Wolven in schaapskleren

Jeroen Hetzler.

In de jaren 70 mocht de Westerse wereld met een nieuw fenomeen kennismaken: het kapen van passagiersvliegtuigen. Wat mij ervan is bijgebleven, is dat die kapers onschuldige burgers misbruikten als ruilmiddel, of hen in een enkel geval vermoordden, of zelfs een heel vliegtuig met passagiers en al opbliezen om hun destructieve ideaal te bereiken.

Het tweede dat mij is bijgebleven, is dat de kapers steevast uit een Marxistisch–Leninistische of Maoïstische nest kwamen. De Arabische zwart-witte geblokte kafiyyah, hoofddoek, werd het symbool van socialistisch geweld tegen en demonisering van het Westen. Zwart–wit staat model voor polarisatie tot op de dag van vandaag.

Aan dit alles moet ik denken bij de huidige demonisering van CO2. Dit gas heeft het predicaat een broeikasgas te zijn, maar hoe groot het effect is –vooral bij toenemende concentraties –, is nog volop onderwerp van studie; het is vooralsnog een ten naaste bij ‘black box’ omdat de Aarde met alle weers–, oceanische en kosmische invloeden nu eenmaal onvergelijkbaar is met een geïsoleerde laboratoriumtest.

Strikt genomen is de term broeikas al onjuist. Meer dan 100 jaar geleden poogde de Zweedse wetenschapper Arrhenius een mathematisch relatie te leggen tussen Y graden temperatuurstijging als gevolg van X toename van atmosferische CO2–concentratie. Ondanks zijn weinig succesvolle poging tot een onweerlegbare beschrijving van deze relatie, werd zijn hypothese niettemin te baat genomen door lieden die een allesbehalve wetenschappelijke agenda hanteerden. Margaret Thatcher gebruikte als eerste het argument van een catastrofale opwarming door CO2, ook wel bekend als de CAGW–hypothese (‘Catastrophic Anthropogenic Global Warming’; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) om de machtige ‘Coal Board’ (vakbond) de nek te breken. CO2 als politiek pressiemiddel dus om een links bolwerk uit te schakelen.

Daarna verscheen Al Gore ten tonele, maakte een alarmistische, wetenschappelijk gammele, documentaire over CO2 en beweerde dat wij allemaal naar de filistijnen zouden gaan. Zoiets als de ‘voorspelde’ ondergang op 21 december 2012 door de Maya–kalender en de 4 bloedmanen waar bepaalde Christelijke groeperen nu mee schermen. Het is opmerkelijk dat zoveel bekommernis om het welzijn van de mensheid, Al Gore zo ontstellend veel geld heeft opgeleverd. CO2 als verdienmodel lijkt mij hier van toepassing.

We zien in geen van beide gevallen een wetenschappelijk doel, noch wetenschappelijke methode conform Popperiaanse regels. In het geval van Thatcher doet het mij bovendien sterk denken aan het mandaat van het IPCC.

De gevolgen bleven dan ook niet uit. Het idee: CO2 als politiek instrument én als verdienmodel door het verspreiden van angst en demonisering was te aantrekkelijk om te negeren voor de milieubeweging die door de successen van o.a. de (petro–)chemische industrie bij het terugdringen van de milieuvervuiling, overbodig dreigde te geraken.

De milieubeweging besefte de ongekende politieke en financiële mogelijkheden die ‘raadgever’ angst kon bieden. Kortom, hoe van een windei een gouden ei te maken?! Dit is inmiddels meer dan bewaarheid. Patrick Moore, als voormalig directeur van Greenpeace verwoordde het samengevat:

 … in 1986 verliet Greenpeace haar wetenschappelijke basis om een imperium van angst, desinformatie en demonisering te vestigen aangelokt door de potentiële financiële revenuen en de politieke macht.

De val van het communisme en het fiasco van het Maoïsme bracht in die tijd een stroom van verweesde Marxistische en Maoïstische vluchtelingen op gang die een veilig onderdak vonden in het asielzoekerscentrum van de milieubeweging. De milieubeweging bood hen asiel vanwege het gemeenschappelijk belang: financiële en politieke macht, en ontwrichting van de Westerse kapitalistische maatschappij, zoals thans ook openlijk wordt toegegeven. Dat de milieubeweging ook maar iets gelegen is aan het redden van deze planeet of beschaafd respect voor mensen zelf, lijkt mij derhalve een illusie.

Geloofde men in de Middeleeuwen in heksen, omdat er geen verklaring voor veepest en mislukte oogsten voorhanden was. Thans tonen vele politici zich evenzeer behekst door de mythe van ‘rampzalige’ menselijke CO2-emissie omdat ze anders geen verklaring hebben voor hun angst bij de huidige technische ontwikkelingen, daar zij niets begrijpen van fysica en scheikunde. Het zijn dan ook wijze woorden van de psychologen Kruger en Dunning:

Niet falsificatie doet paradigma’s verschuiven, maar de autoriteit van de zittende macht. Zolang die zijn misvatting niet in wil zien, zullen sceptici niet slagen in het omverwerpen van de bestaande theorieën door middel van contrabewijzen en falsificaties. Popper’s principe dat elke theorie bij één falsificatie ongeldig is klopt in principe, maar geldt helaas niet in de praktijk.

