Marcel Crok bij Weltschmerz.

In een interview van Jan van Friesland met Rob de Vos schonk Climategate.nl eerder aandacht aan het raadsel van de verdwenen hittegolven in de temperatuurdata van het KNMI.

De zender Weltschmerz, die belangrijke thema’s oprakelt die de reguliere media laten liggen, gaf medeauteur van het rapport en wetenschapsjournalist, Marcel Crok, podium om uit te leggen wat het nogal technische onderzoek – dus moeilijk toegankelijk voor niet-deskundigen – behelsde. Rico Brouwer was de interviewer.

Het is een fors interview, waarin veel aan de orde kwam. De belangrijkste conclusie van het rapport was dat door de door het KNMI toegepaste methode van de reconstructie van historische temperatuurreeksen (‘homogenisatie’ genoemd in vakjargon) het beeld van opwarming in Nederland was versterkt – zulks in strijd met de waarnemingen. Hierbij is een methode gevolgd die nogal wat vragen oproept.

Het interview mondde uit in een pleidooi van Marcel Crok om de door het KNMI gemaakte reconstructie van temperatuurreeksen nog eens door een onafhankelijk onderzoeksteam te laten beoordelen.

Kijk hier.

Ik herinner mij dat tijdens een symposium vele jaren geleden, georganiseerd door het KNMI, waar de gerenommeerde Amerikaanse klimaatscepticus Fred Singer als prominente gastspreker optrad, de voorzitter, Gerbrand Komen, voormalig Directeur Wetenschap van het KNMI, aan de toehoorders vroeg of zij van mening waren dat het KNMI een ‘onneembaar bastion’ was. Daarop gingen vele handen in de zaal omhoog. Het KNMI heeft thans de kans om te bewijzen dat de handopstekers ongelijk hadden.

Een van de reguliere respondenten op dit blog, zocht maandagavond contact met het KNMI om te vragen wat zij vonden van het rapport? Woordvoerder Cees Molenaars vertelde haar dat het rapport van Crok niet serieus wordt genomen en dat het te veel eer voor Crok zou zijn om hem van repliek te dienen.

Dat was geen bemoedigende reactie, die van een zekere hooghartigheid getuigt. Maar inmiddels heeft de Tweede Kamer een motie aangenomen waarin  Stientje van Veldhoven, staatssecretaris  van Infrastructuur en Waterstaat, wordt verzocht het KNMI een brief te sturen waarin om nadere uitleg wordt gevraagd. Nu maar hopen dat het KNMI niet vindt dat het te veel eer voor haar zou zijn om haar antwoord te geven.

Maar Nederland is maar een klein land. In andere landen gebeurt zoiets natuurlijk niet, toch? Ho, ho, ho, wacht eens even! Ook in andere landen hebben soortgelijke aanpassingen/correcties/homogenisaties van temperatuurmetingen plaatsgevonden. Het resultaat was altijd hetzelfde: een versterking van de ogenschijnlijke opwarming. Een wat ouder overzicht daarvan is hier te vinden: Oude tegels lichten.

Ik citeer:

… Het is een slecht klimaat voor de wetenschap. Bij elke tegel die je oplicht komt je een walm van manipulatie tegemoet.

In mijn eerder bericht,‘Kiwigate: kloon van Climategate’, schreef ik dat het tegels lichten onverdroten doorgaat. Dat was niet helemaal correct. De tegels zijn al lang gelicht, maar slechts weinigen hebben de moeite genomen om te kijken wat daaronder tevoorschijn kwam. En dat blijkt niet zo fraai te zijn.

Naast Climategate en al die andere ‘gates’ is er nog de tot dusver nagenoeg onopgemerkte Nordicgate. De ruwe temperatuurdata van de Noordse landen laten – met uitzondering wellicht van het dichterbevolkte Denemarken – geen of nauwelijks opwarming zien.

In dit verband is dit Fins tv-programma de moeite van het bekijken waard. Hierin tonen Finse klimatologen grafiek na grafiek van historische temperatuurreeksen van verschillende meetstations in Finland en Rusland, die geen enkele opwarming laten zien. (Hebben we zo’n programma al op de Nederlandse tv gezien?)

En dan is er Russiagate. De CRU (‘Climatic Research Unit’ van de Universiteit van East Anglia) heeft de resultaten van grote aantallen meetstation op het Russische platteland (die in het algemeen geen opwarming laten zien (in tegenstelling tot de stedelijke gebieden als gevolg van het stadseffect) genegeerd. De vraag rijst dan of ze niet het stadseffect hebben gemeten in plaats van de opwarming van de aarde.

Capital Hill rapporteerde daarover. …

Andrei Illarionov geeft hier nadere toelichting (ga naar de voordracht – óók video boven op de pagina – van Illarionov).

Ook mogen we Chinagate niet vergeten. NewAmerican rapporteerde daarover … Lees verder hier.

En dan is er nog Australiagate. Dit keer gaat het niet om bewerking van de temperatuurgegevens door de CRU, maar het GISS (Goddard Institute of Space Studies), een andere leverancier van temperatuurgegevens van het VN-klimaatpanel (IPCC). …

En ten slotte is er Americagate, onthuld door Joe d’Aleo en Anthony Watts. Hun onderzoek had betrekking op temperatuurgegevens van het GISS en de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration, ook een toeleverancier van het IPCC).

Zie ook hier.

[Sommige links werken niet meer.]

Maar het sjoemelen met temperatuurgegevens gaat nog steeds onverdroten door. Dus nog maar twee voorbeelden: uit de VS en Australië.

Hier een recente getuigenis van Tony Heller voor de Energy, Environment and Telecommunication Committee van de voor Washington State Senate, van 7 februari 2019. Heller is zijn leven lang pro milieu geweest. Maar het sjoemelen met temperatuurdata door NASA en NOAA acht hij verwerpelijk. Volgens hem gaat de prioriteit die aan het klimaatbeleid wordt gegeven ten koste van het milieu. Het is opmerkelijk dat na homogenisatie de temperatuurreeksen zonder uitzondering meer opwarming aangeven dan daarvoor.

Zijn conclusie:

Climate data has been grossly mishandled.

Een laatste voorbeeld betreft Australië. Jennifer Marohasy legt hier uit wat daar is gebeurd.

 

Elke onbevooroordeelde waarnemer zou uit al deze informatie de onontkoombare conclusie trekken dat er in vele landen grootschalige en doelbewuste manipulatie van temperatuurgegevens heeft plaatsgevonden door verschillende meteorologische instellingen. Maar kennelijk heeft de vrees voor die verschrikkelijke opwarming (die overigens maar steeds niet wil komen) de geesten zodanig beneveld dat dit tot dusver betrekkelijk onopgemerkt is gebleven bij het grote publiek.

De datamanipulatie van het KNMI past dus in een groter patroon van datamanipulatie wereldwijd door meteorologische diensten. Dat voegt een extra dimensie toe aan het onderzoek Marcel Crok en Rob de Vos c.s.