The Guardian kreeg in 2015 en 2016 ruim een miljoen dollar van de Rockefeller Foundation. Daarmee moeten ze- zo staat beschreven in de fondsentoekenning- journalistiek maken over mensen in steden in ontwikkelende landen als India, bij wie de weer-gerelateerde rampspoed tot aan de lippen staat in 2030.
Met toverwoord ‘resilience’ als antwoord. (klimaat-) adaptatie-achtige dingen die Pier Vellinga nu ook verkoopt met Stichting Kennis voor Klimaat (28 miljoen euro aardgasbaten).
De Rockefeller Foundation investeert onder de vlag van Resilience miljoenen dollars in 100 steden in Azie, Verenigde Staten maar ook Europa via een eigen netwerk Resilient Cities. De stichting probeert zo (althans, dat lijkt zo) publieke (Biljarden-)investeringen los te weken volgend uit het klimaatakkoord in Parijs.
De Rockefeller Foundation (tevens sponsor van de Verenigde Naties) sponsort ook Reuters (Thomson Reuters Foundation in Londen) om journalisten te helpen Agenda 2030 (voorheen Agenda 21 van de Verenigde Naties met de Sustainable Development Goals) te verkopen. Met toverwoord ‘Resilience’ als oplossing, via ‘Zilient.org‘:
An innovative climate resilience platform (Zilient) funded by the Rockefeller Foundation. Thomson Reuters Foundation develops independent :-) , accurate :-) , and balanced :-) coverage of resilience related news by a dedicated international team of reporters and freelance journalists.
Waarschijnlijk zijn er nog veel meer ‘onafhankelijke media’ die geld krijgen om Agenda 21 te promoten. De Correspondent kreeg al tonnen euro’s subsidie via het EJC om klimaat-agitatie te verspreiden in aanloop naar ‘Parijs’: de verdeling van Biljarden euro’s publiek geld voor het klimaat.
In 2009 voor de VN- klimaatconferentie in Kopenhagen gaf de Rockefeller Foundation al 3 miljoen dollar voor een documentaire-reeks ‘Hot Cities’ die bij de BBC werd uitgezonden.
Over weergerelateerde rampspoed in het jaar 2030 in steden in landen als Bangladesh. De stortvloed aan klimaat-nepnieuws heeft dus een duidelijke sponsor, met financieel en politiek belang bij dat nieuws. Het nieuws maakt overheden bereid tot investeringen waar (partners van) Rockefeller Foundation weer van profiteren.
Wie Klimaat, Sustainable en Resilience, zegt Rockefeller
The Rockefeller Foundation is 1 van de oudste Amerikaanse filantropische clubs (1913). Het komt voort uit het kapitaal van Standard Oil (nu oa Chevron en Exxon) van Amerika’s eerste miljardair John D Rockefeller. Met De Luce (media als Time Warner), JP Morgan (Nu Morgan Chase) en Vanderbilt toen de machtigste familie van de VS.
De Rockefellers bleven afgelopen eeuw zeer invloedrijk. De zoons van John D als bankier David Rockefeller (Manhattan Chase, nu JP Morgan Chase) richten het eigen Rockefeller Brothers Fund op. Die richten dan weer clubs op die hun belangen dienen zoals het World Watch Institute.
De Rockefeller Foundation bezit nu 3-4 miljard dollar aan aandelen in voornamelijk hedge-funds en investeringsmaatschappijen, Wallstreet-achtige clubs. Maar ook Renewables, waarvan de Rockefeller Foundation al sinds de jaren ’80 de promotie verzorgt. Ze keren jaarlijks 200-300 miljoen dollar uit aan zelfgekozen doelen, waarbij ook defensie-onderzoek van Rand corporation zit.
Het ‘klimaat’ is al sinds 1963 bij uitstek een Rockefeller-ding: toen organiseerde en financierde de Conservation Foundation (Laurance Rockefeller) in New York de eerste klimaatconferentie over CO2 met de stand van wetenschap..
Geld uit Resilience (Resilience Dividend)
Wat Resilience nu precies is, niemand die het weet. Zelf schrijft president van de Rockefeller Foundation Judith Rodin eigenlijk dat je voorbereid moet zijn op het onvoorspelbare.
building resilience is one of our most urgent social and economic issues because we live in a world that is defined by disruption
Het is bijna esoterisch. Er was dus vroeger een stabiele wereld, en nu niet meer, en die instabilliteit zou met urbanisatie te maken hebben.
Iets aardser lijken de gevolgen van Resilience: Zo krijgt de Rockefeller Foundation (DE kern-groep van Anglo Amerikaanse industriële belangen in Wall Street etc) een voet tussen de deur in steden en in ontwikkelingslanden, en greep op de (besteding van) publieke budgetten. Daarvoor moeten eerst alle goedgelovige stadsbestuurders in de krant lezen dat de Rockefeller Foundation het wiel heeft uitgevonden tegen alle weer-gerelateerde rampspoed, Code Rood enzovoort: Resilience.
The Guardian richt met de Rockefeller-miljoenen nu dus een aparte journalistieke afdeling op. Zo dienen zij een belang waar de Rockefeller Foundation in investeert, en organisaties die de Rockefeller Foundation in het leven riep. Dat zijn bijvoorbeeld het Asian Cities Climate Change Resilience Network(ACCCRN), het Global Resilience Partnership, en 100 Resilient Cities. Initiatieven die buiten nationale jurisdictie om de Klimaat-agenda en gerelateerde biljarden-investeringen moeten losmaken.
De Rockefeller Foundation doneert tegelijk meer dan een half miljoen dollar per jaar aan het Londense Climate Bonds Initiative, zeg maar Bankiers voor Global Warming, cashen op klimaatschuldgevoel.
Ze zijn ook sponsor van het World Economic Forum met 0,7-1 miljoen dollar per jaar. Zelf blijft de Rockefeller-club op de achtergrond, ze zetten vooral de clubs en conferenties in de steigers die hun belang helpen verkopen.
Stedelijke overheden maken kapitaal vrij voor projecten waarin de Rockefeller Foundation investeert met partners. Thuisbasis van de Rockefeller Foundation New York maakte met 2 andere Amerikaanse steden zo al vele miljoenen dollars vrij voor klimaat-investeringen. Op de afgelopen Bilderberg-conferentie in Virginia USA stond dat steden-netwerk ook al op de agenda. Men roept daarbij steeds dat ‘de’ wetenschap aan hun kant staat. Maar het gaat steeds om een zeer alarmistische uitleg van de klimaat-toekomst.
Ook al zeggen alle data: er is steeds MINDER weer-gerelateerde schade... door de Rockefeller’s gesponsorde clubs, media en academici roepen steeds het tegendeel. En wat je het vaakste hoort (= wat het meeste geld heeft), daar gaan mensen in geloven. Zie deze aankondiging in Scientific American van een ‘onderzoek’ dat het door de Rockefeller Foundation herhaaldeijk gesponsorde World Resources Institute uitvoerde (Maurice Strong van oa Rockefeller Foundation/WWF was daar voorzitter van, club opgericht vanuit WWF/IUCN in 1982).
Samen met ons Hollandse Deltares.
WRI en Deltares ontwikkelden met het PBL een mondiaal vloedvoorspellings-model, gekoppeld aan opwarmings-prognoses in de computer, the Aqueduct Global Flood Analyzer. Dat model voorspelt rampspoed door vloed en zeespiegelrijzing. (wat natuurlijk mogelijk is) En wie mogen wij daar citeren… Is dat geen familie van Pieter Winsemius, met Mc Kinsey de zetbaas van David Rockefeller’s ‘mondiale transitie’ in Nederland?
Ook de Wereldbank doet gezellig mee via de conferentie Understanding Risk waar Winsemius sprak, maar ook Bart van den Hurk van het Code Rood-instituut KNMI. Je ziet waar zulke ‘onafhankelijke wetenschappers’ hun geld aan ontlenen.
Lees verder op Interessante Tijden over deze interessante vorm van belangenbehartiging. En hoe Roger Pielke’s reputatie werd vermoord met door de Rockefeller Foundation gesponsorde clubs en media.
- Omdat ik niet voor Baassie werk, donaties voor mijn tijdrovende uitzoekwerk zijn meer dan welkom. Dan kan Rypke ook meer Resilient worden bij onverwachte rampspoed, zoals wanneer de auto plots stuk gaat. Ik verdien het om fatsoenlijk betaald te krijgen voor werk dat niemand in NL doet/durft te doen.
- PS: ik vel geen oordeel over het waarheidsgehalte van IPCC enz, niemand weet wat het klimaat gaat doen en voor gezonde klimaat-adaptatie zijn goede argumenten te geven. Wel vraag ik me af of mensen niet te zeer met IPCC aan de haal gaan voor financieel gewin…
Dit soort clubs zien zichzelf als de voorbereiders van de toekomst, maar: they ran out of ideas. Daarom zijn het gewoon clubjes belangbehartigers geworden. Ze kennen bepaalde feiten betreffende de menselijke evolutie en proberen daarop in te spelen. Zo zal Rusland een sleutelrol hebben in een toekomstige cultuurperiode. Reden te meer er nu bovenop te zitten en invloed uit te oefenen op de ontwikkelingen.
De steden-invalshoek is een nieuwe. Zo kunnen twijfelende overheden omzeild worden. Een nieuwe manier om ergens geld tegenaan te smijten.
https://www.wired.com/story/climate-change-is-making-cities-sick/