Shell durft eindelijk weer eerlijk te zijn

Ben van Beurden (CEO Shell): duurzame doelen volstrekt onhaalbaar
Later in dit blog volgt meer over wat hij precies gezegd heeft, daar gaat het niet eens om. Want dat weet iedere lezer van dit blog al jaren. Wat wel bijzonder is, is dat deze grootmacht na jaren stilzwijgen en meeheulen met Greenpeace en consorten nu eindelijk de moed heeft om met de waarheid naar buiten te komen.

Enige jaren geleden had dit akkefietje Van Beurden nog de kop gekost omdat Shell zich de woede van de media niet kon permitteren. Greenpeace had met het Brent Spar publiciteitsdrama Shell voor 20 jaar de mond gesnoerd. En hoewel de volstrekt onterechte aantijgingen ook het begin van het verval van Greenpeace inluidden, was het kwaad voor Shell al geschied.

Maar al is de woedende reactie van een paar klimatofoben niet iets waar Van Beurden blij mee zal zijn, de grote media gaan hier niet meer met een eensgezinde hetze op reageren. Teveel journalisten zijn voorzichtig geworden, en zullen er hoogstens genuanceerd over schrijven.

Met het terugkeren van de kritische opstelling van een aantal journalisten kunnen we dus meer van dit soort “incidenten” van eerlijkheid tegemoet zien. Bedrijven en bestuurders kunnen de jarenlang door de pers opgelegde hypocrisie van zich afwerpen en weer eerlijk zijn.
Deze ontwikkeling leidt inmiddels tot verdwaasde en radicale reacties van het ooit almachtige eco-kamp, in een soort laatste stuiptrekking van deze periode van massale volksmisleiding.

De doodstraf voor wie de waarheid spreekt!
Want de vertegenwoordigers van de duurzame gevoelens van ooit de meerderheid van de burgers radicaliseren snel nu hun publiek hen in de steek laat, en verlagen zich tot verontrustende uitspraken. Het interview met Van Beurden, die weinig nieuws toevoegde aan wat Shell al lang als boodschap heeft (nota bene in goede vriendschap met Greenpeace), een goed geleid bedrijf dat geen druppel olie levert waar de wereld niet om schreeuwt, inspireerde de door de staat duurbetaalde ecoactivist Jan Rotmans tot de tweet:

Onze waarde vrienden van Greenpeace gaan nog een stapje verder: gewoon onthoofden die klimaatverziekers!
Het beoogd slachtoffer was hier Matt Ridley, een gerespecteerd maar kritisch journalist, enkel schuldig aan een optimistisch wereldbeeld, prachtig onderbouwd in zijn TED talk “When ideas have sex”. Een aanrader die weinig heel laat van het wijdverspreide eco-doemdenken, en dus blijkbaar een onthoofding onvermijdelijk maakt…
Richard Tol constateerde deze eco-radicalisering in zijn artikel “Radical Greens”

Snelle decarbonisering is een illusie
Ik licht twee claims uit het artikel (zie Blendle) nader toe.

Van Beurden wilde vooral duidelijk maken “Er is geen carbon bubbel”

De laatste tijd wordt door de transitiedenkers gesuggereerd dat Shell’s aandeelhouderswaarde zal instorten omdat ze lang niet al hun voorraden uit de grond zullen kunnen halen zonder de wereld aan de kook te brengen. Van Beurden’s redelijk ferme uitspraken zijn bijna zeker voortgekomen uit de behoefte om de aandeelhouders gerust te stellen.
En terecht: de fossiele energieproductie zal nog jaren stijgen en uiteindelijk stabiliseren. Dalen tot onder de 50% is zeker de eerste 50 jaar niet aan de orde

De volgende plaatsjes illustreren dat:

 

Je ziet dat van de 16% “duurzaam” bijna 12 % voornamelijk het allerminst duurzaam opstoken van sprokkelhout in ontwikkelingslanden betreft. Dit veroorzaakt een enorme luchtvervuiling, en miljoenen doden als gevolg van binnenshuis op hout koken. Dit aandeel tot nul reduceren door deze mensen spotgoedkoop aardgas te bieden zou vanuit humanitair oogpunt absolute prioriteit moeten hebben. Maar de CO2 alarmisten willen het tegendeel: fossiel moet juist onbetaalbaar duur worden. Ook Van Beurden wees op deze kant van de duurzame hype.

Dan is er ruim 3% hydropower, wat volgens veel criteria redelijk duurzaam is maar wel tot enorme ingrepen in de natuur leidt. Daarbij kan ik me niet voorstellen dat stuwmeren geen ontzettend grote methaanproducenten zijn. Maar dat is me nog nooit bevestigd.

De rest van de duurzame bronnen is marginaal en leveren elk een bijdrage van een fractie van een procent.

