image
Als klein bijtertje onder de blogs is het aardig te zien dat de berichtgeving over de offshore paragraaf van het Energieakkoord – waarin wij pionierden en de community rond ons blog – nu ook is opgepikt door Luuk Koelman van de Metro met 65.000 facebooklikes. In dit artikel valt hij de door de Postcodeloterij-industrie en windustrie verbreide mythe aan dat windstroom gratis is.
Zijn artikel bevat enkele schoonheidsfoutjes/ onjuistheden. Dat zal prijsschieten zijn voor wie het niet met hem eens wil zijn maar belangrijk is dat hij de lezer even wakker schudt over de kosten van 18 miljard euro voor alleen al de wind op zee-paragraaf. Die staan wel als een huis(houden), mogelijk is het veel meer.
De belangrijkste ontwikkeling die het energieakkoord vastlegt is dat de stroommarkt weer volledig een staatsaangelegenheid wordt, waarbij marktwaarde niet langer de stroomprijs weergeeft maar door de overheid en lobbygroeperingen bepaalde politieke doelen waarmee zij kapitaal (uw belastinggeld) hun kant op trekken. Je moet wel bijzonder naief zijn te geloven dat ‘het milieu’ ook maar iets met deze staatsafgedwongen kapitaalverplaatsing te doen heeft.
Want het staat al vast dat op Europees niveau geen gram CO2 wordt bespaard door onze energiesubsidies, dat erkent Tjerk Wagenaar ook van Natuur en Milieu desgevraagd. Dus voor ‘het klimaat’ kan de investering niet zijn. Zoals ik het nu zie, worden belastingbetalers gedwongen belasting te betalen aan de nutsbedrijven die dankzij energiemarktverstoring door de overheid verlieslatend worden (zoals de Nuon), ook omdat zij backupvermogen naasr alle windmolens overeind moeten houden dat nooit rendabel kan blijven draaien.

Voor economisch destructief en ecologisch ineffectief beleid wil men met clubs als Nederland Krijgt Nieuwe Energie en door Eneco en de windustrie gefinancierde campagnes dan ‘draagvlak’ afdwingen, waarbij burgers zowel de rekening krijgen van het beleid als de verkoop van dat beleid aan burgers via reclamecampagnes en zwijggeld uit de belastingpot (gemeentes die geen negatieve dingen zeggen over het met 850 miljoen euro gesubsidieerde Luchterduinen van Eneco in ruil voor cigarillo uit eigen doos). De staat krijgt steeds meer dubbelrollen, als eigenaar van de geflopte ASN bank, investeerder in deze windfarms.

Je kunt het energieakkoord vergelijken met een overheid die iedereen die muziek koopt verplicht een cd van Iron Maiden bij iedere cd aan te schaffen (of bij iedere download verplicht Iron Maiden er bij), omdat metalliefhebbers op de stoel van de overheid klommen en er in zijn geslaagd de Britse hardrock op de politieke agenda te krijgen, want hardrock zou een gezonde uitlaatklep zijn voor agressie en bijdragen aan geweldsvermindering.

Energie is natuurlijk altijd een staatszaak geweest, omdat het de ruggengraat van de economie vormt. Overheidssturing in enige vorm is er altijd al geweest, maar de drie doelen van ons energiebeleid- milieu,betrouwbaarheid en betaalbaarheid- lijden schade onder het akkoord in deze vorm. Er zijn vele betere manieren om de drie doelen te dienen.