Fred Singer (rechts) met de inmiddels eveneens overleden Bob Carter, een harinkje prikkend bij de viskraam aan de Scheveningse haven tijdens hun bezoek aan Nederland. Foto: HL.

Auteur: Joseph Bast (VS, voormalig president van het Heartland Institute).

Vertaling: Martien de Wit.

Fred Singer is op 6 april overleden. Hij was 95. Dat dit nieuws al geruime tijd verwacht werd, maakt het niet minder verdrietig en ontmoedigend. Ik schrijf dit met betraande ogen.

Mijn medeleven en mijn diepste dank gaat uit naar Rocky en het personeel van het verpleeghuis Rockville, dat de afgelopen jaren zo goed voor Fred heeft gezorgd. Diane en ik zagen dat uit de eerste hand tijdens onze bezoeken aan Fred vorig jaar. Fred was een geweldig mens, zo vriendelijk en wijs, geestig en attent voor anderen, dat iedereen die hem ontmoette wist dat ze in het bijzijn waren van een uitzonderlijk mens, zelfs als ze niet wisten dat hij een wereldberoemde wetenschapper en een prominente, bekende intellectueel was.

Fred Singer was een reus op het gebied van klimaatwetenschap. Zijn carrières bij de overheid, de universiteit en vervolgens in denktanks gaven hem een schat aan generalistische kennis en ervaring, die specialisten altijd missen. De meeste natuurkundigen richten zich bijvoorbeeld op het gedrag van wolken en kosmische stralen, terwijl ze het grotere plaatje van biologische feedback, economie en politiek negeren. De meeste economen richten zich op kosten-batenanalyse en vergeten dat het mensen niet uitmaakt hoeveel brandblussers kosten als hun huis in brand staat.

Fred begreep de fysica, biologie, economie en politiek van klimaatverandering en nog veel meer. In een dozijn boeken en honderden artikelen legde hij vrijwel elk aspect van het klimaatveranderingsprobleem uit in termen die helder genoeg waren om te worden gepubliceerd in de toonaangevende peer-reviewed wetenschappelijke tijdschriften en zo duidelijk dat hij bijdragen leverde voor The Wall Street Journal en online op American Thinker.

Voor mij was Fred een mentor, een echte wetenschapper en leraar en een vriend. Ik werkte voor het eerst met hem en Dennis Avery nauw samen aan een herziene editie van Unstoppable Global Warming … Every 1,500 Years. We ontdekten – ik weet wel zeker tot ons aller verbazing – dat onze denk- en uitdrukkingspatronen zo vergelijkbaar waren, dat we een uitstekend team vormden. We konden, zogezegd, elkaars zinnen afmaken. Dat partnerschap leidde tot Nature, Not Human Activity, Rules the Climate in 2008, vervolgens vijf delen in de reeks Climate Change Reconsidered en eindigde met een herziene editie van Hot Talk, Cold Science (in productie).

Fred Singer’s bijdrage aan het internationale debat over klimaatverandering kan niet genoeg worden benadrukt. Hij was een pionier, één van de eerste en meest vooraanstaande wetenschappers, die met zijn collega-wetenschappers debatteerde en kritiek had op de onjuiste en overdreven beweringen van milieuactivisten en politici, die pretendeerden experts op dit gebied te zijn. Waar anderen zwegen uit angst voor vergelding door activisten bij de regering en de universiteiten, was Fred volkomen onbevreesd, bereid om de aanvallen van critici op te vangen en om de echte (niet politieke) wetenschap te verdedigen.

Naast dat hij zelf een productief schrijver was, moedigde Fred talloze anderen aan om te schrijven en zich uit te spreken over het controversiële onderwerp klimaatverandering. Hij was altijd beschikbaar om commentaar te geven op het werk van anderen en hen aan te moedigen hun werk voor te leggen aan academische tijdschriften of om samen te werken met denktanks die hun ideeën zouden publiceren en promoten. Hij had een ongeëvenaard internationaal netwerk van wetenschappers met wie hij regelmatig correspondeerde, de basis voor wat het Nongovernmental International Panel on Climate Change (NIPCC) werd.

Enkele jaren lang heeft Fred Singer bijna in zijn eentje een debat gevoerd over de vraag of er al dan niet voldoende bekend is of zou kunnen zijn over de oorzaken en gevolgen van klimaatverandering, om de voorschriften en belastingen te rechtvaardigen die door veel aanhangers van links worden voorgesteld. Dankzij zijn voorbeeld, integriteit, leiderschap en ruimhartigheid was hij al snel geen eenzame stem meer in het debat, maar creëerde hij in plaats daarvan een beweging – noem het klimaatrealisme – die tegenwoordig een goed geïnformeerde (zo niet academische) discussie over klimaatverandering domineert. Dat perspectief, nu omarmd door president Donald Trump en de meeste Republikeinen in de Verenigde Staten, redt talloze levens en draagt bij aan de wereldwijde welvaart.

God zegene je, Fred Singer. Moge je in vrede rusten, wetende dat je de wereld ten goede hebt veranderd en generaties denkers en doeners hebt achtergelaten, geïnspireerd door je voorbeeld en gekoesterd door je vriendschap.

***

Zie ook hier.