Maar het wordt pas echt interessant als je naar de voortgang van de “energietransitie” kijkt. Laten we het vorige plaatje van 2010 vergelijken met dat van 2013:

(Wikimedia geeft deze bron, maar daar kan ik het plaatje niet vinden, zie voetnoot)

Als je dan de bronnen voor duurzame stroom bekijkt (zon, wind, geo, ocean), is het totale aandeel daarvan gedaald van 0,643% naar 0,521%. Ondanks duizenden miljarden aan windparken en zonnefarms. Dus is niet alleen de absolute fossiele productie gestegen als gevolg van de groei van de welvaart in met name Azië, zelfs het aandeel groen duurzaam neemt af! [1]

Goh, hoe rijmt zich dat met de woeste noodzaak om binnen 20 jaar onze CO2 uitstoot met 80% te reduceren, wat moet om de aarde te redden volgens het IPCC? Welke benevelde dromer kan hier nog een zinnig scenario bij bedenken? Daartoe schiet zelfs de sterkste Nederlandse wiet ernstig tekort.
Een dergelijke open deur dacht Van Beurden nu eindelijk in te kunnen trappen. En daar ben ik blij om!

Staat ons dus een klimaatramp te wachten?
Niet door CO2, als je de eigen IPCC rapporten goed leest. Die wijzen richting een opwarming van zo’n 1,5 graad per verdubbeling van de CO2 concentratie. Dan kunnen wij (want dat doen wij, niet Shell) rustig al Shell’s voorraden opstoken, en dan is het daardoor volgens deze berekening alleen maar ietsje aangenamer geworden op aarde. Zelf kom ik op een nog veel zwakkere invloed van CO2, maar daar hoeven we het dus niet eens over te hebben.

Wat trouwens ook uit deze plaatjes blijkt: als je een beetje je best doet en investeert in een 1% efficiëntere fossiele keten heb je meer gedaan tegen de luchtvervuiling en de CO2 productie dan alle mosgroene bronnen bij elkaar. En ik kan u verzekeren: ik ken mensen die gegarandeerd elk fossiel proces 5 tot 50% efficiënter kunnen maken, meestal met investeringen die zichzelf gewoon terugverdienen. Maar daarvoor is amper interesse: men sleutelt liever niet aan bestaande installaties, en als fossiele industrie zit je toch al in het verdomhoekje, dus loop je niet extra hard om het jezelf nodeloos moeilijk te maken. Daarbij is investeren in nieuwe projecten aantrekkelijker voor een bedrijf.

De duurzame lobby onder leiding van Greenpeace en Natuur en Milieu wil het al helemaal niet: die heeft in het energieakkoord de meest duurzame vorm van fossiel (warmtekrachtkoppeling op schoon aardgas) nadrukkelijk de nek omgedraaid. Wat zoals u weet evenveel extra CO2 uitstoot gaat opleveren als het 18 miljard kostende wind op zee programma gaat reduceren. Het kost wat, maar dan heb je ook niks.

Van Beurden was ook voor een verhoging van de ETS CO2 prijs, omdat dat gas goedkoper maakt dan steenkool en CCS wellicht betaalbaar zou kunnen maken..

Uiteraard zit hier het belang van Shell achter: ze zijn een gasmaatschappij. Maar dat is geen vrijblijvend zelfbelang: Shell heeft enorm geïnvesteerd om van een oliemaatschappij een gasmaatschappij te worden, en wel degelijk omdat Van der Veer CO2 als een grote bedreiging zag, of althans ervan uitging dat de wereld dat voor lange tijd als een bedreiging zou zien. De pro-gas opstelling als eigenbelang af te doen is dus onterecht en onheus naar Shell toe.

De CCS (CO2 opslag) technologie hebben ze nu eenmaal, daar wordt door de politici een beroep op gedaan omdat ze anders hun mooie duurzame dromen zelfs met de fraaiste verzonnen cijfertjes niet meer kunnen onderbouwen. Dat Shell dat niet gratis doet is duidelijk. Maar ook hier zit geen boosaardig plan achter om even lekker binnen te lopen.

Wat er niets aan verandert dat een hoge CO2 prijs verwerpelijk is: die leidt onherroepelijk tot een onnodig dure energiemix die structureel ten koste gaat van de welvaart.

Rem op olie en gas is niet realistisch
Overigens een rem op steenkool al helemaal niet, met zijn grootste en goedkoopste fossiele reserves van de wereld, maar dat terzijde. Van Beurden had dus groot gelijk.
Ook geen enkel in Parijs te onderhandelen nieuw Kyoto protocol zal enig merkbaar verschil in de CO2 productie blijken op te leveren.

Van Beurden zei dus in feite:  Klimaatbeleid is puur peperduur symboolbeleid.
Hij mag zich wat mij betreft aanmelden als onze nieuwste blogger!

Voetnoot bij de twee grafieken:
[1] De hier vermelde 2% afname van fossiel wordt niet verklaard: als je het “Renewable” deel optelt kom je uit op 16,9% in 2013 tegen 16,7 in 2010, 0.2% hoger door een toename van waterkracht met 0,4%. Er is dus 2% zoek. Ik neem aan dat dat een niet meegerekende fossiele bron is geweest, waarschijnlijk schaliegas. In het rapport waar de illustratie uitkomt is hij niet (meer?) te vinden, wel de opmerking dat de data uit 2013 niet vermeld werden omdat ze niet volledig waren.