In één klap zouden we een zeer welvarende natie kunnen worden door de CO2–mythe te laten vallen en zo al die verspillingen (€ 73 miljard aan windmolens alleen al) te vermijden. De positieve gevolgen voor onze welvaart zijn dan van welhaast astronomische proporties. En dit simpelweg door inzicht toe te laten, Verlichting van de geest. De kaping van de CO2–mythe door de milieubeweging heeft klaarblijkelijk bij veel politici geleid tot een te diepe verduistering van het gezonde verstand en de ratio zoals ook bij het ‘Stockholm Syndroom het geval was.

CO2 dan nu, dit gas vormt thans 0,04% van de atmosferische gassen. Een interessante berekening is de volgende:

In de dampkring is de hoeveelheid CO2 0,039%. Het door mensen uitgestoten CO2 – uitademen incluis – bedraagt 0,0012% (= 3,2% van 0,039%) van de gassen in de dampkring. CO2 draagt voor 0,9°C bij aan de totale temperatuuroverdracht aan het broeikaseffect. Het menselijk effect is dus 0,029°C (3,2% van 0,9°C). Ruim binnen de natuurlijke variatie van 2°C sinds de laatste ijstijd.

Het is overigens de vraag of deze stijging van CO2 uitsluitend van menselijke origine is. Het lijkt aannemelijk dat op de relatief kortere termijn schommelingen van CO2 in de atmosfeer 800 tot 1000 jaar achter lopen op schommelingen in de mondiale temperatuur. Of dit ook echt zo is moet nog blijken.

Al moet hier wel een kanttekening bij geplaatst worden.

Het is uiteindelijk maar de vraag of er überhaupt wel een verband is. Vooralsnog is hieronder het beeld dat de relatie tussen CO2 en temperatuur op de zeer lange termijn weergeeft:

De relatie tussen CO2- en temperatuurveranderingen op lange termijn is zo te lezen niet aanwezig. Het lijkt vooralsnog eerder toeval dat er een positieve dan wel negatieve correlatie is.

Want inderdaad is alleen al, naast de andere voornoemde natuurlijke invloeden, onvoldoende bekend over de wisselwerking tussen de atmosfeer en CO2–berging in de oceanen die zeker 50 maal hoger is dan de atmosfeer. Er is geen reden om klakkeloos aan te nemen dat de toename van de CO2–concentratie in de atmosfeer 100% is toe te schrijven aan menselijke origine. Zie hier.

En dan is er nog dit.

Er zijn mensen die beweren dat CO2 een luchtvervuiler is. Mij lijkt dit niet het geval, alleen al omdat CO2 de basis is van het leven. Zonder dit gas zou er geen leven zijn op aarde. Nu dan, hier zijn de cijfers waarover duikbootbemanningen in de oorlog konden meepraten.

CO2 heeft de volgende effecten op mensen, gemeten naar volumepercentage in lucht:

1%: Slecht geventileerde drukke (werk) ruimte. Sufheid bij langere blootstelling.
1,5%: Versnellen en verdiepen van de ademhaling.
2%: Licht narcotisch effect, toename van bloeddruk en polssnelheid, afname van het gehoor.
4-5%: CO2-gehalte in uitgeademde lucht. Veroorzaakt naast bovengenoemde effecten ook duizeligheid, verwarring en een gevoel van ademnood bij langere blootstelling. Uiteindelijk raakt men bewusteloos. Vanaf een concentratie van 5% kunnen ook paniekaanvallen voorkomen, door de invloed van CO2 op de amygdala (bepaalde delen van de hersenen).
8%: Hoofdpijn, zweten, verlies van gezichtsvermogen en krampen. Bewusteloosheid na 5 tot 10 minuten, gevolgd door de dood na 30 minuten tot een uur.
20% en hoger: Bewusteloosheid na enkele ademteugen, snel gevolgd door ademstilstand. Dood na enkele minuten.

Bij 8% concentratie treedt na 30 minuten de dood in. Dit betekent dat er een concentratietoename moet zijn van 200 maal die van de huidige atmosfeer. Dit wordt pas bereikt als wij al lang prehistorie zijn geworden, mits wordt aangenomen dat alle CO2-verandering in de atmosfeer van menselijke oorsprong is. Dit is een discutabele aanname zoals we gezien hebben.

Vooralsnog doet ook Greenpeace mee aan het in standhouden van de mythe van CO2 als vervuiler, getuige het onderstaande citaat:

However, among the world’s top economies, the US still stands out as the number one polluter. With less than 5 percent of the world’s population, the US is the world’s largest producer of greenhouse gases and is responsible for almost a quarter of global emissions of carbon dioxide.

Hierbij haakt Greenpeace in op deze stellingname in ‘The Clean Air Act’.

