De houdbaarheidsdatum van ‘duurzaam’ in beeld

Bij Oosterbierum op de Noord West Friese klei draaien aan de horizon ’s lands oudste nog functionerende windturbines, kleintjes van ongeveer 0,7 MW. Ik trof er Duitse ingenieurs van de Landwirtschaftskammer Niedersachsen in Oldenburg aan het werk.

Zij inspecteerden de oudste nog draaiende turbines uit 1996 op vermoeiing. Na 20 jaar duurzaamheid komt er toch eens een einde aan hun levensduur. Volgens de ingenieur Holger Tilch moeten nu vaker (jaarlijks) inspecties plaatsvinden en als gebreken aan het licht komen kan de uitbater (Nuon) al snel besluiten: beter vervangen dan repareren, afhankelijk van de kosten. Met een hoogwerker snuffelde hij met een collega langs de rotorbladen, zoekend naar scheurtjes.

Zo gaat dat.

De reparatiekit van windturbine-mannen, inclusief slanke pinup en doekjes voor nog onbekende doeleinden

Ook was er een bedrijf actief met de naam De Wolff Windenergie. Die klommen in de turbinekast , en voerden rem- en stresstests uit waarbij de rotor krakend tot stilstand kwam, en weer piepend op gang werd gebracht. Gezonde heteroseksuele ingenieurs met een slanke jonge pinup tussen het gereedschap in de bus.

En een sticker die de succesvolle marketing verkondigt waarmee windmolenaars zich verkopen, als ‘natuurlijke energie’.

Wees toch natuurlijk, 100 procent natuurlijk, geen ‘kunstmatige’ ingrediënten. Het Europese levensgevoel waarin ‘natuur’ tegenover ‘cultuur’ staat. En waarbij cultuur die natuur enkel kan afbreken. Wind is natuurlijk. De parasiet Echinococcus multicolaris die zich in je lever en hersenen een weg vreet is ook reuze natuurlijk.

Het is een irrationeel en selectief iets, die natuurzuiverheidsdrang. En daarom zo succesvol omdat mensen hun beslissingen zelden op ratio baseren.

De wereldvisie van natuurzuiverheid wordt nu via de universiteiten onder de naam ‘ecologie’ als wetenschap verkocht. Neem ook de term ‘verstoord’ ecosysteem. Alsof een willekeurige set biologische en fysische parameters verontrust of vertoornd kan raken, als een pantheistische natuurgodheid. Je zou Ecologie misschien als Franciscaanse Natuurfilosofie kunnen parafraseren. Of gewoon natuurpsychologie. Een hoop geleuter. Op iedere ecologische wet bestaan zoveel uitzonderingen dat hij net zo goed niet bedacht had kunnen zijn.

Ecologie is vooral handig wanneer je politiek academisch gewicht wilt geven.

Met het pantheistisch religieuze fanatisme van ecofascisten waarmee zij deze weer-machines aan de maatschappij opdringen, daar hebben deze beste wind-ingenieurs verder niets mee van doen. Windturbines zijn ook gewoon een mooi stukje techniek, installaties die onderhoud vragen van deskundig personeel. En dat vind je meer in Duitsland dan bij ons.

Je kunt ook niet tegen het fenomeen ‘windenergie’ zijn. Zoals je ook niet tegen bruin brood, zout water of zeeklei kunt zijn. Het bestaat gewoon. Windturbines zijn feilbare techniek met plussen en minnen. En afhankelijk van de context kan het zijn nut en toepassing hebben. Het verdient hooguit geen status aparte. Als machines met magische en wereldverbeterende eigenschappen die het klimaat kunnen bezweren.

Zodat ze associaties gaan oproepen als draaiende symbolen, natuur- en burgerrechten vermorzelende War of the Worlds-installaties waarmee het ecofascisme zich opdringt aan de maatschappij. En waarmee een kleine elite zich verrijkt via belastingheffing. Zo hoeft het niet te zijn.

Er zal ongetwijfeld een plaats blijven voor windenergie in de mix. Al zal dit niet in de hoeveelheid zijn die ondeskundige ecofascisten van Greenpeace, WWF en van de ecologische en sociale faculteiten van universiteiten U opdringen vanuit hun ideologie van natuurzuiverheid.

Een kijkje naar binnen

Zo in zo’n strakgetrokken agrarisch land, of op een winderig industrieterrein lijken ze best op hun plaats. Als je er maar niet in doorslaat en ze zonder subsidies draaien.