Hyping Nemo: Wanneer het IPCC nog serieus genomen wil worden, moet ze campagnewetenschappers overboord zetten
De Volkskrant (en vele internationale media als CNN) komt vandaag met een kenmerkend alarmbericht, naar aanleiding van het UNEP-rapport ‘Environmental Consequences of Ocean Acidification’. Uiteraard tuint de krant voor goedgelovigen, Trouw er met open ogen in: verdwalende Nemo is hun opening.
Het UNEP-rapport komt uit de koker van een oude bekende van ons blog, die het gisteren in Cancun presenteerde: Carol Turley. De marien biologe van het Plymouth Marine Laboratory, die in AR4 de literatuur tegengesteld aan de conclusies van auteurs citeerde, en zo veel dramatischer conclusies kon doen. We blogden daar uitvoerig over.
Oceaanfertilisatie
Over oceaanverzuring, hier op Climategate al eerder omgedoopt tot de realistischere en positievere benaming oceaanfertilisatie heb ik vrij uitvoerig geschreven, zowel op dit blog als in het boek van Marcel.
‘Backupplan for the environmental movement, for if the earth fails to warm’
Bovenstaand citaat komt uiteraard niet uit de pierievjoetlitjetjr, maar soms kom je in populaire boeken zoals van Matt Ridley eerlijker constateringen tegen dan in sommige journals. Niettemin baseer ik me in het boek natuurlijk gewoon op de pierievjoetlitjetjr. Daaruit blijkt juist dat…
Alarmisme als enig mogelijke uitkomst
…de gangbare populaire claims over ‘snelle verzuring’ en negatieve impact op het leven in zee zijn veel te eenzijdig en voorbarig. Studies over ecologische impact leunen vaak op een absoluut minimum aan data over een beperkt aantal jaren, in een klein gebied.
De meeste negatieve ecologische reacties in experimenten komen niet zelden door de aard van de studies: men plonst het bij het grote publiek zo aansprekende koraalvisje Nemo bijvoorbeeld plotseling in zeewater met een 3 maal hogere CO2-concentratie, en verbaast zich over de gevolgen. Soms gebruikte men zelfs zoutzuur, en men verbaasde zich over het feit dat het plankton het groeien opgaf. Meer realistische experimenten lieten juist een extra groei zien.
Dat komt dan in PNAS, Nature of Science
..Maar topblad met impactfactor of niet, je ziet direct dat dit geen realistische simulatie is van de verandering over één eeuw in de echte wereld. De studies die dit manco ook constateren krijgen vervolgens nauwelijks aandacht in media. Hyping Nemo simuleert wel realistisch de beperkingen waarmee onderzoekers in de echte wereld kampen om ‘oceaanverzuring’en haar invloed op marien leven te testen. Maar is het niet zo, dat als je uitzonderlijke claims maakt, dat de bewijslast dan bij jou ligt?
Hyping Nemo
Voor mij simuleren ze ook sterk de media-gerichtheid van sommige onderzoekers. De proefjes met tot de verbeelding sprekende Nemo’s komen bijvoorbeeld uit de koker van Ove Hoegh Guldberg, van activistenportal climateshifts. Hij werkt regelmatig mee aan Greenpeace, is als mediafiguur in Australie betrapt op meerdere totaal onrealistische uitspraken over het uitsterven van koraal door Global Warming. Maar klimaatoverdrijving is ideologisch heel juist.
Hoegh Guldberg schopt het zo tot hoofdauteur van AR5 werkgroep 2 over dit onderwerp, dus je kunt al op je klompen aanvoelen uit welke wind het hoofdstuk over Mariene Biologie waait bij AR5.Turley is ook bij AR5 werkgroep 2 weer van de partij. We blogden daar al over, en in het kinderfilmpje vindt je Turley in optima forma
Wind van verandering
Wil het IPCC haar geloofwaardigheid herstellen, dan moet zij van campagnewetenschappers afstand doen en fondsenwervende belangenclubs. Iets in deze geest heb ik gisteren bij Leo Meijer van het PBL op de koffie gezegd, waar Marcel zijn presentatie hield. Ik blog daar verder niet over (heb ik beloofd) maar kreeg wel de indruk dat hij beterschap wil, als kritische inbreng maar serieus is. Een goede zaak.
