André Bijkerk.
Onlangs had Jeroen Hetzler het weer over angst en hype. Een aardig stuk maar inderdaad de strekking van het geheel kwam de vaste bezoekers niet geheel onbekend voor, zo lieten ze weten; altijd maar weer dezelfde boodschap. Het vraagstuk van de angstbrigade is echter misschien wel de belangrijkste bedreiging van voor de mensheid, waarbij ik me realiseer dat deze zin nu ook onderdeel van hetzelfde probleem is: angst aanjagen.
Ook een element is dat het aantal doemprofeten evenredig stijgt met de bevolkingsaanwas. En je hebt er maar een paar nodig, zoals Marx, Lenin, hij die niet genoemd mag worden van Godwin, Zwadke Kornelisz, Schneider, Hansen, Gore, etc, en de kans wordt daarmee steeds groter dat je zomaar weer een nieuw groot spijtlijden of een andere imaginaire vijand hebt op wereldschaal, die de aardigheid voor een hele generatie langdurig verpest.
Wat moeten we hier nu mee? Hoe kunnen we voorkomen dat de hel– en verdoemenisprekers van hovaardij en winderigheid ook de volgende generatie in hun greep krijgen? Of moeten we dat juist niet doen? We kunnen onze nazaten wel op het angst–kudde–effect wijzen, maar zelf – als generatie – hebben we van de tweede wereldoorlog, de koude oorlog, de millenniumbug, etc, ook niets geleerd. We laten ons elke keer maar weer foppen door de wereldredders op hun feestjes in Parijs en andere lustoorden. Misschien wel omdat we als kudde, de saamhorigheid zo hard nodig hebben, die de angst ons brengt.
Maar als we op gepaste wijze van Simon Rozendaals betere wereld willen genieten dan moeten we op de één of andere manier structureel afrekenen met dat collectieve angstsyndroom; nooit meer in de zak van sinterklaas; we moeten immuniteit kweken voor de moraalridders.
Onderkenning van het probleem op een zo groot mogelijke schaal is de eerste stap naar de oplossing, welke dat ook moge zijn. Juist daarom moet het probleem wel onder de aandacht blijven en daarom is die herhaling zo noodzakelijk. Vaste bezoekers kan dat gaan irriteren. Dat is logisch maar misschien zijn er ook nieuwe nieuwsgierigen die iets meer kans hebben om het juiste leesvoer te vinden wanneer er veel meer van is. Herhaling is daarom essentieel. Mag ik iedereen van harte uitnodigen om over deze problematiek na te denken en zijn of haar mening te geven?
Oh en wat dat klimaat betreft, ik ben op het moment intens mijn hoofd aan het breken over de betekenis van het onderschatten van het dynamisch evenwicht van d18O tussen poriënwater en foraminiferakalkskeletjes in the oceaansedimentkernen voor het missen van het interglaciaal in Maritiem Isotoop Stadium #3 en hoe je daarmee wellicht uiteindelijk de Afrikaanse vochtige periode kunt uitleggen. Alles is zeker anders, maar of dat in een blog kan worden uitgelegd, is nog niet zo zeker.
In de discussies waar ik aanschuif bespeur ik schuldgevoel wegens de materiële welstand. De boodschap “zo kan het niet langer” gaat er dan in als koek. In klimaatdiscussies wordt geregeld gedebiteerd dat “technologie niet de oplossing is” maar wel “mentaliteitsverandering”, oftewel vermeende wereldproblemen worden gereduceerd tot huishoudelijk niveau. Niet dat men zijn gedrag aanpast, want de sprekers fietsen bijvoorbeeld wel een weekje in Thailand.
Lopend door een winkelcentrum stellen we vast in 99% van de producten aldaar niet geïnteresseerd te zijn. Conclusie is dan “wat een troep”. Fout. Want voor iedereen is die 1% weer anders.
Afgeven op consumentengedrag (hebben,hebben) is ook populair. Maar wij zijn de eerste generatie die opgroeit in overvloed. Wie in armoede leeft die grijpt wat hij krijgen kan, wat morgen brengt is immers onzeker. Dus: laat mensen wennen aan overvloed. Dan vermindert vanzelf de status van bezit, een “sharing economy” ontstaat omdat men spullen huurt/deelt indien nodig.
Hier zit ook een element in van intolerantie, zoals vroeger tussen godsdiensten.
Botsende levensstijlen.
Opvallendst is echter de onnozelheid. Het onvermogen onze zegeningen te tellen. (Zie de aanvallen op de energiebedrijven.) De vanzelfsprekendheid of gretigheid een stap terug te doen in welvaart. De anti-vooruitgangsmentaliteit. Ik bepleit dat we ons stinkende best doen ons welvaartniveau te handhaven dan wel te verhogen. Dat we juist meer en zo goedkoop mogelijke energie moeten opwekken. Mijn vrienden en kennissen jaag ik de gordijnen in met deze stellingen. Jan Salie heeft bezit van de maatschappij genomen.
David
Jan Salie is dat synoniem voor Janos?
ziehier:
http://www.seniorplaza.nl/item/detail/Liedje/ferme-jongens-naar-zee
en hier
https://books.google.nl/books?id=07NX_dqZYEIC&pg=PA65&lpg=PA65&dq=staat+jan+salie+op+zijn+muilen&source=bl&ots=9Xffm87kL5&sig=xZ1RrtBBigSPbakpnCdMnlwK3GI&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwiaoY-O-efJAhXppXIKHZaUAX8Q6AEIHzAA#v=onepage&q=staat%20jan%20salie%20op%20zijn%20muilen&f=false
een -beetje- nationalisme kan geen kwaad.
Het verhaal over Jonas en de thans bedreigde walvis wordt vertelt op Grote Verzoendag. Niet alle zonde wordt bestraft, mits we er van leren. Logisch toch, Janos?
Laten we optimistisch zijn over angst en hype; Ze hebben vooral te maken met gebrekkige, meerjarige projecties, waarvan we vrijwel zeker weten dat ze toch nooit uitkomen. Ze worden meestal ingehaald door nieuwe kennis en innovaties. Als je de plannen van de COP21 Parijs goed deconstrueert, weet je genoeg. Alle projecties zijn immers gebaseerd op onvoldragen kennis van erg jonge wetenschapsonderdelen, in een erg veranderende tijd met schuivende economische zwaartepunten. Het grote publiek wil snelle, makkelijke antwoorden op complexe vragen. Politici en massamedia zijn daar op afgericht. Het is de mens nu eenmaal eigen, om in verband met de toekomst, eerder voor een slecht gekozen leugen te kiezen, dan in onzekerheid te blijven.
Op BlogActiv kom ik een interessante serie tegen waarvan inmiddels delen 1..4 zijn verschenen.
Het gaat over campagnes van activisten die , hoewel gebaseerd op valse gronden en onwetendheid , dankzij sociale media toch succesvol zijn.
“stupid” wordt als zelfstandig naamwoord gebruikt voor alles wat “dom” is (gebrek aan kennis)
Hier de afleveringen:
Table of contents
1.Defining Stupid
2.Social Media: Where stupid learns to fly
3.The New Religion: Eco-fundamentalists and the natural bias
4.The Activist Playbook: Understanding how clever stupid can be
5.Commonality: Shutting down dialogue and engagement
6.The Denormalisation of Industry: The challenge of eco-topian idealism
7.Post-normal Science: Inviting stupid to the policy table
8.Nudging: The dangers of a sanctimonious choice architecture
9.Passivists: Waking up the non-involved majority
10.How to Deal with Stupid
hier de links naar delen 1..4:
http://risk-monger.blogactiv.eu/2015/11/20/how-to-deal-with-stupid-part-110-defining-stupid/
https://risk-monger.blogactiv.eu/2015/11/27/how-to-deal-with-stupid-part-210-social-media-how-stupid-gets-its-wings/
http://risk-monger.blogactiv.eu/2015/12/11/how-to-deal-with-stupid-part-310-eco-fundamentalism-the-rise-of-environmental-dogma/
http://risk-monger.blogactiv.eu/2015/12/18/how-to-deal-with-stupid-part-410-the-activist-playbook-how-stupid-keeps-winning/
Dit initiatief lijkt op het “Center for Industrial Progress” van Alex Epstein, die de fossiele industrie wat mondiger wil maken tegen aanvallen.
