Lang leve Europa, een Euro-sceptische lofzang op onszelf

Na 50 jaar cultuur-Marxisme met haar eerste gebod ‘gij zult niet oordelen’  kies ik expres deze titel, om de superioriteit van Europa te onderstrepen in deze blog die gaat over ontaard schuldgevoel. Dat schuldgevoel is 1 van de belangrijkste melkkoeien van de milieubeweging met haar CO2-aflatenhandel, alsof wij dienen te boeten voor de cultuur en welvaart die Europa in eeuwen opbouwde.

Maar ook van de ‘weg met ons’-cultus ter linkerzijde van het politieke spectrum dat de inferioriteit van andere culturen niet wil benoemen, meestal vergezeld van Israel-bashing: dat op Europees model ge-ente staatje in een zee van barbarij. Die weg-met-ons- cultus maakte ons vaak vleugellam bij het oplossen van de vraagstukken van deze tijd. Wie het waagt stelling te nemen buiten de lieve vrede-bewaarders van het cultuurmarxisme wordt buiten de orde der beschaafden getrapt met gesis over een ‘isme’.

Onder cultuur-Marxisme versta ik dus de normatieve nivellering die alles tussen aanhalingstekens plaatst. Om maar de lieve vrede te stichten die nietszeggendheid en lafheid zou brengen. Waardoor je geen normatief en objectief onderscheid zou kunnen maken tussen het Requiem van Mozart en van dat etnische Indiginous People-gejammer begeleid door een trommel van zeehondenvel…wereldmuziek. Pfffffff

Als JIJ dat leuk vindt, dan…Als je maar lekker in je velletje zit. Als je het maar goed bedoelt….Iedereen is een winnaar.

Het Kwaad tussen aanhalingstekens 
De ergste uitwas van de nietszeggendheid die cultuur-Marxisme oplevert kwam ik tegen in 2005 in het Tropenmuseum bij hun tentoonstelling over ‘Het Kwaad’. Dat zwarte gat waarin ieder mens kan zinken, waar je via Griekse tragedies tot Shakespeare, van het Oude Testament tot de Faustus van Goethe en de Crossroads in de Blues over leest als realiteit, valkuil voor iedereen.

…het kwaad was in het Tropenmuseum teruggebracht tot wat grappige snuisterijtjes zoals demonen-maskers (ooh wat grappig en knap gemaakt hihi), etnische smaakjes en dingetjes, iedereen zijn eigen grappige maskertje hihi, duswel beswel, grappige verhaaltjes, sprookjes en legendetjes huppeldehuppel.

• Alsof je met het plaatsen van aanhalingstekens het kwaad onschadelijk maakt, in plaats van een masker geeft.

Kwaad is doorslaan in een deugd
Zie de documentaire over de inspirator van de ‘vrijheid blijheid’-cultus van de sixties en seventies Aleister Crowley ‘The Most Wicked man in the World’, een cultus waarvan nu opvallend veel eigenlijk mainstream-cultuur is geworden. Voor de goede verstaander, Led Zeppelin-liefhebber en kenner van moderne muziek (Hij staat op Sgt Pepper’s Lonely Heart Club Band afgebeeld, en inspireerde De Stones) zitten er veel ogen-openers in. Ook hier dien je alles vanzelfsprekend direct tussen aanhalingstekens te plaatsen, ik merk in discussies dat dit BESLIST MOET want anders word je uitgelachen.

Of toch niet? Doorslaande vrijheid ontaardt al snel in haar tegenpool, gebondenheid, slavernij, verslaving.Is dat niet wat we hebben gezien? Ik heb in het verslaafdencircuit in Amsterdam gewerkt op De Wallen, de gevolgen werken tot vandaag de dag door. Crowley eindigde als Heroine-verslaafde, dus als door het kwaad gebonden mens. Zie maar eens hoe een stel verslaafden elkaar om 1 bolletje coke tot de dood kan bevechten, en wees wat minder naïef.

Het aloude christelijke zondenbesef heeft zijn goede kant. Kritisch naar jezelf kunnen kijken, daar word je enkel beter van. Maar til het uit haar context, sla er in door en het werkt verlammend. Iedere deugd is tegelijk zijn tegenpool. Moed kan omslaan in overmoed, vrijheidsdrang in asociaal gedrag.

De brainwave die ik had: is het cultuur-Marxisme niet (ook) een uitwas van godloos christendom? Waarbij gezond zondenbesef/kritisch zelfonderzoek uit haar context werd getild en zo ontaarde tot een ‘weg met ons’?

