Boze blanke mannen delen de kosten van ‘duurzaam’. 1 witte ravin in de Tweede Kamer, Reinette Klever durft er vragen over te stellen
De krant die verzuimt boegbeeld van het Nederland na Trump te worden, meldt dat Nederlandse beleggers nooit in ‘duurzaam’ beleggen. Geldjongens, dat zijn altijd mannen. Alleen Corien Wortmann-Kool (ABP) vergokt sekserol-bevestigend het pensioen van mijn ouders aan duurzaam.
Ze lijkt als een opinie-groupie die zich aan de voeten werpt bij de rockster van dit moment: de prins op het groene paard die ‘duurzaam’ roept en ‘het schone klimaat’ afkondigt. Milieu- in de zin van er echt in geloven- dat is een vrouwending, 70 procent van het personeel van die clubs is ook vrouw zonder enig discriminatiebeleid.
Zie zo’n Marjan van Loon van Shell. Die hebben ze volgens mij expres aangenomen omdat ze heilig gelooft in ‘de duurzaamheid’, zoals alleen vrouwen dat werkelijk kunnen. Zodat het ook geloofwaardig lijkt. Terwijl die cynische olie, gas- en geldmannetjes ook wel weten dat zonder hun fossiele architectuur de maatschappij implodeert, terwijl ze nu de miljardensubsidies opstrijken voor ‘duurzaam’.
Dat zeggen ze niet hardop, maar alleen in de wandelgangen en wanneer ze aan de toog zitten.
En dan de dames van de Partij voor de Dieren, die met de publieke creditcard op zak hun droomwereld voor ‘De Dieren’ bij elkaar willen shoppen. Het woord ‘duurzaam’ is niet van de lippen te branden, de planeet loopt op haar laatste benen.
De sociale apenrots-positie verover je met agressie/geld, danwel met standpunten die het juiste gevoel opwekken bij de wijfjes
Klimaatstress-test
Waar halen de dames het vandaan? Duurzaam- hoe bezorgd, betrokken en nobel de lucht er omheen ook- is nuchter gezien een nogal zure filosofie van afknijpen, autoritaire overheid, angst en kapitaalvernietiging. Die de ruggengraat van de economie – onze energievoorziening- een hernia bezorgt.
Waar ingenieurs vroeger de dienst uitmaakten bij energie, zijn het nu de leuteraars die in het Westen de toon zetten. En de dweilen die hen faciliteren.
De dweil model Klaas Knot (De Nederlandse Bank) met zijn ‘klimaatstresstest’ voor banken: mensen die toestemming voor hun mening moeten vragen aan moeder de vrouw. Althans, zo grapte econoom Kees de Kort voor BNR Nieuwsradio.
De natuur gokt met mannenlevens: Battle of the Somme
Red Queen
Misschien dat seksuele selectie zo werkt in een informatiemaatschappij. Die selectietheorie van boze blanke meneer Darwin paste Matt Ridley toe op het menselijk bedrijf in The Red Queen. De natuur gokt- omwille van nageslacht- met mannetjes maar is behoudend met vrouwtjes.
In een door massamedia geïndoctrineerde maatschappij waar inspelen op emotie en platitudes de toon zetten, geldt dan ‘survival of the smoothest’. De leuteraars winnen, niet datgene dat logisch geldig is. Kniesoor die om technische haalbaarheid en betaalbaarheid vraagt.
De ‘green entrepreneur’ met hybride SUV onder zijn reet zet de toon tot hij prestige verliest en moet aftaaien. En daaronder heb je een rij volgzame docielen en academie-wetenschappers die bij hun vrouw in een goed blaadje willen komen.
Klaas Knot met zijn lachwekkende Klimaatstresstest. Arme kerel.
Je ziet dus een vorm van seksuele selectie-theorie terug bij opinies. Mannetjes experimenteren meer. De vrouwtjes zijn opinie-groupie die de Mick Jagger van het moment adoreren, het winnende standpunt. Ze selecteren ook meestal een standpunt op basis van het sociale effect en gevoel.
