Democratisch Energie Initiatief – Een gastbijdrage van Nico Broekema (voorzitter DEI).

Het DEI is in 2018 ontstaan uit FNV Noord en zet zich als onafhankelijke groep van energiedeskundigen in voor een energietransitie die realistisch en duurzaam is voor het klimaat, milieu, onze gezondheid, leefbaarheid en onze huidige welvaart.

Wij zetten ons in voor democratische besluitvorming als alternatief voor de lobbycratie. Bottom-up in plaats van top down. Burgerzeggenschap en lokale autonomie. De sociale cohesie moet terug in het hart van het energiebeleid.

Hierbij brengen wij een tweetal films onder de aandacht, die duidelijk maken dat de huidige energiemaatregelen helemaal niets te maken hebben met linkse politiek, maar gewoon neerkomen op kapitalisme, waar neo–liberale en conservatieve politieke krachten zich mee verbinden. Soms noemen ze zich zelfs links, meestal zijn ze echter onverbloemd rechts.

De films dragen bij aan ontmaskering. Goed dat de mechanismen zichtbaar worden gemaakt.

Samen met onze EU-netwerkpartners, zoals Leefbare Energie Vlaanderen, gaan we hier met Marijn Poels en Diederik Samsom begin juli bijeenkomsten aan wijden in onder meer het Noorden van Nederland en Rotterdam.

De films leggen de mechanismen achter het klimaatbeleid bloot. De filmmakers Michael Moore en Marijn Poels maken duidelijk dat het klimaatbeleid onder meer gerelateerd is aan de neo–liberale bestuurlijk–politieke elite en te maken heeft met enorme kapitaalsbelangen. En dat de huidige zogenaamde maatregelen voor klimaat, milieu, leefbaarheid en levensstandaard schadelijk zijn.

Het biomassabeleid waarvoor (evenals voor windturbineparken etc.) massaal bossen en enorme natuurgebieden over de hele aarde vernietigd worden, is een schrijnend voorbeeld dat het huidige beleid niet deugt.

Marijn Poels:

Het klimaat verandert, dat is een feit! Maar wordt het nu kouder of juist warmer? Drijft CO2 de temperatuur of is er iets heel anders aan de hand? Wat is eigenlijk de optimale temperatuur voor onze aarde? Is dat de temperatuur die we nu hebben?

In zijn documentaire, die in Berlijn, Parijs en Los Angelos in de prijzen viel als beste documentaire, bezoekt hij zowel reguliere klimaatwetenschappers als critici.

The Uncertainty Has Settled is de eerste episode van zijn geplande trilogie.

Globalisering en het huidige klimaatbeleid, de energietransitie, veroorzaken radicale veranderingen in onze samenleving. De kleine boer gaat gebukt onder Europese bureaucratische regels, de multinationals gaan vrijuit. Veel boeren zijn door o.a. deze omstandigheden energieleveranciers geworden. Ze verbouwen bio–energie of hebben hun land verpacht voor windparken. Ons eten maakt plaats voor energieplanten, dankzij de miljarden CO2–subsidies die Europa vrijmaakt. De normale boer wordt met uitsterven bedreigt en steeds meer families kunnen hun energierekening niet meer betalen. Doen we daar eigenlijk goed aan?”

 

Voor de trailer van ‘Paradogma’ van Marijn Poels, zie hier.

Poels maakt in zijn film geen aanspraak op de waarheid maar balanceert tussen de grote dogma’s en bezoekt daarvoor de invloedrijke wetenschappers in New York, London, Stockholm en Hamburg. Hij financierde zijn film volledig zelf.

Een persoonlijke en eerlijke zoektocht van een man die net zo beïnvloed wordt door een wereldwijze buurman als door een van de beste wetenschappers ter wereld. Een pleidooi voor kritisch en zelfstandig nadenken.”

Citaat:

“After eight years of travelling through conflict and poverty zones, Marijn Poels – a left wing filmmaker/journalist – decides to take some time off. In the Austrian mountains no less. It confronts him unexpectedly with the roots of agriculture and its modern day perspective. Globalisation and climate politics are causing radical changes such as farmers becoming energy suppliers.

