Volgens artikel 9a, lid 1,2,3 en 9b lid 1,2,3 van de Natuurbeschermingswet 1998 is het Planbureau voor de Leefomgeving de partij die de Minister wetenschappelijk moet adviseren over de staat van onze natuur. Steeds luidt het advies dat de kwaliteit van die natuur achterblijft, en dat we nog maar ’15 procent’ over zouden hebben van een ‘oorspronkelijke’ biodiversiteit. Beide adviezen zijn in de kern gebaseerd op een religieus natuurconcept, de ‘balans van de natuur’. Dat begrip ontlenen we aan de klassieke Griekse filosofie van voor Aristoteles. Niettemin belijdt het Planbureau zelfs letterlijk haar geloof aan ‘het natuurlijk evenwicht’, zie hier op het Compendium voor de Leefomgeving
Of zie hier op deze vraag-antwoord-site van het Planbureau over ‘het broeikaseffect’
De Paus en het Planbureau, geloofsgenoten
Je kunt hier in het essay van ecoloog Daniel Botkin nogmaals lezen waar de mythe van die natuurlijke balans vandaan komt, waar ik al 6 jaar geleden over schreef in Bionieuws en 5 jaar terug in EOS. Botkin vindt de mythe van de Balance of Nature ook weer terug in de Pauselijke encycliek. Hier geeft Botkin een treffende samenvatting van de religieuze wortels van het begrip. Voor een meer academische uitdieping, zie het werk van John Kricher, Steward Pickett, en vooral het werk van ecohistoricus Frank Egerton, al bespraken we hier ook al het werk van Joseph Reichholf die met zijn ‘Stabiele Ungleichgewichte’ een meer wetenschappelijk ecologisch begrip schetste:
..as long as people have written about nature in Western civilization, they have written about a balance of nature. The ancient Greeks sought to understand how this world, full of wonderful, curious, and amazing creatures, could have come about. They concluded that it had been made by the gods, who, being all perfect and all-powerful, could only have made a perfect world with a perfect nature. And since it was perfect, any change to it could only make it less than perfect.
They called this perfect state of nature the balance of nature, which they believed had several characteristics: it was the best condition of nature in every way, with the greatest diversity of species, the greatest beauty, and the capacity for permanence.
Furthermore, if ever disturbed from that balance, nature always returned to it, except when disrupted by human action. It was not only constant over time but also spatial — geometrically — symmetric. Thus, the Greeks believed that the deepest point in the oceans had to be exactly the same depth below the ocean surface as the height of the tallest mountain was above sea level. Nature’s balance also involved the great chain of being, a place for every creature, and every creature in its place. This meant that all of Earth’s creatures — every one — had to be a necessary part of the balance, part of that perfect state.
This left the ancient Greeks with the obvious question: why wasn’t nature as they found it perfect, if it had to be? They came up with two answers, both pointing the finger at us.
Either the gods had put people here today to be the final cog in nature’s machinery and we weren’t doing our job. Or nature was only perfect without us — it was our actions that made nature less than perfect. Sound familiar? It should, as these are the same issues, same questions, and same conclusions that form the basics of the modern environmental movement.
MSA= The Balance of Nature achter rookgordijn van modellen (Globio en Image)
Het gehele Nederlandse natuurbeleid steunt op het idee dat je natuur ‘intact’ en stabiel(er) kunt maken door het verwijderen van ‘verstoringen’ (lees: alle menselijke invloeden). ALLE rapporten die natuurbeleidsadvies van het Planbureau onderbouwen, steunen op de mythe van de perfecte, meest volmaakte natuur met de meeste soorten in hun hoogste abundantie zonder ‘verstoring’ door mensen in het jaar 1700 of een andere ‘natuurlijke referentie’. Ook de ‘kwaliteit’-indexen die het PBL met het CBS samenstelt voor bos, duin, heide en moers, zijn in essentie religieus, niet ecologisch wetenschappelijk. De door het Planbureau bedachte ‘biodiversiteit’-indicator Mean Species Abundance (MSA) die ons de laagste biodiversiteit van Europa geeft (15 procent) is zelfs volledig vormgegeven rond dit religieuze begrip van natuur.
Hier wordt een natuurlijke volmaaktheid, 100 procent biodiversiteit zelfs toegekend aan (levenloze) ijsvlaktes en woestijnen OMDAT er geen mensen zijn, die verstoorders van de natuurlijke balans, zoals je in mijn eerdere blog kon zien. Dit religieuze natuurbegrip van het Planbureau leidt tot ecologisch absurde noties. Immers, wanneer een volledige leefgemeenschap verdwijnt door een vulkaanuitbarsting als van Krakatau (Indonesie) in 1886 en je past daar de MSA van het Planbureau toe, dan zit daar nog 100 procent biodiversiteit OMDAT die uitbarsting ‘natuurlijk/niet menselijk’ is volgens het religieuze natuurbegrip van het Planbureau. Overstroomt heel Nederland en verdwijnen al onze natuurgebieden in een natuurlijke vloedgolf, dan neemt met de MSA in de hand onze ‘biodiversiteit’ toe.