Het moet toch niet moeilijk zijn om auteurs te vinden die in media minder schreeuwerig zijn. Turley staat ook in het wereldje van marien biologen bekend als hyperalarmistisch. Als definitie van alarmist geldt wat mij betreft: met minimale empirische onderbouwing maximale conclusies trekken met maximale media-aandacht. En bij de vraag om bewijs de bewijslast omdraaien. Het zegt verder niets over de vraag of iemand braaf belasting betaalt of van zijn/haar kinderen houdt. Beschuldig me dus niet van persoonlijke hetze, (‘verbeten toon’zou Karel Knip schrijven en zijn copycats in Delta en Resource) maar ik mag als journalist het beestje toch wel bij zijn naam noemen.
Bedreiging
Toen ik een marien bioloog wilde citeren, die zich weinig vleiend uitliet over het alarmistisch gehalte van Turley (hij stelde zelfs ‘dat mens is helemaal gek’, wat ik maar niet opschreef om de beste man tegen zichzelf te beschermen), en de gekuiste citaten voorlegde, bedreigde hij me direct met rechtszaken en hij stuurde dreigbrieven naar de hoofdredactie van het betreffende wetenschapsblad.
Ook mobiliseerde hij marien biologen die ik in het artikel aanhaalde (gewoon letterlijk met hun eigen per email gestuurde citaten) om bezwaar tegen publicatie te maken. Dat kwam omdat ik niet alarmistisch schreef maar realistisch over dit jonge onderzoeksveld, waar de oceaanchemie goed is begrepe maar de ecologie absoluut niet.
Het geeft de sfeer aan binnen onderzoeksland. Alarmisme is politiek correct, wie alarmist is heeft de meeste invloed, hoeft zijn eigen claims het minste wetenschappelijk te verantwoorden, krijgt de meeste media-aandacht, onderzoek dat in een krantenkop past krijgt sneller toegang tot serieuze journals. Stevige kritiek op alarmisme is schadelijk voor je carriere. Als journalist een alarmstuk schrijven mag, maar relativering levert meteen dreigbrieven op. Zo raakt het zelfreinigend vermogen van de wetenschap, waar ik absoluut in geloof, vertraagd.
Gelukkig zijn er ook normale deskundige oceanologen
.. en vele normale integere onderzoekers, die wat mij betreft lead author zouden worden. Ik mocht hem niet meer citeren omdat bovenvermelde marien bioloog hem waarschijnlijk had bang gemaakt dat ik een vreselijke scepticus zou zijn.. Ik zal zijn naam dus niet noemen, maar geef wel een citaat van hem mee dat me erg aansprak
‘MAKING HEADLINES IS THE JOB OF JOURNALISTS, NOT SCIENTISTS’
Over journalistiek gesproken. Vanochtend ook een uur lang zitten braken naar BNR luisterend waarin klimaatlobbyïst Pols van WNF een uur lang zijn gang mocht gaan. Niks hoor en wederhoor. Niks leerzame studiodisscussie. Gewoon een uur lang gratis marketing voor WNF. Hoe doen die jongens dat toch? Waar is die magische PR-potion te halen? Ik wil ook wel ergens een uur lang Climategate.nl gaan zitten ophemelen of de knutsels die m'n kinderen maken zonder tegenspraak en met een radioverslaggever die een en al oor is. Waar zijn de tijden van Wim T. Schippers gebleven die met zijn Ron Flon Flon tenminste aan gasten durfde te laten merken dat hun betogen slaapverwekkend zijn?
Een dag eerder was Wubbo Ockels op die manier een uur aan het woord. Zou dat die vandalen hebben geïnspireerd misschien? Mijn ledematen werden zo slap van het geblaat dat ik geen boot meer tot zinken zou kunnen brengen.
Waar blijft de journalistiek! Wie stelt de kritische vragen nog? Ach ja… we zien het met het WK: alles gaat naar Azië, naar de gas- en oliedollars. En eerlijk gezegd begin je bijna te verlangen naar zo'n autocratisch regime die de domme nablatende mediacratie om zeep helpt.
