Jan – Greta – Jacobs, geflankeerd door paranimfen, Ferdinand Meeus en Hans Labohm.

Een bijdrage van Rob Lemeire en Jan Jacobs (België).

De Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudowetenschap en het Paranormale (SKEPP) deelt jaarlijks een prijs – de Zesde Vijs – uit aan ‘iemand die zich verdienstelijk heeft gemaakt in het verspreiden van objectieve kennis inzake pseudowetenschap en het paranormale’. Tegelijk geeft SKEPP ook vaak een blamage, een ‘negatieve prijs’ – de beruchte ‘Skeptische Put’. Die is voor ‘diegene die zich uitzonderlijk onkritisch heeft opgesteld en de popularisering van kennis en wetenschap totaal verkeerd heeft begrepen’. Voor 2018, de uitreiking kende blijkbaar enige vertraging, gaf SKEPP die prijs aan Jan Jacobs.

Zie ook hier.

Skeptische Put voor Jan Jacobs
Jan Jacobs is voor de Doorbraaklezer geen onbekende. Hij uit zich zoals bekend zeer kritisch tegen de klimaatconsensus. Daarom krijgt hij regelmatig de beschuldiging van ‘klimaatnegationisme’ – alsof hij op hetzelfde niveau zou staan als holocaustontkenners. SKEPP had zich voordien al vaak kritisch geuit tegen Jan Jacobs en zijn medestanders, dus echt een verrassing was de Skeptische put niet. Maar is de blaam terecht? En wat denken andere SKEPP-leden hiervan?

Ook SKEPP-leden staan achter Jan Jacobs

Jan Jacobs is zelf zijn ‘prijs’ gaan afhalen, geflankeerd door enkele andere klimaat-critici. Hij was eerst naar een carnavalswinkel gegaan om zich te verkleden in Greta Thunberg. Toen hij daar uitlegde wat hij van plan was, kreeg hij duidelijke bijval van de aanwezigen: zij hebben blijkbaar geen probleem met felle kritiek op het klimaatbeleid. Ze hebben duidelijk genoeg van het opgeheven vingertje van Greta Thunberg en de zovele politici in haar zog.

Aangekomen op de prijsuitreiking bracht Jan Jacobs een dankwoord van twintig minuten, waarbij hij verschillende medestanders (ook serieuze wetenschappers) opnoemde. Achteraf hoorde hij nog van verschillende SKEPP-leden dat ook zij wel degelijk achter zijn klimaatkritiek stonden, en dat ze dus eigenlijk deze sceptische put verworpen.

Directe stijl spreekt aan

Jan Jacobs heeft een nogal directe stijl. Maar wat hij zegt is altijd gebaseerd op wat wetenschappers en andere specialisten zeggen. SKEPP gooit hem onder meer het volgende voor de voeten: ‘Hij bekritiseert mensen, maakt ze verdacht, haalt ze onderuit omwille van al dan niet betwistbare uitspraken over het klimaat, al dan niet uit de context gelicht.’ ‘Om mensen die ijveren voor het klimaat, niet af te schilderen als bedriegers, onnozelaars of halfreligieuze fanatici. Om niet voortdurend twijfel te zaaien met argumenten die eigenlijk niet ter zake zijn.’

Maar daarbij verdedigt SKEPP klakkeloos de klimaatactivisten die zelf vaak een loopje nemen met de wetenschap. Iets wat ook Maarten Boudry beweert. Volgens klimaatactivisten is discussiëren overbodig – wil SKEPP zich op hetzelfde niveau plaatsen? In de wetenschap, en dan zeker in een jonge en zeer complexe wetenschap als de klimatologie, is het toch gevaarlijk om al te nadrukkelijk over een consensus te spreken.  Hier ligt de reden waarom Jan Jacobs geen blaam verdient. Hij verwoordt de kritiek van 500 wetenschappers en professionelen die zeggen: ‘het klimaat is niet in nood’.

Ook inhoudelijk zoekt SKEPP spijkers op laag water

‘Wat hij dan wel doet, is bijzaken bekritiseren. Zo zei hij deze zomer in een tweet : ‘Volgens de satellieten is juli 2019 NIET de warmste maand ooit.’ Waarbij hij dus de algemeen verspreide bewering van het warmterecord in juli 2019 wilde ontkrachten. Blijkbaar houdt hij geen rekening met de door de Meteorologische Wereldorganisatie gehanteerde definitie en criteria voor het bepalen van gemiddelde maandtemperaturen, maar gebruikt gewoon een ander criterium.’

