Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

De waanzinnige veertiende eeuw (originele titel: A Distant Mirror: The Calamitous 14th Century) is een boek van de Amerikaanse historica Barbara Tuchman uit 1978 dat verhaalt over het veertiende-eeuwse Europa. De Engelse titel van het boek verwijst naar Tuchmans stelling dat de dood en het lijden van de mensen van de 14de eeuw een verre spiegel zijn van die van de 20ste eeuw. Het boek behandelt de rampen die Europa in de veertiende eeuw troffen. Een van die rampen was het invallen van de Kleine IJstijd.

Bron.

Deze periode van extreme koude met winters die van oktober tot mei konden duren, geregeld dichtgevroren Theems en zelfs een keer de haven van Marseille, teisterde Europa bovenop de pest en vele oorlogen. Gedocumenteerde rampen vanwege koude. Waar zijn de gedocumenteerde rampen van bijvoorbeeld de Romeinse Opwarming en de Middeleeuwse Opwarming, de wereld in brand zuchtend onder afschuwelijke droogtes? Dat waren nu juist tijden van voorspoed. Er waren bijvoorbeeld wijnbouw in Engeland en graancultuur en veeteelt in Groenland. Hier.

Graan op Groenland hoef je nu niet te proberen. Waar komt dan toch die paniek vandaan over het beetje opwarming na de Kleine IJstijd die rond 1850 eindigde?

Het woord opwarming trouwens maakte een opmerkelijke evolutie door. Eerst was het opwarming, toen werd het klimaatverandering, daarna klimaatprobleem en nu klimaatcrisis. Zou het echt? Er is immers wereldwijd niets bijzonders aan de hand buiten de gebruikelijke droogtes, natuurlijke bosbranden, tropische orkanen etc.

Integendeel, het gaat steeds beter op alle terreinen. Landbouwopbrengsten blijven stijgen, armoe, kindersterfte etc. nemen nog steeds sterk af. Het aantal doden door natuurrampen is met 95% gedaald dankzij effectieve adaptatie. Het aantal natuurrampen is niet toegenomen, sommige zelfs afgenomen.

Dit is de realiteit. Daarom is het zo schrijnend dat puur door stompzinnige agitatie en stoken van allerlei organisaties, individuen en slecht geïnformeerde media, al dan niet moedwillig, een volledig tegengesteld beeld wordt geschapen.

Nee, de ijsbeer gedijt prima, nee Afrika verhongert niet massaal, integendeel zelfs. Geen hongersnoden meer in India en Ethiopië, noch massale overstromingen in Bangladesh zoals in de jaren 70. Allemaal het gevolg van het werk van moreel hoogstaande en betrouwbare wetenschappers, ingenieurs en weldenkende beleidsmakers. Wat een verschil met de huidige waanzinnige periode van klimaatbeleid waarin nefast groepsdenken weldadige ratio verpulvert.

Dankzij de politisering van de klimaatwetenschap – wat dit ook moge inhouden – is het IPCC in de ban van de ecologistische waan van Maurice Strong geraakt. Het mandaat van het IPCC onthulde van meet af aan die misantrope ideologie. Al spoedig raakte het IPCC in de ban van het groepsdenken dat zich als de 14e – eeuwse pest het denken in alle uithoeken besmette en tot de huidige waanzin heeft geleid.

Het resultaat moge bekend zijn door de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) van velen onzer politieke leiders. Dit, in combinatie met de overweldigende weerlegging van die theorie, drijft tot steeds extremere hysterie i.p.v. rationaliteit. Dachten wij dat wij alles hadden gehad met een gedresseerd klimaatslavinnetje, komt Extinction Rebellion als product van onwetendheid tevoorschijn. Erg hoog is hun kennis net zo min. Zie hier

Dit wordt bevestigd door onderstaand commentaar:

This was, of course, Extinction Rebellion. Let us no longer beat around the bush about these people. This is an upper-middle-class death cult. This is a millenarian movement that might speak of science, but which is driven by sheer irrationalism. By fear, moral exhaustion and misanthropy. This is the deflated, self-loathing bourgeoisie coming together to project their own psycho-social hang-ups on to society at large. They must be criticised and ridiculed out of existence.

Bron.

Ware woorden lijken mij. Het type dat rebelleren belangrijker vindt dan zelf nadenken. Het type dat zich voor elk postmoderne hype-karretje laat spannen vanwege onwetendheid. Het naïeve type dat blindelings een petitie ondertekent tegen de gevaren van Dihydrogen monoxide. Zullen we het eens vergelijken met het gangbare patroon van huidige klimaatalarmisme of kernenergie of stikstof:

Dihydrogen monoxide:

  • is also known as hydroxyl acid, and is the major component of acid rain.
  • contributes to the “greenhouse effect“.
  • may cause severe burns.
  • contributes to the erosion of our natural landscape.
  • accelerates corrosion and rusting of many metals.
  • may cause electrical failures and decreased effectiveness of automobile brakes.
  • has been found in excised tumors of terminal cancer patients.

Despite the danger, dihydrogen monoxide is often used:

  • as an industrial solvent and coolant.
  • in nuclear power plants.
  • in the production of styrofoam.
  • as a fire retardant.
  • in many forms of cruel animal research.
  • in the distribution of pesticides.
  • Even after washing, produce remains contaminated by this chemical.
  • as an additive in certain “junk-foods” and other food products.

Het gaat dus over water. Bron.

Het is dit soort goedgeklede -met dank aan de petrochemische industrie- groep hernieuwbare 14e- eeuwse flagellanten -zonder de oncomfortabele pijn van toen-, die blindelings een leider volgt. Het blijft een terugkerend verschijnsel in de geschiedenis. Het blijft geen verheffend verschijnsel. Al helemaal doordat onze politici zo onkritisch de ezelsoren laten hangen naar dit getalsmatig onbeduidend groepje fanaten.

