Prijswinnend journalist Gapper van de Financial Times komt tot dezelfde conclusie als wij: schaliegas in de VS is een goedkope energiebron, levert goedkope grondstoffen en stimuleert economie en banen. Energie drijft welvaart, geopolitieke en economische macht en daarmee de nieuwe wereldorde. Prettig dat hij dat ook schrijft, dan hoort u het eens van een ander. In zijn scherpe analyse komt Gapper tot nóg een belangwekkende conclusie en die gaat tegen alle huidige trends in: energiekosten gaan concurrentieposities in de wereld bepalen en gaan het overnemen van arbeidskosten.
Trendwatchers: opgelet!
Gapper’s goed onderbouwde conclusie is vErstrekkend en gaat volledig in tegen de huidige Europese trend om fossiele energie economisch te straffen en hernieuwbare energie duurzaam langdurig te subsidiëren. Deze voor onze concurrentiepositie en welvaart rampzalige trend stoelt op twee diep ingesleten misverstanden bij het brede publiek en de politiek.
Eén is dat hernieuwbare energie moet, goed is en steeds betaalbaarder wordt. Die misvatting is er ingeramd door onze persbericht-herkauwende kwaliteitsmedia die er deze eeuw in geslaagd zijn het begrip van de woorden ‘emissie’ en ‘vervuiling’ bij de meeste belastingbetalers volledig te misvormen. Eind jaren 90 verwezen die woorden nog naar lozingen en luchtvervuiling, maar sinds begin deze eeuw zijn ze synoniem met kooldioxide, CO2, koolstof.. En zo worden emissie en vervuiling kritiekloos gebruikt om overgang van fossiel naar ‘hernieuwbaar’ te forceren, met zoals ook door Gapper aangegeven rampzalige gevolgen voor concurrentieposities en welvaart.
Groene wens om arbeid te ontlasten werkt averechts
De tweede misvatting die vooral in socialistische en groene hoek populair is, is dat belasting zou moeten verschuiven van arbeid naar ‘vervuiling’, waarmee dus energie bedoeld wordt. Gapper meldt dat de loonkosten in Azië tussen 2006 en 2011 met 5.7% zijn gestegen, tegenover 0.4% in de ontwikkelde landen. Die kloof is dus aan het verkleinen terwijl tegelijkertijd de energiekostenkloof groter wordt door schaliegas, hernieuwbare energie subsidies en CO2 belasting.
Relatief wordt energie ten opzichte van arbeid dus steeds belangrijker voor de ‘kloof’, ofwel voor concurrentieposities. Dus als we arbeid goedkoper willen maken door belasting naar energie te verschuiven vergroten we de kloof alleen maar. Dat zou averechts werken.
Energie-intensieve industrie vlucht Europa uit
Wij citeerden CEO Ratcliffe, die aan gaf dat Ineos niet meer in chemie in Europa investeert, enkel nog in schaliegas. Gapper geeft het voorbeeld van BASF, het grootste chemieconcern ter wereld. Zij verplaatsen een kwart van hun investeringen van 20 miljard Euro de komende 5 jaar naar de VS. Ook citeert Gapper nog Dieter Helm, professor energiebeleid aan de Oxford Universiteit:
There are no energy-intensive investments taking place in Europe now, why would you locate a new investment in a place with both high labour costs and high energy costs, many of which are self-inflicted?
Europa staat er beroerd voor en dat is grotendeels ‘self-inflicted’ zegt Gapper: eigen schuld!. Het komt door politieke keuze’s en ‘turning a blind eye to that fact will not work’.
En deze ‘self-inflicted’ economische stagnatie kan alleen maar bestaan omdat de oppositie er tegen zo weinig voorstelt!
In een normaal politiek krachtenveld met behoorlijk ge-informeerde specialisten in de fracties en geschoolde opiniemakers in verschillende partijen moet zo iets toch helemaal niet kunnen gebeuren!
Het democratisch proces lijkt helemaal niet goed te werken.
Er is een soort ‘cordon sanitaire’ om kritiek op het energiebeleid buiten de discussie te houden, lijkt het.