Kickoff nieuwe milieubeweging die catastrofekapitalisten Greenpeace verslaat

Op 17 september bij Pakhuis de Zwijger (om de hoek van Greenpeace BV) houdt de orthodox groene kerk een samenkomst met als doemprediker Wouter van Dieren (Club van Rome). Als rationeel optimistisch alternatief haalt Marco Visscher (oa Vrij Nederland) 30 september de founding father van het ecomodernisme- Ted Nordhaus naar Nederland. Die spreekt in De Balie in Amsterdam, de dag daarvoor in Gent.

Nordhaus gaat onder andere in debat met Liesbeth van Tongeren, de voormalige directrice van Greenpeace. Onze ecomodernistische Vlaming Bart Coenen vertaalde al hun Ecomodernistisch Manifest, dat bij vele Climategate.nl-lezers op instemming kan rekenen. Dus de mensen die elkaar angst aanpraten gaan naar de Zwijger, en in de Balie wordt het vrolijker en optimistischer. Overigens is De Zwijger verder een prima locatie, alleen jammer dat ze zich laten inpakken door de groene doemprofeten.

Het Doorbraak-instituut
Nordhaus komt uit de orthodox groene hoek, maar kreeg ruim op tijd – al 11 jaar geleden- zijn verstand terug. Hij wil met zijn Breakthrough Institute de oude milieubeweging (Club van Rome, Greenpeace) vernietigen, zodat een meer techno-optimistische variant het stokje kan overnemen. Op een door mensen gedomineerde planeet zijn de ‘oplossingen’ van de vroegere milieubeweging het probleem van nu.

Immers, je kunt niet volhouden dat je een koolstof-loze energievoorziening kunt draaien zonder kernenergie. Of dat je de wereld voedt met Ot en Sien-landbouw, dat mensen in de Sahel maar ontbossend en grond uitboerend hun potje moeten blijven koken op houtvuurtjes, kuchend van de rook in hun hutjes, en een zonnepaneeltje in het dorp van Oxfam. Of – na 22 mislukte conferenties- beweren dat je op een conferentie het ideale klimaat kunt bestellen via de overheid en de VN.

We berichten al hoe het Breakthrough Institute het concept van Planetaire Grenzen stuk schoot.  En recent zo’n ander groen PR-stokpaardje de Ecologische Voetafdruk. Iets om toe te juichen, een nieuwe club die niet handelt op basis van angst voor het onbekende, maar liefde voor menselijke vindingrijkheid.

het enige redelijke alternatief van dit moment voor fossiel opgewekte elektriciteit

Gezichtsverlies voorkomen
Wanneer je cynisch bent, kun je ecomodernisme zien als een exit-strategie zonder gezichtsverlies voor activist-academici die hun ongelijk niet langer vol kunnen houden. Zoals op gebieden van GMO en kernenergie, waar orthodoxe milieufanaten een ideologische afkeer van houden. Veel zaken waarover kritische denkers jarenlang als ‘milieuscepticus’ werden verketterd inclusief Matt Riddley, Bjorn Lomborg krijgen zo met de naam ‘ecomodernisme’ een frisser jasje. Plots is het een kekke nieuwe stroming die bij ‘progressief’ salonfahig wordt.

Zie ook dit essay ‘Duurzaamheid en Visserij’ van onze huis-visserijbioloog Dolf Boddeke. Onze nestor blijkt samen met Paul Hagel eigenlijk al jaren ecomodernistisch, het idee om met fosfaat-fertilisatie onze kustzee vruchtbaarder te maken voor meer visproductie is zeer ecomodernistisch. De ecomodernisten zien immers ook heil in experimenten om de natuur te manipuleren om eventuele opwarming af te remmen (Geo-engineering) .

