Our Ocean Conference: Maakt borst nat voor doemverhalen oceaanverzuring

conferentieplaatje Our Ocean voor oceaanverzuring

Vandaag zijn de Amerikanen met John Kerry gastheer van de Our Ocean conferentie, waar ook Sharon Dijksma op bezoek is. Hier agenderen de usual suspects als hyperalarmiste Carol Turley (‘dat mens is gek’ volgens Hein de Baar van het NIOZ) ‘het andere CO2-probleem’: oceaanverzuring, met de bekende en hier reeds gerelativeerde kreten als ‘de oceaan is 30 procent zuurder’geworden.Het is de verzekeringspolis voor het van CO2-verhalen afhankelijke baantjescomplex wanneer de aarde niet verder wil opwarmen door CO2.

(als je eerst één knikker hebt en je doet er 1 knikker bij, heb je 2 knikkers, De toename is 100 procent, unprecedented! De oceanen zijn basisch varierend van pH 7,8 tot 8,2, 0,1 punt pH daling is dan ’30 procent zuurder’ omdat het aantal opgeloste H+/HCO3-  toch al nauwelijks wat voorstelde, maar ’30 procent zuurder’ klinkt dramatischer dan 0,1 pH punt, dat is de énige reden dat dit percentage wordt gebruikt)

De presentatie van eenzijdig alarmisme als ‘de wetenschap’ kun je nu al lezen in rapportjes van Turley  en haar Plymouth Marine Laboratory met genuanceerde titels als ‘hot, sour and breathless‘, nee geen campagnefolder van Greenpeace maar van een instituut dat ‘de wetenschap’ claimt te vertegenwoordigen, en waarnaar de conferentiewebsite verwijst. Carol Turley was in het vierde IPCC-rapport kampioen overdrijven en selectief citeren, zoals wij al constateerden met diverse fouten in het rapport en verwijzingen naar Greenpeace-actiebrochures. Een als wetenschapper vermomde transitiepoliticus, waar hebben we dat meer gezien?

Wat is de échte consensus, als we de alarmisten even dimmen?
Er is dringend onafhankelijk onderzoek nodig naar de werkelijke impact van de grotere opname van CO2 in de oceanen. Het wereldje wordt nu gedomineerd door de zelfde mensen (Turley, Feely, Hoegh Gouldberg, Kleypass, Riesebell, Raven en Caldeira), die met CO2-shockproeven (plotseling 3 weken in 3 maal hogere CO2) stressreacties van calcificerende organismen uitlokken, en dat dan mogen presenteren in ‘de bladen’als een deugdelijke representatie van de werkelijkheid in de oceanen op een niet toetsbaar tijdstip als 2050 of 2100, met de voorspelbare uitkomst: het is nog erger dan we dachten. (maar er zijn nog onzekerheden en dus is nog meer onderzoeksgeld nodig).

Iris Hendriks waagde het éénmaal een nuancerende reviewstudie uit te brengen, en werd breed in media uitgelicht. Zij is door het geschrokken clubje gevestigde alarmisten ingelijfd. Als ze nog iets om haar carriere geeft, moet ze nu voortaan meedoen met het op de agenda houden van deze oceaanramp die vele hypotheken en EPOCA’s op de rails houdt, dure onderzoeksschepen.

Natuurlijk zal een hogere CO2 (en dan vooral HCO3)-concentratie in de zee ecologische veranderingen veroorzaken, maar of dat alleen maar erg is bij geleidelijke toename? Net als bij milde opwarming zijn er ook voordelen voor vele organismen. Maar in een gepolitiseerd wetenschapsveld zijn de kritische mensen arm, of ze staan buiten spel. Je moet zoals een ecoloog mij toevertrouwde bij het NERN-congres klimaatprostituee zijn voor je onderzoeksgeld krijgt.

Is alarmisme het zelfde als ‘de wetenschap’?
Alarmisme loont, degenen die alarm slaan krijgen alle aandacht en onderzoeksgeld, de critici van alarmisme worden in de positie gedwongen van ‘zij die iets hebben uit te leggen’, of als onverantwoordelijke mensen die ‘de wetenschap’aanvallen. Zie hier de conferentietekst, die ook standaard in opbouw is. Eerst roepen hoe belangrijk de oceanen zijn voor het leven, dan ‘het probleem’er in rammen dat al deze nuttige zaken zou bedreigen, en vervolgens enkel verwijzen naar alarmistische bronnen.

Oceans regulate our climate and our weather. They are essential for cycling water, carbon, and nutrients. Since the start of the Industrial Revolution, the oceans have absorbed nearly 30% of human generated carbon dioxide from the atmosphere. As carbon dioxide mixes with ocean water, the water becomes more acidic – today, the oceans are 30% more acidic than they were before the Industrial Revolution. Even more troubling is that the chemistry of the oceans is changing 10 times faster than at any other time in the past 50 million years, making it challenging for organisms to adapt to these new conditions at the same rate.

..kortom, maak je borst maar nat over de oceanen. Wat gek eigenlijk dat de critici van alarmisme iets uit te leggen hebben, in plaats van degenen die voor een tijdstip waar ze geen enkele data hebben wat gekke dingen roepen, terwijl koraalgroei op veel plaatsen juist tóenam in de tijd waarin de oceanen met 30 procent zouden verzuren.  Er is kortom nogal wat nuance mogelijk bij  ‘heet, zuur en ademloos’.