CCS

Dat in het kamp der sceptici ook vele politieke motieven een rol spelen is vanzelfsprekend. Eén belangrijke daarvan is weerstand tegen de oligarchie van ambtenaren, politici en bedrijfsleven die zaken als CO2-opslag (CCS) net iets te ondemocratisch realiseren, waarbij burgers ongevraagd betalen voor de winst van sommige bedrijven.

Die bedrijven kunnen op 2 manieren verdienen:

    • a. via emissierechten waarbij ze vermeden CO2-uitstoot te gelde maken via emissiehandel

 

    b. via subsidie voor technisch experiment en installaties, waardoor zij met belastinggeld marktvoordeel behalen op de concurrent.

Zoals we al berichtten, heeft het ministerie van VROM en EZ de Noordelijke provincies nu middels een brief aangewezen als nieuw target voor CO2-opslag. Er komt eerst een ‘breed communicatietraject’, wat inhoudt dat de zittende overheid met belanghebbenden via reclame haar beleid verkoopt aan burgers op kosten van burgers. Daarbij zullen ze ongetwijfeld ‘rekening houden met gevoelens die spelen’, de beleefde formulering van ‘we nemen u niet serieus’. Ik weet, er zijn ook positievere manieren om dit uit te leggen, maar de praktijk werkt nu eenmaal zo. De gasvelden zouden dé CO2-opslagplaats moeten worden van Noordwest Europa. Kan iemand van de reageerders mij overtuigen van de voordelen van CCS?

Journal of Petroleum Science and Engineering
Kijk maar mee. Jaarlijks stoten kolencentrales wereldwijd 2 miljard ton CO2 uit. Voor de uitstoot van één centrale van 500 Megawatt zou je al een aardlaag nodig hebben ter grootte van een kleine Amerikaanse staat. Dat meldt het Journal of Petroleum Science and Engineering dit voorjaar. De onderzoekers stellen dat het benodigde volume voor opslag van superkritische (vloeibare CO2 onder extreme druk) tot nu toe met een factor 5 tot 20 is ONDERschat. De prognoses die bijvoorbeeld zijn gesteld voor opslag in Noordelijke gasvelden, zoals via marketing van Stichting Borg (NUON, NAM, RWE en overheid) zijn mogelijk dus iets te rooskleurig.

Maar je hebt wetenschappelijke werkelijkheid, en politieke werkelijkheid. En die laatste kon de clubs van protesterende Noorderlingen wel eens meer grijze haren bezorgen .

Geen activist
Ik heb niets principieels tegen Shell, mijn auto heeft vele kilometers gereden op hun benzine . Toch moeten we hier het volgende constateren. Shell/NAM is hier de grootste belanghebbende van CCS, zij willen hier een voorsprong opbouwen op de concurrentie (zie Shell Venster januari) omdat fossiele brandstoffen deze eeuw het leeuwendeel van de energiemix blijven bepalen. Vaak wordt de lokale politiek overruled, zoals in Barendrecht of zitten regionale bestuurders met profiteurs van CO2-opslag (CCS) in één convenant. Dat is hier ook het geval.

VROM VROM
Margreeth de Boer (PvdA), lid van de raad van commissarissen bij Shell is tegelijk actief promotor van CCS in het Noorden, als invloedrijk bestuurder. De promotie van CCS verloopt via het consortium Energyvalley, waaraan ook de Groningse (PvdA) bestuurder Max van den Berg deelneemt, ook CCS-voorstander en opvolger van ex-Vrommer Hans Alders. De voormalige VROM-minister De Boer is interessant, omdat haar web van belangenverstrengeling illustratief is voor het provinciale belangenweb. Zij is ook president-commisaris van Omrin, een half geprivatiseerd publiek afvalbedrijf dat nu een afvalbrander neerzet in het Waddengebied bij Harlingen, volgens de architectentekening ’s werelds eerste afvaloven met een onzichtbare schoorsteen van 60 meter. Het ontroerende hiervan is dat mensen die fout zitten, dat zelf doorhebben en dat vervolgens zo knullig verbloemen. Oh ja, het Wad is sinds kort Unesco Erfgoed.

Paarse Krokodil
Omrin is een prachtig voorbeeld van een Paarse krokodil, waarbij publieke bestuurders tegelijk commissaris en aandeelhouder zijn. De Boer was burgemeester van Leeuwarden toen de plannen werden goedgekeurd. Je mag officieel niet afvalwater lozen op het Wad, maar nu mag het wel, als je het maar indirect doet, je mag niet met waterkeringen rommelen maar nu wel. Men heeft aantoonbaar gesjoemeld met milieugegevens, en het publiek-private Omrin is bovendien voor de rechter gedaagd door private onderneming Sita Ganzewinkel wegens marktbederf. De Boer is tegelijk voorzitter van de Raad voor de Wadden. Een bezige tante dus.

En zo lopen binnen ons bananenrepubliekje meerdere webjes, Ecofys is maar één voorbeeld, de verstrengeling van de grote energiebedrijven en Economische Zaken is bekend. Bedrijven als Essent streken bijvoorbeeld het gros van de MEP-subsidies op voor bijstook van biomassa in Brabant, naast NUON en Shell met hun windparken op zee, innovatieve kleine bedrijfjes hadden het nakijken. Dat is geen moreel oordeel, als lobbyist zou ik het zelfde willen nastreven.

Pensioen
Eén ander opvallend aspect bij veel sceptici is dat er veel gepensioneerden actief zijn. Zelf werd ik gisterochtend dan ook benaderd door een Friese pensionado die zijn eigen weblog onderhoudt: Overdrachtelijk. Hier beschrijft hij het a- democratische proces van de te realiseren Zero Emission Power Plant (ZEPP) met CO2-opslag in Drachten en misleidende overheidsmarketing over de energiewinst en het verbloemen van kosten in belastinggeld en milieulast. Verder wil ik u nog wijzen op Groen Groningen, waarschijnlijk ook een club hoger opgeleide gepensioneerden die in opstand komt om hun traditionele landschap te behouden. Mijn zegen hebben ze, want Agentschap.nl maant ook natuurbeheerders en landgoedeigenaren al om windmolens in natuur te plaatsen voor subsidie.

Een breekpuntje bij lokale gemeenteraadsverkiezingen in Harlingen

Een breekpuntje bij lokale gemeenteraadsverkiezingen in Harlingen, Omrin noemt het een

Echte Nieuws
Als journalist ben je automatisch sceptisch naar pensionado’s. Ik heb ook gemeenteverslaggeving gedaan en kwam steeds de zelfde stoeptegelklagers tegen. Maar als zij over een gezonde intelligentie beschikken halen zij vaak aardige informatie boven, die de moeite van natrekken waard is. Nederland blijkt wel vaker een bananenrepubliekje, zoals de weblog het Echte Nieuws beschrijft met zijn acties tegen geimpregneerd hout. De meeste van de ruim 100 lokale actiegroepen tegen natuursloop worden gemanaged door hoger opgeleide gepensioneerden, zo liet een Wageningse studie in Landwerk in maart 2009 al zien.

Plasterkpensionado’s
Gepensioneerden hebben namelijk één gouden voordeel boven het progressief urbane leger persberichtverwerkers dat zich journalist noemt: tijd. Zij nemen niet beslist alle communicatieboodschappen met groen sausje integraal over. En zij kunnen zich lang in een dossier vastbijten, iets dat de journalistiek op milieugebied vaak mist. Medeblogger Marcel kon de Hockeystickaffaire ook alleen maar goed uitdiepen omdat zijn werkgever NWT hem 3 maanden tijd gaf. Zelf ben ik wekenlang zoet geweest om een klimaatfout of 10 uit het IPCC-rapport te halen.

Ik geloof dus ook niet in de jonge Plasterk-journalisten die ‘het vak komen redden’ volgens Villamedia. Als je jong bent, ben je nog naief, slecht geinformeerd en vatbaar voor onzin. En dus begreep ik al nooit wat ‘jong zijn’ en kwaliteit met elkaar te maken hebben. Ik geloof wel in mensen met hersens en tijd die zich ergens in vastbijten. Dus wie weet biedt de grijze golf hier een uitweg.

Oh ja. Wat CCS betreft: je moet 10 tot 30 procent meer kolen verstoken om vloeibare CO2 ondergronds op te slaan, en het effect van die maatregel op de wereldtemperatuur is verwaarloosbaar. All pain and no gain dus en niet iets dat je ten tijde van de zwaarste economische crisis in honderd jaar doorduwt. Toch?