Klimaatgroepsdenken: herleving banaliteit van het kwaad Timmermans verzint opnieuw maar wat. Ik vind dit een moreel verwerpelijke handelwijze

Frans Tmmermans. Foto: Shutterstock.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Onlangs las ik het boek Staatsbank, geschreven door 2 onderzoeksjournalisten van het FD. Het handelt over ABN AMRO nadat deze bank door de staat was overgenomen en zich een weg vocht naar staatsonafhankelijkheid.

Eind jaren 10 dook het verschijnsel duurzaamheid op binnen het Nederlandse bedrijfsleven. Het had een aura van verplicht pronkdeugen, omdat je anders niet meetelde; de eerste tekenen van opgedrongen groepsdenken. Hoe de duurzaamheidsgedachte zijn intrede deed laat deze passage zien:

Gelukkig kan hij [CEO Dijkhuizen JH] rekenen op de altijd loyale Rutger van Nouhuys. Deze heeft hem laatst op aangrijpende wijze verteld hoezeer hij is geschrokken van de opwarming van de aarde. De sportieve Van Nouhuys bergwandelt al jaren in Zwitserland. Hij heeft gezien hoezeer de Aletsch-gletsjer in korte tijd is gekrompen. Van Nouhuys klonk oprecht geëmotioneerd. Van Dijkhuizen (CEO) heeft hem gevraagd vooral dit verhaal aan iedereen op de bank te vertellen.

Dit onthult veel; let op het woord aangrijpend. De mens handelt inderdaad overwegend irrationeel/emotioneel en raakt hierdoor gevoelig voor groepsdenken en retoriek als klimaatprobleem en CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming). De heren vroegen zich niet af of het krimpen van die gletsjer uniek was in de geschiedenis, of die opwarming zo gevaarlijk zou zijn als met veel bombarie werd gesuggereerd en of de mens werkelijk zo schuldig zou zijn als gesuggereerd. Het is bovendien zeker dat zij geen antwoord konden geven op de laatste van deze 3 vragen van ons aller wijlen Arthur Rörsch: How do we know? Why do we believe? What is the evidence for?

Inderdaad, het bewijs van de CAGW-hypothese is nergens te vinden. Men probeert dit manco te verdoezelen door tal van manipulaties w.o. 97%-consensus, de hockeystick-grafiek, het bedrog door Attenborough over de vallende walrussen, de uitstervende ijsbeer door Gore, WNF, Greenpeace en National Geographic, etc.

Dit alles stuurde het denken ook binnen het bedrijfsleven in de gewenste richting. CEO’s deden en doen kennelijk geen moeite op dit punt kritisch en waakzaam te blijven. Ironisch, zeker voor een bank, want juist de afdeling compliance moet waken voor o.a. witwaspraktijken, maar ziet dergelijke groenwaspraktijken over het hoofd die de bank, en andere bedrijven, honderden miljoenen kosten aan verspillingen aan het bestrijden van een onbeduidend probleem. Helaas is dit wel onderdeel geworden van het groepsdenken zozeer dat betrokken CEO’s menen bij te dragen aan de redding van deze planeet (van wat?). Ze zijn echter al te veel gebrainwasht (misschien te bang gemaakt) om de gewenste kritische vragen te stellen.

Het gevaar ontstaat dan dat sommigen dit laatste niet onder ogen willen zien, losgezongen raken van de realiteit en in de waan raken het klimaat naar hun hand te kunnen zetten. Dezulken zijn bereid alles en iedereen op te offeren voor hun door emotie en agitprop aangestuurde obsessie. Dergelijke lieden zijn een gevaar voor de maatschappij. Die CEO’s of hoge ambtenaren zouden eens beter moeten nadenken over het verschil tussen feiten en opgedrongen groepsdenken. Kijk maar.

De Green Deal van de EU spreekt over feiten en cijfers. Feiten en cijfers, hoezo feiten? Waarop zijn die gebaseerd? Hoogstens op scenario’s van ondeugdelijk gebleken modellen hetgeen wat anders is dan feiten. Gissingen bedoelen Timmermans en de al even incapabele Von der Leyen dus. Zie de paragraaf: wat als we niets doen. Daarin worden wij overspoeld door een tsunami aan rampen. De denkfout (al dan niet opzettelijk) die dit tweetal sowieso maakt, is dat ze geen rekening houden met adaptatie, nog afgezien van onjuistheden als toenemende weersextremen. Dan spreek ik nog niet van het 100% falen van al dat soort uit de duim gezogen rampen die het EU-tweetal voorschotelt als feiten.

Waarom doen ze dit? Meer macht? Angst zaaien om hun obsessie door te drukken ten koste van de onze burgerrechten. Ook hier valt het ontbreken van rationaliteit op, omdat ze zonder enige scrupule de democratie en burgerrechten bij het oud vuil zetten.

Dit geldt niet alleen voor die twee, maar ook voor D66 die een obsessie heeft voor klimaatverandering en ook bereid is alles op te offeren en alle rechten te schenden. Dit geeft een ongelukkige combinatie met een aangeschoten Rutte die nu bereid is tot elke concessie om de (schijn)macht te behouden. Hij heeft nu eenmaal geen bestaansreden meer buiten deze macht.

