Waarheid op het Wad(2): een open brief aan Theunis Piersma en NIOZ

Misschien zijn deze spandoekteksten wel meer waar, dan de academisch omklede beweringen van vele NIOZ/RUG/Alterra/Imares-publicaties. Alleen klinkt het niet zo

Onderstaande vervolg op deel 1 stuurde ik als mail aan de kanoetstrandloper-deskundige Theunis Piersma -door mij als één van de laatste echte natuuronderzoekers in het bos gewaardeerd (itt tot de wat John Videler ‘modellenmaffia’noemt) – om een eerlijke discussie te openen over het wel en wee van Wad en Noordzee.

Mijn mail werd een verhaal, dat ik nu maar publiceer als open brief, die je snapt als je regelmatig mijn blogs leest en een klein beetje kennis hebt.

Beste Theunis
We zijn allen bekend met het debat op het Wad, waar iedereen zoekt naar de oorzaken van dalende vogelaantallen sinds de jaren negentig vorige eeuw. Ik wilde nav de hieraan gerelateerde verhalen van uw promovendus en uzelf in de Ecosystems2010-paper over zeegras en lichtklimaat op het Wad toch nog een paar vragen stellen.

Het lijkt namelijk alsof u ten aanzien van eigen werk minder kritisch bent dan op werk dat een andere insteek heeft ten aanzien van ecosystemen dan die van u, zelfs als deze met minstens evenveel feitenmateriaal zijn onderbouwd.

Ik heb van ex-RIVO-onderzoeksdirecteur en fanatiek vogelaar Dolf Boddeke ‘die verhalen’ (uw typering) toegestuurd gekregen over de positieve invloed van nutriententoevoer op groei van jonge vis en visbestanden in de jaren 70 en begin 80.
Het blijkt echter gewoon oerdegelijke peer-reviewed wetenschap te zijn, gepubliceerd voor het World Fisheries Congress in 1993

Ik krabde me na ontvangst flink achter de oren. Want decennialang groeide ik op met een ander verhaal, dat via milieuclubs door media werd gedicteerd, ook biologische collegae deden lacherig over Boddeke alsof het een gekke fringetheorie zou zijn) Terwijl het aanmerkelijk meer oorzakelijke onderbouwing, metingen en feitenmateriaal bevat dan uw  verhaal. Uw verhaal hangt maar aan één historisch rapport uit 1979 van Wolff et al.

Terug naar de natuur
Kern van de NIOZ/RUG- argumentatie, is dat terugkeer van enkele duizenden hectares in de jaren ’30 verdwenen zeegras Zostera marina (op 500.000 hectare Wad) en in de jaren ’90 verdwenen mosselbanken het hele Wad in een hoog productieve ‘steady state/paradijs’zouden doen terugkeren, door een beter lichtkimaat
De impliciete aanname is dat we eigenlijk de in de 30’er jaren aangelegde Afsluitdijk moeten verwijderen zodat het lichtklimaat wordt hersteld naar onbekende waarden die voor 1930 zouden kunnen heersen. Echter, alle beschuldigende vingers gaan richting visserij  zonder kwantificering tov andere oorzaken.

Uw verhaal wordt inmiddels al door het fondsenwervende bedrijf Waddenvereniging voor campagnedoeleinden aangewend . Het was in uw computer opgeslagen als ‘Humans Wacking the Wadden Sea’. ( ‘Mensen die het Wad gek maken, vgl de global weirding uit klimaatalarmisme)

Vraag: Was u niet van het bestaan op de hoogte van die Boddeke/Hagel-publicatie, zodat u het als ‘verhalen’typeert? En wat maakt jullie verhaal dan geloofwaardiger/wetenschappelijker?

Is het Boddeke-‘verhaal’ wel acceptabel in andere verpakking?
Bovendien, in de Ecosystems-paper geven jullie zelf toe dat nutriententoevoer de Primaire Productie zeer sterk verhoogde in de jaren 70-80 (aangemerkt als fase3), en dat die productie in de jaren ’90 inklapt (fase 4). Ook blijkt dit uit een omvangrijke body peer-reviewed literatuur, die ik uit de kast heb gehaald.

Die nutrientenverandering betreft in biologisch opzicht een MEGA-invloed, ook positief als je naar schelpdieren kijkt (wat met kasten vol peer reviewed onderzoek is bewezen).

Academisch Rookgordijn
Ik krijg de indruk dat jullie die positieve invloed van nutrienten, en dus negatieve invloed (van milieubeleid) na sterke afname met rookgordijnen omkleden (dan heet deze biologica als een koe plots ’te simpel’. Terwijl jullie zonder oorzakelijke verklaring met biologisch bewijs wel heel simpel naar onbewezen alternatieven grijpen als ‘regime shifts’.

