Hij staat nog steeds op 4 in de Duurzame 100 van Trouw, na eerder rotsvast op 1 te hebben gestaan. Wubbo Ockels die als bevlogen natuurwetenschapper de wereld wilde redden maar en passant vergat tijdig studie te maken van de biochemie van zijn eigen lichaam, droeg zijn laatste tweet aan hem op:
Wrang als je bedenkt dat Unilever bij uitstek een bedrijf is dat ons al vele decennia aan medische mythes opgehangen zogenaamd gezonde voedingsmiddelen door de strot duwt. Zie mijn eerdere artikel Unilever margarine op het hoofd, het spel is nu echt uit! Nu de klimaatwetenschap weer volledig ten prooi is gevallen aan gezonde sceptische twijfels (zie mijn artikel op wintersportweerman van gisteren) blijft als laatste hooibaal in de branding het gretig omarmde thema duurzaamheid in het bedrijfsleven over. Gretig omarmd omdat CO2-neutraal een goedkoop en gemakkelijk te bedriegen vorm van MVO is, terwijl eerlijk erkennen dat vele van je producten an sich onethisch zijn omdat ze mensen ziek maken en daarnaar handelen indruist tegen de eeuwige winstpakker “de een zijn dood is de ander zijn brood”.
Elon Musk van Tesla wordt in dit artikel in het Duitse Handelsblatt als volgt omschreven: “Elon Musk ist natürlich ein hervorragender Manager und vielleicht der beste PR-Mann der Welt.” Die kunnen we één op één op Polman plakken. Hoe flikt hij hem het toch? Nu ja ook weer niet zo heel moeilijk met media die volledig zijn gevallen voor de groene religie. Maar…. nu hebben we Richard van de Crommert, de flamboyante Songfestival-specialist van De Telegraaf. Na eerst op de Amsterdamse redactie vele financiële schaandaaltjes in de gemeentepolitiek te hebben doorgeprikt, heeft hij nu Polman in de kladden gegrepen. Hieronder omdat hij zo mooi is integraal zijn Buckler op Polman:
Polmans bluf
Finanscoop
Unilever kreeg het deze week zwaar te verduren in een documentaire van de BBC.De omroep wees de Brits-Nederlandse multinational fijntjes op zijn duurzaamheidsbeleid die het dag en nacht van de daken schreeuwt, met daarin een centrale hoofdrol voor bestuursvoorzitter Paul Polman. Hij klimt persoonlijk op de barricaden om iedereen die het horen wil, klakkeloos wijs te maken dat Unilever alles doet om zo duurzaam en groen mogelijk te produceren. Tijdens openbare bijeenkomsten vertelt hij dat fabrieken geen afval meer produceren omdat alles hergebruikt wordt.
Die schone schijn begint meer en meer tegen Unilever te werken. Zo toonde de BBC-documentaire fijntjes aan dat de arbeidsomstandigheden op Indiase plantages waar onder meer Unilever zijn thee vandaan haalt, helemaal niet duurzaam zijn. Ondervoeding, gebrek aan sanitair en kinderarbeid zouden aan de orde van de dag zijn. Daarnaast zijn de lonen uitermate laag.
Plantage-eigenaren in India zijn verplicht om voor hun personeel adequate behuizing, en sanitair te leveren. Maar lekkende daken en half ingestorte muren bewezen het tegendeel. Veel toiletten deden het niet. En klagende werknemers worden niet gehoord.
Vorige maand schoot de Indiase rapper Sofia Ashraf gaten in het mooiweerbeleid van Polman. Zij beschuldigt het bedrijf van vervuiling van de grond rondom een voormalige fabriek. „Unilever, ruim je rotzooi op”, rapte de Indiase.
Topman Christophe Barnouin van het biologische voedingsmiddelenbedrijf Wessanen liet twee maanden geleden weten geen hoge pet op te hebben van de standaarden van Unilever. Die liggen ver af van die van Wessanen, zo zei hij.
Kortom: Unilever valt van zijn voetstuk en topman Polman in het bijzonder. Misschien doet Unilever wel een aantal dingen goed, maar onder controle heeft Polman het duidelijk niet.
Boos worden als derden zich daar kritisch over uitlaten heeft dan ook geen zin meer. Net als loze kreten als ambachtelijk, nieuw en vers, blijkt ook duurzaamheid niets meer dan een marketingterm. En die heeft de topman zelf om zeep geholpen.
