fatsoenlijk verhaal over maakt, dat alle kanten belicht zoals de gevolgen voor Nederlands bosbeheer bij inzet op meer biomassa. Dit mede door mijn connecties in de bosbouwwereld.  Bij de reguliere kranten verschenen wel wat stukjes, maar dat waren typische journalistenverhalen: een beetje meebleren met activisten, zonder de technische kant uit te zoeken en het waarheidsgehalte te toetsen.

Immers, bijstook van laagwaardig houtafval voor energie of het kappen van bos zelf is doodnormaal: Finland draait voor 20 procent van haar primaire energie op de reststromen van haar omvangrijke pulpindustrie, het stadje Gussing in Oostenrijk draait volledig op hout. En wanneer in Amerika activisten tegen bomenkap protesteren en we kunnen dat zelfs hier horen: dan is dat een gunstig teken. We leven in een land waar de ecologische bezorgde medemens gehoord wordt, net als in de Verenigde Staten.

• Waar het om draait is de volledig subsidie-afhankelijke stook van wat in principe hoogwaardige grondstof is, louter om papieren EU-doelen te kunnen halen, terwijl dankzij houthongerige landen als China de houtvraag toch al uit de klauwen groeit .

Bijstokers van hout mogen bijvoorbeeld volgens Europese regels claimen dat biomassa emissie-neutraal is: dat is de reden dat zij in aanmerking komen voor miljarden euro’s subsidies. Maar dat kunnen ze nooit hard maken, want je veronderstelt dan een volmaakt gesloten CO2-kringloop, waarbij je de forse extra emissies aan de pijp zou compenseren. Terwijl de landen waaruit het hout afkomstig is niet meedoen met Kyoto, geen CO2-boekhouding kennen zoals hier, de emissies over tientallen jaren op papier gecompenseerd zouden moeten worden, en terwijl ook bos nu in de stook verdwijnt dat anders was blijven staan of tot andere producten verwerkt.  Dus ookal garandeer je een min of meer duurzaam beheerd bos- in Westerse landen is dat toch al de norm- je garandeert geen volledige compensatie.

Ik heb ook Essent een reactie gevraagd. Het was niet mijn bedoeling een beetje goedkoop te gaan Essent-bashen. Zij doen als ieder bedrijf dat een zak met miljarden euro’s van de overheid krijgt en  handelen volgens de heersende regels. Essent krijgt evenveel als de uitbaters van Gemini, een windfarm op zee die effectief 250 MW vermogen levert: ruim 4 miljard euro belastinggeld, twee Fyra’s voor papieren afkoeling van het klimaat.

De kern van de problematiek is natuurlijk een marktverstorende overheid die klimaatkampioen wil spelen op de duurste manier per ton CO2: via subsidies op energievormen die politici en orthodoxe milieuactivisten als ‘duurzaam’ bestempelen zonder enige calculatie van kosten en baten, tegen het advies van de Algemene Rekenkamer in, én het CE Delft onderzoek.