Vijf jaar klimaatgezeik pffffffffffff. Tijd voor een muziekje…

Volgens mij bestaat Climategate.nl nu zo ongeveer 5 jaar, dus even een vrolijk muziekje: Rodrigo y Gabriela, ’s werelds meest sympathieke gitaarduo dat akoestische flamenco-heavy metal speelt, geef het beestje een naam. Vijf jaar lang zijn wij het waarheidsreservaatje in een zee van groene leugens. Dat Gallische blogdorpje dat moedig standhoudt tussen de mainstream-mediaromeinen die braaf overschrijven wat overheid en milieuclubs voorschrijven. Dus wandelen we vandaag even buiten het platgetreden pad.

Hoewel een kentering op handen is, moet je nog vaak herhalen wat je al in 1 van je ongeveer 2500 blogs rondstrooide. Maar goed, niet zeuren, dat moeten muzikanten ook die hun reportoir iedere avond voor een nieuw publiek brengen en verwachten dat jij hun avond tot de meest speciale maakt. Wij zijn een beetje zo’n underground-bandje met vaste aanhang, terwijl de Groene Gangstarappers met hun wansmaak de miljoenen binnen slepen. Of nog erger, arrenbie.

Wie mijn productiviteit gade slaat, verwacht niet dat ik eigenlijk een bloedhekel heb aan schrijven. Ooit wilde ik liever muzikant worden. Maar (los van de vraag of je daar talentvol genoeg voor was) het is net als in het verhaal van de Japanse steenhouwer: als je dat zou zijn, wilde je weer iets anders worden tot je uiteindelijk toch weer voor een appel en ei op De Abdij blogs tikt en tegen de groene leugen trapt tot zij scheurtjes vertoont.

Laat het muziek maken maar over aan mensen als Jon Gomm.

Wat een echte creatieve virtuoos uit zijn gitaar krijgt: daar word je toch licht van in je hoofd. Volgt de mensheid reeds sinds de steentijd op moreel vlak een strict Paleo-dieet. Dan maakt de ontwikkelde variant de achterlijkheid op creatief vlak ruimschoots goed. Althans, die paar procent die boven het plebs uitstijgt, dat een praktijkcursus Eugenetica misliep.

De meeste mensen- vooral in gebieden waar een eeuw braindrain een ware slachting aanrichtte onder de intelligentsia- zijn volslagen oninteressante en meestal ook opportunistische leugenachtige wezens die op zijn best een gaap opwekken. Al bedoelen ze het dan af en toe ook wel weer goed op hun manier. Kijk eens een natuurfilm over een roedel wolven, en je komt aardig in de buurt van het doorsnee consumensen-bestaan. Met als grootste verschil dat wolven geen urenlang per dag op hun mobieltje kijken. Ik bel dus ik besta.

Maar kijk eens wat Antoine Dufour voor virtuositeit met fasioletten uit zijn gitaar haalt inclusief percussie, en met ’tappen’, dus wat je ook bij je basgitaar doet.

Wij mogen hier Spencer Elliott ook niet discrimineren, The Battle of Wonderland. Geniaal toch?

Dit kunnen mensen, leve de mensheid dan toch weer, hoera! Ik was in Austin Texas bij een concert van bassist Victor Wooten. Wat die uit zijn bas haalt, je moet er gewoon vrolijk en verwonderd van lachen…

De wetenschap is dood, leve de wetenschap
Een zelfde geldt voor wetenschap. Als wij in het Westen iets dienen te koesteren is het de genialiteit van zuivere wetenschap, wat dit voortbracht. Kijk eens ‘Cracking the Code of Life’ van NOVA over hoe het team van Francis Collins in competitie ging met Craig Venter om het menselijk genoom te kraken. Wie vijf jaar lang zich loopt te ergeren aan de corrumpering van wetenschap, aan opportunistische misbruikers van dat woord als Pier Vellinga, Han Lindeboom, en dat Groninger eco-activistenvolk onder aanvoering van Han O. en Theunis P. met hun groene zwamverhaaltjes….

Dit kunnen mensen ook voortbrengen, echte wetenschap en innovatie. Dat maakt je toch blij. Of kijk eens naar de BBC wanneer een stel politiek gecorrumpeerden niet aan het roer staat. En je bekogelt met smeltende ijsberen en ander gepolitiseerd gejank dat met beroep op ‘de wetenschap’  het niet gelobotomiseerde deel van de samenleving buiten de discussie wil plaatsen… maar wanneer je BBC-vakmensen een wetenschapsdocumentaire laat maken: zoals over de wereld van de anti-materie en andere esoterische idioterie die in het atomaire verborgen zit.

Een Britse fysicus die fantastische wetenschapscommunicatie bedrijft, met het mayonaise-voorbeeld van Kazimir. KIJKEN. Bizar! Patat eten zal nooit meer het zelfde zijn, wanneer je weet dat de deeltjes in dat goedje met plaksel uit de toekomst elkaar in het heden bij elkaar houden.

En zo zijn wij ook de anti-materie van die andere geniale vinding: internet. Wij zijn de positronen die in botsing met de negatieve ladingen van de milieubeweging tot explosie leiden van het Bureaucratisch Academisch Complex. Iemand moet het vuile werk opknappen. En ergens in 1 van de vele mogelijke universa zit nu een blogger die daar bij schrijven het loon voor ontvangt, een bankrekening heeft met nullen ACHTER de punt in plaats van er voor, terwijl enkele Doutzen-achtige Friezinnen….

:-)

…met hun veeleisende gezeur zijn leven tot een hel maken zodat hij verlangt vrij te zijn, onbevangen het bos in te rennen en Kung Fu te trainen.

Een waar geloof moet een relaxte kant hebben…trappistenbier!

Ik heb geleerd geen overhaaste metafysische conclusies te trekken. Een ware fysicus zou zeggen: shut op and calculate. Die beperking mag ik mij van ontslaan. In een oneindig aantal universa kun je als vanzelf dan ook een universum vinden waar God zijn Zoon stuurde om de mensheid te verlossen van zichzelf. The proof of this pudding is in the drinking.  Daarmee onderscheidt het christelijk geloof zich alvast van de Mohammedaanse horden, Onderwerping, een militaire kreet versus de liefde.

Je kunt geen mensen vertrouwen die niet drinken. Die zijn te fanatiek of te bang controle te verliezen. En die mentaliteit komt voort uit angst, het tegendeel van de liefde. Daarmee sluit ik mijn preek van de week af. Geniet van uw dag alsof het de laatste van uw leven is. Dat bedoel ik niet lichtzinning van ‘carpe diem positief denken’ en andere Mark Rutte Filosofie-malloterie dat op de brandstapel hoort.

Het is een opdracht die inspanning en oefening kost.