Onder deze titel schreef Jaap Tielbeke onlangs een artikel in de Groene Amsterdammer, waarin alle sjibbolets van de klimaathysterie weer eens de revue passeerden en de wetenschappers en anderen die zo hun twijfels hebben bij de menselijke broeikashypothese, werden uitgemaakt voor ‘geharnaste klimaatontkenners’, ‘schuimbekkend trollenleger’, ‘pseudosceptici’, ‘fanatieke twijfelzaaiers’ en ‘verwarde kwakzalvers’.

Het was weer een hoogstandje van vaderlandse journalistiek. Gaat het hier om een ervaren wetenschapsjournalist, die zijn sporen heeft verdiend op het gebied van klimaat? Oeps! Jaap Tielbeke is helemaal geen wetenschapsjournalist, maar heeft internationale betrekkingen en filosofie gestudeerd. Een journalistieke beunhaas dus wat betreft ‘klimaat’ – een terrein waarvan hij geen verstand heeft, zoals zal blijken.

Citaat:

Nu de verduurzaming van Nederland vorm moet krijgen, proberen pseudosceptici het klimaatdebat te verstoren met een desinformatiecampagne. Hun tactieken zijn bekend, maar daarom niet minder hinderlijk.

En Galileo Galilei dan? Ging hij niet ook dwars tegen de vermeende consensus in, gedreven door een onstilbare honger naar de waarheid, onbevreesd voor intimidatie en wars van dogma’s? Is zijn verhaal niet het ultieme bewijs dat de meerderheid niet altijd het gelijk aan haar zijde heeft? Nee, geharnaste klimaatontkenners laten zich niet zomaar overtuigen door de tegenwerping dat minstens 97 procent van de klimaatwetenschappers het erover eens is dat de mens verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. Zoals Galileo de leerstellingen van de katholieke kerk trotseerde, zo weigeren zij zich te conformeren aan de ‘klimaatreligie’. Hoe groter de overeenstemming, hoe verdachter de bevindingen, lijkt hun credo.

Die 97% is een hardnekkig sprookje, zoals we hier al zo vaak hebben betoogd. Zie bijvoorbeeld hier. Een echt grondige deconstructie van de 97% door Marcel Crok vindt u hier. Maar tot op heden is dat nog niet ingezonken. Had Tielbeke niet even een fact check moeten doen voordat hij deze desinformatie neerpende? Los daarvan, consensus is geen wetenschappelijk bewijs. Verwijzing daarnaar is een zwaktebod, ja, zelfs een duidelijk signaal dat er iets niet klopt met de bewijsvoering.

Citaat:

Dat er mensen bestaan die weigeren te geloven dat de mens de temperatuur doet stijgen, is geen nieuws.

Alweer onzin. Klimaatsceptici erkennen de opwarming van de atmosfeer. De overgrote meerderheid erkent een menselijke rol daarin. Maar zij beklemtonen, op goede gronden, de onzekerheid over hoe groot die rol is. In het algemeen achten zij deze rol van beperkte betekenis. En zeker niet alarmerend!

Citaat:

Maar sinds de presentatie van het voorlopige klimaatakkoord is het duurzaamheidsdebat een frontlinie geworden van de voortwoekerende cultuuroorlog.

Alweer onzin. Het klimaatakkoord heeft slechts zijdelings met duurzaamheid te maken. Die twee moeten goed van elkaar worden onderscheiden. Het klimaatdebat richt zich vooral op hernieuwbare energie. Die heeft weinig tot niets te maken met milieu, duurzaamheid, vermindering van CO2-uitstoot of zelfs met klimaat. Het grootste deel van de zogenaamde duurzame energie bestaat uit het verbranden van houtsnippers voor elektriciteitsopwekking, waarvoor natuur wordt vernietigd en bossen worden opgebrand, hetgeen tot verhoogde CO2–uitstoot leidt. Zie hier.

Wind– en zonne–energie zijn niet allen duur en milieuonvriendelijk, maar leiden bovendien niet of nauwelijks tot verminderde CO2–uitstoot. Voor het opruimen van windmolens en zonnepanelen na het verstrijken van hun levensduur zijn nog geen goede milieuvriendelijke opties voorhanden. Verder maken zij slechts een minuscuul deel uit van het totale energieverbruik. Zie hier.

Citaat:

Naar goed gebruik gaat zo’n cultuuroorlog gepaard met een desinformatiecampagne, compleet met verdraaide feiten, misleidende data en klinkklare onzin. En wie hoopte dat dit offensief beperkt zou blijven tot sociale media of obscure websites komt bedrogen uit. Vlak voor de jaarwisseling pakte De Telegraaf groot uit met nieuws over een ‘manifest’ dat was ondertekend door ‘24 professoren, ingenieurs en andere experts’. Daarin waarschuwen ze voor ‘rampzalige’ gevolgen van de klimaatwet. ‘Handhaving ervan veroorzaakt een catastrofe van armoede, kou en honger. Economisch maakt het Nederland tot een derdewereldland.’

Wetenschappelijke onderbouwing voor die tamelijk alarmistische stelling ontbreekt, maar dat mag eigenlijk geen verrassing wekken als je het lijstje ‘deskundigen’ onder de loep neemt. Bijna een derde van de ondertekenaars werkte vroeger bij Shell en minder dan de helft komt uit de wetenschap, ontdekte weblog Sargasso. Alle academici zijn bovendien al lang en breed met emeritaat en geen enkele heeft een achtergrond in klimaatwetenschap. Dat verklaart waarschijnlijk waarom er in het Telegraaf-artikel gretig wordt geput uit het standaardrepertoire van klimaatontkenners (laten we wel wezen: met ‘scepsis’ heeft dit niets te maken).