Zou je een woestijn irrigeren tot vruchtbare oase met palmbomen, landbouw en vele soorten, dan krijg je met de religieuze MSA automatisch een biodiversiteit-korting van 90 procent. Ookal kan je daadwerkelijke soortenrijkdom met 90 procent zijn TOEgenomen.
Wettelijke legitimiteit Planbureau als wetenschappelijk adviseur ter discussie
Bij herhaling gebruikt het Planbureau ook Neo-Malthusiaanse en ecologisch-economisch weerlegde concepten als de Ecologische Voetafdruk in combinatie met deze religieuze MSA.Wij stellen daarom de wettelijke legitimiteit van het Planbureau ter discussie als adviseur van de minister. Als adviseur van de Kerkenraad lijkt het PBL beter op zijn plek. B0tkin besluit bijvoorbeeld ook, na het gepalaver van de Paus te fileren:
…the greatest importance of the pope’s document is that it makes clear once and for all that this issue is fundamentally a religious and an ideological one, not a scientific one. As I make clear in several of my books and many of my articles, the fundamental irony of environmental science is that it is premised on mythology, on the myth of the great balance of nature, which is not scientific and not scientifically correct.
Alle meer objectieve en wetenschappelijker ecologen onderschrijven dit. Zoals ook Steward Pickett al vaststelt in 2007 in ‘Ecological Understanding, The Nature of theory, the Theory of Nature’ (blz 199):
in the public mind, the equilibrium paradigm is closely related to the idea of the ‘balance of nature’, which emphasizes selfregulation, a point of stability, and the exclusion of historical human influences . The balance of nature is not a scientific theory or concept
Er zijn vele (tijdelijke) evenwichten in de natuur, en vele onderlinge interacties waarbij interactiesterkte van belang is in een voedselweb voor de abundantie van soorten (bv orca die zeehonden eet, lynx versus sneeuwhaas, grazers versus vegetatie). Maar er is niet 1 ideale staat met maximale aantallen soorten en aantallen binnen een soort, die je bereikt door het wegnemen van ‘verstoring’. Hoewel men dit bij het PBL woordelijk nu wel zal belijden- nergens is men zo flexibel als in Bilthoven, u vraagt, wij draaien- zit die mythe en dit wetenschappelijk volstrekt achterhaalde begrip nog wel in AL haar natuurindicatoren verankerd.
Beste Rypke,
dank voor dit zoveelste kritische geluid. Het is mij ten ene male onduidelijk hoe het zo kan zijn dat er iets in de natuur in evenwicht kan zijn. Naar mijn mening is de natuur steeds bezig met zich aanpassen aan steeds wisselende omstandigheden. Na een storm liggen bomen om, zijn hele stukken kust weggeslagen, bijvoorbeeld tijdens de Elisabeth vloed (ergens in de 15e eeuw). En hop, de natuur past zich aan, de nieuwe zoute en brakke wateren worden bezet door soorten die daar wel kunnen gedijen. Het PBL is meer iets van een museum conservator en wij zijn de collectie? En van wie hebben ze dit soort wijsheid in pacht gekregen? Vroeger was de koning bij de gratie Gods de plaatsvervanger van God voor wat betreft de autoriteit op werelds gebied, en de paus die op geestelijke terreinen. Maar nu zit iedereen op de gebiedende stoel en moeten wij allemaal ons wentelen in het zweet onzes aanschijns en aflaten kopen (lees: windmolens betalen). En dat onder de mantel van de “wetenschap”?
Ik denk het niet.
Het ouderwetse idee van een oorspronkelijk onverstoord “natuurlijk evenwicht” hield geen rekening met telkens opnieuw vóórkomende, snelle natuurlijke klimaatverandering en werd bedacht door figuren die geen weet hadden van de afwisseling van ijstijden en interglacialen en binnen deze perioden weer snelle veranderingen als ‘Bond events’ en ‘Dansgaard-Oescher events’.
Het gedrag en de uitingen van (de navolgers van) deze figuren in (semi-)overheidsdienst lijken inderdaad erg veel op een groep van priesters, die op basis van hun gespeelde autoriteit (=onkunde) denken de rest van de samenleving de wet voor te kunnen schrijven!
Het heeft vaak een uitgesproken pseudo-religieus karakter inderdaad waarbij kritische evaluatie en verstand wordt vervangen door aanbidding, verblinding en dementie.
Zie bijvoorbeeld hier:http://vroegevogels.vara.nl/Fragment.150.0.html?tx_ttnews%5Btt_news%5D=370336&cHash=d66fed18953ed16e28047f6d8cf980c5
Het voorbeeld leerden wij op de middelbare school. Veel muizen, veel uilen, minder muizen, minder uilen, meer muizen enz. totdat er een situatie ontstaat waarbij de hoeveelheden muizen en uilen elkaar in evenwicht lijken te houden. Daar is het concept van een biologisch evenwicht in mijn tere kinderbrein ontstaan. Dat geldt voor velen.
Totdat een zekere RZ te L ons ruw uit deze mooie gedachte schopt en zegt: leer toch @#$%^&*() eens zelf nadenken.
Sommgen doen dat.