But the green ideology raises questions. The scientific topic of climate change has now become incontrovertibly a matter of world politics. Poels faces a personal conflict. Are we doing the right thing?”

Edwin Timmer (Telegraaf) over ‘Planet of the Humans.’

Groene evangelisten staan voor schut in een nieuwe documentaire van Michael Moore, waarin de duurzame mythe van windmolens, zonneparken en biomassa door de shredder gaat. Filmmaker Marijn Poels is lovend. „Geniaal. Moore is weer het zwarte schaap dat tegen het systeem aanschopt.”

Hier de film van Michael Moore.

 

En hier Michael Schellenberger over de documentaire van Michael Moore:

Decennialang werd Michael Moore door progressief links op handen gedragen. Zijn bijtende humor, kritische blik en quasi–naïeve vragen leiden tot gevierde documentaires als Bowling for Columbine en Fahrenheit 9/11. Maar met het nieuwe, door Moore geproduceerde, ’Planet of the Humans’ werpt hij met regisseur Jeff Gibbs een bommetje onder zijn eigen achterban.

In de gratis op YouTube te bekijken film is te zien hoe 500 jaar oude Joshua Trees in een Amerikaanse woestijn in de shredder belanden, om plaats te maken voor zonnepanelen. Popfestivals die zogenaamd op groene energie draaien, tappen gewoon van het stroomnet. En de enorme ’zonnetoren’ Ivanpah, die moet draaien op zonnestralen van 140 hectare opgestelde spiegels, blijkt dagelijks alleen op te starten met een flinke slurp aardgas.

Het was genoeg om mijn hoofd te doen exploderen”, laat interviewer Gibbs zich ontvallen. De groene activist van het eerste uur, en jaren medewerker van Moore, ontdekt op pijnlijke wijze dat zijn ideeën over hernieuwbaar niet kloppen. Groene energie blijkt niet schoon, maar afhankelijk van vervuilende mijnbouw en diezelfde zo verfoeide fossiele brandstoffen. „Overal waar ik hernieuwbare energie tegenkwam, was het niet zoals het lijkt.”

Dat Michael Moore dit klimaattaboe doorprikt en zijn naam verbindt aan een film met zo’n ongemakkelijke waarheid, is zonder meer explosief. Het leidde in de VS al tot het nodige rumoer. En de Engelse columnist en schrijver James Delingpole betitelt Moore’s film zelfs als ’krachtigste, eerlijkste en belangrijkste documentaire uit zijn carrière’.

Tijdens de presentatie van de film legde Moore afgelopen woensdag uit waarom ze de film hebben gemaakt. „We zijn milieuactivist geweest sinds onze tienerjaren”, aldus Moore. „We kregen steeds meer het gevoel dat de aarde niet wordt gered, integendeel. De milieubeweging zelf is veranderd. Ze luistert nu naar de mensen met geld en laat zich er zelfs door financieren.”

De Nederlandse documentairemaker Marijn Poels is enthousiast. „Moore is altijd een grote inspirator voor mij geweest” zegt Poels per telefoon uit Duitsland. Volgens hem is Moore terug bij zijn begin. „Dit is geniaal. Moore is weer het zwarte schaap dat tegen het systeem aanschopt. Ik vind het hoopvol dat zo’n invloedrijk figuur zo’n standpunt durft te omarmen.”

Zelf maakt Poels een drieluik aan documentaires die vragen zet bij verandering van klimaat, hernieuwbare energie en het verstikte debat hierover. Zijn film The Uncertainty has Settled won prijzen in Berlijn en Los Angelos. En de derde docu, Return to Eden, komt eraan. „Moore durft vragen te stellen die haast niemand stelt, en dat doet hij met humor en een open blik.”

Poels vindt de stilte in veel media over de documentaire opmerkelijk. „In Duitsland stond normaal elke krant vol als Moore een nieuwe film had. Nu is het muisstil.” Of de film in Nederland het debat verlevendigt, over onze wind- en zonneparken als uitwerking voor het klimaatakkoord, is de vraag. Marjan Minnesma, voorzitter van klimaatbeweging Urgenda, laat via een woordvoerster weten de film nog niet te hebben bekeken.

Lees verder hier.

Zie ook de link voor financiële ondersteuning van het werk van Marijn Poels hier.

 

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: