Na de vleeshufter nu ook: de klimaathufter en de wereld als CO2-heksenketel

We hadden al de ‘vlees eten maakt u agressief’-vleeshufter van onze Roos ‘ik sla Henk Kamp voor de bek’ Vonk. Academische agressie op een dieet van tofu en knolselderij vanaf een Nijmeegse hoogleraars-stoel. De Klimaathufter is daar nu bijgekomen. De klimaatveraangenaming van 0,8 graden in anderhalve eeuw is een vorm van geweld, bij Neerlands hoop in bange journalistieke dagen: De Correspondent.

Zij hemelen een essay op van 1 of andere cultuurmarxist. Zij legt onze verworvenheden uit als iets slechts.

De Industriële Revolutie was een bevrijding: 95 procent wereldbevolking was begin 1800 nog straatarm, minder dan 15 procent is dat nu nog. Maar nee, bij een cultuurmarxiste is sociale en technische vooruitgang een tragedie (van de meent), want de CO2 weet u wel…Daar hebt u niet voor gekozen, dus dat is geweld, het is je opgedrongen. En als je maar progressief achteruitgangs-protagonist bent zie je vanzelf het hogere inzicht daarvan.

Zijn media als de Correspondent dan ook geen vorm van geweld: de onzin die ons ongevraagd wordt opgedrongen, die internetvervuiling….Oftewel, gaan we de term geweld van betekenis beroven voor politieke karikaturisering? Kunnen wij ook hoor…

Doe ons boerenverstand geweld aan en wees progressief…
De Correspondent heeft op klimaatfeministisch gezag kortom de sluitende verklaring gevonden voor het geweld van de Eerste Wereld Oorlog en Tweede Wereld Oorlog: De opwarming van de aarde die in de eerste helft van vorige eeuw plaatsvond. Niet mosterdgas en zenuwgas, maar CO2 doodde de miljoenen soldaten, rochelend in een plas van bloed in de loopgraven. In de  jaren ’60 en ’70 kwamen vervolgens niet voor niets de Hippies over love en peace zingen in sit-ins, want toen koelde de aarde weer iets af en daarmee de gemoederen. De gletsjers in de Alpen groeiden weer en zo kregen we vredesdemonstraties tegen kruisraketten, gesteund door de KGB die wat IKV-activisten met bijlen op F16’s liet inhakken in Volkel.

Vol trots lieten die IKV-vredesvandalisten van gemeenschapsbezit me hun F16-sloopalbum zien in een flat in de Bijlmer.

(Als jongetjes keken wij met vriendjes vroeger bij de Vliegbasis Leeuwarden gefascineerd bij de startbaan naar vliegtuigen, de F111, de F15, machtig, daar had je posters van boven bed. De F16 Fighting Falcon, werd later door de slechtvalk vervangen en andere vliegbeesten. Daarom, ik zie liever gebroken gereformeerden dan gebroken geweren.)

Maar ja, dan warmt het weer op- in Nederland een klimaatsprong van 1 graad na 1988- en begint meteen de Golfoorlog, schieten Bosnische Kroaten op Kroatische Serviers, die het op hun beurt weer voorzien op Bosnische moslims, de Taliban neemt de macht over in Afghanistan, de Palestijnen beginnen met stenen te gooien waar ze eerder nog gezellig met elkaar theedronken en waterpijp rookten, en Israeli’s antwoorden met scherp, de Kattjoushas van Hezbollah suizen op Israëlische burgerdoelen, bossen in de brand en fiew: wat een CO2-heksenketel is de wereld dan weer.

De journalist als belerende dominee
Op de 1 of andere manier lijken veel media wel een soort priesterklasse die de bevolking menen te kunnen vertellen wat zij moeten denken, terwijl de ingezonden brieven ondertussen getuigen van meer kennis bij de lezer dan de redacteur.  Ik kan me voorstellen dat ze bij de overheid en milieubeweging alvast erg blij zijn met de Correspondent, die hebben ze in de tas. Ik zeg daar dan wat van tegen de adjunct die ik ken. Al kon je beter als Jezus aan het kruis verzuchten: vergeef hen Heer, zij weten niet wat zij doen.

De reactie van mediamensjes is vrijwel altijd: wij zijn goed omdat wij dat vinden en omdat we Heul Veul Vrienduh hebben. Ze beoordelen informatie op sociale autoriteit. Zoals alfa’s dat meestal doen omdat ze het analytisch vermogen missen om op bewijs te doorgronden: eigenlijk moet een ander voor hen zeggen hoe het zit, omdat ze zelf niet in staat zijn het te doorzien.  Dus moet die ander dan Heul Belangurijk zijn, want dan is het ‘meer waar’, en daar kun je dan achter schuilen.Een gebrek aan intellectuele moed heet dan zelfs objectiviteit.

De adjunct kon als piepjong broekie al goed popfestivals organiseren in de tijd dat ik in bandjes bas speelde en voor De Gelderlander bijkluste. Mensen die iets kunnen en neerzetten hebben mijn bewondering, je zag toen al dat hij het ver zou schoppen, maar het blijft een domineeszoon:

 dank voor de PR voor dit essay dat overigens hier te lezen is: https://decorrespondent.nl/…/Klimaat…/238218035-8cadf146 En, ik wacht nog steeds op het eerste stuk jouwerzijds dat geen reactie op anderen is, maar een op zichzelf staand, doortimmerd betoog voor iets anders. Maar, misschien heb ik dat gemist?

 

Er zijn betere ideeën dan idealisme
Ik vind die pleidooien voor de Betere Wereld ook meer iets voor Betere Menschen. Lees bijvoorbeeld ‘God in de Oorlog’ van Leidse Historicus Jan Bank. De rol van de kerk met haar hooggestemde idealen was op zijn best vaak gericht op zelfbehoud. Weliswaar mede dankzij vervolging door het georganiseerde atheisme van communisme en nazisme. Maar toch, niet de houding van Christus die zichzelf liever opoffert dan kiest voor lijfsbehoud.

Idealen die de eigen menswording overstijgen, zijn vaak voor mensen die geen goede ideeen hebben, en aan hun eigen verbeelding niet genoeg hebben. Fascisme, Nazisme en Communisme waren ook vormen van idealisme, theorieen van de Betere Wereld die ten koste van alles werden nagestreefd. Die stumperds die met subsidies wat gelukzoek-negers gaan vissen uit de Middellandse Zee op een Postcodeloterij-bootje met een verslaggever van de NOS achterop. Is dat idealisme? Je zou er een PVV-onderzeeer op af willen sturen met gevuld torpedo-ruim.

Ja ‘schrijnend’ kijken, dat kunnen die blueszangers als de beste, de NOVIB is er groot mee geworden. En er waren jaren dat je de vliegen van de gezichten wilde slaan bij de World Press Photo. Alsof had iedere ICCO-actiefotograaf -die ons schuldgevoel wilde aanwrijven- last van een muggenplaag in zijn donkere kamer.

Maar ik krijg daar geen gat in de hand van, ben daar niet van onder de indruk in creatief opzicht. Kom met een beter idee dan idealisme, de grens tussen giro 555 en 666, altruïsme en zelfzucht lijkt vaak flinterdun. Krijgt u geen jeuk op 7 plaatsen als je zo’n linkse doo-gooder zie met ‘sla mij alsjeblieft’-tronie vol zelfrechtvaardiging, de belerende arrogantie? Brrrrrrr.

Je kunt dan beter dagelijks een clubje mensen helpen of vermaken met je blogs. Al is dat een meer select clubje dan de- gefeliciteerd- 30.000 betalende Vrienduh van de Correspondent.Tsja, misschien is enige jaloezie daar debet aan. Ware het dat de kwaliteit van mijn volgers beter is, vooral hun vermogen tot zelfrelativering, daardoor kun je schrijven voor mensen die willen lezen. Liever kwaliteit dan kwantiteit van publiek.  Want Climategaters geloven niet in de onzin die de Correspondent optekent als waar.

Eigenlijk is het een belediging voor je medium: 30.000 betalende totaalsukkels, van die progressieve achteruitgangsgelovigen. En mijn lezers gaven mij al een I-Mcac, fotocamera, I-Pad, geld voor onderzoek, ondersteunden mijn blogs.

Nee ik heb ook niet te klagen, tenzij dankzij het idealisme van Urgenda het leven zo duur wordt dat het de bestedingsvrijheid inperkt, en dus van handelen.Want onze vrijheid is verbonden met slechts een nummer, een banknummer, het is zeer broos en kwetsbaar. Iets om voor te vechten kortom, want het is de ruimte die anderen je gunnen, geen natuurstaat.

 

De betere wereld is iedere dag al zichtbaar voor wie het wil zien
Is het onderstrepen van de verworvenheden van wat we al HEBBEN niet beter? Grootspraak en idealen zijn er voor de revolutionairen, de evolutionairen willen in de kleine stapjes de vooruitgang leren zien. Dat kost meer moeite, en vraagt een leven lang oefening.Wie moeten wij ‘de betere wereld’ opleggen? Is het niet genoeg je persoonlijke ruimte te verdedigen tegen beschavings-vandalisme zodra mensen gaan beleren met hun idealo-fascisme.

Is het niet voldoende om vrij naar Prediker te streven naar een lekker hapje en drankje in goed gezelschap en daarvoor God te danken? Hoe weinig is eigenlijk nodig voor een ‘betere wereld’. Het hoeft maar mooi weer te zijn, en je hoeft maar een boomvalk te zien boven huis, jagend op libellen en de betere wereld is er al.

Nou nee, niet helemaal. Want je krijgt wel eens een aanval van ambitie, gestuwd door sociale prikkels. Dan word je ontevreden en wil je op een hoger niveau mislukken, wat toch de definitie is van ambitie. Aan de top ontmoet je altijd mensen die weer beter zijn, en onvrede is al snel weer je deel. Ook moet je  af en toe je grenzen weer verleggen zodat je comfort zone geen gevangenis wordt. Ik wil bijvoorbeeld leren bier brouwen, het consumeren is al favoriet. Hoeveel geluk hebben goede bierbrouwers al aan de mensheid gegeven, zonder belerend domineesvingertje.

Hoeveel mensen doen al goed door het zelf goed te doen? Is iemand die een goed bedrijf opzet en zo mensen aan werk en inkomen helpt geen beter mens, dan zo’n idealist die met loterijgelden en subsidies zijn wereldideaal opdringt? Heeft agronoom Norman Borlaug als wetenschapper achter de groene revolutie van gewasverbetering en gewasbescherming niet veel beter werk verricht tegen honger in de wereld, dan al die bedelkerken en Oxfam Novibs?

Het grote zit in het kleine. Zodra je een reeks creatieve invallen hebt, is het alsof er een stop los gaat en je high wordt in je hoofd. En de betere wereld opent zich. Gisteren tijdens bas spelen viel een goed idee in voor een groove, bij oefenen van het ’tappen’ zodat je de bas tegelijk als een soort piano kan gebruiken. Een geslaagde foto, waarmee je precies het idee vangt dat je in je hoofd had. Hoppa, de betere wereld. En het woord ‘klimaathufter’ is in de gegeven context toch ook best leuk? Of neem het hier beschreven verhaal: hoe ik met de buurvrouw mijn torenvalk Wietse opvoedde en de vrijheid gaf?

Een stukje betere wereld in een vogelhuis van 70 bij 40 centimeter, waarmee je via de schoonheid van 1 valk de waarde toont van de anonieme honderden valken die jaarlijks moeten sneuvelen in Nederland op het altaar van de ‘duurzaamheid’, het klimazisme.

 

Maar verder….

Een wereld zonder wereldverbeteraars, hoe zou die er uit zien? Wat hebben die een ellende aangericht in de geschiedenis, en wat blijven ze dat steeds doen zonder ophouden omdat ze zich gesteund menen door een goed geweten. Dus: wat is er zo goed, om 30.000 ‘vergeef hen heer zij weten niet wat zij doen’-mensen op te hitsen in klimaatfascistische propaganda, die dankzij belerende dominees gevangenen moeten worden van andermans voorwaarden. Als ik mijn definitie voor slavernij mag overhandigen.

Want dat gekke klimaatmens dat jouw Correspondent ophemelt, wil mensen- ook die zogenaamde klimaatslachtoffers- hun welvaart ontzeggen en toegang tot goedkope overvloedige energie blokkeren voor haar ‘ideaal’: ze slaaf houden, onderwerpen aan haar levensvoorwaarden, in plaats van bevrijden van het juk van de natuur.

Ik ben liever dood dan slaaf. Meer dan wat voor betrokken betoog op afstand, of theologie van morele zelfbevlekking, is voor een man 1 ding van levensbelang: heb ik de ballen op het moment dat het er werkelijk op aankomt, zou ik de ultieme prijs betalen? Laat dat mijn wedervraag aan de Correspondent-adjunct zijn. En doe ons gezonde verstand in de tussentijd geen geweld meer aan.