Milieudichter Ludwig Finkh ‘redde’ de Hohenstoffel via ingrijpen van Heinrich Himmler
Na de romantische toer in de donkergroene Wutachschlucht, beklommen we de berg die door ingrijpen van diepgroene Heinrich Himmler tot Naturschutzgebiet werd: de Hohenstoffel, een product van vulkanisme uit het Tertiair. Moeder Aarde-dichter Ludwig Finkhe schreef Himmler een persoonlijke brief, met dringend verzoek om de basaltwinning op deze berg te stoppen.
De populaire dichter Finkhe vond in paganist en natuurvereerder Himmler een geestverwant. Hij hield ook van oorspronkelijke Duitse natuur, riddertaferelen en oude burchten, zoals ik beschreef in het bezoek aan de Wewelsburg. Ze hadden gewoon goede smaak, met uniformen van top mode-ontwerpers, design van Porsche.
Net als moderne natuurlobby
De basalt-exploitant ging zo voor bijna een miljoen Reichsmark aan investeringen het schip in. Hij moest de ‘Stoffel’ met rust laten, met inzet van de Natuurbeschermingswet van 1935. Victorie voor de natuurbescherming.
Op exact de zelfde autocratische wijze als waarop Natuurmonumenten, Waddenvereniging WNF en andere groene clubs verenigd in Coalitie Wadden Natuurlijk nu visserij zonder compensatie duperen, door zichzelf op de stoel van de overheid te zetten. En waardoor ik het voor vissers ging opnemen.
De rondweg om de Hohenstoffel(n) is nu naar Finkhe vernoemd. De ‘n’ is facultief: het is 1 berg met 2 piekjes.
De nu verlaten basaltgroeve bovenaan de Hohenstoffel
Finkhe had een heel lobbycomite om zich heen verzameld, een soort Coalitie Hohenstoffel Natuurlijk. De filosoof Martin Heidegger deed mee, maar ook Fritz Todt, die later de opbouw van het Duitse wapenarsenaal coördineerde. Ook de eerder besproken Ludwig Klages zat in Finkhe’s actie-comitie voor behoud van de Hohenstoffel in ‘oorspronkelijke’ staat. Klages zijn redevoering voor de Duitse jeugdbeweging heette ‘Mensch und Erde’, die hij in 1913 op de Hohe Meissner richtte tot de Duitse jeugdbeweging.
Het silhouet van de Hohenstoffel(n), twee piekjes op 1 berg waarop eerder een burcht stond. Het is 1 van de weinige bergen in de Hegau die er uit springt. Dat zal de reden zijn waarom er speciale betekenis aan werd gehecht
Hoogzit van modern perspectief
Je kunt Ludwig Finkh dus afserveren als ‘ein Alter Vernagelter Nazi‘, wanneer je insteek is om de eigen tijd met haar eigen mentale en culturele ballast tot norm te verheffen.
Of als de Duitse historicus Frank Uekotter doen, die schreef over Finkh zijn lobby in ‘The Green and the Brown’: alles dat Finkh en tijdgenoten serieus namen in het belachelijke trekken. Vanuit het arrogante waanidee dat doorgetrokken relativisme en spot de attractiviteit van ieder idee tot onschadelijke proporties terug moet brengen. Commentaar vanaf de hoogzit van je eigen tijd, om met je intellectuele leugenachtigheid je lezers te beschermen tegen zelfstandig denken.
- Even terzijde: Aan Uekotter ontleen ik overigens wel het idee om de Hohenstoffel te bezoeken en de Wutachschlucht. Hij beschrijft het als 1 van 4 voorbeelden van natuurbescherming in wat Duitsers de NS-zeit noemen. En daar bedoelen ze onze Nederlandse Spoorwegen niet mee. Verder levert Uekotter vooral onacademisch en oppervlakkig prutswerk met zijn boeken. In het moderne intellectuele klimaat levert oppervlakkig postmodern gepalaver dan een academische positie op en subsidies van het Rachel Carson Institute.
De rondweg is nog naar Finkh vernoemd
Het gegeven paard dat Leven heet
Je kunt Finkh ook gewoon zien als mens als U en mij. Ongevraagd in de wereld geworpen. Leven is een gift. En een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Toch ga je dat op gezette tijden doen, en je afvragen: waarvoor doe je het? Een bron van inblazing, inspiratie is nodig, zoals je ook een fietsband moet oppompen die van tijd tot tijd zachter wordt. Tot het fietsen zwaarder gaat door steeds grotere rolweerstand.
Oorspronkelijk stond op de Hohenstoffel een Burcht, die bij de 30 jarige oorlog werd verwoest, zoals zovele burchten in Duitsland toen
De geschiedenis in Duitse notendop. 1633 woedde de 30 jarige oorlog door Duitse deelstaatjes die de bevolking decimeerde
Inspiratie
Finkh was ook gewoon iemand die ergens inspiratie uit wilde putten om te kunnen leven op een manier die de moeite waard lijkt. Iets dat je neuronen weer aanvuurt, wat lichtheid in je hoofd geeft. Ah the World, in plaats van ‘Oh… the World’. Die inspiratie vond Finkh in de natuur. In een omgeving die de moeite waard is te behouden, om voor op te komen. En van daaruit krijg je een gemeenschappelijke levensvisie die je jongere generaties durft mee te geven. Iets om voor uit je nest te komen.
Lees zijn gedicht hier over de frisse Aprilregen in Gothische letters.
Dat zoeken van een inspiratiebron is wat ieder denkend mens nu doet. Dat is wat mensen van Urgenda en de Verenigde Groene Kerk Nederland doet geloven dat zij goed bezig zijn, wanneer zij streven naar een natuurzuiver klimaat. Laat de Tokkies dan maar ondertussen hun tuinhuisjes bouwen in hun tegeltuin voor de onderhoudsarme hersenpan. En daar tv kijken in plaats van in huis.
Een aap heeft ook al miljoenen jaren genoeg aan dat zelfde stukje apenbos. Een kinderbrein is gauw gevuld. Het leven is moeilijker als je denkt, maar makkelijker dan je denkt. En dat dilemma gaat de rest van dit blog over, dankzij een gesprek dat ik had op de Hohenstoffel.
Inspiratie bijtanken. Deze bij doet dat in de natuur: bij een boswilg in bloei op de Hohenstoffel
Wat is die inspiratiebron dan?
Finkh zocht in Moeder Aarde de bron van het zuivere Zijn. De Natuur in kapitalen speelt daarbij een belangrijke rol. Natuurlijke Oorspronkelijkheid, gezuiverd van vreemde smetten. Een zuiverheidsverlangen dat je ook op een volk kunt projecteren. Als dat vrij wordt van onreine elementen, onzuiverheden, is het gezonder, tot grootsere dingen in staat.
Wat is die vervuiling dan van dat lichaam en geest?
De Joodse leer van schuld en zonde, die moest afgeworpen omdat deze de mens van haar oorspronkelijke zuivere natuur zou hebben vervreemd. Dat afwerpen van de Joods-Christelijke erfenis, dat is exact wat generatie ’68 tot mainstream-overtuiging maakte. Niets exotisch, U denkt tot op zekere hoogte net zo. Het is gewoon modern Europees denken.
Het wemelt rondom van de Burchten, vestingen waar de een zich verdedigde tegen de ambities van De Ander. Op de achtergrond zie je de Alpen
‘Umwelten’, Milieu, dat woord werd door fysioloog Jacob von Uexkull bedacht. Het volk als lichaam, de natuur als lichaam zien dat ‘gezond’ kan worden. Han Lindeboom pleitte in zijn lobbybrief aan de Tweede Kamer voor zeereservaten- van vissersmetten vrij – ook voor een ‘gezonde Noordzee’. Stichting de Noordzee heeft dat zelfs als existentieel motto. Wat een gezonde zee inhoudt, dat is een gevoel dat Europeanen aanspreekt. Meer gezondheid, kun je niet tegen zijn. Daar sta je voor op. En daarom gebruiken ze het ook.