SKEPP herhaalt hier min of meer de zwakke argumenten van Factcheck Vlaanderen, iets wat ikzelf al aankaartte in ‘Neutrale factcheck of vermomd opiniestuk?’: er zijn heel goede redenen om kanttekeningen te plaatsen bij het alarmisme van de mainstream media om overal warmste maanden te zoeken (die vaak niet eens statistisch relevant zijn).

Dat wordt aangevuld door de politieke relevantie van wat Jan Jacobs schrijft. Het klimaatbeleid dat samen met die zogeheten consensuswetenschap wordt doorgedrukt, kost astronomische bedragen en lijkt helemaal niet te werken. Iets dat toch meer en meer gewone mensen beginnen te begrijpen: ze merken het aan hun portefeuille.

Daar heeft de directe stijl van Jan Jacobs effect. Gewone mensen voelen zich door dergelijke no nonsens aangesproken, zeker als ze enkel maar go nonsens horen in de mainstream media – die vaak gewoon de activisten napraten. Elitaire intellectuelen roepen al te gemakkelijk ‘populisme’, terwijl ze de andere kant uitkijken. Jacobs vertolkt de stem van een groeide groep mensen. Het type mensen dat niet siddert en beeft, zoals Greta Thunberg van hen verlangt.

Aldus Rob Lemeire.

***

Dankwoord van Jan Jacobs

Eerst even de draak steken met hen, ik zet daarvoor een pruik op met staartjes en doe een rode regenjas aan met onderaan een groene pul. Voelen ze zich meer op hun gemak natuurlijk.  Statistisch zit ik denk ik dan voor 70% goed in onze academische wereld die voor 70% rood of groen stemmen.

Ik heb mij maar meteen verkleed voor deze carnaval, die wat laat valt dit jaar bij Skepp, maar zoals jullie weten komt de waarheid uit een kindermond, natuurlijk. Ik had mij ook in de 13 jarige Severn Suzuki kunnen verkleden, dochter van David Suzuki, die in 1992, te Rio, op een klimaatconferentie exact dezelfde toespraak zoals Greta Thunberg heeft gehouden. Het is copy-paste. De vorige generatie werd er ongenadig de mantel uitgeveegd, iedereen was in extase en haar papa is er miljonair mee geworden. Voor hem heeft het klimaatopwarming verhaal er voor gezorgd dat hij er warm inzit in dat koude Canada, waar recent nog koude records zijn gebroken. Maar dat is weer natuurlijk, was het extra warm geweest, dan was dat klimaat.

Anekdote: toen ik de pruik gisteren in de winkel kocht en zie waar hij moest voor dienen, werd het personeel daar gek, ze verfoeiden Greta Thunberg, ja het was zelfs boosheid bij deze kleine zelfstandigen omwille van haar heisa en die van de klimaatspijbelaars. Maar ik vermoed dat het comité nooit dergelijke winkels noch mensen frequenteert.

Dan begint de toespraak. THE ROAST!

Allereerst wens ik, behalve “het anonieme petit comité”, dat in zijn oneindige wijsheid deze prijs toekende, ook wetenschappelijke grootheid en tevens Skepp erelid Jean Meeus te bedanken. Hij is wellicht het meest befaamde erelid van Skepp. Een man die ontegensprekelijk heeft bijgedragen aan het vergroten van de som van alle kennis die de mensheid heden bezit.

Met een beetje geluk kunnen de commissieleden samen, ooit, misschien, ook dergelijke wetenschappelijke bijdrage leveren, maar dat is toch eerder twijfelachtig.

Wat verbazingwekkend is, is dat het immers Skepp erelid Jean Meeus was die mij met zijn interview op jullie eigen website op 8 mei 2009 op het juiste spoor zette. Hij tekende trouwens samen met mij en ondertussen 700 andere wetenschappers en professionelen uit de sector (er komen er dagelijks nog bij) de CLINTEL European Climate declaration, waarin ze kort stellen, er is geen klimaatcrisis. Er is klimaatpolitiek crisis, maar met het klimaat zelf is alles prima in orde.

Ik had ook de juryleden uiteraard persoonlijk willen bedanken, maar die staan alle vijf of zo erg op hun privacy blijkbaar.

Deze prijs neem ik dan ook met trots in ontvangst, niet alleen voor mij maar voor de honderden en duizenden wetenschappers en medestanders sceptici en lauwwarmers overal ter wereld.

Enkele zijn hier vandaag zelfs aanwezig: op drie dagen die mensen verwittigen en naar hier laten komen dat is niet gemakkelijk en kort dag. Maar sommigen willen persé delen in mijn geluk, in ons geluk. Een prijs waar wij samen zoveel en zo hard voor hebben gevochten.

Ferdinand Engelbeen (chemisch ingenieur en met een voordracht voor Skepp op zijn actief), Johan Branders (Burgerlijk ingenieur), Ferdinand Meeus (Doctor in de wetenschappen, IPCC expert reviewer en lid van Skepp trouwens), Jef Ongena, (Member of the Permanent Monitoring Panel for World Energy, World Federation of Scientists, Geneva). Bert Brijs (computerwetenschap), Jan Honinckx (Burgerlijk ingenieur), Hans Labohm (econoom, IPCC expert reviewer),

Konden niet aanwezig zijn en laten zich met pijn in het hart excuseren

Emiel Van Broekhoven, Samuel Furfari, Edouard Celes, Bert Smits, Henri Masson, Drieu Godefridi, Rud Beyers, Armand Vervaeck, Marc Rabay, Gert Meeus, Rob Lemeire en Marcel Crok.

Trouwens, een andere verwijzing op jullie site gaat nog over wijlen PDW. PDW is daar nog levendig aanwezig bij SKEPP, zie ik op jullie website. Jullie zullen dat natuurlijk niet weten. Hij was echter diegene die mij een allereerste stuk ooit gaf in P-magazine; Dat was toen ik mij in dat artikel hevig verzette tegen de camera’s en de overdreven big brother en verklikkers politiestaat, alsook tegen de onwerkbare en de niet te winnen ‘war on drugs’.

Jawel, deze rechtse klimaatontkenner is ook pro abortus, pro euthanasie, pro homohuwelijk en ja zelfs pro legalisering van drugs en heel erg tegen de verklikkers politiestaat. Dat vond PDW toen wel speciaal blijkbaar. Heel erg Skepp vond hij dat.

Ik wil ook jullie hoofdredacteur van Skepp, Bart Coenen hartelijk bedanken. Want op zijn persoonlijke website, schreef ik ooit een artikel over thorium, tot vandaag is het denk ik nog steeds het meest gelezen artikel op zijn webstek backcover.

Ik ben het ook 98% tot wel 99% eens met sommige van jullie leden zoals Boudry en Bonneux. Bijzonder dat ik dan een kromme vijs en de sceptische put krijg. Is dat dan een prijs die ik met hen moet delen voor 98% of 99%. Of voor Boudry voor 97%.

Maar zeggen dat de wereld en het klimaat niet gaat vergaan, dat is zo jaren vijftig hè.

Nu ik begrijp Skepp, een beetje weggedeemsterd de voorbije jaren. Nogal veel kruisjes naast de leden heb ik gezien op de website. Dan heb je een boost nodig. Nodig eens die klimaatontkenner van een Jacobs uit. Misschien kunnen we dan terug aan onze vrienden bij de pers laten zien dat we nog bestaan. Het moet zijn dat er geen kwakzalvers, handopleggers en waarzeggers meer actief zijn in de medische en paranormale wereld waar Skepp zo tegen opkwam.

Enkele jaren geleden las ik dit verhaal van Geofysicus Hans Erren, na zijn bezoek aan skepsis NL. Deze avond doet er mij wel wat aan denken.

Ik lees even voor wat hij schreef.

Ik was afgelopen zaterdag bij het jaarcongres van stichting Skepsis, het thema was “Expert gezocht”, hoe herken je een expert? Naast wiskundige modellen bleek ook een expert opinion heel belangrijk te zijn. Popper kwam ook langs als ijkpunt voor een goede theorie.

Skepsis is een hele leuke club als het om wichelroeden, aardstralen of homeopathie gaat maar om de een of andere reden houden deze sceptici niet van klimaatsceptici. De ene na de andere spreker haalde uit naar de klimaatsceptici, “dat was toch geen wetenschap”. Tijdens de koffie had ik een onderhoud met de voorzitter van Skepsis, sterrenkundeprofessor Frank Israel: “Klimaatmodellen zijn heel goed, en worden steeds bijgesteld”. Een devoot gelovige in de modellen dus. maar die zijn zoals we boven zien juist gefalsifieerd door de waarnemingen en wel op Popperiaanse wijze: er is een voorspelling de metingen laten wat anders zien, dus is je model ongeldig.

