Klimaatgevoeligheid op EIKE-conferentie

François Gervais.

Eerder heb ik verschillende malen aandacht geschonken aan de klimaatgevoeligheid. (Zie onder meer hier.)

Citaat: Klimaatgevoeligheid wordt gedefinieerd als de stijging van de temperatuur als gevolg van een verdubbeling van de CO2-concentratie in de atmosfeer. Het is een cruciale factor in de verwachtingen omtrent de toekomstige opwarming van de aarde (eigenlijk: atmosfeer).

De hoogte van de klimaatgevoeligheid heeft immense implicaties voor het klimaatbeleid. Is de klimaatgevoeligheid hoog, dan legitimeert dat een krachtig klimaatbeleid. Niet dat dat overigens zal helpen, want zelfs als de klimaatovereenkomst van Parijs (een verzameling nationale intentieverklaringen – geen bindende verplichtingen!) geheel zal worden gerealiseerd (hetgeen uiterst onwaarschijnlijk is), zal dat geen meetbaar effect hebben op het klimaat – zelfs niet volgens de modellen van de mainstream klimatologie. Maar het geeft de klimaatbevlogenen en degenen die hun politieke identiteit aan de klimaathysterie hebben verbonden, zo’n aangenaam warm gevoel, terwijl het goed is voor de portemonnee van de talloze economische en financiële belangen die van een actief klimaat- cum duurzaamheidsbeleid profiteren.

Is de klimaatgevoeligheid daarentegen laag, dan is er geen klimaatprobleem en kunnen we onze aandacht en geld richten op de oplossing van werkelijk urgente maatschappelijke problemen. Bij rationele besluitvorming (maar toegegeven, daarvan is bij het klimaatbeleid tot dusver geen sprake) zou men mogen verwachten dat de klimaathype in dat geval een stille dood sterft.

Hoe sterk is de opwarming? Een deel van de klimaatsceptici is van oordeel dat CO2 überhaupt geen opwarming veroorzaakt. Een ander deel erkent dat CO2 een opwarmingseffect heeft, maar dat dat zich bevindt onder de bandbreedte die het VN-klimaatpanel (IPCC) aangeeft: 1,5-4,5°C. Weer een ander deel van de sceptici vermoedt dat de gevoeligheid zich aan de onderkant van de bandbreedte bevindt. De zaak blijft omstreden. In het laatste IPCC-rapport waren de deskundigen het dermate met elkaar oneens dat ze geen overeenstemming konden bereiken over de beste schatting.

De discussie gaat ondertussen voort. Wat zijn de meest recente resultaten?

Dat is wat ik eerder schreef.

Op de recente klimaatconferentie van het ‘Europäisches Institut für Klima und Energie’ (EIKE) in Düsseldorf werd klimaatgevoeligheid door twee sprekers aan de orde gesteld: François Gervais, em. prof. natuurkunde aan de Universiteit van Tours, en Lord Christopher Monckton, onder meer voormalig adviseur van Margaret Thatcher.

Ik pik enkele elementen uit hun voordrachten, waarvan de video’s later op de website van EIKE zullen verschijnen.

Gervais toonde navolgende grafiek, die een geleidelijke daling laat zien van de schattingen/berekeningen van de klimaatgevoeligheid in de ‘peer-reviewed’ literatuur in de loop der tijd tot op heden.

ECS staat voor ‘Equilibrium Climate Sensitivity’, die op lange termijn wordt bereikt. TCR staat voor ‘Transient Climate Response’, die voor een kortere periode geldt.

Gervais was zelf van mening dat de TCR een orde van grootte van 0,4 – 0,6 graden bedroeg. Hij was optimistisch over het effect van CO2 en achtte dat per saldo gunstig voor de natuur. Zijn conclusies:

• The Earth is growing greener.
• The 0.01 % increase of CO2 has helped boost green foliage, plankton, nutritive plants and crops yields.
• Climate does change in particular with alternative periods of warming and cooling every 30 years.
• The anthropogenic contributions appears tiny, well below dangerous levels.
• It would be wise to consume fossil fuels moderately to let an heritage to our great children other than an abyssal debt.
• Towards a change of paradigm? “Benefit of carbon” to be recognized?

Ook Lord Monckton schonk aandacht aan de berekening van de klimaatgevoeligheid. In een duizelingwekkende presentatie, waarin hij misschien wel meer dan honderd afbeeldingen vertoonde vol met formules – die waarschijnlijk niemand kon volgen, zo mij later door een aantal deelnemers werd bevestigd – claimde hij dat zijn team en hij met een eenvoudige formule hadden bewezen dat de klimaatgevoeligheid 1,3 graden C was!

Zijn slotwoord was verbijsterend. Hier in extenso:

Are They worried about our discovery?

In August 2016, while our paper was under review, a copy somehow found its way from the Journal of Climate to the vice-chancellor of East Anglia University, Professor Kevin Richardson. He called 65 professors and doctors in the environmental sciences faculty to a meeting, and yelled: “This is a catastrophe! If the general public ever hear of Monckton’s paper, there will be hell to pay!” He ordered the entire faculty to drop everything and concentrate on going back and recalculating feedbacks so as to refute our paper. Two months later, students had become so concerned at the unavailability of their tutors that they planned a demonstration to demand the instruction they had paid for. The source for this news is one who heard Professor Richardson speak. We know, then, that official climatology is worried.

How revealing that a senior academic describes the good news that, after all, dangerous anthropogenic global warming will not occur as a catastrophe.

We who live in the real world and have no financial vested interest can now celebrate. My team, after up to 15 years’ work for some of us, has proven:

• that official climatology has incorrectly applied mainstream control theory to temperature feedback analysis for more than a century;
• that the erroneous use of perturbation rather than absolute temperature as the input to the feedback loop has led to extravagant overstatements of the feedback fraction;
• that the current feedback fraction is thus about five times the impossible maximum;
• that feedbacks in reality contribute little to global warming;
• that the long-standing problem of the unduly broad interval of climate sensitivities, an artefact of official climatology’s errors of feedback method, is now solved;
• that, after correction of the errors, Charney sensitivity is ~1.3 K, not the 2 to 4.5 K imagined by the models, and certainly not the 10 or even 12 K mentioned by extremists;
• that dangerous global warming was and is a fiction;
• that nothing need be spent on global efforts to control greenhouse gases;
• that the IPCC and UNFCCC are no longer needed;
• that the Paris accord and all such like agreements can be torn up;
• that prices for fuel and power can be halved; that “green” taxes and subsidies can be ended; and
• that, as for the climate scare, es ist vorbei!

Vielen dank!

Een eerdere versie van zijn presentatie kan hier worden bekeken.

Spannend! Ik neem aan dat dit muisje nog wel een staartje zal krijgen.