De ruine-restanten van de Hohenstoffel-burcht zijn in mum van tijd door de natuur bezet, zoals deze beuk
Gewoon modern denken
Een natuurzuiver gezond volk, in contact met haar natuurlijke oorsprong, haar bloed en bodem, dat zou ook tot grootser prestaties in staat zijn. Ik laat de concrete historische invulling van dat ideaal verder over aan uw verbeelding. Onvervreemdbaar Europees. Zoals het ook mainstream is om af te geven op de leer van schuld en boete die het christendom bracht, als Joodse erfenis. Met name in relatie tot lichamelijkheid en erotiek.
Om vervolgens gewoon vrij van schuldgevoel op ‘natuurlijke’ wijze te kunnen leven. Net als de dieren. Je oorspronkelijke zelf, gezuiverd van culturele vervuiling. De lijf-filosofie van ieder doorsnee vrouwenblad. De Wilde Jacht naar Het Geluk, wat nihilistisch vertaald vooral neerkomt op de juiste endorfine-spiegel handhaven. Niet voor niets is drugsgebruik de norm in onze uitgaanscultuur.
De nieuwe idealen waren feminisme, natuuraanbidding, paganisme, Oosterse filosofie, allerlei zaken die bij de moderne Grunen ook op instemming kunnen rekenen. Althans, bij de oorspronkelijike leden. Niet voor niets was Ludwig Klages belangrijke inspiratiebron voor die partij.
Op de top, de Nordgipfel van 840 meter
Ik klim de Hohenstoffel op, en kom een Hegauer tegen waarbij we spontaan in gesprek raken over juist dit. Over Martin Heidegger’s Sein und Zeit waarvan de grondgedachte vrij Oosters is. En even anti-technologisch als veel aanhangers van de biologische landbouw en andere groene stokpaardjes.
- De hele Oosterse en Westerse filosofie in 3 zinnen uitgelegd: Bij Oosters denken moet je houding ten opzichte van de wereld veranderen, om tot meer geluk te komen. Lijden ontstaat door hechting. Wereldverzaking, Loslaten is de weg. Jij bent niets, een zoveelste incarnatie. Bij Westers denken verander je de wereld, de omstandigheden om zo meer geluk te krijgen. Wereldverbeteren. Aanpakken. Ik is uniek. Zelfkennis wend je aan om aardse zaken eenvoudiger te bemachtigen.
In de praktijk kom je tot een mix van beide.
Kasja liebt Waldek, uitgelegd in Hohenstoffeler basaltstenen die je niet zo weer even wegsjouwt. De stenen liggen er nog. Zij kunnen elkaar misschien wel achter het behang plakken. Ach ja, de voortplantingsroes…
Zijn en Tijd
Ons gesprek ging over ‘Zijn Schuld Kome over ons en onze Kinderen’ als bron van wat we anti-Semitisme gingen noemen. Een soort negatief volks-kharma hangt al generaties rond het volk dat in haar eigen heilige boek zich door God persoonlijk laat uitverkoren als apart van de rest.
Negatief kharma, dat is ook de mentale schuldenlast die generaties Duitsers nog zullen meetorsen.
En over het zuivere Zijn, zoals de Indiase Goeroe Nisargadatha Maharaj leerde in het ook in het Nederlands vertaalde I Am That. Met een Friese goeroe-volger Douwe Tiemersma van de filosofie-faculteit van de Erasmus Universiteit. Nisargadatha schijnt weer inspirator te zijn van de New Age Duitser-Canadees die nu aan de lopende band boeken verkoopt: Eckhart Tolle.
De kerngedachte van deze Oosterse goeroe:
Refuse all thoughts except one: the thought ‘I am’. The mind will rebel in the beginning, but with patience and perseverance it will yield and keep quiet. Once you are quiet, things will begin to happen spontaneously and quite naturally without any interference on your part.
Vredesteken in Hohenstoffel-basaltstenen uitgelegd
Oosterburen waren heel Oosters
Het hakenkruis is een mainstream Oosters symbool, dat de zon uitbeeldt. In die context even (on)schuldig als het vredesteken, dat Amerikanen op hun helmen tekenden terwijl ze Vietnamezen vermoordden.