Wat we ons dus moeten afvragen, beste petit comité van Skepp is, is het nu dat ik of wij deze prijs verdienen of dat de prijs mij of ons verdient. Is het een roep naar aandacht van Skepp op de kosten van een klimaatscepticus om hun loyaliteit aan de klimaatkerk te betonen? Dat zou zomaar kunnen. Wie zal het zeggen.

Vrij van religieuze of politieke opvattingen onderzoekt SKEPP (Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale) beweringen en verschijnselen die volgens de huidige stand van de wetenschap bijzonder onwaarschijnlijk of onmogelijk zijn.

Hoe bijzonder, dat in tijden waarin er in onze media wekelijks figuren zoals, Othman El Hamouchi, Abou Jah Jah en Yasmien Naciri, vrijuit hun geloof in een fictief wezen, het bestaan van de hel, de creatie van de mens door dat fictieve wezen en een profeet die op een vliegend paard rondvloog, mogen belijden in de pers.

Maar een klimaatscepticus die amper 10 artikels over klimaat per jaar schrijft, en nooit in de gevestigde media komt is dus blijkbaar toch erger.

Dat een figuurtje zoals Danilla Hermans een brede waaier aan persaandacht kan krijgen omdat iemand die “negerinnentetten” zegt ipv Melo Cakes, in haar ogen meteen een kernracist met fout koloniaal verleden is.

Maar een klimaatscepticus die amper 10 artikels over klimaat per jaar schrijft, en nooit in de gevestigde media komt is dus blijkbaar toch erger.

Dat een beweging zoals Extinction Rebellion die onze kinderen dagelijks angst aanjagen voor de klimaattoekomst en die openlijk stellen via hun voorzitter Roger Hallam, dat we deze eeuw nog 6 miljard doden krijgen door klimaatverandering.

Maar een klimaatscepticus die amper 10 artikels over klimaat per jaar schrijft, en nooit in de gevestigde media komt is dus blijkbaar toch erger.

Laten we dus mekaar geen liesbeth noemen, de bedoeling van deze prijs is de tegenstander monddood maken.

Had het niet veel en veel moediger geweest van Skepp om eens een debat te organiseren onder hun 900 betalende leden. Daarna een rondvraag doen, op de avond zelf. Jan Jambon riep er nog toe op in Humo. En de rapen waar weer gaar natuurlijk. Elke rede valt dan weg bij iedereen die roept: ‘The debate is over, the science is settled’. Wie de waarheid in pacht heeft en het perfecte recept heeft voor de perfecte wereld die heeft inderdaad geen debat meer nodig.

Het doel van een debat moet immers nooit de overwinning zijn, maar wel vooruitgang.

Vandaar dat Skepp zich op glad ijs begeeft met de uitreiking van deze prijs, waarom is dat zo?

Het echte gevaar in het monddood maken van een andere mening is dat daarmee de mensen (zowel de huidige als de toekomstige generaties) groot onrecht wordt aangedaan. Diegenen die de zogenaamde consensus afvallen — de sceptici — zijn daardoor meer getroffen dan diegenen die mordicus het klimaatalarmisme verdedigen (in dit geval Skepp).

Als de sceptici gelijk hebben, zijn ze ten onrechte in het verdomhokje gezet. Als ze toch ongelijk zouden hebben, verliezen ze een nog groter goed. De mogelijkheid, namelijk, om hun inzichten bij te schaven, nadat deze in een echt open debat naar voor zouden komen. Is het geen teken van zwakte dat de alarmistische beweging het debat steeds afwijst? Zijn de argumenten zo zwak dat een open debat te vermijden is en sceptici nooit aan bod mogen komen? Willen jullie echt het risico nemen op zoveel reputatieschade in de toekomst?

Toen ik 4 jaar geleden voor Doorbraak begon te schrijven en drie jaar geleden mijn artikel “Aarde weigert halsstarrig gevaarlijk op te warmen” (Reeds meer dan 100.000 maal gelezen ondertussen) schreef, is het schelden, het neerbuigende, het denigreren en het spotten van de zelfverklaarde consensus elite niet meer gestopt. Met als hoogtepunt deze prijsuitreiking.

Het resultaat is dat er nu op Doorbraak niet alleen veel meer lezers zijn (we stegen van 400.000 unieke bezoekers per jaar naar 1,5 miljoen en er dienden zich tal van andere auteurs aan die dezelfde sceptische kijk hebben op het energie en klimaat vraagstuk. Rob Lemeire, Ferdinand Meeus, Emiel Van Broekhoven, Luc Nijs, Luc Nagels, Drieu Godefridi, Samuel Furfari Vandaag is het zelfs zo, dat alleen bij Doorbraak de beide meningen aan bod komen. Want Johan Sanctorum, Bart Jannsens, Steven Vandenborre schrijven een andere zijde van het verhaal. Laat de lezer beslissen wat hij ervan denkt. Eerder een houding waarvan je zou denken, dit is iets voor Skepp. Maar blijkbaar is de diverse mening en academische vrijheid niet zo belangrijk meer voor deze vereniging.

Doemdenken is van alle tijden en daartegen opkomen is ook van alle tijden, maar zoals John Stuart Mill al opmerkte 200 jaar geleden:

I have observed that not the man that hopes, when others despair, but the man that despairs when others hope is regarded by a large class of persons as a sage.

Ik begrijp dat de mensen van Skepp graag als wijzen door het leven willen gaan.

Ik ben geen wetenschapper, wil mij op geen enkele manier ook maar vergelijken met academici, maar voel mij vandaag qua gevoel verbonden met de talrijke wetenschappers die in het verleden door hun consensus collega’s werden weggezet als gevaarlijke gekken en hopeloze gevallen.

Ja, we kunnen daar oude voorbeelden van opsommen van Copernicus tot Semmelweiz, Mendel, etc.. en je zou denken dat dit na al die lange eeuwen van academische vooruitgang en evolutie nu wel zijn beste tijd heeft gehad, maar niets is minder waar.

Recente voorbeelden zijn Daniel Shechtmann (de Nobelprijs in 2011 voor de ontdekking van Quasikristallen en zelfs jarenlang uitgestoten en geridiculiseerd door andere wetenschappers waaronder Nobelprijs winnaar Linus Paulus, die hem tot aan zijn dood zelfs als quasie-wetenschapper beledigde. Shechtmann verklaarde daar ooit over dat hij het op den duur wel heel erg grappig begon te vinden die onophoudelijke denigrerende kritiek. Hij wist immers dat hij gelijk had.

Of Nobelprijswinnaar 2005 Barry Marshal die zichzelf maagzweren gaf om te bewijzen dat hij gelijk had. Of wat te denken van Allison, de Nobelprijswinnaar van 2018, die zijn ganse carrière geridiculiseerd werd voor zijn immunotherapie. Consensus groepsdenken, het doet wat met een mens.

Ook de pers kent dat geval met bijvoorbeeld David Walsh die jarenlang door zijn collega’s met de nek werd aangekeken in zijn kruistocht tegen bedrieger Armstrong. Tot hij gelijk kreeg.

Maar blijkbaar trekken sommigen geen lering uit de geschiedenis.

Wat betreft het klimaatdossier, zal ik een voorspelling doen.

Na vorige week schaarde zich ook de huidige IPCC-ondervoorzitter Valerie Masson-Delmotte zich achter de kritiek van Steve McCintyre op de frauduleuze hockeystick van Mann, de man die de Middeleeuwse warme periode wou uitwissen. Het is dus een kwestie van tijd voor het hele klimaat consensus kaartenhuis in elkaar stuikt.

Het sluit merkwaardig genoeg erg aan bij wat ik klimaatwetenschapper (en geen scpeticus) Andre Berger een paar weken geleden hoorde zeggen op een parlemenatair symposium. Hernieuwbare zal nooit werken, Hij zit liever samen met sceptici dan alarmisten, en tot slot gaf hij daar Magda Aelvoet een veeg uit de pan omdat deze groenen in zijn ogen althans misbruik maken van het IPCC en zeggen vooral wat er niet staat en dit om hun ideologie te pushen.

Maar er is hoop op voortschrijdend inzicht bij het comité, want men kan hier van Skeptische vijs naar put en omgekeerd evolueren. Speciaal wel.

Tot slot wil ik toch een citaat aanhalen van Atte Korhola, professor Environmental Change. Hij is absoluut GEEN klimaatscepticus trouwens

When later generations learn about climate science, they will classify the beginning of the twenty-first century as an embarrassing chapter in the history of science. They will wonder about our time and use it as a warning of how the core values and criteria of science were allowed little by little to be forgotten, as the actual research topic of climate change turned into a political and social playground.

Ik dank jullie voor de aandacht.

https://www.facebook.com/SKEPPofficial/videos/1292715634233966/?t=5