Zie ter onderbouwing van mijn academisch rookgordijn-hypothese ook Phillipart die het in actieblad van de groene fondsenwervingsindustrie  Trouw op 16 mei heeft over ”men roept wat over fosfaat’ om deze biologische oorzaak voor de afname van algen te downplayen. Terwijl ze hier een joekel van biologisch oorzakelijk verband (minder nutrienten zorgt voor lagere PP, met ingrijpende gevolgen ook op hoger trofisch niveau) van rookgordijn voorziet, grijpt ze bijvoorbeeld in 2000 naar mysterieuze ‘regime shifts’ om de biologische gevolgen van rookgordijn te voorzien.

Maar waarom zou een mysterieuze regime shift een betere verklaring zijn?

Die concepten hebben vooralsnog meer wiskundige dan biologische basis. Bovendien, als Phillippart haar analyse in Ecosystems 2007 niet zou runnen met P en Si maar P en N zou ze VRWIJEL  ZEKER een grotere correlatie vinden met vogelaantalsontwikkelingen.

Wel zie je die Ecosystems 2007-paper bij lobby voor zeereservaten overal opduiken als wetenschappelijk ‘bewijs’dat de kelderende nutriententoevoer geen rol mag spelen bij vogelbestanden (en visserij dus de boosdoener moet zijn), omdat de correlatie tussen nutrienten en vogelaantallen te zwak zou zijn.

Is jullie onderzoek cultureel belast?
Ik krijg kortom sterk de indruk dat jullie bij NIOZ, maar ook RUG en WUR in de eerste plaats geen wetenschappers zijn maar milieu-activisten, en dat die kleuring jullie onderzoeksinsteek bepaalt. Deze heersende groupthink belemmert een kritische kijk op eigen werk, zodat jullie voor jezelf lagere normen hanteren dan bij anderen.

Daarmee bedoel ik, dat jullie een culturele belasting meedragen, die jullie benadering van het ecosysteem Wad/Noordzee een zeer specifiek stempel geeft: een toevoeging die van mensen komt MAG beslist niet gunstig heten, omdat het ‘niet natuurlijk’heet, een aantasting van ‘het geheel’los van de meetbare ook positieve gevolgen van ‘milieuvervuiling’.

Jullie voegen dus een morele kwaliteit toe aan gegevens, waarbij ‘niet-antropogeen’wordt gelijkgeschakeld met een hogere morele orde en dus kwaliteit. Er bestaat een impliciete aanname in jullie werk, namelijk dat je een ‘verstoring’ kunt wegnemen (die per definitie antropogeen moet zijn) en een systeem ‘repareren’ (wegnemen mens) zodat dit in een ideaaltoestand terugvalt waarin alles beter is geregeld.

Dat denken is inherent aan het mechanistische ‘ecoSYSTEEM’-denken (Tansley), afkomstig uit de cybernetica met een vleugje holisme, en de bijbehorende ‘balans van de natuur’die dan zou terugkeren na wegnemen van  verstoring, alsof je een computer repareert. Dat betreft het onuitroeibare hippiedenken in de ecologie.

Al verwoorden jullie het academisch neutraal in de 2010-paper -als een shift van ‘internal regulation’naar ‘external regulation’, – er zit een joekel van een morele aanname onder.  (humans ‘wacking’the Waddensea, alsof er een toestand bestaat waarin het Wad zich normaal bevindt).

Regulering van wat?
Hoeveel bewijs voor  beweringen over ‘regulatie ‘en ‘feedbacks’ is er eigenlijk, alsof de natuur een gefinetunede machine zou zijn. Want, regulering van wat? Van ‘Het Wad? Van een afstemming van een door onderzoekers gewenst vogelaantal, in uw geval kanoetstrandlopers? En hoe kun je de Banc d’Arguin met haar totaal andere klimaat nu als referentie nemen voor hier. Zodat u op basis van die referentie concludeert dat de ‘verhalen’van Boddeke niet geloofwaardig zouden zijn?

Is die hogere productie van dat oligotrofe systeem in Mauretanie niet gewoon te wijten aan hogere temperaturen en jaarrond meer zonlicht, plus aanvoer van helderder oceaanwater (itt tot het troebele zandrijke Noordzeewater van hier). Want zoals jullie zelf al aangeven speelt licht een grote rol bij de primaire productie? Waarom hier dus niet wat kritischer?

Terug naar de verhalen in Ecosystems
Bovendien staat dat vogelverhaal over de oorzaak van verschuiving in soorten in Ecosystems erg zwak: er zouden meer wormvoeders zijn sinds de jaren ’90, verwijzend naar een Britse paper die dit ook zou aantonen om het een universeel randje te geven.

