Energiewende-ellende

Nog meer ellende voor de Energiewende, nu de Duitse Federale Rekenkamer met een vernietigend rapport over het beleid bij de Energiewende is gekomen. Zie hier en hier.

In de ‘Frankfurter Allgemeine Zeitung’ (FAZ) verscheen een bericht hierover. Vooral Minister Gabriel moet het zwaar ontgelden. Zo meldt het bericht dat het ministerie geen overzicht meer heeft van de kosten en ook qua organisatie alle controle over de Energiewende is kwijtgeraakt. ‘Notrickszone’ schrijft zelf vervolgens deze intrigerende tekst:

In the earlier days of the Energiewende, proponents such as Green Party member Jürgen Trittin boasted that the green energy project would be affordable, costing the average German citizen about as much as the cost of “one scoop of ice cream each month”. Since then Germany’s electricity costs for consumers have exploded and are now among the highest in the world, averaging near 30 cents per kilowatt hour.

The stability of the supply has also taken a serious hit.

Dit klinkt wel heel erg bekend in de oren. Kostte onze eigen Energiewende niet eerst € 3,7 miljard, een paar weken later € 18 miljard, maar zweeg men in alle talen over de werkelijk te verwachten kosten van alleen de windbijdrage van tenminste € 73 miljard, maar aannemelijker € 100 miljard?

Kijken we verder in de FAZ, dan lezen we onder andere:

„Elementare Fragen wie ,Was kostet die Energiewende den Staat?‘ oder ,Was soll die Energiewende den Staat kosten?‘ werden nicht gestellt und bleiben unbeantwortet”, schreiben die Prüfer in dem Dokument. Ihre Kontrollen zeigten, dass die Frage nach der Bezahlbarkeit der Energiewende „noch nicht den ihr zukommenden Stellenwert” habe. Der Bundesrechnungshof sehe das Risiko, dass es immer teurer werde, die Energiewende nach vorne zu treiben.”

Elementaire vragen over wat het de staat allemaal gaat kosten worden niet gesteld of beantwoord. De staat? Dan kan men beter stellen: de burger, want die betaalt direct of indirect het totale gelag. De aap komt dan ook uit de mouw: het interesseert de Energiewendelingen, evenals onze Energieakkoordelingen, ook niet, want het is toch hun geld niet.

“Weder hausintern noch in der Regierung oder mit den Bundesländern fänden ausreichend koordinierte Absprachen zur Energiewende statt, bemängeln die Prüfer. Doppelarbeit und doppelte Förderungen seien eine Folge. So gebe es auf diversen, von unterschiedlichen Ministerien gesponserten Internetseiten Stromspar-Tipps, obwohl ähnliche Informationen auch von anderen Organisationen angeboten würden. Energieberatungen könnten auch ohne Staatszuschuss für Verbraucher wirtschaftlich und effizient sein, heißt es.”

Ook onze anders zo grondige Oosterburen slagen erin er een chaos van te maken. Het is een lappendeken van regeltjes, afspraken, ‘voorlichting” (lees: propaganda), dubbelwerk, kortom een ongecoördineerd en ongecontroleerd ratjetoe van groen gedoe dat goed past bij dat postmoderne wereldje dat zich zo bekommert om deze planeet en onze kleinkinderen.

“Die Regierung drücke sich vor konkreten Aussagen darüber, wohin und wie sich Bezahlbarkeit und Versorgungssicherheit der Energiewende entwickeln sollten. Es fehlten Angaben über die erwünschte Entwicklung vom Staat beeinflussbarer Ausgaben wie der Ökostrom-Umlage”

De Overheid laat zich niet uit over zulke zwaarwegende vragen als wat het kost en wat het ons zal brengen qua leveringszekerheid en belastingen. Dat lijkt mij ook niet eenvoudig inderdaad. Niet omdat het rekenwerk zo ingewikkeld is, maar omdat dan een tsunami van loze beloften, regelrechte onjuistheden en incompetentie over Duitsland zal spoelen. Gezichtsverlies is niet leuk, en dit is dan nog het minste. Enfin, voor ons geldt eender, want welke politicus heeft het lef om de Groene Übermensch tegen te spreken en diens verborgen agenda te bekritiseren? Leveringszekerheid lijkt me toch wel erg belangrijk. Het waait altijd wel ergens, is puur wensdenken, een fabel. Iets wat ook in de propaganda van de MSM nogal eens wordt uitgedragen.

“Das gelte auch für die Frage, was der schleppende Netzausbau für den weiteren Ausbau erneuerbarer Energien bedeute. Ohne diese quantitativen Zielmarken sei eine Steuerung nicht möglich, schreiben die Prüfer und schlussfolgern: „Die damit einhergehenden Zielkonflikte zwischen Umweltverträglichkeit und Bezahlbarkeit sowie Versorgungssicherheit bleiben ohne die Zielmarken ebenso ungelöst.”

Ook hier geldt met zo veel woorden dat men daar maar wat doet waar het het netwerk betreft. Ook hier gaat het om kostenbewaking, milieuvervuiling en leveringszekerheid. Het is treurige onverschilligheid en onverantwoordelijkheid jegens het stemvee. Ach, dat betaalt wel de kosten en kan nog wel een poos een rad voor ogen worden gedraaid.

Bron hier.