Zwelbast en het nieuwe paradigma: zelf nadenken

Jeroen Hetzler.

De zwelbast is familie van de blaasdraken, die groeien als ze kwaad zijn, zo weten we uit een van de literaire parels van Marten Toonder. Ze groeien dan niet alleen imponerend, maar blazen ook vuurspuwend alles weg.

De zwelbast doet mij denken aan hernieuwbaren, behorende tot de familie der planeetredders. Als ze geen gelijk krijgen worden ze kwaad, zwellen op en blazen alles weg, alles inclusief democratische beginselen. Ze vormen de snelst te prikkelen ondersoort die zich in 2 variëteiten onderscheiden, namelijk de groengelovigen en de subsidieminnenden.

De groengelovigen zijn de mening toegedaan dat Moeder Aarde echt op het punt staat naar de ratsmodee te gaan, als men niet als de gesmeerde bliksem deze planeet volplempt met windmolens en zonnepanelen, en onze democratie omvormt naar de theocratie van het klimatisme. Deze variëteit is eigenlijk permanent gezwollen door nimmer aflatende heilige verontwaardiging wanneer het weer eens flink onweert, een hittegolfje optreedt of een egel is overreden. Deze gelovige is bereid alle democratische regels opzij te zetten teneinde de planeet te redden van een of andere denkbeeldige ramp. In 2011 bijvoorbeeld is het volgende EU-rapport i.s.m. WWF gepubliceerd dat niets minder dan een blauwdruk van een Stalinistische maatschappij is.

Ook onze Oosterburen slaagden erin om weer een unheimisch dictatoriaal getinte duit in het zakje te doen.

Deze beide rapporten zijn weliswaar al verouderd, maar het blijft toch zaak om goed op te letten. Dezulken kunnen formidabel zwellen als je feiten aandraagt die niet stroken met hun geloof dat we naar de haaien gaan. Dan gaan ze boekjes schrijven over twijfelbrigades, schoolkindjes bang maken en een schuldcomplex opdringen, en sprookjes verkondigen over smeltende ijsbeertjes, catastrofale zeespiegelstijging en meer van dat leuks. Wat ze niet beseffen is dat de aarde van oorsprong af al naar de haaien gaat, helemaal toen doempredikers en hogepriesters zich ermee begonnen te bemoeien. Die moesten immers toch wat te doen hebben, rijk worden en status verkrijgen. Pas dus op wanneer men u vertelt dat het heel goed gaat met de aarde en we níét naar de haaien gaan, bezweren zij u. Dat zullen zíj dan ook nooit doen. En wie het toch waagt optimistisch te zijn, kan rekenen op de gevolgen van bom- pardon, zwelbastische Morele Paniek-retoriek waarin Greenpeace een bewonderenswaardige grootmeester is. Zie hier en het hieraan gelieerde groepsdenken.

Tezamen met het Voorzorgprincipe is dit de giftigste cocktail sinds die welke Socrates moest drinken.

Ook toen was er sprake van dwang. Ja, erover nadenkend wordt de burger/belastingbetaler door de klimaatlobby gedwongen om een dergelijke gifbeker tot zich te nemen om zo in een roes de verkiezingen te beïnvloeden. Het valt te betreuren dat zelfs de Nederlandse Natuurkunde Vereniging met haar symposium op 29 oktober zich heeft laten verleiden deze gifbeker te helpen vullen met 10 stellingen die de wenkbrauwen doen optrekken om die eerstens de politiek toe te dienen.

Saillant dat Socrates de aanklacht tegen hem succesvol bestreed, maar dat dit uiteindelijk niet mocht baten vanwege een vooringenomen standpunt van de jury. Het heden laat zien dat er sindsdien niet bijster veel is veranderd. Dit toont het oordeel van de rechter in het proces van Urgenda overtuigend aan. Niets nieuws onder zon.

De onvoorzichtig optimistische criticaster intussen mag op zijn best zijn of haar brandstapel uitkiezen met de welwillende toestemming van de Groot–Inquisiteur Klimaatzaken. James Hansen pleit voor een tribunaal. Niets nieuws onder de zon.

Daar is ook de variëteit van de subsidieminnenden. Dit zijn de lieden die op de overvolle subsidiepotten afkomen gelijk eertijds zij die afkwamen op de Bijbelse vleespotten van Egypte. Namen de Oude Egyptenaren succesvolle voorzorgsmaatregelen gebaseerd op eeuwenoude (astronomisch) waarnemingen waar het klimaatschommelingen betreft, thans mogen wij ons ‘verheugen’ in de vooralsnog op morele paniek en groepsdenken gebaseerde maatregelen, niet op het vereiste integrale inzicht in de werking van het klimaat. Alle gepolariseerde discussies in de afgelopen jaren over en weer tonen een dermate chaos aan tegenstrijdige en ongerijpte wetenschappelijke kennis, dat een mens door zijn Schepper met gezond verstand begenadigd, maar één conclusie kan trekken: stop met die loopgravenoorlog en zoek eerst maar eens uit hoe het echt zit. Stop met die angstzaaierij, want naar de haaien gaan we toch wel. Nu is het resultaat dat de subsidieminnenden gretig kunnen graaien uit de subsidievleespotten die door de als een circusdier afgerichte burger/belastingbetaler gevuld wordt. Wee degene die ook hier kritiek heeft! Ook deze variëteit zal zich door financieel ingegeven heilige verontwaardiging in toorn opblazen. De heer Nijpels als belanghebbende moge als exponent van dat Eco Industrieel Complex ten voorbeeld dienen.

En zo wordt de burger/belastingbetaler dag in dag uit bedot, uitgeknepen en geïntimideerd. Tja, meermalen valt het woord circusact in het verhaal van de zwelbast. Je kunt de burger/belastingbetaler africhten om door een brandende hoepel te laten springen, maar dit is net zo onnatuurlijk als met circustijgers. De Partij voor de Dieren had best iets beschermends mogen zeggen over het lot van de afgerichte menselijke soort die tevergeefs poogt er nog iets van te begrijpen.

En zo verschijnen dan bijvoorbeeld ook ongehinderd door gezond verstand stemmingmakende berichten over het einde van kolencentrales.

Laten de planeetredders vooral alle gascentrales uit de markt drukken met subsidie aan hernieuwbaar en de kolencentrales sluiten. Ongetwijfeld zal alle energievoorziening door windturbines, zonnepanelen en verbrande bossen dan met gemak gedekt worden, toch? China is echt de koploper natuurlijk. Vandaar de dalende kolenprijzen vanwege overschot, omdat China het duurzame licht heeft gezien. Ooit gehoord van schaliegas en –olie die kolen overbodig maken? Ooit gehoord van de inzakkende Chinese economie en hun inzet op kernenergie?

We hebben het over een luttele 2,45% mondiale bijdrage uit windmolens, zonnepanelen en het verbranden van Canadese en Duitse bossen. En dat alles betreft alleen elektriciteit, zo’n 12% van de energiebehoefte.

Hernieuwbaar presteert het na 30 jaar om het niet verder te schoppen dan 2,45% van de energieconsumptie. Dit lijkt niet bepaald veelbelovend. Dit zal het ook nooit kunnen worden vanwege de belabberde vermogensdichtheid. Het lijkt op zijn plaats dat hernieuwbaar zich wat bescheidener zou opstellen en zich minder zou opblazen.

Hoe zou al dit geldverspillend gedoe nou toch komen? Zou het niet het resultaat kunnen zijn van decennialange desinformatie door onbetrouwbaar blijkende organisaties? Zie hier als sprekend voorbeeld het omslagartikel van de Elsevier van deze week.

Dit illustreert de onbetrouwbaarheid van onze zwelbasten die slechts intimideren door zich op te blazen in voze geagiteerde verontwaardiging. Greenpeace, en de milieubeweging in het algemeen, ontleent zijn bestaansrecht aan desinformatie, onechte verontwaardiging en intimidatie, om zo de eigen financiële belangen als onderdeel van het Eco Industrieel Complex te waarborgen. De gelovige dient slechts als donateur en het afgerichte circusdier dat braaf en bang gemaakt door de brandende hoepel van weer een belastingverhoging springt in de ingeprente illusie dat deze planeet anders naar de haaien gaat.

Wanneer ik met de hond langs de zee loop in mijn geliefde Noordwijk, dan zie ik talloze andere honden. Ze hebben veel gemeen die viervoeters, bijvoorbeeld hun lendenwater in de Grote Plas mikken. Dan weet ik 100% zeker dat de hond bijdraagt aan de zeespiegelstijging. Als ik dan een andere hond hetzelfde zie doen, dan geeft dat maar liefs een 100% hogere zeespiegelstijging! En al die andere honden! En zelfs een paard, bepaald geen onverdienstelijke grofpisser! En dit allemaal langs alle stranden dag in dag uit. Dan moet ik onwillekeurig denken aan wat nu eigenlijk het effect is op de temperatuur van ons zondige stervelingen. Veel lijkt het niet uit te maken, als ik zo kijk naar het gekissebis over een 10e zo niet 100e graadje sinds 1998, de bevindingen van Marcel Crok en Lewis over de weinig spectaculaire Klimaatgevoeligheid bij verdubbeling van CO2, en de rekensommetjes van Honest Broker en Joanna Nova die spreken over een 10.000e graad bij 100% CO2-vermindering. Het roept allemaal weinig reden op voor acuut naar de haaien gaan. Doempredikers, die gaan vroeg of laat naar de haaien afhankelijk van hun overtuigingskracht.

Dan denk ik ook aan de aan al die goden sinds de uitvinding van godsdienst, priesterkaste en doemdenken. Een in mijn ogen Onheilige Drieëenheid. Veel is er niet veranderd: De Groene Kerk, de priesterkaste van het IPCC, en hopelijk niet ook het KNMI en de NNV, en het Wiener Sängerknabenchor der doemprofeten Al Gore, James Hansen, Paul Ehrlich en velen anderen.

Ik gedachte zweven mij Baäl, Zeus, Jupiter, God de Vader, Allah, Osiris, Shiva en vele anderen voor de geest die meewarig neerblikken vanaf hun hemelse zetel op het armzalige aardse gewoel van zeespiegelverhogende plassende strandhonden, zich verrijkende windmolenbouwers en milieubewegingen, verontwaardigde gelovigen en bange afgerichte belastingbetalende circusdieren. Zij blikken welwillend neer op de verantwoordelijken, de bij de neus genomen politici en politiek correcte wetenschappers die, vrezend voor hun onderzoeksgelden, hun principes verkwanselen gelijk het verloochenen van de eed van Hippocrates.

Waar zijn de mannen en vrouwen die de moed hebben om zich te ontrukken aan de eco–dictatuur die ons al decennialang in zijn greep heeft, door zelf na te denken en hun stem te verheffen? Het nieuwe paradigma in lijn met de Verlichting na 40 jaar Verduistering? Ik mag het hopen.

En de zwelbast? Och het is een aardig diertje, mits men zich niet laat intimideren.

 

Bron hier.