Een vrouwencolumn is ook meestal een rondrit langs sociale gemeenplaatsen en open deuren, danwel de eigen navelstreek: “IK fietste naar de Albert Heijn en toen dacht IK, je moet een ander zijn mening respecteruh’….(Hertzenberg, Corstius, Oostveen enz) Ze houden een discussie over abstracties zelden langer dan 2 minuten vol. Correctie van een vrouwenstandpunt, vindt dan ook pas plaats als het sociaal prestige erodeert op basis waarvan ze het als ‘dierbaarste eigen overtuiging’ omhelsden.
Het winnende standpunt van de apenrots met de meeste bling/subsidie is nu ‘duurzaam’. Volle congreshallen waar hybride SUV-patsers sociaal centrum van de groep uithangen. De geldjongens – typische alfamannetjes- namen het ’terug naar de natuur’-proza over van de groene beweging, met behoud van de wetten der Jungle. Die zitten veilig aan ontvangende kant van de subsidiekraan, eindigend met een presentatie waar een smeltende ijsbeer van een schots afglijdt.
En de dweilen die via de overheid aan status hopen te komen hangen er wat omheen.
…De Volkskrant, een vrouwencolumnzzzzz
Koekje van eigen deeg, en het klopt.
Dweilen bij de subsidiekraan
De enige mensen die hier vragen bij stellen zijn al snel ‘boze blanke man’ waar ‘klimaatsceptici’ ook toe schijnen te behoren. Of gewoon slecht mens en saboteur. (klompen in de machinerie, sabot= klomp) Een subjectivering waarmee je via morele chantage danwel seksuele degradatie iemand diskwalificeert, om inhoudelijke argumentatie te mijden.
De lage status-aap die aan de betalende kant van de subsidiekraan zit.
Je voelt de echtscheidingsprocedure al haast in de lucht hangen, die in 70 procent van de gevallen door vrouwen wordt geïnitieerd..Ik ken al diverse mannen die door hun niet-populaire/politiek-geile standpunten relatieproblemen kregen. Omdat ze zo de lucht krijgen van sociale outcast. En daar zijn de wijfjes ook na een halve eeuw femini-Marxisme zeer bang voor.
En ik ken ook evenveel mannen die dan vervolgens de helft van hun vermogen kwijt raakten. Ook een terrein waar het femini-Marxisme teruggrijpt op het pre ’68-tijdperk.
Een goed gevoel bij redelijkheid
Dat duurzame gedweil, het is nu dus alomtegenwoordig in een door media-indoctrinatie bepaald en een tikje verwijfd opinie-klimaat. Maar het betekent meestal niets dan een sociaal signaalmiddel: ik hoor bij de goede groep. Kijk mij eens. Zelfs uit de visserij kreeg ik al dit email-onderschrift, waar die onderdanigheid afdruipt.
Gadver. Bij het corrupte establishment in een groen blaadje hopen te komen. Door andermans taalgebruik te adopteren.
Maar waarom niet:
Heb het leven lief als opdracht en wees dankbaar. Zo vanzelfsprekend is dat niet altijd, tenzij je nog nooit iets meemaakte. En is het niet iemand’s eigen verantwoordelijkheid te bepalen of hij van papier wil lezen? Die truttige betutteling. En ‘Het Milieu’ bestaat niet, het leven wel.
Dankbaar
Waar komt die ondankbaarheid vandaan, voor alle verworvenheden die boze blanke mannen brachten via innovatie in kunst, techniek en wetenschap. Doordat ze in hoogbegaafdheid (IQ>140) met een factor 8 oververtegenwoordigd zijn. En juist door niet alles meteen in het persoonlijke te trekken, op gevoel te spelen.
Maar door via algemeen geldige wetten te redeneren, risico’s te nemen en te experimenteren.
Alsof ‘niet mogen zeggen’ ook ‘niet waar’ is. Wat voelt er goed aan gesubsidieerde corruptie, waarmee we die beschaving door de plee lijken te spoelen. Voor onzin als ‘klimaatrechtvaardigheid’, en andere morele zelfprofilering. In een groen blaadje zien te komen bij de vrouwtjes en dociele dweilen met de hand aan de subsidiekraan.
Dus, the Red Queen toegepast op Groen. Een beetje discuzeuren over klimaatdetails die niemand boeit buiten 2 nerds, daar ga je de oorlog niet mee winnen. Dus: Welke Alfa-aap met Bling kan wat logisch evident is ook weer geil danwel sociaal aantrekkelijk laten klinken? Thierry Baudet misschien?
