Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Voor de verandering gaan diertjes en plantjes weer eens massaal naar de knoppen. Zie hier.

Massaal uitsterven is en blijft de nummer 1 van het verlanglijstje van de CAGW-rampologen. Van tijd tot tijd en al decennialang poogt de nimmer uitstervende species der rampologen de wereld op te schrikken met dramatische verhalen over massaextinctie. Nu de ijsbeer het vertikt om uit te sterven en de walrus het als opvolger poster child niet overtuigend doet, verscheen er onlangs weer een rapport uit de hoek van de VN. Het gaat nu echt gebeuren (nou ja, op grond van modellen ergens in de toekomst dan) en dat komt allemaal door catastrofale klimaatverandering en dit is de schuld van de menselijke welvaartsoort, een lagere variant van de planeetredsoort ook wel de Deugmens geheten (te herkennen aan een Pavlovachtige morele verontwaardiging bij confrontatie met een CAGW-sceptische opinie).

Nu dan, hieronder staat een interessante vaststelling

Bij berichten over biodiversiteit gaat het meestal om trends in de populaties van de 76.000 planten- en diersoorten die beschreven staan in de Rode Lijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN). Dat zijn in totaal 4,2 procent van de bij de wetenschap bekende 1,8 miljoen soorten. Ruim 22.000 daarvan vallen in de categorie ‘kwetsbaar’ of ‘(kritiek) bedreigd’. Natuurbeschermers tonen daarbij niet verrassend een sterke voorkeur voor charismatische vogels en zoogdieren, een kleine 1 procent van de alle bekende soorten. Van 99 procent van de ‘bekende’ biodiversiteit bestaan vrijwel geen betrouwbare data over populaties en verspreiding.

Hoe erg is dat allemaal?

Sinds 1500 stierven 901 van de 1,8 miljoen soorten uit in het wild. Daarvan overleven nog 69 soorten in gevangenschap in een fok- of kweekprogramma. Dus stierf 0,05 procent van alle bekende soorten uit. Bron hier.

Ook Lomborg schreef al over de onjuiste informatie betreffende dit onderwerp in zijn boek The Skeptical Environmentalist. Die overdramatisering blijkt gebaseerd op modellen. Lees: een immer verschuivende horizon van speculatie. Niet door feiten bevestigde projecties. Het wordt een eentonig verhaal dat van die modellen.

Onlangs verscheen dan het zoveelste, en eerder genoemde, rapport over massale uitsterving. Marc Moreno o.a. werd over dit jongste rapport bevraagd.

Wij lezen hierin bijvoorbeeld:

The report’s summary had to be approved by representatives of all 109 nations. These representatives are not scientists, but they are politicians, subject to lobbying and media pressure and their own self-interests. This is clearly a political process — not a scientific process. This is the same hijacking of science by politicians and UN bureaucrats that has always occurred in the UN IPCC climate reports.

Dit zijn geen malse verwijten. Deze worden nog een stuk heftiger, maar allereerst een verwijzing naar een centraal, lees marxistisch, geleide transitie:

Figueres explained, “This is a centralized transformation that is taking place because governments have decided that they need to listen to science.” Listen to science? The UN claims to be the “authority” on the science and the UN gets to put itself in charge of the “solutions.” How convenient.

Vervolgens:

Laframboise also found a serious lack of transparency in this new UN biodiversity report, giving the report “a failing grade”. Within days of the UN’s report release, major questions about the scientific claims began to emerge. “This new [UN] extinction study is just the latest example of misuse and abuse of the scientific process designed to sow fear of an impending climate apocalypse.”

Ook hier blijkt ondoorzichtigheid de kop op te steken. Opnieuw, en zoals gebruikelijk, kan eerder een alarmistische toon alsmede een verwijt aan het adres van de moderne mens worden vastgesteld dan een reproduceerbaar verhaal. Het commentaar gaat verder:

The IPCC admits that there is no evidence climate change has led to even a single species becoming extinct thus far. At most, the draft report says, climate change may have played a role in the disappearance of a few amphibians, freshwater fish and mollusks. Yet even the icons of catastrophic global warming, the polar bears, are doing surprisingly well. Zie hier.

Een aardige aansluitende constatering is dan ook o.a. deze:

Perhaps the most high profile species prediction failure of the UN and former Vice President Al Gore has been with polar bears. Why has Al Gore has gone silent on the extinction scare of polar bears? Gore featured the bears in 2006 film, but how many references to polar bears were in Gore’s 2017 sequel? Five references? Three? No. How about zero. The polar bears were completely absent in his 2017 sequel. The reason? Simple. The polar bear population keeps rising. Zie hier

De verklaring van Patrick Moore over dat rapport opent eveneens behartenswaardige uitspraken, zoals:

The UN IBPES claims there are 8 million species. Yet only 1,8 million species have been identified and named. Thus the IBPES believes there are 6,2 million unidentified and unnamed species. Therefore one million of the unknown species could go extinct overnight and we would not notice it because we would not know they had existed. This is highly unprofessional. Scientists should not, in fact cannot, predict estimates of endangered species or species extinction based on millions of undocumented species.

Met andere woorden: miljoenen spookdiersoorten. Dit doet een beetje denken aan de in de grond speculatieve (hoe groot is immers de feitelijke zekerheid?) projecties van het KNMI over de lange termijn. Hoe lang? Meegaand met de immer wijkende horizon? Zonder alle onbekende natuurlijke invloeden blijft het speculeren over spookweersextremen. Zie ook hier. Angst inboezemen met pseudo-wetenschappelijke nonsens, laat staan het 97%-consensus argument, is een zwaktebod. Hoe toepasselijk is dan ook de IJzeren Driehoek hieronder.

Angst zaaien is de meest lucratieve inkomstenbron immers, maar het is tegelijkertijd een moreel weinig verheffende bezigheid die o.a. maatschappelijke en menselijke ontwikkeling remt en voortvloeit uit gebrek aan wetenschappelijke bewijskracht. Dit voert als een rode draad vanaf het begin af aan door de activiteiten van het IPCC en alle spin off van dien, (massaextinctie o.a.) en het planeconomisch aandoende energie- en klimaatbeleid. Het zou dus een verademing zijn als de VN (IPCC) zich met normale wetenschap zou bezig houden i.p.v. ideologisch eenzijdige politiek. Vooralsnog is het geen aanbeveling voor wat klimaatwetenschap heet, deze aanhoudende omgekeerde correlatie tussen angst zaaien en betrouwbare wetenschap. Kan klimaatwetenschap niet zonder?

Astronomische verspillingen aan het oplossen van niet bestaande problemen als de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming), irrationele veiligheidseisen aan kernenergie et cetera vormen daardoor toenemende economische belemmeringen waar de komende generatie de huidige uiteindelijk niet dankbaar voor zal zijn, hoe geïndoctrineerd ze ook nu (ogenschijnlijk?)moge zijn. Het hangt er vanaf hoe open men uiteindelijk staat voor falsificeren hetgeen overigens steeds makkelijker wordt naarmate meer klimaatwetenschappelijk gerelateerde (doem)projecties falen. Dit zal best goed komen. Daar heb ik vertrouwen in. Gezond verstand keert altijd terug.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: