‘Europese wildernis kan niet zonder consultants’

Bovenstaande had de kop kunnen zijn van het bericht ‘leegloop platteland biedt kans voor natuur’, dat mijn Vakblad Natuur Bos en Landschap plaatste, na integrale overname van een persbericht.

Dit persbericht kwam van de campagne van rewildingeurope van 3 fondsenwervende consultingfirma’s, waaronder Ark Natuurontwikkeling (…ja natuurontwikkeling, je leest het goed) en het Wereldnatuurfonds. Ik kwam één van de leukste contradicties tegen in mijn carriere als natuur/wetenschapsjournalist. Het blijkt maar weer, dat ook binnen de natuurwereld iedereen een dure hypotheek heeft, eigendom is van een bank en daarom zichzelf aan het werk moet houden.

We hoorden altijd van het vroegere Stichting Ark dat wildernis ‘zelfredzame natuur’was en ‘soortenrijk’.
Maar nu schreeuwen zij met het Wereldnatuurfonds samen moord en brand omdat ’30 miljoen hectare Europees agrarisch land verwildert’. …Zomaar, zonder onze hulp. Dat moeten we voorkomen!

Lach mee:

‘Als we niets doen, groeit er over een tiental jaren niets anders dan bos op deze verlaten grond. Dat heeft een immense daling van het aantal soorten planten en dieren tot gevolg. Het initiatief Rewilding Europe wil een miljoen hectare (!!!!) verlaten Europees landschap in natuurlijke eer herstellen(….)’

Schoorsteen moet roken
Uiteraard is er weer een geheel ‘onafhankelijk’onderzoek van het Institute for European Environmental Policy dat dit schokkende ‘nieuws’ EU-politici onder de neus wrijft. Terwijl we al decennia weten dat dit platteland verwildert: lees het uitstekende ‘Grazers and Browsers in a Changing World’ van ecoloog Herbert Prins, dat het thema aankaart. Zelfs Geert Mak schreef daar al meer dan tien jaar geleden over, in zijn prachtig leesbare historische reis door Europa. Het IEEP-‘onderzoek’ is kortom een lobbydocument, dat de fondsenindustrie aan EU-geld moet helpen door op de mediatrom te slaan.

Wat is er echt aan de hand?
De leegloop van het boerenland in Europa zorgt er voor dat steeds meer landbouwgrond verruigt. Iedereen die veel in Europa heeft gereisd kan dat met eigen ogen zien. Er komt meer bos en ruigte, wildernis kortom en dat gaat allemaal zonder de hulp van clubs die daar geld aan verdienen. En waar conflicten ontstaan met toenemende roofdierpopulaties, daar lost de lokale bevolking dat zelf wel op. Al gaat dat niet altijd volgens de normen van de consultingindustrie, maar waarom moeten zij zich op onze kosten ook bemoeien met andermans achtertuin?

De wolf
In Duitsland leidt die leegloop al mede tot spontane terugkeer van wolven
Daarover schreef ik 5 jaar terug mijn repo voor het NRC. De lokale bevolking kan het daar prima zelf af, met boeren en eigen samenwerkende biologen die daar ZELF WONEN: en die conflicten met vee minimaliseren.

Fondsenwervende grote consultingfirma’s van buiten de regio lopen eerder in de weg dan dat zij iets toevoegen: meestal zuigen zij fondsen weg van bestaande succesvolle initiatieven om dan zelf met het succes te pronken. Nog geen jaar later is men al weer gevlogen, of er zit al weer iemand anders tot het met veel fanfare verkondigde project een stille dood sterft. Sprinkhanengedrag, dat je in deze branche veel tegenkomt. Er is veel concurrentie tussen NGO’s, iedereen probeert elkaar vliegen af te vangen.

Wat willen deze wildlifesprinkhanen?
Ark en co willen maar liefst 1 miljoen hectare opeisen om zichzelf aan het werk te houden. Dat ‘in ere herstellen’ komt neer op de corebusiness van Ark: het dumpen van exotische paarden en koeien in prachtige natuurgebieden waar het nu al prima mee gaat als de Donaudelta en waar lokale natuurclubs al binnen de bestaande beperkingen hun gang gaan met ecotoerisme. (de economische ‘oplossing’ waarmee Ark en WWF pronken).

We lezen ook dat ze de edelherten willen ‘helpen’
… terwijl die uit zichzelf wel komen. Dus de grootste protagonisten van ‘oernatuur’hebben het minste vertrouwen in wilde spontane natuur die uit zichzelf ontstaat, en dan niet beslist volgens de vooringenomen ideologische beelden die wildlifeclubs als ‘echte natuur’verkopen. Wolf, lynx en beer ‘helpen’ in Oost Europa is ook onzinnig omdat die landen al van grote roofdieren uitpuilen zónder de hulp van de fondsenwervende consultingindustrie. Ironisch genoeg speelt de jacht op deze roofdieren een rol bij de hoge aantallen roofdieren.
Zo doen ze het altijd
Stap 1: ‘nieuw onderzoek’zegt, blabla. Stap 2: dan slaat men de mediatrom, blabla is aan de hand, wij van WC-eend adviseren. Stap 3: een fondsenwervende club meldt zichzelf als onmisbare oplossing. Stap 4: de belastingbetaler mag meedokken en hupzodiegaat. Stap 5: controle op effectiviteit voor de natuur (en lokale economie) is en blijft afwezig, daar maalt niemand later meer om: het is een succes wanneer al het geld is uitgegeven en een rapport geschreven. Daarover schreef ik voor Bionieuws in het artikel ‘groene voornemens’, over deze ‘groene ontwikkelingshulp’.

Ach, wat houden we elkaar toch lekker bezig.