En ja, er zijn zelfs mensen die ons proberen wijs te maken dat CO2 giftig is. Het onderstaande moge leerzaam zijn.

Giftigheid is een kenmerkend ingeprent chemofoob misverstand dat mede door de milieubeweging in het leven is geroepen en zich als een virus heeft verspreid. De grote Zwitserse arts Paracelsus formuleerde in de 16e eeuw de meest belangrijke en tevens meest onbegrepen stelling: Dosis sola facit venenum, de dosis slechts veroorzaakt de giftigheid. Hoezeer is dit op CO2 van toepassing zoals we hierboven zagen! Zonder deze en enige scheikundige kennis zou men dan bevreesd kunnen raken bij het lezen van de naam van deze chemische substantie: dihydrogeenmonoxide (H2O). Je kunt er hele volksstammen de stuipen mee op het lijf jagen.

Het staat mij tegen dat onwetende schoolkinderen worden geïndoctrineerd met de bovengeschetste mythe van CO2; inzet door de milieubewegingen van eco–kindsoldaten. Onderwijs behoort zich te beperken tot feiten volgens de jongste stand van de wetenschap, niet tot onbewezen hypotheses. Creationisme wordt immers ook niet onderwezen. Waarom het CO2–verhaal dan wel?

In de bibliotheek van Noordwijk trof ik gisteren toevallig een boekje aan voor kinderen van groep 5 met daarin de bekende lamentatie hoe onverantwoordelijk wij mensen catastrofale opwarming veroorzaken door gebruik van fossiele brandstof. Ondervoede negerhummeltjes verkommerend door droogte, smeltende ijsbeertjes et cetera, de reclameteksten dus van HIVOS.

En deze kaping laat Onderwijs zich kennelijk zomaar welgevallen. Snapt de Minister dan niet dat Greenpeace c.s. de regie op dit cruciale punt heeft overgenomen? Ik vrees dat de Minister zit te slapen. Greenpeace misbruikt kinderen door dezen hun leerkrachten te laten pressen de doctrine van Greenpeace te ‘onderwijzen’. Wij weten dat wat kinderen is ingeprent vrijwel onuitwisbaar is voor de rest van hun leven. De eco–kindsoldaten van nu vormen derhalve de financiële en bestaanszekerheid van Greenpeace tot in de verre toekomst.

Persoonlijk vind ik deze praktijk getuigen van baatzuchtige respectloosheid t.o.v. kinderen. Ik wil dan ook hier de vergelijking maken met de vliegtuigkapers van toen: onschuldige burgers meedogenloos misbruiken als middel om hun minne ideaal te verwezenlijken. Van Greenpeace kennen we inmiddels niet anders, gegeven het optreden bij Gouden Rijst en malariabestrijding.

De vliegtuigkapingen van toen zijn voorbij, maar kosten de wereldgemeenschap thans onvoorstelbare bedragen aan veiligheid. Met de kaping van CO2 door de anti kapitalistische milieubewegingen, is het niet anders gesteld. Het chantagemiddel van de CAGW–hypothese kost het Westen € 1 miljard per dag aan losgeld. Het slaat mij met verbijstering dat weldenkend geachte lieden zich zo makkelijk laten inpakken door de milieubeweging en zich niet realiseren te maken te hebben met wolven in schaapskleren die uit zijn op eigen gewin en vernietiging van deze maatschappij en hierbij geen enkele leugen of chantagemiddel schuwen.

Tot besluit laat ik Patrick Moore aan het woord:

Moore points out that the IPCC, for instance, has a damning conflict of interest: Its mandate is to investigate only the alleged human causes of climate change. So not only is our understanding of the factors influencing climate relatively poor, but the IPCC will not even consider the natural ones, which constitute all or at least most of them and which could place any anthropogenic factors in perspective. And, well, when you only get paid for hammering, you just might claim everything is a nail. If the IPCC ever acknowledged that man–caused factors were non–existent, negligible, or even positive, its funding would be gone and its scientists and bureaucrats unemployed.

Unfortunately, the AGW con merely reflects a scientific world so rife with fraud today that one leading computer scientist claimed that three-quarters of the papers in his field were “bunk,” as I reported in “Blinding Me With Science: Fraud and Folly for Fame and Funding.” And, in fact, the truth on climate might just be the polar opposite of notions of polar melt-off. Some researchers claim — as I was warned of as a child in the ’70s — that we’re actually poised to enter another ice age.

Greenpeace kent geen respect, niet voor kinderen, niet voor de aarde en niet voor menselijk erfgoed. Greenpeace gaat als een 19e–eeuwse koloniale plantagehouder over lijken om zijn politieke en financiële invloed te vergroten, vernielt als een eco–versie van IS cultureel erfgoed en onthoudt vele kinderen het recht op leven. Moge deze aantasting van werelderfgoed onlangs, de Nazca–lijnen, getuigen van de nietsontziende manier waarop Greenpeace met de wereld omgaat.

 

Bron hier.