Verder super happy met dit nieuwe kabinet die echt heilige huisjes omver schopt en de milieubeweging de wacht aanzegt cq. naar huis stuurt. Opgehoepeld!
The scare is over.
We can now concentrate on cheap base load power generation and the development of snow ploughs because the ones we have suck.
http://www.youtube.com/watch?v=tF2ZPRmocs4
Opmerkelijk is de verschuiving van speerpunt van de IPCC-media-aandacht omtrent industriële CO2-uitstoot en haar CO2-reductie programma's, die vanuit de klimaatwetenschap moet worden ondersteund om nog politieke kracht te kunnen zetten aan de klimaathype (wat er van over is!).
"Global warming" werd een versleten begrip, toen bleek dat de warming bepaald niet koers hield met de door het IPCC belachelijk overdreven alarmistisch opgestelde klimaatmodellen.
"Climate crises" werd het volgende buzzword. Het hield in, dat door de opwarming de onregelmatigheid van afwisselend koude en warme perioden vooral een crises-achtige impact zou hebben op de wereld. "Climate crises" werd ook een versleten begrip, toen bleek dat er geen klimaatcrises was en kwam.
"Klimaat Control", was het buzzword dat zichzelf belachelijk maakte. Het linkse politieke theorama: "Geef ons een grote som geld, en dan gaan wij linkse politici het klimaat regelen op aarde". Het is de gedachte, dat we de thermostaat van de opwarming hebben gevonden en kunnen terugdraaien. Geen enkeling onder politici gelooft dit nog, het is erg stil geworden op dit punt. Sinds "Climate Control" is er 40% meer CO2-uitgestoten in de wereld, juist dankzij het Kyoto-protocol, en werden biljoenen € verkwist, geld dat aan micro-kredieten en malaria-bestrijding (met DDT) had moeten worden besteed.
"Climate change" werd het volgende buzzword. "Global warming" en "Climate Crises", en "Climate Control" kan nu echt niet meer, het zijn versleten begrippen, maar niemand meer naar wil luisteren. Politici maken zich er volstrekt belachelijk mee. (Diederik Samson is weer teruggekeerd van zijn waanvoorstellen over "klimaatbeheersing", naar de klimaatwetenschap). Echter belangrijk, het klimaat verandert altijd,en dat klopt politiek dan ook, maar "Climate change" klinkt meer onheilspellend. Hoelang nog?
Vervolgens beseften de klimaatpolitici in 2010, dat ze jarenlang op een "ziek paard" hebben gewed. Het gepolitiseerde IPCC is in ongeloofwaardigheid en onbetrouwbaarheid in duigen gevallen, Kyoto-protocol is volstrekt contraproductief aan haar eigen doelstellingen, en begrippen als "Global warming", "Climate crises", "Klimaatbeheersing" en "Climate Change" hebben hun alarmistische kracht verloren. Wat nu?
Hé, let op: De verzuring van de oceanen is toegenomen! En de biodiversiteit neemt juist door (de zeer lichte verhoging van) de verzuring af. 1/4 van de CO2-stijging wordt opgenomen door de oceanen, zo wordt geschreven (dat is altijd al zo geweest, en dat schijnt de balans te houden met het klimaat, maar dat weten de klimaatgeleerden nog niet zeker, maar gelukkig het IPPC/Pachauri wel!).
Gevolg: Hoera de Cancun-klimaattop is toch geslaagd roepen de linkse persen, de koppeling met de vermaledijde industriële CO2 is weer gered.
Pachauri meldt inmiddels op Cancun, dat het IPCC inmiddels veel meer begrijpt van het klimaat dan in het 4de rapport van 2007 blijkt (dat overigens 90% zekerheid claimde weet u nog?)
De vraag: "Verzuring en biodiversiteit"I Is het nieuw elan voor de gammele dogmatische wagen van de gepolitiseerde klimaatbeheersing en zijn het nieuwe veren aan het IPCC, of is het gewoon oude wijn in nieuwe zakken?
Gebaseerd op de 22 jaar IPCC politieke historie, vrees ik het laatste!
Ik betwijfel of de opstellers van het UNEP rapport enig benul hebben van de theorie en/of de praktijk van de scheikunde.
Binnenkort zal ik ook nog even een historische analyse wijden aan de milieubeweging, ivm het verschijnen van het boek van Groene Herfst van milieukundige Tellegen
Een decennialang zorgvuldig opgebouwd verhaal, met hulp van campagnewetenschappers en media kun je niet zomaar om zeep helpen.
Het enige dat volgens mij echt werkt is zorgen voor een meer inspirerend tegenverhaal. Een verhaal dat ook een andere onderzoeksagenda kan inspireren dan het donkergroene gedoe dat nu op universiteiten als Wageningen voor intellectueel acceptabel moet doorgaan
Anders blijft het voorlopig toch een beetje boos hakken voor gelijkgestemden en gepensioneerden. Dat is ook wat bij stichting HAN misging. En wat hier op dit blog ook wel eens misgaat, mea culpa. Het liefst een politiek neutraal verhaal, want met modern rechts heb ik ook niet veel op. Dat komt ook niet verder dan 'meer asfalt'en 'stomme milieuclubs'.
vreemd toch dat zo'n slecht rapport wordt uitgebracht terwijl duizenden zo niet tienduizenden wetenschappers en deskundigen (werkeloos) toekijken….
@roelof
Wat bedoel je precies met deze opmerking?
"liefst een politiek neutraal verhaal"
Ik heb het "politiek neutrale" boek van Marcel Crok "De staat van het klimaat" uit. Mijn complimenten aan Marcel voor dit meesterstuk. Marcel ontvlecht de complexe materie van goede wetenschappelijke klimaatmeting, maar hij ontvlecht tevens de email-scams bij het CRU en de verzoeken om wettelijke openbaarheid van toegepast bronmateriaal bij het CRU, verzoeken om openbaarheid, die apert werd geweigerd.
Echter als je het boek van Marcel tussen de regels leest, is het boek toch een reprimande aan de huidige bizarre gang van zaken rondom het IPCC. Ondanks een politiek neutraal boek zal toch een bepaalde politieke stroming zich zeer aangevallen voelen, dan wel voordeel hebben de verzamelde kritiek en aanbevelingen van Marcel geheel te negeren. Dat laatste is het huidige geval!
Hoe moeilijk is dan ook om politiek neutraal (in klimaat discussies) te zijn en te blijven als het, zoals ik eerder aantoonde, niet om het klimaat gaat, maar feitelijk om omvangrijke geldstromen gaat vanuit/ door de overheid geïnitieerd en verstrekt, die alle op een politiek oordeel/besluit zijn gebaseerd, welke een politieke voorkeursbestemming hebben qua besteding, en terecht komen bij een politiek belanghebbende clientèle, die daar politieke alarmistische klimaatpropaganda mee bedrijft.
Dan is het moeilijk (dan wel bijna onmogelijk) om politiek neutrale klimaatstukjes te schrijven. Ik constateer dan ook weinig verschil in de huidige kritiek op de gang van zaken bij de FIFA (aangaande de aanwijzing van Moskou en Qatar) en die bij het IPCC. Zelfs beide voorzitters staan ruim bekend om hun persoonlijk belang in voortzetting van het huidige beleid van hun organisaties en werkwijzen.
Hajo,
In antwoord op je vraag over de PR-lotion. WNF is een zeer invloedrijke lobbyclub in NL, ondersteund door 11% van NL-huishoudens. Wubbo Ockels is een icoon, hoogleraar Duurzame Technologie in Delft, jarenlange opinieleider, en betrokken bij veel aansprekende concrete projecten (waaronder Delftse zonne-auto, superbus, laddermolen, zero-emission zeilschip).
En climategate is een blog van relatief onbekende auteurs.
Dus ja, zij krijgen spreektijd in de Main Stream Media, en Climategate niet…. Zo werkt het spelletje.
Maar times are a-changing. Een goed boek van Marcel Crok doet al wonderen. En nu doorgaan.
Cancun climate conference, the warmists last Mexican heat wave
http://www.telegraph.co.uk/comment/columnists/chr…