Onderstaand is een wel feit dat ontbrak in genoemde paragraaf van de Green Deal:

Klimaatgroepsdenken: herleving banaliteit van het kwaad Timmermans verzint opnieuw maar wat. Ik vind dit een moreel verwerpelijke handelwijze

We constateren een daling van tenminste 95% klimaatgerelateerde doden sinds 1920. Timmermans oreert verder:

Als we niks doen, zijn er ook enorme kosten. Ieder jaar zie je de natuurrampen toenemen. Australië lijkt ver weg met die bosbranden, maar afgelopen zomer zijn er twee Franse kerncentrales stilgelegd, omdat het water in de rivier te warm was om nog te koelen. Kijk eens wat dat voor kosten met zich meebrengt als dat steeds meer de praktijk zou worden. We moeten ons niet koesteren in de illusie dat niets doen niets kost.

Waar is dan de kosten-baten-analyse? Lomborg heeft dit gedaan in o.a. Cool It! en False Alarm en kwam tot de conclusie dat adaptatie de goedkoopste en meest effectieve strategie is aan de hand van de berekeningen van Nordhaus.

Dit is geen verrassing, want adaptatie doet Nederland al 800 jaar met succes. Het probleem voor Timmermans c.s. is dat adaptatie zich niet voegt naar zijn onderliggende ideologie en machtshonger waar het in werkelijkheid om te doen is. Er is nog iets wat opvalt, namelijk zijn opmerkingen over jaarlijks toenemende natuurrampen. Dit is vreemd, want zelfs het IPCC stelt in lijn met de bevindingen van Pielke Jr., dat hiervan geen sprake is. Maar het IPCC is toch leidend voor het klimaatbeleid? Inconsequent dus van Timmermans.

Om nog een voorbeeld te noemen: de gota fría in Spanje kwam eens in de vijftig jaar voor, maar nu elk jaar. Dat leidt tot enorme regenval en het wegspoelen van vruchtbare aarde met ook dodelijke slachtoffers. Bron.

Timmermans vertelt hier een eigenaardig verhaal, want uit herhaalde ervaring over tientallen jaren ken ik zelf dit weersverschijnsel. Je vindt het ook in de zeemansgids. Het is een frequent fenomeen en was nimmer een zeldzaam weersverschijnsel:

Gota fria (or cold drop in English) is a weather phenomenon often occurring in the Spanish autumn. It is experienced particularly along the western Mediterranean and as such, most frequently affects the east coast of Spain. It is a closed upper-level low which has become completely displaced (cut off) from basic westerly current, and moves independently of that current.

Bron.

Timmermans verzint opnieuw maar wat. Ik vind dit een moreel verwerpelijke handelwijze. En hoezo zouden oogsten teruglopen? (Feiten en cijfers). De Sahel gedijt thans prima. En ook de graanoogsten bereiken opnieuw records.

Bron.

Alarmistisch gelegenheidsgeklets en op niets gebaseerd. Naar valt te constateren berust de onderbouwing van de Green Deal niet op feiten, maar op angst zaaien. Dit blijkt steeds vaker ook een negatief effect op de mentale gezondheid te hebben van nog sterk beïnvloedbare jongvolwassenen. In toenemende mate krijgen zij te lijden onder angsten, depressies en zelfs suïcidale neigingen, existentiële angst. Ik vraag mij af of de beroepsalarmisten van Greenpeace, Milieudefensie, Urgenda, Timmermans c.s. zich dit realiseren. Ik vrees van niet. Machtshonger en groepsdenken ontneemt hen elke rationaliteit en moreel besef.

Het is een sluipende aantasting van onze hele maatschappij die opgelegde duurzaamheidsplaneconomie i.p.v. het over te laten aan het competitief voordeel (gezonde concurrentie) door innovatie. Dit laatste verklaarde de stormachtige successen van de Industriële Revolutie gevolgd door die van de Groene Revolutie. Duurzaamheid in de huidige gedaante is de afbraak van die in 250 jaar opgebouwde welvaart ten detrimente van de generaties na ons en de Ontwikkelingslanden die hier de prijs voor zullen betalen.

Velen, inclusief CEO’s en president directeuren, nemen deel aan dit moreel verval voortvloeiend uit het klimaatreddend groepsdenken dat de mens als zondebok heeft aangewezen. Het is geen nieuw fenomeen. Men leze het boek de Banaliteit van het Kwaad van Hannah Ahrendt. Ik citeer:

Het was, zo zegt Arendt, niet de aanwezigheid van kwade bedoelingen, maar de afwezigheid van kritisch denkvermogen en de kritiekloze opvolging van bevelen van hogerhand.

Klimaatgroepsdenken: herleving banaliteit van het kwaad Timmermans verzint opnieuw maar wat. Ik vind dit een moreel verwerpelijke handelwijze

Jeroen Hetzler.

Hannah Ahrendt constateerde met zo veel woorden, na het proces van Eichmann. Wij hebben nu de gelegenheid een dergelijke verderfelijke ontwikkeling te kunnen tegenhouden. Zeker, de burger heeft nu voldoende gelegenheid zich te verzetten tegen de waanzin van het ruïneuze klimaatbeleid. Haast is geboden, nu zowel de wetgeving als de rechtspraak onderdeel beginnen te vormen van het klimaatgroepsdenken waarin verontruste en benadeelde burgers de zondebok zijn. Een nieuwe analoge verderfelijke ontwikkeling?

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***