De grotere omslag van doemdenken naar rationeel optimisme vindt niet plaats door argumenten. De mens is een kuddedier, en niets is mensen te gek behalve non-conformisme. Wat voor de kudde uitloopt is dus verdacht, ook of juist bij hoger opgeleiden. Immers, wat veel vissers en boeren al jaren op basis van boerenverstand en waarneming aannamen, het krijgt zo een academischer jasje. Zodat ‘slimme’ mensen eindelijk willen accepteren wat ‘domme’ mensen al jaren zien. Maar dan zonder gezichtsverlies. En met name bij politici is de angst voor gezichtsverlies/status een reden om dan maar tegen beter weten in door te drammen op een heilloze weg (zie bv Energieakkoord)

Rond veel van onze standpunten hangt de reuk van oude rechtse meneren die heeeeeel erg gelijk hebben, daar kun je niet bij horen zonder gezichtsverlies. Of dat nu terecht is of niet. Ik ben immers ook vies, voos en verdacht en kreeg het stempel ‘milieuscepticus’. Bij mijn lezing voor SSR-studenten in Utrecht zag je ook: argumenteer je een ongeluk, maar mensen zijn sinds hun geboorte geindoctrineerd met milieu-alarmisme en dat doorbreek je niet zomaar. Zelfs naasten zien je als fringe opinion en dus verdacht.

Maar laten we het positief zien.
 Pas door sociale processen verdwijnt de kwade reuk van wat eerder geen mainstream was of sexy genoeg. In die zin, heeft het ecomodernisme dus vooral een sociale functie. Daarnaast kan het een gat vullen: hoewel Greenpeace cs tot de vergetelheid mogen verschrompelen, moet er wel een intellectueel verantwoord alternatief zijn met nieuwe ideeën. Er zijn altijd krachten die lukraak natuurlijk kapitaal en maatschappelijk kapitaal willen vernielen, zoals de milieubeweging nu doet met de overheid en haar windturbines. Dan blijft een gezonde tegenkracht nodig. Natuur vernielen en rotzooi maken, dat blijft gewoon onwenselijk.

Vooraf hebben we met mijn wetenschapsjournalistenclub VWN een werkwinkel met Nordhaus geregeld die 1630 begint, waarbij ook Simon Rozendaal zijn techno-optimistische boek ‘Alles wordt beter’ (nou ja, bijna alles) zal toelichten. Jarenlang verketterd als populist, scepticus vies en voos terwijl hij – in mijn optiek- gewoon door de anti-wetenschappelijke overdrijvingen van Greenpeace cs prikte. En wij zijn geen conformisten. Laat iedereen het vervolgens van harte met elkaar oneens zijn, als je maar goede argumenten aandraagt die het niveau van postmodern gebabbel overstijgen (waarheid bestaat niet blablabla, een stelling die zichzelf ontkracht).

Bepaalde basisprincipes om je omgeving op orde te houden-minus asociaal taalgebruik- blijven natuurlijk bestaan, maar die gelden voor elk terrein van menselijk gedrag en snap je zonder Greenpeace ook wel

Bij het Breakthrough Institute zitten verder meerdere ‘luke-warmers’ als Roger Pielke jr, die in oktober naar Nederland komt. Je gaat er dus nog veel meer van horen, omdat het hoog tijd is voor een nieuw groen geluid. Liefde voor menselijke vindingrijkheid en de omgeving, minus de alarmistische overdrijving en anti-wetenschappelijke doemverhalen die vooral dienen ter fondsenwerving. Uiteindelijk moest Greenpeace per jaar immers alleen al bijna een half miljoen euro binnen trekken om hun kantoorhuur te betalen. Het zijn handelaren in angst geworden, paniekfabrikanten en catastrofekapitalisten. Daar kunnen we tegenwoordig prima zonder.

Die clubs zijn echter zo rijk en zo gesteund door de Postcodeloterij dat ze altijd wel zullen blijven bestaan. In dat geval kan het ecomodernisme ze helpen van binnen te hervormen. Maar voor de noodzaak daarvan doordringt, moeten ze er eerst steviger van langs krijgen.