Wie zichzelf een aureool aanmeet, moet laten zien wat hij doet. En zien laat Unilever zijn beleid zelden tot nooit. De poorten van fabrieken, of er nou shampoo, worst, ijs of pindakaas wordt gemaakt, blijven hermetisch gesloten voor buitenstaanders.
Het wordt tijd dat Polman eens inzoomt op de werkelijkheid in plaats van alleen maar mooie praatjes te verkopen. Vandaag is een mooie dag om daar een start mee te maken.
Makes my day! ;-) En betaal nog even voor het lezen van het artikel door even op Blendle te gaan.
Mannen die op de foto gaan en schuin naar boven kijken, deugen vaak niet.
Unilever is van die bedrijven waar milieuclubs zich achter willen verschuilen om te tonen dat ze niet anti-economisch zijn
Met WNF richten ze het MSC-label op, qua communicatie zou dat zijn tegen de overbevissing, maar vooral om de gegarandeerde aanvoer en herkomst van partijen vis op de wereldmarkt te garanderen. Je wilt niet afhankelijk zijn van vispopulaties die kunnen instorten door mismanagement, als grote wereldboer die vissticks en andere rotzooi met paneermeel maakt
Kinderarbeid? Gebrek aan hygiëne? Onderbetalen? Er moet natuurlijk altijd iets te verbeteren overblijven niet waar?
Verder merk ik op dat wat voor Unilever geldt voor een heleboel bedrijven opgaat. Dat hele MVO is begonnen als een schaamlap om zich de NGO’s van het lijf te houden en al doende raakten bestuurders zelf in de ban van hun bedrieglijke toverspreuken. En dan zijn er nog de instellingen die zich regelrecht hebben laten infiltreren zoals RN door Herman W. en nu dus Wiebe D. als CEO.
Als laatste durf ik de stelling aan dat er meer Nederlanders zijn die helemaal in de duurzame top zoveel zijn dan mensen die weten dat Unilever iets met voeding e.d. doet.
Lange geschiedenis van margarine.
https://www.wikiwand.com/nl/Margarine
Over jezelf in de voet schieten gesproken.
Tussen alle zelffeliciterende stukjes en ander hartverwarmend proza over het onvoorwaardelijk binnenhalen van “vluchtelingen” (die volgens de internationale verdragen maar slechts voor maximaal 20% aan de definitie voldoen; aldus Djengis Gabor voorzitter van de koepelorganisatie Vluchtelingen onlangs in Nieuwsuur) door, een mooi psychiatrisch artikel over de gevolgen van de koersval van RWE.
Wat blijkt? Veel gemeenten en andere lagere overheden zitten tot aan de hals vol met aandelen RWE. Deed een stukje in 2008 nog meer dan 100 Euro met 4,50 dividend, vandaag de dag kan je ze te koop zetten voor 13 en mag je blij wezen als iemand er 12 voor neertelt; met gestaag dalend dividend. We laten de obsceniteit dat overheden casinogelden gewoon als vaste waarde op de balans zetten maar even buiten beschouwing. De horror van het onderhavige stuk uit – alweer in mijn lijfblad de Trierischer Volksfreund – bestaat voornamelijk uit de gevolgde logica: …. hoe is het zover gekomen?
De TV zou de TV niet zijn als het niet aan de RWE lag. Te lang op kolen en kern blijven zitten en niet ingespeeld op duurzaam. Ook hier zien we dat pers en bestuurders helemaal in het sprookje zijn gaan geloven en aldus onderdeel werden van krachten die de traditionele Energieproducenten gierend naar de rand van de afgrond dreven en nu zelf op de blaren moeten zitten.
Alhoewel, zelf? Het is uiteindelijk de burger die voor deze mislukking maandelijks de poeplap trekt en nu ook nog eens vanuit de raden moet vernemen dat de ontwikkeling van kleinschalige industrieterreinen wordt afgesteld, dat de muziekschool moet sluiten, het dak van de ijsbaan helaas nog tien jaar blijft lekken en het op norm brengen van het sanitair van het plaatselijke gymnasium wel kan wachten tot sint-juttemis. De overheidsschulden zullen stijgen en daarmee de renteafdracht. Als die Verelendung niet vanzelf komt, moet wij haar maar een handje helpen.
Moderatie hierboven??
Hajo,
Ik heb even gewacht omdat ik dacht dat er vast wel een kritische lezer zou opstaan die iets meer wilde weten over dat tussenzinnetje over Wubbo Ockels. Dat blijkt niet het geval. Een beetje zoete koek op z’n tijd is natuurlijk geen probleem maar laat ik toch maar eens beginnen met de vraag wat jij weet van Ockels’ eetgewoontes over de jaren heen?