Screen Shot 2016-05-13 at 11.21.06Het heet een huisfeest- Houseparty- wanneer je met duizenden onder invloed van drugs verkerende spastisch bewegende jongelui opgepakt staat. In een club in Londen trakteerde draaitafelaar Roni Size op die ervaring. Het was vlak na de moord op Pim Fortuyn, die ik vernam via een dikke krantenkop in High Wycombe, kale knikker-foto met een politiescherm ervoor. In aanbidding voor het draaitafel-altaar van een Diedjee die ‘poetjor hensindie eeeeeerrrr’ loopt te drammen staan de Partij-mensen, Party People. Klaar om de Leider luid juichend te volgen. DJ Befehl und Wir Folgen, zo leek het wel.

Dan lanceert die draaitafelaar een gedreun dat een opstijgend vliegtuig naar de kroon steekt. Vervolgens gaan als gezamenlijke groet alle handen de lucht in, de extase groeit. En dan gaat het Boem tek boemtek, Boem tek Boemtek, Drum ’n Bass en mensen maken bewegingen waar ze op straat zonder begeleidende decibels om zouden worden uitgelachen. Het grootste geluk bereiken mensen in hersendode toestand. Nuchter gezien betalen mensen 60 pond om gehoorschade op te mogen lopen en als mieren opgepakt de neurologische hel op aarde te ervaren. Maar ach. Het is weer eens wat anders dan elkaar collectief naar het leven staan.

Rolling Stones
Analyseer nu eens rustig die 3-akkoordendreuntjes van de Rolling Stones die als de reclame van Domo Vla (oeh oeh, aah ah, we maken Domo Vla) in je hersens ge-etst blijven voor de rest van je leven. Ook al bestaat de Domo fabriek al lang niet meer.

Die geven geen diepere satisfaction, net als gele vla tjokvol suiker in de makkelijke pakken van Domo. Pakken van gewapend karton die je alleen met kracht en een schaar open kreeg. Het is muziek die pas bij hoog volume doorkomt. Nuchter gezien is de muziek van de Rolling Stones door sociale groepsdruk opgewaardeerde audio-reclame die met lage frequenties inwerkt op je hersengolven. Militair onderzoek toonde hoe het functioneren van je hersenen met golven in de ultra lage frequenties beïnvloed worden, zo schrijft Nick Begich in ‘The HAARP that angels don’t play’.

Deel uitmaken van de ‘juiste groep’ gaat al snel door het leven als ‘goede smaak’. Vroeger moest je geoefend organist zijn om als Bach zijn Doom Metal- de Fuga in D klein- er uit te knallen. In het elektrische tijdperk heeft ook iedere talentloze de Watts tot zijn beschikking om zijn aanwezigheid op aarde luidruchtig kenbaar te maken. En zo ging het volume van muziek afgelopen eeuw steeds verder omhoog om boven de kakafonie uit te komen. Allemaal mensen die in hun eenheidsworst willen benadrukken dat zij ‘anders zijn dan zij’.

En voor de bevrediging van klassieke reageerders onder ons publiek: 

COTWEU? NEUH!

WINDMOLEHS? NEUH!

 

Dat iedereen wel aan zijn trekken komt…Zich niet tekort gedaan voelt..Zucht…Nou ik vind de artikelen van Climategate de laatste tijd, nou wat wil je hiermee bereiken, nou als de dames en heren politici dit zouden lezen wat zou dat voor de sceptische zaak…. blablablabla