Meer Oosters dan bij bovenstaande Goeroe kan het niet worden. De eeuwigheid is het nu. Het loslaten van (valse) identificaties (ik ben zus en zo, dat) leidt tot een vrijer, natuurlijker leven zonder schuldgevoelens.
Tot zuiver zijn.
Die ervaring kan eerst angstig zijn. Immers, je sociale ‘identiteit’ ontleen je nu aan vermeende verworvenheden, sociale kring en prestaties. Identificaties die prestige geven, een vorm van (schijn)veiligheid. Om sociaal niet voor lul te lopen op de apenrots van de maatschappij.
Als dat wegvalt, waarop baseer je dan identiteit nog? De meeste mensen op aarde zoeken daarom als fundament een diepere inspiratiebron, in vele religies vervat.
Een burcht is er om je te verdedigen tegen de wereldlijke ambities van De Ander. Mensen gaan daarbij niets-ontziend te werk. Bedenk je, hoe dit met enkel spierkracht op de top is gezet. Wat zijn we nu watjes geworden….Maar ook: men getroostte zich al deze moeite, omdat de bedreiging door De Ander veel erger was dan deze inspanning
Het is toch evident. Wat wij op school leerden over het Zijn in die Zeit. Dat mensen toen heel anders waren, zo gek en veel gemener dan ons…Dat wij dat van onze onderwijzers leerden, DAT was eigenlijk heel gek. Zij waren gewoon mensen als ons. Op hun eigen manier meenden zij het goede na te streven en ze dachten heel modern.
Deze gluurde me aan op de Hohenstoffel, de rode wouw. Wauw, inspirerend beest met zijn wendbare zweefvlucht
Ieder mens is een moordenaar. Wie een ander in gedachten het bestaansrecht ontzegt, die heeft al metafysisch gemoord. Het verschil zit verder in het verkrijgen van de macht om dat te kunnen realiseren en je ambitieniveau. Himmler was capabel en ambitieus, in het uitvoeren van een gedachte die mainstream Europees was. En nog is bij Moslims en sommige progressivo’s pro Palestina. (een Romeinse creatie nadat ze op commando van Hadrianus alle Joden uit Israel knikkerden de Diaspora in)
Uitzicht over Hegau vanaf de Hohenstoffel
Gij zult niet doden staat in de Tien Geboden die we van het Jodendom erfden, zo sprak de Duitser. En toch doden we. Zo laden we schuld op ons. Of is dat ‘gij zult’ een verkeerde vertaling van ‘gij wilt’, zoals de Duitsers filosofeerde. De Goeroe draait het om. Het doden schaadt de doder, niet de gedoodde.
In het boek I Am That lees je nog een aanwijzing, waarom het volledig normaal is, menselijk om een grote leider te volgen voor inspiratie, een Beweging, of De Leer. Lees de vertaler Maurice Frydman in het voorwoord
Uneducated though the Master is, his conversation is enlightened to an extraordinary degree. Though born and brought up in poverty, he is the richest of the rich, for he has the limitless wealth of perennial knowledge, compared to which the most fabulous treasures are mere tinsel. He is warm-hearted and tender, shrewdly humorous, absolutely fearless and absolutely true — inspiring, guiding and supporting all who come to him.
Nog beter uitzicht, met in de verte nog een vulkanische piek en vulkaanmeer. Nog verderop bestaat Schwabisch gebergte weer uit graniet, als verlengstuk van de geologisch nog vrij jonge Alpen
Die Hohenstoffel is overigens maar een teleurstellend bergje, qua natuurschoon. Er bloeit een plantje dat Duitsers Immergrun noemen met een blauwe windmolen-achtige bloeiwijze. Er staan wat ruinerestanten op van een burcht. Maar de hele omgeving wemelt van burchten op bergen die er veel beter bij staan.
Je krijgt medelijden met de arme basalt-bikker die zo een schuldenlast kreeg, uit naam van natuurbescherming. Ik had in die tijd partij voor hem gekozen. Zoals ik nu voor de vissers kies in plaats van die groene clubs met hun loterijmiljoenen en misbruik van staatsmacht.