Inmiddels hebben nog zo’n 1500 mensen het manifest ondertekend. Vele van de eerste ondertekenaars hebben een hoogst respectabele wetenschappelijke staat van dienst, zulks in tegenstelling tot de vele klimaatactivisten die thans het maatschappelijke debat domineren. Wat weten Nijpels, Samsom, Minnesma, Notenboom, Rotmans en Thijssen bijvoorbeeld van klimaat af? En heeft Hiemstra over klimaat gepubliceerd in de peer-reviewed literatuur? En wat is er mis met de Shell–achtergrond van een aantal ondertekenaars? Zij hebben verantwoordelijke functies vervuld bij een bedrijf dat van grote betekenis is geweest – en nog is – voor de welvaartsgroei die Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog heeft gekend. Niet alleen Shell maar ook andere fossiele energiebedrijven hebben ons generaties lang van betaalbare energie voorzien, waarvan wij allen hebben geprofiteerd. Diskwalificeert dat hun steun voor het manifest? Laten we alsjeblieft serieus blijven!

Citaat:

Populair is de laatste tijd vooral het argument dat iedere inspanning vergeefs is, omdat onze nationale bijdrage verwaarloosbaar is. Alsof er ook maar iemand is die zal beweren dat Nederland in z’n eentje het hoofd kan bieden aan zo’n overweldigend mondiaal probleem. Daarom zijn er internationale afspraken gemaakt.

Ja, en het blijkt dat die internationale afspraken niet-bindend en boterzacht zijn. Zie hier. Laten we toch alsjeblieft realistisch blijven.

Citaat:

In het spiegeluniversum van klimaatontkenners is het de groene beweging die beleidsmakers in de houdgreep heeft, de hard werkende Nederlander op kosten jaagt en ondertussen haar eigen zakken vult. Het is een even brutale als bespottelijke omkering. In werkelijkheid is het natuurlijk de fossiele industrie die politieke invloed koopt, alles in het werk stelt om haar schadelijke winstmodel overeind te houden en de rekening doorschuift naar de belastingbetaler. Onderzoekers van Drexel University becijferden dat er in Amerika tussen 2000 en 2016 meer dan twee miljard dollar werd uitgegeven aan de lobby rondom klimaatbeleid.

Twee miljard dollar in 16 jaar (als het al waar is) is een schijntje als dat wordt vergeleken met de bedragen die zijn gemoeid met de (officiële) klimaatpropaganda. Zie hier.

Citaat:

Terwijl we al lang weten wat waar is en wat niet. Het valt allemaal te lezen in de IPCC-rapporten die met iedere update verontrustender klinken. Die rapporten zijn het resultaat van werkelijk sceptische wetenschapsbeoefening, het onophoudelijk toetsen van hypotheses en die waar nodig bijstellen en aanscherpen. Juist daarom is de consensus over klimaatverandering zo stevig: sinds de Britse fysicus John Tyndall in 1859 het broeikaseffect beschreef, zijn er talloze onderzoeken gedaan naar het effect van de menselijke activiteit en de uitstoot van CO2 op de temperatuur op aarde en hoewel de wetenschap nooit af is, staat één ding buiten kijf: als we de uitstoot van broeikasgassen niet rap terugdringen, zal het leven op aarde voor toekomstige generaties een stuk onaangenamer worden. Daar verandert een manifest van een stel verwarde kwakzalvers die zich moedige vrijdenkers wanen niets aan, net zo min als dat zwaartekracht zich laat afschaffen met een referendum. Om Galileo te parafraseren: eppur si scalda (en toch warmt het op).

Aldus Jaap Tielbeke in de Groene Amsterdammer.

Lees verder hier.

Maar waar blijft dan toch die verschrikkelijke opwarming?

Al met al een presenteert Tielbeke een aaneenschakeling van citaten uit de klimaatalarmistische catechismus, zonder dat de auteur ook maar enig benul toont van de inhoudelijke tekortkomingen daarvan, de wetenschappelijke bezwaren die daartegen zijn ingebracht, en dat alles zonder enige verwijzing naar recente literatuur, alsmede het feit dat het klimaatalarmisme niet klopt de waarnemingen.

En dan de olifant in de zaal! Opnieuw geen melding van de gigantische wanverhouding tussen de astronomische kosten van het klimaatbeleid, dat thans in ons land in de stijgers staat, zo’n 1000 miljard euro, en het hypothetische temperatuureffect daarvan: 0,000 en nog wat graden Celsius minder opwarming in 2100. Maar ja, zoals Heer Bommel placht te zeggen tegen Tom Poes: ‘Geld speelt geen rol, jonge vriend.’

Zoals wij hier al zo vaak hebben betoogd, is ‘antropogene klimaatverandering’ verheven tot een pseudo–religie – een dogma waaraan niet meer mag worden getwijfeld en waarvan de ‘ketters’ dienen te worden gestigmatiseerd en geëxcommuniceerd, zo niet erger.

Jaap Tielbeke toont zich in dit artikel een ideologisch gedreven ignoramus. Naast journalist voor de Groene Amsterdammer, is hij ook werkgroepbegeleider filosofie van de managementwetenschappen aan de Radbouduniveriteit in Nijmegen. Het ondermaatse wetenschappelijke en respectloze gehalte van zijn stukje lijkt mij geen aanbeveling voor deze universiteit. Een openhartig gesprek met zijn decaan lijkt mij het minste om te voorkomen dat hij ook in de toekomst het verspreiden van geplagieerde desinformatie blijft verkiezen boven het zoeken naar waarheid.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: