Waterstof: de volgende grote “hernieuwbare” energiehoax?

Bron: StopTheseThings.

Vertaling: Jan Smelik.

De onbetrouwbaarheid van wind- en zonne-energie heeft de voorstanders hiervan ertoe gedwongen nog een andere hoax te bedenken: waterstofgas – dat naar verluidt zal worden geproduceerd met behulp van de wisselvallige output van wind- en zonne-energie. Waar wind- en zonne-energie al nooit enige zin hebben gehad, is het waterstofvoorstel volkomen los gezongen van de werkelijkheid.

In ontkenning van de wetten van de fysica en thermodynamica zou waterstofgas, geproduceerd met behulp van reeds zwaar gesubsidieerde wind- en zonne-energie, economisch gezien de duurste energiebron in de geschiedenis van de mensheid worden. Net als bij wind- en zonne-energie, is het verhaal te mooi om waar te zijn, gericht op de goedgelovige en naïeve mens. Alles natuurlijk in de naam van het verkrijgen van een stroom van door de belastingbetaler te betalen subsidies.

Hieronder een transcript van een interview tussen de voormalige Zuid-Australische senator, Cory Bernardi en Ian Plimer. Professor Plimer is een Australisch geoloog, professor emeritus in de aardwetenschappen aan de Universiteit van Melbourne, professor in de mijnbouwgeologie aan de Universiteit van Adelaide, en directeur van meerdere mijnbouw- en exploratiebedrijven. Hij heeft talrijke wetenschappelijke artikelen en zeven boeken gepubliceerd en is een van de mede-redacteuren van Encyclopedia of Geology. Hij is de auteur van The Climate Change Delusion en The Great Electricity Ripoff. Niet voor de eerste keer, en ook niet voor de laatste keer, brengt Ian Plimer de realiteit in een discussie waarin de waan hoogtij viert.

Cory Bernardi: In de 8e eeuw werd er door een oplichter een pepertuum mobile gemaakt. Hij noemde het het Magische Wiel. Sindsdien, is er een opeenvolging van energiewonderen voorgesteld en beloofd, met inbegrip van een zelfblazende windmolen. De Koninklijke Academie van Wetenschappen in Parijs had genoeg van al deze onzin, en in 1775 zeiden ze dat ze geen voorstellen over de eeuwigdurende beweging meer zouden accepteren of behandelen. Sindsdien zijn de oplichters overgegaan op andere vormen van energieoplossingen. Ook deze nieuwe wonderen hebben nog steeds andermans geld nodig om ze schijnbaar levensvatbaar te maken. Maar ze hebben een nieuwe bron ontdekt bij een groep fanatieke ijveraars, je zou ze kunnen kennen als liefhebbers van hernieuwbare energie. Vooral degenen die beweren dat wind- en zonne-energie de oplossing voor al onze problemen is.

Ons wordt voortdurend verteld dat ze gratis energie opwekken en dat ze de planeet zullen redden van kooldioxide, fossiele brandstoffen en de opwarming van de aarde. Helaas is de waarheid verre van dat. Maar laat duidelijk zijn dat we inderdaad elektriciteit kunnen opwekken met zonne-energie en windenergie, maar dat deze alleen ‘rendabel’ kunnen worden geleverd met enorme opstart- en doorlopende subsidies van u, de belastingbetaler. Het aantal keren dat ons is verteld dat ze nu goedkoper zijn dan ouderwetse betrouwbare energiecentrales is niet meer te tellen. En op de een of andere manier komen de nieuwe projecten nooit van de grond zonder het voordeel van het geld van iemand anders.

In 2016 beweerde een bedrijf onder leiding van Dr. John Hewson, dat we de goedkoopste en meest efficiënte thermische zonne-energiecentrale ter wereld zouden bouwen in Port Augusta in Zuid-Australië. Ons werd verteld dat de eerste fase binnen een jaar voltooid zou zijn, en dat er geen overheidsfinanciering nodig zou zijn om de “conservatieve business case” te ondersteunen. Welnu, vijf jaar later zouden we nog steeds in het donker zitten als we op dat project zouden rekenen. Maar de voorstanders van hernieuwbare energie blijven de portemonnee van investeerders en belastingbetalers leegplukken met windmolenparken.

Maar het is niet alleen het gebrek aan kostenconcurrentievermogen en de lage betrouwbaarheid van deze technologieën die ze tot een dwaasheid maken. Hoe ze op te ruimen nadat dit enigszins nuttige gesubsidieerde leven erop zit, wordt bijna nooit vermeld. Dit is de schaduwzijde van “schone” energie. Dat is dat de productie en verwijdering ervan meer vervuilende stoffen creëert dan de fossiele brandstoffen die ze geacht worden te vervangen.

Zonnepanelen zitten namelijk vol schadelijke chemicaliën en giftige metalen. En ze worden vaak gedumpt op stortplaatsen in derdewereldlanden omdat wij ze niet in dit land willen, waar het gif vervolgens in de watervoorraad lekt. Niet alleen wordt deze ontwikkelingslanden betrouwbare en inzetbare energie uit kolen en gas ontzegd, ze worden nu ook nog eens vergiftigd door dezelfde technologie, die beweert hen te kunnen redden.

Maar er is hoop aan de horizon, zo wordt ons verteld, waterstofenergie wordt aangeprezen als het op één na beste. En het heeft honderden miljoenen dollars aan overheidsgeld aangetrokken. Zie je, waterstof is er in overvloed, de technologie werkt blijkbaar. Het is schoon en het is het antwoord op onze toekomstige energiebehoefte. Of niet?

Ian Plimer: Hier komen ze weer voor uw geld. Eerst was het wind, toen was het zonne-energie. Nu hebben ze die twee samengevoegd en is het waterstof. En wat ze proberen te doen is ons continu een poot uit te draaien. Politici zijn wetenschappelijk analfabeet. Vergelijk het met een politicus die niet kan lezen of schrijven. Dus laat me een paar dingen zeggen voor die ongeletterde politici.

Je hebt elektriciteit nodig om waterstof te maken en je hebt veel omzetverliezen als je dat doet. En met de waterstof, die je nodig hebt om elektriciteit te maken, heb je weer omzetverliezen. En zo houd je een het eind ongeveer 30% van de energie over door dat proces, de rest wordt verspild. Tenzij wetgeving de wetten van de thermodynamica kan veranderen, zit je in een verlies-, verlies-, verliessituatie. Verlies omdat wij belastingbetalers een poot uitgedraaid worden, verlies omdat we energie meermaals omzetten en verlies omdat we die verloren gegane energie niet kunnen vervangen.

Deze waanzin is 100 jaar geleden al geprobeerd. Het werkte toen niet en het zal nu ook niet werken. Als je met spectroscopische ogen vanuit de ruimte naar de aarde kijkt, dan zie je dat er waterstof uit de planeet lekt. Je kunt waterstof niet vasthouden, het lekt uit de kern van de aarde door de mantel, door de korst en de ruimte in. Je kunt waterstof net zo min vasthouden in pijpleidingen of in stalen containers.

Dus als je waterstof zou maken, verlies je een enorme hoeveelheid energie. Daarna moet je het samenpersen tot 700 keer de atmosferische druk, en dat vergt weer een enorme hoeveelheid energie. En dan moet je die waterstof vervoeren in een vrachtwagen of een pijpleiding, en dat is een mobiele bom. Die waterstof zal door het staal in pijpleidingen of in een vrachtwagen heen lekken, net zoals het uit de aarde lekt. Die waterstof verzwakt het staal en wat heb je dan? Je hebt een bom die erop wacht om af te gaan. Waterstof staat erom bekend extreem explosief te zijn.

Cory Bernardi: In het belang van mezelf en onze kijkers. Ik heb veel gelezen over waterstof brandstofcellen, en blijkbaar zijn er waterstof tankstations in sommige staten in Amerika zoals in Californië. Hebben deze dezelfde inherente gebreken of is er een andere technologie dan waar u het misschien over heeft?

