Urgenda en wetenschap

 

Minnesma.

Gisteren was daar dan de langverwachte uitspraak van de rechter over de zaak die Urgenda had aangespannen tegen de Nederlandse Staat inzake het afdwingen van de klimaatdoelen. Ik citeer:

In zijn uitspraak richtte de rechter zich op drie deelvragen:
1. Wat is de ernst van het probleem?
2. Heeft de Nederlandse staat een rechtsplicht tegenover Urgenda?
3. Is dit wel een zaak die in de rechtszaal thuishoort?

De beantwoording van de eerste vraag stelde de rechter vast dat in de klimaatwetenschap breed wordt aanvaard dat het om een dreigend gevaar gaat met onomkeerbare gevolgen. Bij de tweede vraag oordeelde de rechter dat Urgenda zich mag beroepen op art. 162, boek 6 van het BW inzake de onrechtmatige daad. Hij achtte de economische gevolgen (bijvoorbeeld het schadelijke effect op de concurrentiepositie van Nederland) van een CO2–reductiedoelstelling van 25% – 40% niet bezwaarlijk. Maar een directe rechtsplicht tegenover Urgenda had de staat volgens hem niet. Wat de derde vraag betreft was hij van mening dat er zoveel rek in de machtenscheiding (trias politica) zat dat een reductie’bevel’ van 25% in 2020 t.o.v. het niveau van 1990 gewettigd was.

 Een duidelijk succes voor Urgenda dus!

Als ik dat allemaal lees, dan vraag ik mij af of deze maatschappij niet zo langzamerhand in een open inrichting is veranderd. Eerder heb ik hier al over geschreven.

Het is namelijk onweerlegbaar duidelijk dat wetenschap volledig achter de kim is verdwenen en dat de obscure Middeleeuwse praktijken van chirurgijnen, tovenaars, Voodoo–aanbidders en beschilderde Donker Afrikaanse medicijnmannen het klimaatbeleid thans bepalen. Ze zijn vermomd als moreel verheven milieuactivisten, beschilderen zich niet, lopen wel met beschilderde spandoeken rond, maar maken net als toen argeloze burgers doodsbang met hun demagogische bezweringsrituelen. In dit geval het onzichtbare maar o zo enge CO2, het dreigend gevaar met onomkeerbare gevolgen.

Hoezo dreigend gevaar? Hebben wij dan invloed op het klimaat? Hoe onwetenschappelijk, naïef en emotioneel moet je zijn om dit te veronderstellen. Er is niets wat er op wijst dat de mens ook maar enige meetbare invloed heeft op het klimaat. Evenmin is er ook maar enige aanleiding te veronderstellen dat er sprake is van dreigend gevaar zoals uitgebreid is aangetoond. Niettemin voelen tallozen zich gegrepen door die baaierd aan rampen. Tekenend was de emotie in de NOS-reportage over die uitspraak.

Wat beweegt men toch tot die hang naar griezelscenario’s? Een verklaring kan gelegen zijn in de te trage evolutionaire aanpassing van de mens aan de moderne omstandigheden waarin de risico’s vrijwel nul zijn geworden. Dit was anders dan het leven op de toendra’s 10.000 jaar geleden of nog verder terug in de tijd. Koude, wilde dieren, natuurrampen en honger vormden het leven beheersende risico’s. Constante alertheid werd een evolutionair gegeven om te kunnen overleven dat diep in onze genen verankerd is gebleven. Die risico’s bestaan echter niet meer, maar deze door de evolutie ingesleten angsten bestaan nog wel degelijk, al zijn ze irrationeel.

Mensen zijn hierdoor een gemakkelijke prooi voor doempredikers zoals Urgenda. Weinigen zijn in staat zich te onttrekken aan die irrationele angst voor vermeende rampen. Alleen zij slagen erin zich een zo objectief mogelijk standpunt te vormen door te zoeken naar de feiten. Dit is correcte wetenschapsbeoefening die ook door Karl Popper glashelder is geformuleerd.

Maar dit is de werkelijkheid zoals door twee psychologen is aangetoond:

Niet falsificatie doet paradigma’s verschuiven, maar de autoriteit van de zittende macht.Zolang die zijn misvatting niet inziet, zullen sceptici niet slagen in het omverwerpen van de bestaande hypotheses door falsificatie.
Popper’s principe dat elke theorie bij één falsificatie ongeldig is klopt in principe, maar geldt niet in de praktijk zo lang een paradigma een religieuze status heeft en fictie als feit wordt beleden.

Helaas passen feiten zoals weerleggingen van hypotheses niet in dit evolutiepatroon van alertheid 10.000 jaar geleden om niet door een leeuw verslonden te worden. Die gevaarlijke leeuw van toen is thans vervangen door de imaginaire gevaarlijke opwarming die alsnog voor werkelijkheid wordt aangezien en die de voornoemde uitspraak weerspiegelt. Het verschil is dus dat die leeuw een reële bedreiging was i.t.t. de imaginaire bedreiging van opwarming door menselijke CO2 veroorzaakt.

Deze hypothese is thans langs verschillende wegen weerlegd zoals uitentreuren is aangetoond. Strikt genomen is het zich overgeven aan het imaginaire ‘gevaar’ van opwarming een stap terug naar pakweg 10.000 geleden. Leg de dierenvellen dus alvast maar klaar en gooi uw kleding (product van de verfoeide petrochemische industrie) weg, als we de aanbevelingen van Urgenda, en thans die rechter, moeten opvolgen.

Dat de Groene Kerk thans gefuseerd is met de Kerk van Rome, laat zien hoezeer orthodoxie d.w.z. het omgekeerde van maatschappelijke innovatie het doel is van organisaties als Urgenda en de milieubeweging. Een uitstekend analyse is in dit artikel te lezen:

Even intrigerend als verontrustend is de uitspraak over de kosten Wat de plannen uiteindelijk betekenen is een negatieve transitie als we de uitspraak van de rechter bekijken:

Bij de tweede vraag oordeelde de rechter dat Urgenda zich mag beroepen op art. 162, boek 6 van het BW inzake de onrechtmatige daad. Hij achtte de economische gevolgen (bijvoorbeeld het schadelijke effect op de concurrentiepositie van Nederland) van een CO2–reductiedoelstelling van 25% – 40% niet bezwaarlijk.

Ik ben niet optimistisch over welk inzicht de rechter heeft in de werking van economie of in de maatschappelijke en humanitaire gevolgen van een dergelijk ‘niet bezwaarlijk’. Ik vrees het ergste. Het lijkt mij een vrijbrief voor ongebreidelde dwang. De economisch ondraaglijke kosten van het Energieakkoord zijn genoegzaam bekend, maar gericht aan dovemansoren. Dit zal ongetwijfeld ook het gevolg zijn van het feit dat het Eco Industrieel Complex deze hele maatschappij in zijn greep heeft gekregen en van kosten niet wil weten. Urgenda doet hier lustig aan mee.

Nogmaals, met wetenschap heeft het niets uitstaande, maar uitsluitend met emotie, zucht naar erkenning, macht en hebzucht bij de belanghebbenden. Vrijwel iedereen zit er tot aan zijn nek in en geen hond zal die macht en het financiële gewin immers willen prijsgeven. En al helemaal niet zal men gezichtsverlies willen lijden nadat men zich zo onbezonnen heeft laten beheksen door perfect opgemaakte en geföhnde hogepriesters als Al Gore, net als de beschilderde Donker Afrikaanse medicijnmannen van weleer. Demagogie nu en angstaanjagende rituelen toen, het is hetzelfde psychologische fenomeen van nu.

Wat een ironie! De fusie tussen de anti–kapitalistische Groene Kerk met de al even anti kapitalistische ideeën van de hoogste leider van de Kerk van Rome om aldus een kortstondige uiterst kapitalistisch Eco Industrieel Complex te stimuleren.

Er is geen twijfel mogelijk dat deze hele maatschappij en iedere burger geïnfecteerd is door het klimaat-Ebola-virus van pessimisme en redeloze angst. Bestrijding is vrijwel onmogelijk. Bekend moge zijn dat de Vader Doemprediker Paul Ehrlich inmiddels bezig is aan zijn zoveelste hongersnood en nieuwste doemscenario over biodiversiteit nadat al zijn voorspelde vorige rampen sinds 1967 door de feiten zijn weerlegd. Hoe kan het dat men deze man nog blijft geloven? Geloof in dergelijk pessimisme is misplaatst en is nergens op gebaseerd anders dan evolutionair bepaalde angst die zich ook vertaalt in het Voorzorggeloof.

Strikt genomen kan worden vastgesteld dat de rechter zich geheel gevoegd heeft naar de onbewezen sentimenten van het klimaat-Ebola-virus, daar waar elke weldenkende rechter toch vragen zou moeten stellen over de bewijskracht achter de eisen. Helaas bleek dit te lastig.

Ik kan de rechter niet euvel duiden omdat alfa’s niets van bètawetenschap begrijpen en kennelijk ook niet die moeite lijken te nemen om het te begrijpen. Popper lijkt geheel onbekend. Elke rechter echter zou toch tenminste enige schijn van objectiviteit mogen betrachten door de passende bètawetenschappelijke vragen te stellen, desnoods door de mening van wetenschappers, ook sceptische, in te roepen. Hier lijkt geen sprake van te zijn. De uitslag stond natuurlijk van te voren vast omdat Urgenda en dat handjevol bang gemaakte lieden naar de bekende weg vroegen.

Er zijn inderdaad nu eenmaal internationale afspraken gemaakt en er is een Regeerakkoord. Maar dan nog beweegt de rechter zich op het terrein van de andere poten van de Trias Politica. Al met al kan de uitkomst slechts gezien worden als een publiciteitsstunt van Urgenda die de suggestie wekt dat Urgenda de wetenschap aan haar zijde heeft.

Laat ik duidelijk vaststellen dat Urgenda níét op wetenschappelijke grond en feiten in het gelijk is gesteld, maar louter ondersteund is door mainstream sentimenten, besmet door het klimaat-Ebola-virus dat kennelijk het oordeelsvermogen aantast.

Dit laat eens te meer zien dat wetenschap in de klimaatdiscussie gemarginaliseerd is, zo niet buiten spel is gezet. Het is een schande dat in deze verondersteld Verlichte maatschappij na de politisering van de wetenschap, nu ook juridisering van wetenschap plaatsvindt. Er is dan ook reden om aandacht te geven aan het idee om een vierde poot aan de Trias Politica toe te voegen: onafhankelijke wetenschapbeoefening vrij van elke druk van buitenaf, financieel, politiek en juridisch. Wetenschap is namelijk elitair zoals hier en hier voortreffelijk geformuleerd.

Hoe moet het nu verder? Ik vertrouw erop dat het nuchtere verstand zal winnen, omdat de feiten zich nu al manifesteren zoals bij de Energiewende. Die feiten zijn de wetten van de fysica die bepalen dat hernieuwbare energie een doodlopende weg is, als men kernenergie uitsluit, ook thorium. De opvattingen van Urgenda zijn dan ook in strijd met duurzaamheid. De onzichtbare hand van de vrije economie kan vooruitgang en Verlichting waarborgen zoals is gebleken, evenals het menselijk vernuft. Pas wanneer dit door planeconomisch geleide verborgen dictatoriale agenda’s zoals die van Urgenda, terzijde wordt geschoven, word ik pessimistisch.

Dus zweeft mij nu dit rampscenario voor de geest. Lang nadat de moderne Europese beschaving ten onder is gegaan door het klimaat-Ebola-virus, zullen geschiedkundigen in China, Afrika en India zich afvragen wat de Europese burger bewogen heeft om zichzelf tot een ontwikkelingsregio te maken levend in angst voor de meedogenloze klimaatpolitie verblijvend in onverwarmde huizen en gehuld in dierenhuiden eten kokend op houtvuurtjes in de schaduw van roestende windmolens, verschimmelende zonnepanelen, verlaten kerncentrales en vervallen gascentrales. Dit scenario van Hollywood zou zomaar eens realiteit kunnen worden. Deze weg is de EU inmiddels ingeslagen.

Misschien dat ooit organisaties als Urgenda zich voor de rechter zullen moeten verantwoorden en de bewijsvoering voor hun beschuldigingen getoetst wetenschappelijk zal worden aan de hand van de nu al bekende feiten. Maar zoiets vereist een paradigmaverschuiving naar oog voor de inbreng van wetenschap. Thans is dit laatste nog een illusie zoals is gebleken zodat Urgenda er gisteren mee weg kon komen.

 

Bron hier.