Het uitzicht over Hegau, dat is dan weer wel lonend. Ik hoop dat de foto’s daarvan voldoende getuigen.
Hier zie je dat bergtopje in de verte van vorige foto, met rode wouw er boven
JHWH de deur uit zetten, dat doen wij ook
En oh ja: waarOM leef je, dat is de domste vraag die je kunt stellen, zo sprak de Duitser op de Hohenstoffel. Want op die vraag bestaat geen bevredigend antwoord. Want welk antwoord zou je op fysiek niveau immers bevredigen behalve iets dat er altijd is. Dat ‘er is’.
‘Ik ben die ik ben’, zo viel me toen in. Zo openbaarde JHWH zich aan de vertegenwoordiger van zijn uitverkoren volk, Mozes in Exodus 3 (14-15).
Zodat het individu, het Ik, de persoon juist WEL belangrijk werd met een eigen Naam. Niet een anoniem onderdeel van die zelfde anonieme zijns-oceaan. Maar de Mensgod met eigen karakter die zich losrukte van de Oosterse denkwijze en het veelgodendom. Plots hoorde je het ruisen van de wind, maar daarin was God niet.
De Enige Ware Inspiratie zit dan enkel nog in het transcendente, de natuur is slechts een middel tot dat transcendente maar geen doel in zich.
In het pantheïsme is het ruisen van de wind god zelf, namelijk de windgod, de natuur het doel zelf.
Donar de Dondergod. En Wodan, wat deed die ook maar weer in het dagelijks Godenleven? Belangrijk zijn, dat in ieder geval.
De vroeg-groene Duitsers-althans, de elite- die wilde JHWH wegjagen uit hun leven, met iets meer tempo dan wij later alsnog deden. Die egocentrische en transcendente stoorzender van het Oude Testament, die hun zoektocht naar natuurzuivere oorspronkelijkheid blokkeerde. Ze omarmden het eigen oude natuurvolk, de woeste Germanen en hun mythologie. Anderen omarmen weer natuurvolken in de Amazone, in hun wilde jacht naar zuiverheid.
Hartstikke modern denken. Nu via de Happinez tot het klootjesvolk afgedaald.
De Wilde Jacht van Wodan, Germaans mythologisch tafereel van Franz von Stuck dat ik nog ken van een metal-CD. Die ik in een christelijke bui uiteindelijk (tot grote spijt) weggooide, met de brute rifs van Michel Kirby
Wodan voerde wilde jachtpartijen uit, waarbij hij zielen door Asgaard joeg.
Franz von Stuck – favoriete schilder van Adolf H- maakte daar een mooi schilderij van, dat ik de volhouders niet wil onthouden. Der Wilde Jagd. Het schilderij prijkte op de voorkant van de paganistische metalband Length of Time. Die lieten zich inspireren door de teksten van Charles Manson. Met de gitarist Michel Kirby sprak ik daar uitgebreid over in de Pantarijn in Hilversum. Goeie kerel, met enkele moorddadige gitaarrifs in de aanbieding. En een zanger die een strot kon opzetten als Ozzy.
Voor Kirby was Haat zijn motivatie.
Ik schreef daar een positieve recensie over in muziekkrant Oor. En werd vervolgens door het platenlabel overladen met albums van bands vol lijken, toegetakeld vlees. Zaken die twijfels deden rijzen over de kwaliteit van de zielszorg bij deze Waalse Belgen.
Zo zoekt iedereen weer ergens zijn inspiratie, wanneer de dagelijkse banaliteit je even tegenstaat. Zowel in het donker als in het licht. Satan zou in het Sanskriet staan voor ‘schaduw’, zo stelde de Duitser op de Hohenstoffel. Schaduw kan niet zonder Licht bestaan.
Dus nee, al dat gefilosofeer leidde weer nergens toe. Je vervolgt je weg maar weer de berg af, om met frisse tegenzin weer aan het polderbestaan deel te nemen. Tussen mensen, die nu net zo zijn, als zij toen waren.
