Trouwe lezers zullen zich herinneren dat ik De Volkskrant vaak heb verweten zich te profileren als apostel van het broeikasevangelie. Dat vond ik extra vervelend, omdat ik het in het algemeen een uitstekende krant vind. Dat is dan ook de reden dat het al vele tientallen jaren mijn lijfblad is. Maar de stelselmatige klimaatpropaganda was m.i. een ernstige smet op haar blazoen, die ik hoogst irritant, tendentieus en een kwaliteitskrant onwaardig vond. Ik heb er overigens altijd vertrouwen in gehad dat de krant op haar schreden zou terugkeren. Maar dat was op dat moment fluiten in het donker.

Maarten Keulemans.

Daar is nu verandering in gekomen met een voortreffelijk, rijk, evenwichtig en boeiend interview van Maarten Keulemans, hoofd van de wetenschapsredactie van de Volkskrant, met Marcel Crok, onder de titel: ‘De klimaatfluisteraar van FvD’. Keulemans geeft hierin ruim podium aan Marcel Crok, een wetenschapsjournalist die zichzelf als klimaatoptimist bestempelt, waarmee hij overigens weinig vrienden heeft gemaakt in kringen van klimaatalarmisten.

Voor zijn interview heeft Maarten Keulemans ook uitgebreid bij mainstream klimatologen geïnformeerd naar wat zij van de denkbeelden van Marcel Crok dachten, waaronder Bart Strengers en Guido van der Werf (een regelmatige en gewaardeerde respondent op dit blog). Daaruit bleek dat er nog een behoorlijke kloof bestaat tussen Crok’s opvattingen en die van de mainstream. Maar ze zijn in ieder geval met elkaar in (respectvolle) discussie. Dat is winst!

Ik pik een aantal elementen uit het interview.

Maarten Keulemans:

Nee, dat had Marcel Crok, klimaatjournalist en al jaren mondig criticus van de gevestigde orde in de klimaatwetenschap, ook niet verwacht. Dat hij nog eens spreker zou zijn op het partijcongres van een nieuwe politieke partij. Een partij waar niet eens per se zijn politieke voorkeur ligt – je zou de stropdas– en autoloze, sjofeltjes levende familieman Crok op het oog eerder indelen bij GroenLinks of Partij voor de Dieren. Maar ja, daar moeten ze weinig van hem hebben. Die ‘klimaatscepticus’ Marcel Crok, met zijn warse boodschap. Thierry Baudet wél. …

Marcel Crok spreekt voor FvD.

Inmiddels heeft Crok zich ontpopt tot een soort partijideoloog klimaatzaken van Forum voor Democratie. Die keer toen Baudet de halve goegemeente op stang joeg met een tweet waarin hij stelde dat CO2 goed is voor de plantjes, het klimaat minder snel opwarmt dan verwacht en de voorspelde weersextremen nog op zich laten wachten? Dan krijgt Crok dus een appje: Marcel, zo zit het toch, hè?

Moet je net Crok hebben. Scheikundige, cijferkenner en auteur van rapporten met titels als Hoe het IPCC goed nieuws over klimaatopwarming verborg of, pas nog, Waarom de KNMI–scenario’s niet zullen uitkomen.

Hij probeert een tegen–narratief te organiseren, zoals dat heet. De andere kant te laten zien van de opvatting die onder wetenschappers, politici en in de media dominant is: het klimaat verandert gevaarlijk snel, en dus moeten we aan de bak, nú, snel, onmiddellijk.

Hij kijkt wel uit. Er wordt ons hier een of ander groen oor aangenaaid, vindt hij. ‘De illusie wordt gewekt dat we het klimaatprobleem wel even kunnen fiksen. Maar intussen zie je dat een kleine, luidruchtige groep activisten het hele overheidsbeleid begint te bepalen. Want de invulling is volledig ideologisch gekleurd: het moet wel met wind en zon, een CO2–arme optie zoals kernenergie ligt niet op tafel. Daarvan word ik opstandig. Dit gaat gewoon niet democratisch.’ …

[Volgens Crok kun je] … op basis van het IPCC ook tot een waanzinnig positief en genuanceerd beeld van klimaatverandering … komen.

Waarom horen we dat positieve verhaal nooit? Waarom legt iedereen alleen de nadruk op de risico’s, de gevaren, de problemen? Ik vind het zorgwekkend dat één kant van het verhaal helemaal buiten beeld blijft.’

Die kant van het verhaal, in een notendop: misschien warmt de aarde veel langzamer op dan iedereen verwacht. Simpelweg omdat broeikasgassen zoals CO2 de temperatuur door allerlei remmen en terugkoppelingen in het systeem niet zo hard opstoken.

Marcel Crok, Nic Lewis.

[…] Crok volgt de lijn van onder meer de Britse wiskundige Nic Lewis: als je ziet hoe de wereldtemperatuur sinds 1860 is opgelopen, lijkt het erop dat CO2 maar half zoveel ‘opwarmkracht’ geeft als de klimaatmodellen aangeven.

Dat zou nogal wat betekenen. ‘Natuurlijk, er is gewoon sprake van opwarming. Het gaat alleen zo’n 30 procent langzamer dan volgens de klimaatmodellen. Tot 2050 krijgen we vermoedelijk slechts enkele tienden van graden erbij. En rond 2100 zitten we op ongeveer 2 graden opwarming ten opzichte van het pre-industriële tijdperk.’

Sterker nog, volgens jullie berekeningen is de opwarmkracht van CO2 zo laag, dat de uitstoot van broeikasgassen niet eens erg omlaag hoeft. ‘Zelfs bij een broeikasgasuitstoot die de rest van de eeuw net boven het niveau van 2015 zit, houd je volgens ons de in Parijs afgesproken klimaatdoelstelling van maximaal 2 graden opwarming binnen bereik. Het is interessant hoe schril het contrast is met de paniekverhalen die je overal hoort. We blijven nooit onder de 2 graden, we moeten CO2 ondergronds opslaan! Puur en alleen omdat men uitgaat van de klimaatmodellen en niet van de observaties. Dat is het cruciale punt.’ …

‘Ik zie vooral een vakgebied dat heel erg bezig is met: hoe kunnen we de klimaatmodellen redden? Vergeet niet: haast alle methodes die men gebruikt, zijn gebaseerd op de klimaatmodellen. Dat is eigenlijk raar. Waar zou normaal je voorkeur naar moeten uitgaan? De waarnemingen. Maar je ziet dat er geen bereidheid is om te zeggen: de observationele schattingen zijn het beste wat we op dit moment hebben.’ …

Openhartig opeens: ‘In 2015, voorafgaand aan het klimaatakkoord van Parijs, realiseerde ik me in toenemende mate: ik ben een roepende in de woestijn geworden. En ik zal het gewoon toegeven: het is niet makkelijk om een roepende in de woestijn te zijn. Je denkt op een gegeven moment: waar ben ik mee bezig? Niemand wil hiernaar luisteren. Je wordt alleen maar in de hoek geduwd. Je hoort er niet bij.’

Volgens Salle Kroonenberg een ‘page-turner’. https://www.destaatvanhet-klimaat.nl/boek-bestellen/

Klimaatkritiek heeft met Donald Trump en Thierry Baudet toch best de wind mee? ‘Af en toe komen er politici bovendrijven die het aandurven om tegengeluid te geven. Maar Trump en Baudet zijn wél uitzonderingen. Als ze op wat voor manier dan ook kritiek uiten op het klimaatverhaal, worden ze meteen beschimpt: schandalig! Toen Trump uit Parijs stapte, sprak de hele wereld er schande van. Dat is waarmee we momenteel in dit debat te maken hebben. Je hebt de goodguys en de badguys. En ik ben de superbadguy natuurlijk. Ik geloof niet eens dat CO2 zo’n groot probleem is.’ …

Vind je nou niet zelf dat je activist bent geworden? Maar dan tégen klimaatbeleid?

‘Zo zie ik mezelf niet. Ik ben ook niet tegen klimaatbeleid, maar mijn beleid zou er wel heel anders uitzien, met veel meer nadruk op aanpassing aan klimaatverandering en minder op extreem dure maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

‘Ik kan niet goed tegen dat gevoel van onrechtvaardigheid, dat we niet het hele verhaal horen. Neem het energieakkoord: minister Kamp heeft nooit gezegd wat het gaat kosten. Niemand die het weet! Terwijl het misschien meer dan 100 miljard euro is. Er is geen debat over in de Kamer geweest, niets. Dat vind ik schokkend. Alle kaarten moeten op tafel liggen. Ook de ongemakkelijke.’

Aldus Maarten Keulemans in diens interview met Marcel Crok.

Dit zijn slechts enkele fragmenten uit het interview, die geen recht doen aan het volledige interview, dat inclusief de foto’s (de minst flatteuze foto’s die ik van Marcel Crok ken), een kleine vijf (!) pagina’s beslaat.

Lees daarom verder hier.

Marcel Crok mag zich dan een roepende in de woestijn voelen, maar zoals Salomon Kroonenberg ooit eens opmerkte: ‘Het wordt wèl steeds drukker in die woestijn.’