De term klimaatcrisis is gelijkwaardig aan de term klimaathysterie. Het is zaak zich niet te laten intimideren maar hen als de pestratten van toen te bestrijden. Zo stelt Nanninga (FvD) in de Amsterdamse gemeenteraad:

Oppakken, dna afstaan en voor de rechter ermee, als dat de blokkeerfriezen-aanpak is dan zeker ook voor dit klimaatgajes.’ Linkse beroepsnietsnutten, werkloze klimaathippies en ecologische lapswanzen voelen zich nou eenmaal thuis in Amsterdam.

Bron.

Het blijft een intrigerende vraag waarom links (Democrats) zich zo, tot op het bezetene af, aangetrokken voelt tot het idee van klimaatbestrijding, of wat ik me hierbij moet voorstellen? Mitigatie dus i.p.v. voor de hand liggende adaptatie dat al onheuglijke tijd succesvol is. Het antwoord moet toch te vinden zijn in een symbiose tussen obsessief ecologisme en planeconomische ideologie. Wat heeft dit te maken met wetenschap, vraagt elk weldenkend mens zich af? Wie zijn die lieden eigenlijk?

‘Het politieke establishment heeft gefaald in het beschermen van de mensen tegen vervuiling, het voorkomen van het massale uitsterven van soorten op de aarde en het mogelijke uitsterven van de mensheid in de nabije toekomst. Daarom moeten we rebelleren om het voortbestaan van burgers en onze natuurlijke wereld te garanderen of we verliezen alles wat we liefhebben,’ staat in een verklaring op Facebook.

Bron.

Gefaald? Hoezo dan? Hysterische flauwekul. Dit soort hysterisch doemdenken is nooit veraf, al duizenden jaren niet. Het gevolg van onwetendheid met redeloze angst en het aanwijzen van een imaginaire zondebok als gevolg. Het bepaalde mede de waanzin van de 14e en nu die van onze eeuw. Ook nu is sprake van dezelfde primitieve onwetendheid, of kwalijker, ideologische indoctrinatie van schoolkinderen in de leer van een nieuwe imaginaire zondebok.

Kinderen zijn de toekomst, maar dat maakt ze nog geen heiligen. Zij beschikken niet over een magische, pure wijsheid waar volwassenen per se naar moeten luisteren. Hun idealisme van welke soort dan ook is schattig, maar ook irrelevant en potentieel gevaarlijk, want het ontaardt algauw in radicalisme. Vurige overtuigingen gaan altijd gepaard met blindheid voor onwenselijke feiten en met het moreel diskwalificeren van andersdenkenden.

Bron.

Dit lijken mij verstandige woorden. Helaas echter gaat de vergoddelijking van een geïndoctrineerd Zweeds meisje juist de kant op van hysterische klimaatradicalisering. Dezelfde radicalisering die ook doorklinkt in de toespraak van Timmermans. Hier.

Met grote bezorgdheid zien talloze weldenkende, maar genegeerde, burgers deze klimaatradicalisering hand over hand toenemen. Een radicalisering die onze maatschappij en welvaart alsmede die van ontwikkelingslanden bedreigt. Een radicalisering die de privé levens van de burgers verziekt en de persoonlijke vrijheid en levenssfeer bedreigt. In dit opzicht schept die Groen-populistische toespraak van Timmermans een zeer grimmig toekomstbeeld, waar het de vrijheid van het individu betreft en diens koopkracht.

Deze escalerende klimaatradicalisering komt doordat het IPCC een in wetenschappelijke zin gefaald instituut blijkt vanwege alleen al het mandaat. Maar ook het falen van de doemscenario’s na al die decennia van onheilsprofetieën, het falen van de klimaatmodellen die evidente onwetendheid blootleggen. Modellen die slechts lange termijn weersvoorspellingen zijn en niets uitstaande hebben met de complexe oorzaken achter klimaatveranderingen. CO2 blijkt in dit geheel slechts een geïsoleerde eenzijdig opgeblazen ecologistisch ideologische factor.

Deze botsing tussen kortzichtige eenzijdigheid en gebrek aan overtuigende argumenten leidt tot irrationele radicalisering daar de protagonisten tot elke prijs hun intolerante ideologie willen opleggen. Het is slechts een teken van machteloosheid die men niet onder ogen durft te zien Het 97%-consensus argument is dan ook het meest fatale argument gebleken, omdat het zich nu tegen het alwetende wetenschappelijk autoritaire standpunt keert: die 97% beroept zich op gebleken falen van ditzelfde standpunt. Ter illustratie schreef Leon de Winter het volgende:

De Club van Rome putte zich in 1972 ook uit in ondergangsvoorspellingen met het rapport ’De grenzen aan de groei’. Deze club voorspelde de totale ondergang van alles. Volgens dat rapport waren we nu allemaal gecrepeerd en waren alle grondstoffen verbruikt en was de mensheid gekrompen tot een paar miljoen armzalige hongerlijers op zoek naar een overwoekerd aardappelveld.

Het KNMI beweert dat het weet wat op 6 oktober in het jaar 2100 ongeveer het weer zal zijn. Mag ik daaraan twijfelen of eindig ik dan op de brandstapel?

Bron.

De conclusie moge duidelijk zijn: door klimaatradicalisering gedreven hysterie waar elke vorm van wetenschapsbeoefening aan ontbreekt leidt tot teloorgang. Ik wens dan ook in het bijzonder Timmermans veel sterkte net als met zijn niet minder ambitieuze, doch gefaalde, terugdringing van de regelgeving. De wereld zal nog een poepie ruiken als het aan hem ligt. We zullen afwachten.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden).