Er bestaat een “silver bullet” als het gaat over de reductie van het gebruik van fossiele brandstoffen: Thorium. Het is goedkoop, overvloedig beschikbaar en veilig. Als overheden dezelfde inspanningen leveren zoals destijds met het Manhattanproject, kunnen we er redelijk van uitgaan dat we binnen drie tot vijf jaar in een totaal nieuwe energiewereld kunnen stappen.

Naar aanleiding van de dertigste verjaardag van de kernramp in Tsjernobyl, is het goed om iedereen er aan te herinneren dat nucleaire energie nog altijd de veiligste, zuiverste, en minst vervuilende energiebron is. Bovendien stoot kernenergie zeer weinig CO2 uit. Het is zelfs veiliger en veel minder vervuilend dan wind- en zonne-energie.

De nieuwste ontwikkelingen zijn duizelingwekkend. China weet dat en heeft zomaar eventjes 200 nieuwe nucleaire installaties gepland. Vandaag zijn er wereldwijd 438 nucleaire installaties in gebruik, in 30 landen. De meest geavanceerde nieuwe nucleaire installaties  zoals de WAMSR (Waste annihalating molten salt reactor) zijn in staat om zomaar eventjes 98% van al het huidige nucleaire afval te verwerken.

Willen Obama, het IPCC, De EU, Klimaatzaak, Urgenda, Greenpeace en alle andere milieuactivisten echt een einde maken aan de olie-industrie, gasboringen, fracking en kolenverbranding? Dit is de weg. Gedaan met boren naar olie op de Zuidpool, Noordpool of Alaska, gedaan met discussie over teveel CO2, hockeysticks, strategische reserves en energieafhankelijkheid van Russisch gas of Arabische olie. Thorium is de zilveren kogel die al deze problemen kan oplossen en tegelijkertijd de wereld van goedkope, propere energie voorzien.

Wanneer ik het woord “Thorium” hoort bijna bij iedereen het in Keulen donderen. Thorium is een zilverachtig metaal en is reeds lang bekend in de wetenschap. Het is genoemd naar de  Noorse god Thor die ons ook de naam ‘donderdag’ gaf. Volgens Nobelprijswinnaar Carlo Rubbia (CERN) is het een goedkoop, proper en vooral een veilig alternatief voor uranium. De kwaliteiten van Thorium zijn onvoorstelbaar: 1 ton Thorium produceert zoveel energie als 200 ton uranium en als 3.500.000 ton kolen. Met een handvol kan je België een week van alle energie voorzien.

Thorium kan zo voor duizenden en duizenden jaren de volledige planeet van energie voorzien. En het ligt zowat overal voor het oprapen. Sterker nog, mijnwerkers zien het vandaag als afval, een onbruikbaar bijproduct. De VS, Australië en Noorwegen zitten gewoon vol met het spul. Eigenlijk is het vrijwel gratis. Het is zo overvloedig aanwezig dat er zich geen kartels kunnen vormen. Gedaan met de dreiging de olie- of gaskraan dicht te draaien. Bovendien heb je er maar heel weinig van nodig; alles is potentieel bruikbaar als brandstof. Ter vergelijking: bij uranium is dat slechts 0,7%.

Thorium werkt eigenlijk als een schoonmaker in de kernreactoren omdat het ervoor zorgt dat al het restplutonium verbrandt. Voormalig NASA ingenieur Kirk Sorensen (nu werkend voor Teledyne Brown Engineering), legt dit eenvoudig uit “this is the big one”, dit is waar de mensheid op heeft gewacht.

Na het Manhattan-project, eind jaren veertig van vorige eeuw, waren wetenschappers al gecharmeerd door Thorium en geïnteresseerd om het in civiele reactoren te gebruiken. Het was gewoon beter en rendabeler omdat het een hogere opbrengst realiseerde. Isotopen dienden niet gescheiden te worden, wat een enorme besparing betekent. Maar de VS hadden plutonium nodig om hun bommen te bouwen. “Dat was het doel,” zegt Professor Egil Lillestol (CERN), een wereldvermaarde autoriteit op het gebied van Thorium. Plutoniumproductie is echter onmogelijk met Thorium: te veel hoge gamma stralen. Het zou gewoon niet de moeite lonen om het zelfs maar te proberen.

Wanneer CERN-wetenschappers in 1999 aan de Europese commissie financiële middelen vragen om dit verder te ontwikkelen, botsen ze echter op een ‘njet’. De Fransen zien het niet zitten om concurrentie voor hun nucleaire industrie op te starten. Weer is er dus kostbare tijd verloren gegaan en dit door nationale industriële belangen.

Het Noorse bedrijf Aker Solutions heeft de ontwerpen en patenten van Nobelprijswinnaar Rubbia ondertussen gekocht en is druk bezig om in het Verenigd Koninkrijk een Thorium testreactor te ontwerpen. Het is de bedoeling om kleine ondergrondse 600MW reactoren te bouwen die walk away save zijn. De eerste reactor zou 2 miljard kosten, verdere testen zouden dan nog eens €100 miljoen vergen.

Het idee werd intussen door andere bedrijven overgenomen. Tegen 2025 plant het bedrijf NUscale zelfs de bouw van kleine 50MW reactoren in het Verenigd Koninkrijk. Spijtig genoeg zit de EU nog steeds vast in de hernieuwbare energiedroom en zijn die bedrijven wel genoodzaakt om naar China, India en andere landen uit te wijken.

Thoriumfluoridereactoren kunnen zelfs werken zonder de hoge druk die nodig is in de traditionele nucleaire reactoren. Dat maakt dat de reactoren niet meer kunnen exploderen. Een herhaling van Fukushima en Tsjernobyl is dan uitgesloten.

Toen de Hongaarse wetenschapper Leo Szilard Washington probeerde te verwittigen dat de Nazi’s aan een atoombom werkten, werd hij afgewimpeld. De politici, militairen en ambtenaren van die tijd beschouwden het als fictie en dachten dat het onmogelijk was. Het was Albert Einstein die via de Belgische Koningin Elisabeth erin slaagde om de aandacht van Roosevelt te vestigen op de gevaren en de mogelijkheden van de atoomgeheimen, maar het was pas bij de tweede vergadering met een speciale gezant dat Roosevelt de ernst van de situatie juist inschatte. “This needs action” sprak hij en het Manhattanproject was geboren. Het resultaat enkele jaren later was dat de atoombom de oorlog met Japan, weliswaar op een verschrikkelijke en verwoestende wijze vroegtijdig kon beëindigen, maar ook dat Stalin een halt werd toegeroepen in zijn expansiedrift naar Europa.

Ondertussen is het energiebeleid in Europa er eentje om absoluut niet te volgen, zo schrijft The Washington Post al in 2013: “Europe is becoming a green basket case“. Profetische woorden… Europa gaf intussen al meer dan 1000 miljard uit aan wind- en zonneprojecten en krijgt daarvoor amper 3,8% van haar elektriciteit uit die zon en wind geperst. In Denemarken staan maar liefst 5000 windmolens, dat is 1 windmolen per 1000 inwoners. In België zou dit betekenen dat wij 11.000 windmolens bouwen (nu staan er ongeveer 300 op land). Denemarken zou al deze windmolens door één enkele kerncentrale kunnen vervangen. Ondertussen behoort de Deense elektriciteitsprijs tot de hoogste van de wereld en slaat de regering stilaan in paniek wegens de onhaalbaarheid van de hernieuwbare droom. Het brengt amper stroom op, geen extra jobs en is onbetaalbaar.

Het misbruik en de gevallen van crony capitalism zijn bovendien niet meer bij te houden. Denken we in eigen land maar aan het debacle met Electrawinds. Maar ook in Spanje was er een opmerkelijke fraudezaak: daar bleken zonneboeren zowel ’s nachts als overdag dieselgeneratoren aan hun zonnepanelen te hebben gehangen. Door de gulle groenestroomcertificaten was bijstoken met diesel er rendabel.

Maar ook in de VS, waar het zo geroemde Ivanpah zonneproject van Google als het summum van de zonnecentrales werd voorgesteld is 30% van de tijd de bijstook van gas nodig. De centrale levert slechts 20% tot 30% van het beloofde rendement. Het Re<C initiatief (renewable Energy cheaper than coal) waar Google zelf al miljarden aan spendeerde en dat geleid werd door Stanford-academici Ros Köningstein en David Fork werd stopgezet. Ondertussen gaan nu zelfs de grootse bedrijven, zoals SunEdison failliet, ondanks de vele miljarden subsidies die overheden zo roekeloos ter beschikking stellen.

Wanneer politici en milieuactivisten nog eens om uw miljarden belastinggeld komen vragen om in windmolens op de Noordzee te pompen, denk dan nog eens aan dit artikel. Wie zou u volgen? Wat zou u doen?

 

Bron hier.

 

 

 

 

 

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: