Eikenprocessie-psychose in angstig NL

Je kunt momenteel hier op het Friese platteland niet meer door een groene eikenlaan fietsen zonder een rij gevarenlintjes. Daarop adverteert de GGD Fryslan de Eikenprocessie-psychose, doodsangst voor een rups van een nachtvlinder. De angst-psychose is een landelijk fenomeen, en niemand die een kosten-baten-analyse kan overhandigen. Wat zou er gebeuren bij niets doen, hoeveel extra gevallen van huid-irritatie zou je krijgen?

Eerst moet nu een auto van de gemeente alle eiken langs rijden en controleren op rupsjes, iedere boom op een I-pad invoeren. Vervolgens komt er een man in oranje hesje met een rol lint aan zijn fiets, die alle ‘verdachte’ eiken van gevarenkleuren voorziet.

Het GGD- management verdient behandeling aan een mentale stoornis

De GGD hangt tegelijk overal deze affiches, waarop zij het doodsgevaar van de Nederlandse natuur adverteren in uitroepteken. Wanneer je geen leeuwen en vooralsnog geen wolvenroedels hebt, dan maar alarm slaan over een rupsje.

VERMIJD CONTACT!

en

• Niet zichtbare brandharen veroorzaken klachten: heftige jeuk, huiduitslag en irritatie van de ogen en luchtwegen

• Raak de rups niet aan!

• Toch in aanraking gekomen met brandharen? Was of spoel de huid goed met water. Neem bij ernstige klachten contact op met de huisarts

Hoeveel mens-uren zit er nu in zo’n operatie, en dus publieke kosten? En hoeveel mensen zijn er daarmee gered? Is er enige kosten-baten-analyse gemaakt?

Nou nou, wat een heftige toestanden…

Ik wil graag door een zomerse eikenlaan fietsen zonder al die gevarenlintjes, alsof er achter iedere boom een beer op de loer ligt. En wat is het gevaar? Bij wijze van proefneming klauwde ik zo’n eikenprocessie-nest open en nam zo’n onschuldig rupsje op de hand.

Je kunt die rupsjes gewoon oppakken, het zijn geen wolven of beren of zo… nou wie belt er 112 jongens?

Niets aan de hand.

De bron van de Eikenprocessie-psychose is het RIVM. Die schreven dit rapport in 2008 op basis van de bevindingen van 1 expert van het Wageningse Alterra: Leen Moraal. Bedenk dat onze buurlanden al eeuwenlang die eikenprocessierups in huis hadden. Wij hadden in 1878 een plaag (toen was het ook warmer), vervolgens verdween het dier. En nu dankzij de (her-)opwarming van NL sinds de klimaatsprong eind jaren ’80 is ie weer terug en tot het Noorden doorgedrongen.

Er zijn geen betrouwbare cijfers over de (chronische) gevolgen van blootstelling aan de brandharen, die vrijwel non-existent blijken. De enige ijking die men deed was een extreme plaag-situatie in 1996 rond Tilburg en een deel van Zeeland (blz 23):

Tijdens de plaagperiode in 1996 is een onderzoek onder huisartsen gedaan, naar de klachten die gemeld werden. Ruim 21.000 mensen, op een populatie van ongeveer 500.000, had het spreekuur van de huisarts bezocht met klachten van de eikenprocessierups. Uit dit onderzoek blijkt dat jeuk en huiduitslag het meest voorkomen

 Het merendeel van de mensen (89%) had beide klachten, 6% had alleen jeuk en 5% had alleen huiduitslag. Ongeveer 5% van de patiënten had huidklachten in combinatie met andere klachten, zoals oogklachten (2,1%), luchtwegklachten (1,4%) en klachten van algemene aard (1%) (Schellart, 1996)

Nadat er ongetwijfeld ernstig lawaai gemaakt was in media kwam 4,2 procent van de bevolking van Tilburg en omstreken bij de huisarts op bezoek, iedereen, ook met vage klachten kwam langs. Al die huid-irritatie is tijdelijk van aard. Blijft er dus 0,09 procent van de bevolking over die oogklachten kreeg.

Wie zijn ogen inwrijft met brandharen kan blijvende oogklachten houden, als die brandharen blijven zitten. Niemand doet dat. Er zijn geen betrouwbare cijfers. En er waren misschien wel meer mensen die door opwaaiend zand aan het strand die zomer oog-irritatie kregen.

De rups had in de jaren ’90 zich net hervestigd in Nederland. In 2004 werden door de eiken-processiehysterie Kamervragen gesteld, en vervolgens legde het Rijk de eikenprocessie-psychose op het bordje van terrein-eigenaren, gemeentes en de GGD.

Er is dus geen betrouwbaar epidemologisch onderzoek gedaan naar de risico’s. Men zaait angst en houdt zichzelf vervolgens bezig op publieke kosten. Je kon ook volstaan met 1 korte mededeling op internet en zo publieke kosten besparen. Maar het schijnt ‘normaal’ geworden om hysterisch en irrationeel te doen over alles, of het nu klimaat is of een rupsje.