Het cultuur-Marxisme wordt vooral gekenmerkt door goede intenties, die boven waarheidsvinding dient te gaan. De Social Engineers die onze geschiedenis voor onze eigen bestwil herschreven op De Academie, hadden niets dan goede bedoelingen. Ze zouden onze arrogantie wel even een lesje leren, te denken dat het Westen superieur zou zijn. Dat sentiment zie je ook sterk bij ecologisten, de Planeetredders die Het Westen al sinds de sixties portretteren als ‘Het Groote Kwaedt’.

Met het oog op de COP-conferentie in Parijs: dat ‘weg-met-ons’-sentiment is ook de basis van het Klimaatfonds. Via dat fonds moeten wij- ‘het schuldige Westen’- jaarlijks 100 miljard euro klimaatschulden overmaken naar corrupte kleptostaatjes rond de Evenaar die schuldloos zouden zijn.

Het cultuur-Marxisme ontaardt al snel in wat Harry Frankfurt definieerde als Bullshit: No Concern for Truth. Richard Dawkins heeft er in Kapelaan van de Duivel strakke dingen over geschreven, zoals hoe de postmodernisering ter academie onzin tot norm verhief.

Vandaar misschien een alternatieve definitie: Kwaad is het doorslaan in een deugd.

En Kwaad is vervolgens datgene wat bezit van je neemt.

Zo kan Overgave ook doorslaan in Onderwerping. .

Geschiedsvervalsing voor onze bestwil
Het kruistocht-argument is zo’n mooi stukje geschiedsvervalsing dat volgens mij ge-ent is op de beste intenties van cultuur-Marxisten die ons onderwijs vernielden. Waarbij wij onszelf en dan vooral het Christendom in schuld dienen onder te dompelen. Zodat wij niet over anderen mogen oordelen. We mogen immers vooral niet stellen dat er kwalitatief onderscheid bestaat tussen religies en culturen. Het is immers toch allemaal de zelfde pot nat van nietszeggendheid tussen aanhalingstekens, grappige snuisterijtjes en smaakjes hihi.

Hierbij schoot ons historische onderwijs- althans in mijn jeugd- nogal tekort. Pas later door veel te lezen ontdekte ik het volgende:

• de grootste kruistochten vonden niet in het Midden Oosten plaats maar in Oost Europa en Baltische staten
• De Polen hebben Europa in de 17de eeuw nog behoed voor volledige Islamisering, toen de sultan aan de poorten van Wenen rammelde. Zonder de Polen geen Mozart.
• Het bloeiende centrum in de culturele hoogtijdagen van De Onderwerping was Baghdad. Dat werd door een aanval van andere aanhangers van De Onderwerping geplunderd, uitgemoord en verwoest. Een beetje vergelijkbaar met hoe Constantinopel tijdens een uit de hand gelopen kruisvaart is geplunderd

Ogen-opener was vorig jaar Tom Holland zijn werk over hoe het Romeinse Rijk verzwakte, mede door de Pest, en hoe een andere militaire woestijncultus- die van De Onderwerping- van die zwakte kon profiteren. Een cultus die mogelijk als woestijnvariant op het christendom is ontstaan. Zo werd het christelijke Noord Afrika onder de voet gelopen, tot in 1453 Constantinopel door de Onderwerping werd onderworpen.

Bedenk dat de manier van bidden in de moskee is gejat van de christelijke Woestijnvaders. De koepels van moskeen zijn ge-ent op de koepels van orthodoxe kerken. Toen ik een missiepost van de Russisch Orthodoxe kerk in Amsterdam bezocht, vertelden ze hoe ze dagelijks het spuug van aanhangers van De Onderwerping van de ramen moesten poetsen. Zij die de koepels jatten van de orthodoxen vonden nu dat zij daar het alleenrecht op hadden.

Thierry Baudet deelde dit filmpje dat de zaak verder in perspectief zet. Enkele tientallen offensieve kruistochten in een beperkte regio- Israel- in een beperkt tijdvak, versus 547 offensieve oorlogen van De Onderwerping die al aanhouden sinds het ontstaan VAN de Onderwerping.

Laten we een discussie dus niet voeren op basis van goede intenties. En ook niet gaan jij-bakken, dus lijkje tellen om te zien welke ideologie de meeste doden op haar geweten heeft (het politieke Atheïsme, veruit op afstand, maar dat terzijde). Een erfenis van de Europese cultuur is dat je door gezond-kritisch (zelf)onderzoek dichter bij de feiten kan komen. Ik ben daar helemaal voor, sterker nog: volgens mij heeft dat ons gemaakt wie we zijn. En tot op heden zijn we daar niet minder van geworden.