@Michiel Ik heb mij er altijd zeer over verbaasd hoe een dergelijke simplificatie van een zo complexe, en nog weinig geëxploreerde, wetenschappelijke uitdaging als het klimaat zo veel invloed kan hebben als thans het geval is. De hype rond CO2 en de hetze tegen olie-, kolen- en gasmaatschappijen komen naar mijn mening niet voort uit wetenschap maar uit politieke ideologie. Het mechanisme van angst inboezemen verdoezelt naar mijn mening die ideologisch politieke doelen. De mens is erg gevoelig voor patronen waar die er niet zijn. Een aardige site laat zoiets zien: http://www.tylervigen.com/spurious-correlations
Vandaag stond in de Telegraaf een commentaar van Jaffe Vink die kopte dat het huidige activisme van de milieubeweging onwetenschappelijk is. Voorbeelden: zure regen, het Rapport aan de Club van Rome Paul Ehrlich’s projecties. Thans is er de ‘correlatie’ tussen CO2-stijging en temperatuurstijging. Het causale verband is zeer dubieus, een correlatie als wederzijdse beïnvloeding dito. Rest een nonsenscorrelatie. De hype rond CO2 en de hetze tegen olie-, kolen- en gasmaatschappijen vormen naar mijn mening wel een causale relatie, al heeft die dus niets met wetenschap en klimaat te maken, slechts met ideologie, noem het desnoods religie.
@Hetzler
[ De hype rond CO2 en de hetze tegen olie-, kolen- en gasmaatschappijen vormen naar mijn mening wel een causale relatie, al heeft die dus niets met wetenschap en klimaat te maken, slechts met ideologie, noem het desnoods religie.]
Maar de vraag is wat nu de *echte* voedingsbodem is van dit alarmisme.
Ergens moet een grote dosis ongenoegen liggen. Dat hoeft niet te zijn waar men over klaagt, dat zijn kapstokken.
Het meeste geluk levert het uiten van creativiteit, las ik.
Misschien is de maatschappij te veel voorgekookt.
Misschien worden onrealistische concepten als Moeder Aarde al te lang onze kinderen ingepeperd, zodat ze waarheid zijn geworden. Misschien overschatten we de mensheid en is 30% sowieso geschift en dient daar gewoon rekening mee te worden gehouden.
Of het is simpelweg de uit de hand gelopen subsidiëring. Zonder enig protest kunnen bureaucraten miljarden uit de zak van de burger kloppen, de redding van de planeet maakt verantwoording overbodig. Mensen zijn opportunisten, de parasieten stromen toe in “sustainability institutes” , climate foundations….
De evolutie is amoreel. Dingen gebeuren simpelweg zolang het wat oplevert.
@David Yep: de evolutie is amoreel. Simon Rozendaal (evenals diverse onderzoekers) refereerde in zijn boek aan de evolutie. Hij stelde dat de amygdala zich verveelt door gebrek aan echte gevaren. Evolutionair hebben wij de ontwikkelingen niet voldoende kunnen bijhouden waardoor wij echte en denkbeeldige gevaren niet voldoende van elkaar kunnen onderscheiden en dus altijd doen waar de amygdala voor dient: alarm, vlucht! Het sluit aan bij het ‘onderscheiden’ van patronen die er niet zijn zoals CO2-stijging en catastrofale temperatuurverhoging. Het Voorzorgprincipe dicht het ‘gat’ tussen schijn en werkelijkheid d.w.z.: schijngevaar wordt uit voorzorg altijd als werkelijk gevaar beschouwt.
En ja, speelt PR hierop in? Ik vrees van wel. Een handig instrument in handen van lieden met eigen politieke of financiële doelen. Met wetenschap heeft dit niets te maken, maar alles met ideologie.