Ian Plimer: Een iets andere technologie met dezelfde inherente gebreken is er. Voor degenen onder u die op het web willen zoeken: ga eens op zoek naar de explosie bij een Noors waterstoftankstation (zie foto hierboven).

Het is prachtig, behalve dat er een enorme explosie is ontstaan doordat waterstof lekte en uiteindelijk ontbrandt. Ja, je kunt waterstof opslaan in brandstofcellen, ongelooflijk duur en ongelooflijk gevaarlijk. We hebben nu extreem goede technologie waar we gefossiliseerd zonlicht kunnen omzetten in energie, dat noemen we steenkool, olie, aardgas. We hebben extreem goede technologie om samengebalde energie in een groot atoom, zoals uranium, om te zetten in stoom, die dan in elektriciteit wordt omgezet. Dat bestaat al heel lang. We hebben al heel lang waterstof, maar dat werkt nog steeds niet. Dus als je massale subsidies hebt en je hebt mensen die in steden wonen, dan wordt waterstof eventueel gebruikt door woke mensen. Ik woon veel liever naast een kernreactor dan een waterstof tankstation. Het is veel veiliger.

Cory Bernardi: Hoe komt het dat zoveel mensen hier geld in steken? Net zoals ze deden met wind- en zonne-energie. Ik heb begrepen dat de Australische regering al 400 miljoen dollar heeft gestoken in de claim dat dit de toekomst van de energieonafhankelijkheid van Australië zal zijn.

Ian Plimer: Nou, de voorstanders zien iets dat hen veel geld gaat opleveren. Ten eerste, het is gesubsidieerd. Ten tweede, ze hebben erg lange contracten getekend, wat ze ook deden voor wind- en zonne-energie. En ten derde, ze weten dat politici absoluut totaal wetenschappelijk analfabeet zijn. Ze weten dat de bureaucraten over het algemeen groen zijn en dat ze kruiwagens te duwen hebben en ongekozen zijn en ons blut sturen en zich zelf geen zorgen hoeven te maken over het verliezen van een baan, omdat ze er voor altijd een hebben. Dus ze zien een grote vis die wacht om gevangen te worden.

Dit heeft niets te maken met groene energie. Dit heeft niets te maken met het milieu, het heeft te maken met de fanatici die ons levend villen. Ze hebben het gedaan met wind, ze hebben het gedaan met zonne-energie en nu doen ze het weer. En mijn mening hierover is, pas op voor mensen die ons wat zij noemen nieuwe technologie proberen te verkopen en zeggen, “Alle oude technologie is hopeloos.” Als we oude technologie zouden weggooien, zouden we het wiel niet meer gebruiken.

De beste technologie die we hebben om energie op te wekken is het gebruik van geconcentreerde energie in steenkool of uranium en dat omzetten in stoom, die dan turbines aandrijft, die ons dan elektriciteit geven. Dat is al meer dan 100 jaar de meest efficiënte vorm van energie, en dat is het nog steeds. Als we geen subsidies hadden, zouden we nog steeds op steenkool, uranium en in piektijden gas draaien.

Cory Bernardi: Een van Australië’s grote concurrentievoordelen zijn lage stroomkosten, een betrouwbaar energienet en dat wordt gevoed door steenkool, schone steenkool in principe, de schoonste ter wereld. Nu blijft de regering maar twijfelen over het misschien toestaan van een nucleaire industrie hier. Mijn standpunt is dat ze het verbod erop moeten opheffen. En als iemand een nucleaire industrie wil financieren, als iemand dat wil doen met toestemming van de regering, maar niet met geld van de belastingbetaler, dan moeten we ons daarvoor openstellen. Hebben wij niet een van ’s werelds grootste uraniumvoorraden, en toch mogen we het wel exporteren, maar niet gebruiken?