Maar die paper geeft echter toe dat er geen toename is geconstateerd in wormfauna, hooguit een multi-interpretabele tijdelijke verschuiving van vogelsoorten, die vele oorzaken kan hebben: misschien ook schelpdiervisserij. Maar die visserij blijkt in de Wash al sinds 1993 grondig aangepast (verbod mosselvisserij), waardoor die correlatie vervalt.

Het ‘meer wormen’verhaal past wel in het verhaal dat NIOZ-lobbyisten al jaren proberen te verkopen om maar zeereservaten door te duwen, wat ze nog lukt ook. Waarom niet erkennen dat dit ook maar een visie is, vanuit een zeer specifieke onderzoeksinsteek, niet ‘de waarheid’ en zeker niet beter empirisch onderbouwd dan ‘de verhalen’van Boddeke.

Kokkels
En als klap op de vuurpijl: wanneer jullie  in de kokkelstudie, zoals in Animal Ecology gepubliceerd een ander referentiejaar hadden genomen dan het jaar na de Elfstedenwinter (bijvoorbeeld na een zachte winter met lage broedval) hadden jullie resultaten/conclusies er anders uitgezien.
Een uitkomst die verandert wanneer je het referentiejaar verandert, is het kenmerk van regel 3 van Wildavsky’s definitie van slechte wetenschap (varieer de baseline en zie of conclusies robuust zijn).

Bovendien, alle nadruk komt in NIOZ-uitingen op eidereendsterfte dankzij gebrek aan mossels, en een rookgordijn van parasitaire ziektes (terwijl die ‘normaal’al voorkomen bij eiders, zo blijkt, en waar ze extra kwetsbaar voor zijn bij voedselgebrek) terwijl uit een karrevracht literatuur blijkt dat nutriententoevoer een sterke verhoging van mosselopbrengst geeft. En iedereen weet dat de eiders hier niet kwamen voor het uitzicht, maar een enorme populatieboom beleefden vanaf de jaren ’60.

Ideologische bril
Wanneer ik dus mijn persoonlijke respect voor u en daardoor gekleurde bril afzet, en gewoon kritisch kijk, zie ik dat jullie je wel presenteren als empirisch gemotiveerde wetenschappers, maar eigenlijk verhalenvertellers zijn, allemaal uit de zelfde denkschool van progressief urbaan.
Omdat in de academische cultuur progressief urbaan de norm is, ontbreekt iedere kritische reflectie op de culturele ballast in jullie werk.

Clash van wereldbeelden
In dit Wad-debat over het verbannen van menselijk gebruik om vogelaantallen terug te brengen tot historische niveaus  zien we dus niet (beslist) een debat van wetenschap versus niet-wetenschap, maar een clash van wereldbeelden, zoals dat ook bij klimaat speelt (zie Hulme’s Why we disagree about climate change).

Zij die de mensloze natuur als nastrevenswaardig voorbeeld zien waar ‘evenwicht’ heerst, versus de mensen die geloven dat je de natuur mag aanwenden voor oogst en dus ook kunt verbeteren. (het milieu-activist versus landbouwperspectief)

Mijn hypothese
Omdat het milieuactivistenwereldbeeld als middel voor onderzoeksgeld nu leidend is in academieland, NGO’s, ambtenarij en media (wat ik Bureaucratisch Academisch Complex noem), heet je onwetenschappelik wanneer je publicaties niet de zieke-aarde-door-de-mens-doctrine als leidende probleemstelling nemen.

Ja, ik hou van de natuur maar dat mag mijn kritische blik niet belemmeren. En dus hoop ik hier nog veel van u te leren. Want ik neem aan en hoop dat ik alles gewoon totaal verkeerd heb begrepen. Ik verlang wanhopig naar goede inhoudelijke argumenten die mij kunnen genezen.

Public Journalism-experiment
Deze mail publiceer ik als open brief op ons blog Climategate als vorm van public journalism. Ik wil de deur niet dicht doen maar de discussie openen ,met een topnatuuronderzoeker die daartoe in staat is, itt tot de corrupte kennismonteurs van Imares.

Het hebben van een specifieke insteek is geen probleem, wel wanneer je die insteek verheft tot ‘de wetenschap’en alles daarbuiten valt bestempelt als ‘verhalen’ en ‘men roept wat’. De fanatieke vogelaar Boddeke houdt ook van vogels, maar blijft wel bij de feiten.

Ookal wilt u nog niets van blogs weten, ik geloof heilig in de rol van goed geinformeerde bloggers die de kritische rol van de progressief urbane hysterieverspreiders als NOS, NRC, Trouw en Volkskrant overnemen. Zie Climate-audit, als de keurmeester van klimaat’wetenschap’. Daarom hoop ik dat u de handschoen wilt opnemen in de blogosfeer.

Hoogachtend