Ian Plimer: Het is nog erger dan dat. Onze windturbines laten we in China maken. We laten onze zonnepanelen in China maken. En doordat we wind- en zonne-energie hebben, zijn we blut. Dus China hoeft ons niet eens binnen te vallen, we doen het onszelf aan. En als we dan waterstof hebben, doen we het onszelf weer aan. En door onze geconcentreerde energie in zwarte steenkool en uranium niet te gebruiken, maken we onszelf weer blut. Dat is onverantwoord in een land waar de lonen hoog zijn, waar onze industriële wetgeving het heel moeilijk maakt om iets te doen, waar we enorme hoeveelheden geconcentreerde energie hebben die we exporteren maar niet zelf gebruiken.

We kunnen het gebruik van die energie niet negeren. We zijn het enige G20-land dat geen nucleaire elektriciteit opwekt. We zouden het uranium van de wereld kunnen controleren. Hetzelfde als Saudi’s deden met olie. En dat is het uit de grond halen, het opwerken, brandstofstaven maken, die we verhuren, terugbrengen, schoonmaken, weer verhuren, terugbrengen, schoonmaken.

Dan zetten we een zeer gespecialiseerde industrie op waarbij we ingenieurs, wetenschappers en zeer bekwame vakmensen in dienst nemen om deze industrie te leiden. We proberen dus niet te concurreren met de verwerkende industrie in Azië, waar mensen $2 per dag betaald krijgen. Wij hebben een zeer gespecialiseerde industrie. Wij zijn er klaar voor. Het enige wat nodig is, zijn veranderingen in regelgeving en wetgeving. Regeringen moeten achterover leunen, uit de weg gaan, zich ontdoen van de ‘red‘ en ‘green tape‘ en het bedrijfsleven gewoon laten doen waar het goed in is. En dat is het helpen opbouwen van werkgelegenheid, het helpen opbouwen van industrie zonder overheidssubsidies.

Cory Bernardi: Wat veel Australiërs zich niet realiseren, is dat we in dit land een kernreactor hebben voor onderzoek en medische doeleinden. Het is in de buitenwijken van Sydney. We slaan daar laag- en middel-radioactief afval op. Ik ben er geweest, ik heb er met de CEO gesproken. En hij zei dat de nieuwe generatie reactoren in principe de wetten van de fysica zouden moeten tarten om een meltdown of een scenario zoals Three Mile Island of Tsjernobyl te creëren. De technologie is voortgeschreden, kernenergie is nu het antwoord op de Australische energiebehoeften. Is dat iets waarvan u denkt dat we het aan het publiek en onze politici moeten overbrengen?

Ian Plimer: Die 20 megawatt reactor in Lucas Heights heeft levens gered. Nu, iedereen die ooit kanker heeft gehad heeft de radionucliden gebruikt die in die reactor zijn opgewekt. Je kunt eigenlijk geen bezwaar hebben tegen kernenergie als je een kankerbehandeling hebt gehad. Die reactor werd gebouwd in de rimboe. Hij moest dicht bij een luchthaven worden gebouwd, zodat we deze medische isotopen naar naburige landen en naar West-Australië en elders in Australië kunnen brengen. Nu ligt er een buitenwijk omheen, een buitenwijk is er nu tegenaan gekropen.

Die reactor is buitengewoon veilig. We hebben al de mensen en de technologie om reactoren te laten draaien. Dus als je bezwaar wilt maken tegen kernenergie, moet je zeggen: “Ik zal nooit, maar dan ook nooit een stralingsbehandeling in een ziekenhuis accepteren voor mijn kanker.” En als je groene stroom wilt, dan moet je, als je aan een levensreddende machine ligt, die machine uitzetten als er geen groene stroom geleverd wordt. Dat is de hypocrisie die we zien van deze Groenen, ze zitten in de steden, proberen te vingerwijzen naar ons en ons voor te schrijven hoe we ons leven moeten leiden.

Cory Bernardi: Ian Plimer, je hebt ons veel gegeven om over na te denken. Bedankt voor je komst.

***